Да и се заблагодарам на Natemila што ме упати тука, пошто на погрешно место имав напишано сисцитав набрзина нешто од останатите тука, но не ми помогна со оглед на тоа што не би сакала да си помогнам со апчиња. тоа е веќе според мене, предавање на проблемот, а не негово решавање.. барем јас така мислам/.// Знам дека тоа е само блокада во умот што поради одредени причини ни се поојавува, или ете можеби не се појавува кај секого, туку само кај некои, и зависи од повеќе фактори.... каков карактер сме, хиперемотивци или слично и тн... така да, знам и свесна сум дека со правилен начин таа блокада може да се отстрани!! убедена сум не само за себеси туку и за сите вас. прво забележав на себеси, дека кога ке се пожалам еве на некој повозрасне со проблемов, и ке ми се напраи некој муабет констурктивен во врска со ова, и осекјам олеснување внатре в глава, .. осекјам како полека се опуштам... и знам дека може да е по ок!! Ја бев стварно подобра, всушност супер бев еве неколку недели, нормално малкуууу стегната знаев да бидам на моменти нели коа ке се сетев на тоа, и од страв да не се ппјави наеднаш, ама успеав да се исконтролирам со мозокот свој, постојаннн разговор внатре во себе дека е состојба што сама си ја создавам и можам така едноставно да ја тргнам... ама еве денеска после долго време, се собравме со некои пријатели на еден роденден во стан, и само што влегов и седнав, и не знам зошто , дали како флешбек од првиот пак коа ми се деси исто со друштво бев, и во стан, и наеднаш истата параноја, полека од внатре од стомак вртење, и нормално реакцијата на организмот кога развива страв е стегање на крвните садови, слаб доток на крв во мозок и вртоглавица..и мислев готово ке повратам... ми се врти ке се онесвестам... иако никад не сум се онесвестила не знам ни како изгледа тоа.. ама ете, нападот си дојде.,..и полека пробав самаа да се навиканм, иако пак почнаа да ме опфаќаат тие мисли истите, веќе не ми се работи толку за страв од некој здравствен проблем, туку страв дека сум депресивна, дека ке бидам уште полошо, ама излегов на балкон поседав малце на воздух... се вратив назад пробав да се држам силно стабилна, се замуабетивме, нешто почнаа да се сликаат, и ми помина... нападот помина, ама еве сеуште глаава ме боли од стравот тој моментален, од паниката, од се насобрано.... Сепак, стварно сакам да си помогнам не само јас туку и сите вие, ама на некој конструктивен нормален начин, како што дошло така и да си оди.... значи , сме го немале од раѓање//// се појавило наеднаш, поради нашите мисли, сме си напрафиле филм за страв, и мора на ист начин да си оди. ...
Ајде да се олеснам и јас на темева која во последно време ја посетувам почесто за разлика од пред некој период.Друштво вака сега бремена сум во 7месец еве некој ден сум влезена пред неполни 2месеца пак ме напага оваа акциозност што сега во оваа состојба ми се малку повеке чудно се трудам секој ден да ја надвладувам но некако во последнава недела ми оди многу тешко,за терапија некако размислувам но и не сакам до сега вцера дури се напив еден парацетамол посто ме болеше глава дури чудно и узасно како да не ја чуствував главата еден дел како да ми фалеше знам дека е од оваа состојба се но некако тешко ми оди имам секојдневен немир и чуство дека во секој момент ке експлодирам ке се струполам и незнам каде ке завршам не се пласам од болка сега ме плаши како што спомена погоре клеоника дека ке ме снајде многу потеска ситуација само на бебето мислам пошто ова е нешто што со гоини уназад го посакував а сега место да сум најсрекна јас се бавтам и секој ден сум во некој грч ,упорна сум во се сакам да шетам да излегувам да функционирам и сетоа тоа со правам но го правам некако зорле народски казано само да не се вртам во овој круг на стравот но пак и пак е тука ,мислев дека оваа состојба е позади мене ама ете не било така се врака пак мозеби е од хормоните од бременоста од претходните стресови за добивање на дете од се и сешто по малку и сега испага на површина пак се надевам дека од вас ке добивам подршка за да издрзам да гуркам понатаму без лекчиња и сама но не плашам да не ми се влоши состојбата повеке .поздравче мораме напред да цекориме назад да не се вракаме покрај се да истраеме јас да си го гуснам моето бебенце и сите вие да се шуствувате бескрајно подобро...убав ден.
