Луге дајте некој совет...јас имам 23 години и сум нова на форумов...од пред некое време ми се јавија вртоглавици и страв дека нешто ке ми се случи пиев само Б6 и тоа треше некој 2 месеци и ми помина...сега после неколку месеци добив паничен напад ми се слоши многу но помина после неколку дена...е сега последнава една недела ме фати паника страв да не полудам имам немир во мене цело време и срцето ми чука многу брзо и од време на време ме факаат лоши мисли и незнам што да направм со себе како да си помогнам мислам дека полудувам,неможам никако да ги отргнам лошите мисли се трудам да не мислам ама како да ми тежат...бев на лекар ми рекоа дека нема простор за паника дека ми е период кој ке помине ми дадоа сентис да пијам.Дали некој го имал ова чувство?
ohooo ne ednash tuku 4 godini se boram jas so ova cudo ama poleka isceznuva samo gledaj da ne panicish opushti se vo toj moment ne misli na toa pushti muzika svari si caj i poleka poleka ke iscezne
Леле мене денес кога ме фати оваа анксиозност, повторно... Токму си направив фотосесија и си велам:"Сега на Dream ќе ѝ ги покажам, а можеби и некоја ќе си ја ставам на фб. И онака немам ниту една слика. Токму пред да ѝ ги пратам ме фати паника. А зошто, поима немам. И така се тресев пола час, срце игра забегува, едвај одам. Глупости. Па да не е помалку, и главоболка ме фати. Уф веќе... Вие како сте денес?
јас никако не сум не ми било никогаш вака и многу ми е страв...се чуваствувам како да ке полудам паника ме фака...дали е тоа нормално? дали така сте се чуствувале ?
Биди сигурна дека нема да полудиш, ти гарантирам дека нема ни најмала шанса за тоа. На сите по нешто ни е, и времево е катастрофа ама ке помине
Kажете сто да правам со ова пушењето во грло ко да ме има некој стегнато со клешта и воздух да не мозам да земам и овие трпки сто ми шетаат низ главава помагајте другови за не се трпе појке ова :///јас си викам имам некоја болес голема во мене аааааа
Aце знаеш дека не ти е ништооо, немај гајле времево не досреди, хаха а и цигарчињата исто, јас и настината и кашлам и се гушам и срце ме боцка, ама си викам ај настината сум, мускул некој хаха и поминува, немај гајле ке помине
ајде ти кажеш пушеш и настината јас нисто од тоа не пушам не пијам не сетам не одам по денски не се дрогирам не јадам и сто ке остане за мене казими натера:/
епа јади, шетај колку толку, викни си позитивни луге дома сега и времево е само за дома, смеј се, и ке видиш дека ке помине.Мене денес ми е катастрофа ама си викнав две другарки си сваривме кафенце, се подсетивме на времето какви глупости сме правеле во школо се изнасмеавме и одма ми е подобро
Jas mozam da se pofalam deka podolgo vreme se custvuvam odlicno no seuste primam terapija helex od 0,25 i eglonol sirup. E sega se e vo red no ne sum mazena i nemam deca, eden den bi sakala normalno da imam, toa e sega edinstveno sto meaci, sto togas, kako ke zabremenam a pijam lekarstva.... Dali ke mozam da funkcioniram bez niv... Ako ima nekoj slicnen problem neka mi pisi
Здраво на сите најпрвин, ве читам подолго време (оваа тема поточно) па би сакала да се вмешам в дискусијата.Јас имам историја на анксиозност кога бев помала во тинејџерските денови да кажам имав едно лошо искуство со еден дечко па доживеав еден така период на анксиозност кога се изгубив, бев повеќе по дома посетив и психијатар па ми препишаа асентра која ја пиев неколку месеци, потоа во мене се јави еден борбен дух дека можам и без тоа дека сакам да функционирам нормално па прекинав и помина подолг период на нормален живот на младо девојче со излегувања дружења дечковци и така натаму. Во принцип важам за нервозна личност во смисол плашлива меѓутоа во некои ситуации знам да извадам од себе неопислива храброст и некогаш па и реагирам на работите многу храбро дали е смртен случај пу пу дали е јавен настап дали е дискусија... Како и да е, скоро почнав да спремам еден испит кој што ми создаде голем стрес огромен е и си зададов некоја цел дека мора да го совладам за некој краток временски период за мене а воедно дознав некоја информација од сферата на приватниот живот (бившиот дека ќе се жени) и симптомите се јавија пак. Симптомите се:трнки по цело тело-играње на нерви, често забрзано чукање на срце, неопислив страв од банални нешта, песимизам ... Се уплашив многу отидов