Свекрвите и снаите – проблеми

Мила, твојот сопруг изгубил татко кој го чувал цел живот. Твојот маж постоел и пред да те запознае.
Можеби и тој сака, последното нешто што ке му го даде на татко му, да е најубаво што може. Оти е последно. Повеќе ништо нема да му даде.

Твојата свекрва исто така, го изгубила човекот на нејзиниот живот. Само секунда замисли како е да го изгубиш партнерот за секогаш. Боли, нели? Епа и нејзе ја боли, ама наоѓа начини да преживее. Може се што има во долниот спрат ја потсеќа на него. Може и е претешко да живее сама. Вака, те гледа тебе, го гледа бебето, синот. Има некој околу неа. Оти сам човек, за никаде е. И да падне, нема кој да и помогне. Ке и треба време да сфати дека може сама. Сега и треба помош. А никој нема да и ја даде, освен вие двајца. Сакала ти или не, она е сега твое семејство. Па дури и она можеби не сакала. Можеби планирала вие да си бидете горе, а она со мажот и да си живее мирно и кротко, или да шетаат или да си угодуваат. Знаеш колку е тешко сама да седнеш на ручек? Никој да нема до тебе?

Истрпи ја сега, пријателот се гледа кога ти е тешко. Таа не може да ти биде мајка, ама може да ти биде пријателка. А од тебе зависи дали за 500 или 1000 евра ке имаш непријател дома или пријателка.
Помисли на тоа колку пати ке ти треба некој да ти го причува детето. Оти кога си на работа, а детето ти качи температура, и ке се јават да си го земеш од градинка, ти не можеш од состанок да излезеш, свекрва ти боса ке трча до градинка да го земе. 500те евра нема да одат.

Оти она ке зима пензија од маж и, ама ке му купува и на внучето. Оти можете да се греете на дрва на еден спрат, не да ги изгорите на два спрата. И ке имате и за дргата година. Да немате пак трошоци.
Размисли дали 500 евра се доволно со некој да не живееш или да се мразиш цел живот.

Имаш дете и за жал, немаш секс кога сакаш, ама можеш по некој месец да и речеш, ај прошетај го син ми и ке имаш време да посветиш на мажот.

Верувај, она не сакала да и почине мажот и да живее со вас. Ако сакала, и додека бил он жив ке била со вас. Ама нејкела. По некој месец можеи ке рече, сакам сама доле. Ама сега не го решавај тој проблем, почекај да се стивнат работите.

Во врска со оставината, и тука не можеш ништо. Има закон, и не можеш да речеш на ќерката да не дава. И да рече она не сакам, кога ке одите пред нотар, ке рече сакам. И? И тоа не еден спрат. Еден спрат ке има свекрва ти, а другиот ке го делиш со золва ти. Затоа, пробај и таму да не ја влошиш состојбата. Оти, маж ти не го догледал татко му, не бил изнемоштен. Си имал женичка и пензија. Затоа не може повеќе да земе маж ти.

Колата, ако сообраќајната е на име на маж ти, он само може да ја продаде, не свекрва ти. Па размисли на кој да му кажеш.

А зетот ти е најмал проблем. После реши го него.

ПС. На споменикот стави ја и свекрва ти па кога ке умре она, нема да плаќаш два пати. Ете ти 1000 евра заштеда, ако ги гледаш работите преку призмата на парите.

 

Не се нервирај и не си ја полни главата со работи кои може и не се тука за нервоза. Братот и сестрата ќе си се договараат во иднина за планови. И сама си кажа, ако не е со алал нема да се тужите за делби, за тој спрат доле, не ви треба такво дадено, па зошто да си ги даваш нервозите сега за какво би било подоцна.
Дека свекрвата планирала што на кого ќе дава додека маж и умира пред очи, кој тоа мисли додека се соочува со тоа? Претпоставувам болен бил свекорот, уште помалку би планирала ако беше асазден отиден човекот кој не бил стар. Рекла ќе дадам колата на ќерката. Откако вие и предложивте да ја продадете за да покриете трошок? Можеби се фаќа за тоа што и останало од човекот, ја персонализира, неговата кола, и не и се дава/продава на туѓ.

Најголемиот трошок, и најголемата узбуна е веќе помината. Диши. Договарала споменик, кој не се плаќа одеднаш, додуша не е ниту порачан додека не е оставен депозит. Има време да се смирите малку сите, да се навикнете колку толку, па да се направи муабет тогаш и меѓу мајка и брат и сестра.

 

^^ Свекрвата уште нема ни 50 години и да и мисли снаата уште од сега за споменик.
Секако дека кога ќе дојде време ќе биде погребана кај сопругот, тогаш нема да чини 1000 евра, ќе чини 100 тина евра за слика и име.