Ти сега имаш нова причина за која што треба да е бориш и тоа не смееш да го заборавиш./.... и ја многу пати си велам леле ако сега сум ваква што ке правам коа ке стигнат и поголеми проблеми, и одлегудање деца... и тн некако немоќна се чувствувам.. ама стварно сум решена, и морам да го победам ова. депресија не е за мене и енма да биде.. иако секад сум мислела дека сум посклона кон меланхолично чувствување, кон депресивност, ама всушност секад сум имала волја за се.. секад сум била ок и после сите болки, и тоа коа ке земам во предвид дека освен љубовни разочарувања што ја пошто сум многу емотивна секад многу драматично сум ги сфаќала и сум плачела така и сум се цепела од болка и очајување со денови додека не преболам, друго ништо особено сериозно не ми се случило... семејството ми е ок и секад ми било и позитивни и се било во ред... стварно се сум била ок.. освен ете тие паранои мои лични , пошто ја најверојатно сум таков карактер. Инаку сум слушнала за труднички депресии што се јавуваат кај трудници така да најверојатно тоа тебе ти се случува, нели поради хормони промени и тн... а ти како што кажа штом долго време не си се сретнала со анксиозноста, најверојатно ни сега не се работи за тоа, ама нели пошто еднаш веке си минала низ тоа и сега секое вакво лошо чувство афтоматски со тоа го поврзуваш.... јас труењето со храна го претворив во напад на паника, и мислев инфаркт ке доживеам ... ама тоа е... Не знам дали си посетила психолог до сега.... јас сеуште не ама ако е потребно и ако не бидам по ок и тоа ќе го направам. Сум слушнала и за некој човек некаде околу Прилеп или така нешто, што лечел стравови со хипноза, и сум размислувала сериозно за тоа, пошто хипнозата како метод за лечење на одредени состојби го користат многу психијатри изучени за тоа, во странство, ама кај нас не знам дали има психијатар што се бави со тоа,, ама ете би сакала да се обидам сум размислувала, ако случајно не ми биде подобро.. Ама сега за сега, еве од коа ми е појавено само првиот месец се маптретирав со апчиња, пиев ете хелекс на 2,3 пати и тоа само по пола апче..ама од тогаш веќе не... сега сум како што реков по некад од сугестивност, коа се осеќам некако вознемирена нели како трема во стомак, ке се напијам бедоксин, или персен , и толку... терапии, секојдневни, не... и еве се држам ок.. вистина не сум совршено ок како што и би сакала да бидам, да не постои овој страв во мене од ништо, нити паника, ама пошто и до овде стигнав, си велам, ќе биде и подобро.. Најтрагичниот момент ми беше што се соочив од стравот од паѓање или инфаркт, а сега се плашам да не води ова кон депресија, или не знам таму какви состојби.. А највекје оваа параноја ми е за жал, поради една блиска, да речам фамилија, пријателка на моите, живеат блиску до нас, таа цел живот беше малку така чудно повлечена иако работеше како наставничка, па раскина долга врска, ама и во тек на врска беше чудна проади други проблеми нејзини низ детство така, си беше склона на тоа, и со тек на време, од нејзини 28 години почна со хелекси, до ден денес цел живот ги пие.,а веќе има 40 години, покрај антидепресиви и други глупости што ги пие пошто целосно забега и лежеше и во бардовце и тн... и нормално блиски сме со нив ги знаеме, имам со мајка ми отидено еднаш да ја посетиме таму, па и дома два три пати, и некако и од кога ме фати оваа состојба, и ми се уврте во глава ова леле зарем ќе станам како неа, недај боже , не сакам ова да им го направам ни на моите, ни себеси.. што ми се случива, и тн и тн ама најверојатно, како што на почетокот сфатив дека не се работи за прединфарктни знаци, така е и со ова, најверојатно ова не е прва фаза на шизофренија, туку е ете посебна состојба, и напад на паника, пошто очигледно видов и на форумов во голем број ги има тие што го искусиле, или поминале, или сеуште го минат... така да, секогаш на тоа си се потсекјам а треба и сите да се потсекјате, во глава, дека ете, не сте сами, се случило, и има и такви што успеале да го победат, што значи има начин..само треба секој да го пронајде правиот за себеси...и да се избориме.