дотаму што спиев неколку вечери со мајка ми во спална а голема девојка. Страв дека ќе останам сама, чувство дека се се случува на другите ништо на мене и така натаму. Откако сфатив дека јас сум најбитна и моето здравје се уплашив велам па се потсмирувами вежбам некои техники на сугестивност мислејќи дека се ќе е во ред, вежбам отсекогаш така да тоа нормална активност ми е. Се сомневам во себе а тоа е најлошото нешто. Месец дена некаде пијам б витамин само не сум зела нешто друго(деметрин еднаш кога ми беше некако најкризно) Го делам ова со своите најблиски само родителите меѓутоа ете се прашувам дали таа анксиозност ја влечам со години па се појавува при некои тешки моменти кога имам пред себе одговорности и емотивни јадови и дали треба да превземам нешто. Пушач сум и пијам кафе тој период кога учев во големи количини па можеби тоа допринесе да сум понервозна од вообичаено. Ве поддржувам сите што се соочувате со проблемов бидејќи знам како е. Чувство на немоќ и беспомошност на моменти осетив исто така. Би сакала доколку некој е расположен да реплицира на мојов пост. Јас посебно сум емотивна и тој дел со бившиот го доживеав страшно, во главата ми се појавија мисли на секој момент што сум го поминала со него заедно ( прашувајќи се дали е тоа нормално). Поздрав за сите и само напред позитивната мисла е таа што води напред.
Мила оваа анксиозност кај секого е различна,се појавува на периоди во животот е обично кога сме најслаби кога ни е тешко и тогаш се враќа,јас еднаш се изборев со оваа анкс и 2 год немав ништо и ете пред некој месец повторно ми се врати и полудувам не можам да ја поднесам а имам таков прекрасен живот во кој не можам да уживам во него..Баш ми е жал за твојот бивши дечко но мораш да се помириш со тој факт дека тоа е така живот иде далје за жал не можеш да го смениш тоа,ќе си најдеш друг што ќе го сакаш повеќе и од него,љубовта е болно нешто но не треба да дозволиш да потпаднеш на неа,секој момент во животот е тежок но ние мораме да бидеме храбри и да го издржиме сето тоа,нема потреба да се плашиш дека ќе ти се случи нешто зошто тоа е само стрес и телото реагира на тоа,јас со години ги имам тие симптоми тресење на нерви срцебиење,главоболки,вртоглавици,ненормална омалаксаност болки во мускули и 30000 чуда ама веќе почнав да се навикнувам на сето тоа испитав се во мојот организам ги снимав сите органи и се е во ред и полека почнувам да се смирувам и да не се замарам непотребно па ако сме вака слаби за банални работи па што ќе правиме понатаму во животот кога ќе има потешки моменти од кој јас веќе пројдов еден најтежок момент во мојот живот,мило ми е што имаш мајка да си ја гушнеш,јас ја немам и затоа ми е тешко,ама се е пролазно во животот,пробај најди си некоја занимација читај книги излегувај шетај,вози точак,оди на аеробик,гледај филмови,знам дека не е лесно ама ќе пројде на симптомите што ги имаш не ми обрнувај внимание па луѓе е нормално е и да ни се врти понекогаш и да не боли нешто,ние сме сосема здрави а се правиме нездрави жално е тоа,ама ќе се избориме сите со ова еден ден го знам тоа мајка ми што викаше ќе ти здосади оваа состојба еден ден...Биди силна и ти посакувам се најубава а највеќе ти посакувам да си најдеш љубов и да немаш време за овие глупости,не врти се во минатото назад гледај ја иднината сигурно господ спрема нешто убаво за тебе Како викаат господ затвора една врата но отвара друга,кога сакаш пиши ми во лп ќе те тешам уште многу ако сакаш секако,и се надевам ме прочита пошто се изнапишав реферат
Лејла мила мене анкс ми пројде кога останав трудна,а сигурно и тебе ќе ти биде така зошто тоа е најубавото нешто нема да имаш време да мислиш на ништо ќе мислиш на твоето бебе да биде добро да не го повредиш а и во бременоста се осеќа омалаксаност вртоглавици и јас со тоа се тешев дека ми е од бременоста и супер бев,не се секирај не мисли сега на тоа кога ќе дојде време за тоа тогаш ќе мислиш не се оптеретувај сега со тоа уживај си дури можеш
Здраво и јас сум катастрофа сабајлево моментално одам на работа ама и анксот со мене. Леле луге има ли спас од ова во моментов осекам рамената и вратот не да ми се здрвени ми се гади и како мравки ми поминуваат низ телото и паметот ми е таму кај што нетреба се си мислам готово ке ми се деси нешто. Помагајте и пишете вие како сте?