До кога бре со тоа ограничено сфаќање на зетот ќе се давало?
На ќерката си дава, зетот не го родила па било што да му подарува.

И како е ок кога родителите на нас како ќерки ни подаруваат автомобили а ако свекрвата и свекорот го направат истото за нивната ќерка тогаш се монструми.?

Анина ако веќе ставаме се во парична вредност тогаш и мажот може да рече е па донор за сперма 5000евра (ту ја на мојот веќе 15.000 евра му должам ), покрив над глава 10.000 денари, сметки 5000 денари, храна 10.000 денари, облека и козметика зависи од месец до месец, секс итн.

 

Мила, а кој е ставот на маж ти околу целата оваа работа? Да бидеме реални, ти сега со други очи гледаш на целата оваа ситуација, сепак не е твој родител во прашање. За тебе може е хир и луксузирање, за некој друг тоа е одавање на почит. Сите луѓе се различни и различно реагираат на таква тажна работа и нема тука кој правилно постапува а кој греши, емоции се во прашање.
(Кога почина ненадејно тетка ми на 40 и нешто години, нејзините родители и го подигнаа најскапиот споменик што можеше тогаш да се купи и и ги правеа најскапите помени со 3 попа. Е сега, ние можеме да дискутираме и да рационализираме дека тие парите луѓето можеле да им ги дадат на вниците ама ете, да не си им во кожа. Можеби сега, после 15 години, мислат поинаку ама тогаш, скршени од болка, сакале до крај да и угодат на ќерка им)

И во право е Битерсвит, кога нас ќе ни купат кола, родителите ни се злато, ама кога родителите на сопругот сакаат нивната кола да ја дадат на другото дете, е тогаш имаме проблем.

 

ставот на маж ми е дека треба поскромно да поминеме толку колку што можеме а не да се заглавуваме бидејќи неможеме да си го дозволиме тоа. И јас сум за да се даде ама толку колку што се може. И мене моите ми дАдоа кола ама дадоа и на сестрами, и мене моите ми го средија спратот ама и помогнаа и на сестрами во доградба на куќата и тоа само затоа што беа во можност. Свекрвата ниту на нас ни дала кола ниту е во ред на нив да даде а ние да се задолжуваме до гуша за едвај да излеземе на крај. А и двете семејства имаме коли па таа кола ни најмалку не е потребна и ретко кое семејство со нормални примања може да издржува 2коли. А муабетот за зетот е затоа што тој сака да ја земе колата и да ја продаде па затоа и го спомнав него а золвата несака ништо. А реално гледано ни јас ни зетот нема што да сакаме бидејќи сме дојденци во фамилијата. Како и да е ептен се оддолжи

 

Значи ок е да се испрати човек како што треба, голема е болката и на свекрвата и најверојатно на тој начин си ја олеснува колку толку. Ама да бидеме реални тој споменик ниту ќе го врати, ниту ќе му помогне на починатиот.
Греота е на едно бебче да му скратиш од пелени, или кутрото тоа да му биде тесно во мало боди заради ненормално скап споменик кој нема нажалост да му направи ништо на тој што отишол.
Претеравте со тоа озбилно, со срцепарателни реферати, живите се на прво место после останатите. Не може они и мало бебенце да трпат, да не јадат, да се разболат заради споменикот кој како што кажав е чисто едно обележје со име и слика. Почитта не се оддава само преку споменик од 1000 евра, и што ако е тако,в ако не му отидеш цела година на гробишта, важно има скап споменик

 