Извинете доцнам со одговорот... анксиозноста е состојба која јас ја надминав . Нема посебна техника..иако јас ја нарекувам ,,игноррр,, што всушност значи преусмерување на мислите ,,оние ..ке умрам, ќе полудам,ќе се срушам, ќе се онесвестам......,, во момент на паника во некоја сосема позитивна мисла.И...тоа неможе да успее веднаш, но со тренинг.Секојпат упорно одбивајте да мислите дека ќе ви се случи нешто лошо, секојпат упорно преусмерете ги мислите.Знам дека ќе успеете. Друг начин незнам.Помош ми беа деметрините ..но половинка..и тоа ептен кога нападот беше силен. Така успеав.Отпрвин нападите станаа поретки, потоа се смалуваше нивниот интензитет и траење и на крај исчезнаа. Посебно ми беше тешко во автобус на пат кон работата(а јас патувам повеше од половина саат секој ден)...така и открив дека со упорно ,,игноррр,, успеав да се смирам.Се залажував со весници, си враќав во умот слики од некој убав настан, се зазборував со првиот до мене...хе хе ..или пак пишував пораки ...се правев само нему давав на нападот да ме исфрли од контрола.Денес патувам сосема мирно...дури уживам во патувањето.Оваа да ми го кажеше некој претходно ке го убиев оти со самото стапнување во автобус паниката се креваше и мислев дека сум ,,готова,, Ког аоткрив дека успевам во автобусот да останам ,,мирна,, секаде ја применував оваа техника...и почнав да му пркосам на нксот..не не тој не е посилен од мене и нема да му дозволам да ми го унушти животот.Доволно години му давав...достае.!!!!! Почнете сега и веднаш да го исплашите вие него..знам дека ви звучам неверојатно ...ама мора да си ја соберете целата храброст и енергија и да и речете ДОСТА Е..ајде оди си , јас ке останам мирна. И не обесхрабрувајте се ако не ви успее веднаш, обидувајте се одново и одново... Во мегувреме понаправете некоја чистка во животот, исфрлете неколку личности кои ,,ве нервираат,, кажете НЕ на некој..знам дека знаете на кој, направете некоја ЛУДОСТ која вие радува без оглед што ќе речат другите....не обесхрабрувајте се, мора да се извлечете..мене ми успеа ќе ВИ успее и на Вас. П.С. Мене многу ми помогаа разговори со психијатарот...но за мојата состојба освен со него не ,,разглабав,, на никој друг оти другите само чудно ќе ве гледаат и уште повеќе ќе ве нервираат со нивните ,,совети,, или коментари. Позз драги мои Ајде глават горе , стравот е само мисла , амисла никој не убила...
Natemila денот е денеска таков, додуша не знам од кој град си, ама кај нас врне и е облачно и тмурно, и јас излегов со мајка ми до в град нешто, и цел пат се осеќам омалаксана најверојатно до притисокот е од променливото време, и како да ми тежи главата.... Аама ќе бидеш по ок, стварно сакам сите да сте по ок пошто мислам дека од се до сега, најтешко за справување во животов ми е ова што ми се појави. Пошто константно морам да се концентрирам на борењето со себеси, со мојата подсвест или темните мои мисли што ми викаат ете паѓаш се подоле, и со свеста што ми вика не е ништо ок ќе бидеш.... се спремам за на одмор во Недела, а со страв сум пошто одам со другарка, страв имам да не испаничам и таму, да не не бидам ок... ама се надевам ок ке поминам и ке успеам да се воздржам... До dunja, благодарност до постов, ми предизвика инстант насмевка читајки го.... од восхит што стварно така е.... и што потполно исто се чувствувам, и да, најверојатно треба стравот да е исплаши од нас, и да се тргне. Барем ја така на неколку пати успеав да го избркам, .... се надевам ќе ни успее да го победиме целосно како тебе се најубаво.