Деновиве во главно сум добро освен ако треба некаде да се оди еееее тогаш друкаркава настапува. Вчера така еден период сакаше да ме здрма јако ама не и дозволив, веднаш ги пренасочив мислите на друга страна, почнав да се муабетам со сопругот (бош муабет што се вели ) и оп одеднаш ја снема а јас дури и не бев свесна за тоа. Муабетот ми беше да не се секирате бидејки откако еден симптом ке се појави ке го има некое време после исчезнува (барем кај мене е така) и повеке не се повторува. На пр. анксиозноста ми почна со силни ама баш вистински вртоглавици, не можев да станам од кревет, потоа тоа помина па следеа низа на симптоми кои се редеа еден по друг, еден ке помине-друг се јавува и така веке 3 години по ред. Можам да кажам дека баеги голем дел од симптомите сум ги имала и ми поминале (вртоглавица, трнење, страшни мисли, став од онесвестување, гушење и мн. други) . Е сега мојот проблем како што напоменав и погоре а и во претходните постови е дека имам (мислам дека е агорафобија) страв од одење некаде на гости, на шопинг и сл. Па повторно ве замолувам ако има некој што го надминал ова нека ми пише како, (инаку ке мора да чекам со тек на време да помине како и др. симптоми )ама не подносливо е да седиш дома или да го чекаш сопругот за да одиш во маркет на пр. Поздрав и ви посакувам на сите убав ден без нервози и напади.
уфф таман се оправив сега пак цела снага ми се стресе па несвестици почна да не ме држи место паника ме фати па почнав да си плачам што е ова не се трпи ви се дешава ли на вас вака во тек на ден да ве пушти па пак да ве фати
teska rabota e anksioznosta jas ja iam so godini sekogas koga ke mi e ok i sum sreken i ke pocnam da funkcioniram sekogas nesto ke se pojavi da mi go dupne momentot ... for example .. razmisluvav mnogu vreme da se izmenam da mislam na ubavi raboti da imam vrska .. da gi zaboravam site tazni momenti vo mojot zivot i se ona sto me dovelo do takva situacija ajde kako sekoj normalen covek pobarav pomos na .. lekar zboruvav so psihijatar konkretno mi ponudi tableti asentra 1x1 i helex 0,5 mi kaza da gi pijam izvesen period i da .. pocnam da mislam na nestata koi me pravat sreken napraviv i psiho testovi .. pominav so najdobri .. mozni rezultati sto mi dade motivacija da svatam deka ne sum .. me razbirate odlepen ja piev terapijata redovno 6 meseci .. potoa prkeina asentra prekinav i helex i pocnav da funkcioniram se bese normalno ok togas koga prviot stres se sluci znaci raskinuvanje na vrska pocetni problemi finansiski bla bla .. pak ista pesna .. zaminav vo germanija ajde velam da smenam sredina .. pocnav nov zivot .. i .. pak ok dojdov vo mak se zaljubiv vo zena koja sekoj ja smetase za govno a za mene bese nesto najubavi najsveto i veruvav i .. napraviv se da e kako sto saka posle izvesen period odkako pocuvstuvav deka sum samo uste eden vo niza se razocarav i pocnav pak da cuvstuvam strav nervoza panika i so ti ja znam od tie nenormalni cusvstva .. znaci ako nekoj ima konkretno doziveano takvo rastrojstvo i na nekoj nacin navistina uspeal bi mi bilo cest da mi napise kako go postignal toa odnapred vi blagodaram iskren pozdrav za site vo forumov femina .
АничкаЛео ми се случува многу често. Одкога земам АД и лорсилан поретко, ама ги има. Најстрашното кај анксизноста е што нема да ти стане ништо ( не се умира), а мислиш дека ќе умреш.
Да знам дека не се умира ама сега и бактерија ми најдоа во желудник и бетер сум исплашена се си мислам дека нешто не во ред и со цревата и само си го загледувам стомакот и си викам од една страна ми е поотечен а од другата не а јас многу сум слаба