Цел ден врне, станав сам отидов да испазариме нешто и сега пак дома. Да се надеваме дека е до денов и дека утре ке сме подобри
Фала на подршка денес сум некако ок ама ке видиме понатаму КЛЕОНИКА како јас да сум ти оваа состојба ми се врати од кога ми казаа дека на сопругот мој прва братуцетка која е малте не 25/26 години завршила на психијатрија и леЖела таму некој 3месеци јас се запрепастив и од тогаш некако ми е се тоа па тоа низ глава знаете какви сме ние трудниците ама тоа е тоа ,многу пати сум се уверила дека не можам да полудам функционирам нормално свесна сум за се ама ете пак ми се вракаше и ми се врака константно некој несмирен немир во мене и возбудливос напнатост почна да ми маифестира и физички синтоми болки низ тело ,глава мустулна напетост вртоглавици и итд..Инаку да ви кажам оваа бебенце не да е чекако со години и тоа како, бремена сум по пат на ивф оплодување па сега претпоставите колку е сакано и тоа од кога закрепнав од анкциозноста која малте не ја закачив од претходните неуспесни бремености по приподен пат по сите стресови и маки знаат оние постарите кои мозеби ме цитале подамна но оваа состојба некогаш и ме заплашува во оваа сега моја состојба но тука е мојата принцеза да мрдне да ја почуствувам па малку да се смирам,морам да се држам и да бидам храбра за мојата мала дусицка па како даде господ бог така само да не цува мене и моето бебе и сите да дава само убави нешта.Инаку да имам посетувано психијатар и со помос негова се извлеков колку толку застанав на нозе како сто вели дуња и само работа со себе сето тоа го пројдов и знам сто како е ама сега во бременоста сум некако збунета дури и сега разговарав телефонски на неколку пати со оглед на состојбата бев приморана тлефонски ради тоа сто сите знаете дека ифв постапката е ризична и бара многу внимание и одмор во првите неколку месеци од бременоста но и до крај трба да се пазам и да сечувам .се надевам дека ке изгуркам до крај и ке си ја гуснам мојата принцеза..за која до ден денесе се борев,за свое дете да не ми гледаат оците во тугите деца..поздрав до вас и храбро ...
Zdravo luge dali nekoj vo vakva sostojba kako sto sme nie otisol na odmor i kako pominal dali moze tamu da ne fati nekoja panika pisite utre zaminuvame jas podobra ama nekako pak me faca panika kako ke bide
Јас бев на одмор и убаво поминав,па да мозе да те фати паника како не секаде каде и да одиш и дома да седиш ке те фати затоа шетајси и дома и каде и да си фајка нема некое одредено место да заминеме каде што нефајка
ista bev i jas, i jas ziveam samo so majka mi i isti misli kako tebe mi doagjale ... duri izleguvav od soba da ne napravam nekoja glupost ,,, no ke pomine i toa
Jas bev na odmor i si pominav super, imav 2 mali napadi no gi smiriv so polovinka demetrince .. Inaku bev sosema opustena sto epten uzivav (duri i jas samata se iznenadiv) ... odi i sosema opusti se, nema da imas vreme voopste da misles na aksioznosta
Kazete mi od sto moze ko ke jadam tezina da mI stvara I da me stega cela levata strana I vrto glavici I zamaten vid da imam vo jadenjeto I straden sum da zemam nesto da jadam skros imam apetit izgubeno se plasamm
Зошто имам чувство дека многууу долго тапкаш во место,зарем се уште не ти е јасно дека се е од анкс и зошто се уште ништо не превземаш????Извини ,немој погрешно да ме сватиш ама изгуби многуу долго време прашуваќи.Дали си бил на испутувања???Почни од некаде,направи нешто.
Devojki se izvinuvam od mob pisuvam .. sakav da prasam dali treba da odam na psihijatar za da mi ja potvrdat ovaa dijagnoza
Sum bil malecka sekade Vikaat sve vo red e nisto nemam a mene me macit nesto ne me ostavas na Mira da zivejamm ne znaj sto da pravam pojke :///
мислам дека прашањето беше "дали си била на психолог или психијатар", кај анкс. сите испитувања се во ред, затоа што со глаата, со психата и мислата не е во ред, премногу се оптеретува мозокот со мисли и тој едноставно вергла.....
И јас мислев ме мачи некој некои зли мисли и не ме оставаа на раат да живеам,сега конечно можам да речам дека живеам.Откако почнав да одам на психолог да пијам хелекс си ги променив мислите и животот.И да ќе пијам хелекс додека е потребно,подобро со него,него да се мачам затворена дома и да гледам како животот поминува покрај мене.Значи неможев да се изборам сама побарав помош.Не чекај како мене со години да се мачиш,мене немаше кој да ме упати ти барем знаеш за што се работи,побарај стручна помош.