Ја читам оваа тема редовно, да не речам селое мислење го имам прочитано. Некои тука реално имаат проблеми со свекрвите ама многу пати незнам дали да се смеам и се чудам. Спомна Анина пред мене и напиша ваш се што сакав да кажам за снаите кои не продонесуваат финансиски во домот. Предетално објасна и сосема се сложувам. А многу пати тие снаи се омаловажени прво тука а сигурно и дома.
Спомнато беше и не само еднаш " каков родител е тој што нема да обезбеди дом за своето дете?" Јас не верувам дека некој родител оставил дете на улица. Зборувам за дете а не равотоспособен возрасен човеч. Рпдотелот нема никаква обврска да обезбеди куќа/стан са "детето" откако тоа дете се одлучи да се иссели од родителскиот дом/ да си создаде свое семејство. И јас ке бидам свекрва еден ден, и сигурно нема да ги избркам син ми и снаа ми на улица.Ама уште пред да се одлучат да создаваат своја фамилија ако сакаат да живеат сами тоа си е нивно како сакаат нека прават , дали ке си заштедат и купат куќа/стан или под кирија, ама ако сакаат да седат со мене ке им биде кажано и јасно како ден дека во моја кука нема да ми кажуваат што да правам. Се ке се дели по пола ( сметки и такви работи ) кој ке си извалка ке си исчисти пр готвиш, ја диш кујната чиста ке си ја оставиш. А не некоја снаа ке ми дојди и ке ми менва табиетот после некои си 30 години.
А да напоменам децата нивни ( на син ми и снаа ми ) ке си бидат нивна обврска. Кога можам ке им помагам ама да ја слушнам снаата како се жали од мене дека јас не и го чувам бебето за таа да го однеси другото дете на училиште или пак " неможев ручек да направам, мајка ти не го чуваше бебето" ке лета како партал
од мојата куќа. На оваа тема има барем неколку такви што се жалат од свекрвите, не ми го чува детето да зготвам, не го чува да раширам алишта или да одам до продавница. Е па не го чува. Не и е обврска. Ќе си најдеш начин ќе си завршиш работа. Јас кога вадам алишта на жица ми одзема 30-40 минути, зашто ќерка ми е 3 години нема кој да ми ја почува јас да збркам работа за 5 минути да ги раширам па оди со мене и ми "помага" едно по едно партал че заедно ги ставаме.

 

Мила, во ред е тоа што свекрвати жали и забегува сега во овие моменти, но не е во ред да ги троши парите од внукот ( не твоите), за да се покажува пред народот.
Друго што гледам дека не е фер е тоа што вие сте добиле празен спрат, кој твоите родители го опремиле, а исто таков спрат ке добие е ќерката. Не е фер вие да и ги плаќате сметките и згора да престојува во собата на детето, а спратот од керката да е среден и празен. Не е фер ќерката да добие кола, а вие дупли сметки за струја, дрва, храна и погреби.
не е фер нејзиниот син да ја взи колата од сватовите,а керката да ја добие колата од тато.

И ти кажа дека кога си работела си дала околу 40 илјади денари за дрва, епа и тие треба да се земат во предвид, зошто реално нема потреба ти на свекрвата дрва да и купуваш.

Ова е само мое мислење и немора да бде правилно, но јас не гледам фер свекрва, која исто мисли за двете деца.
Некој спомна за чување на внуците, да епа ако сака да и се плаќаат сметките, тогаш нека биде од корист. А штом може од ќерката деца да чува, тогаш може и од синот.
Ама тоа овде ретко ке го чуеш, пошто сите сме нечиви ќерки, а не синови.

Моите секогаш исто ни делеле и секогаш исто ке ни делат, а ако живеат со брат ми се разбира дека ке довива повеќе, а не помалку.

 

Била во шок, била потресена од загубата, да а? А не е во шок да мисли што ќе помислел народот? Не е во шок да размислува дека спратот треба на ќерка и' да остане, па дури им го спремила цел спрат за викенди кога ќе доаѓале. Таа не се качила горе заради тоа што не сака сама да биде, туку зашто си испланирала ќерка и' да си седи доле.

Не, не, не... Наречете ме безчувствителна, ма наречете ме како сакате, не ме интересира... Со туѓи пари лесно е да управуваш и да се покажуваш пред луѓе, тогаш сите знаеме како треба, а да требаше од свој џеб да дава не знам дали ќе сакаше споменик од 1500 евра и ќе прави цели свадби со толку луѓе. Сметки плаќате вие, дрва и' купувате вие, и пак госпоѓата сака уште и уште и уште и пак незадоволна. Уште па ќе изиграва хуманитарна организација, кај и ќутиш, кај збор не и' рекле, ајде во ред, тажна е, нема толку пари, мора да се помогне, и' предложиле барем колата една да се продаде, колку-толку да се намалат трошоците, наместо да има разбирање, наместо сама да рече "деца дај да направиме некако, да не се потрошите и вие многу, дај барем нешто што може да се направи", таа ќе се расфрла со поклони, колата на ќерка и' ќе ја дала, зетот ја сакал. Па ако ја сака нека си ја купи. А син и' ќе двои од детето за таа да се покажува пред народ и ќерка и'.

Јас да сум на местото на маж и' на mila25ve и мајка ми вака да прави, ќе ја седнам фино, мирно и јасно ќе и' ги објаснам како стојат работите, па не тажна, од земја нека се тресне ако сака. Колку тага за неа, толку и за синот нејзин. Ако он може да си ги пушти нозете до каде му е чергата, ќе може и она. Да се работи за мене, да немам деца, да зема од мене, од моите потреби да треба да си скратам, нема да ми биде криво. Ама воопшто. Нека прави што сака, ако сака и од 5 000 евра споменик ќе ставиме, ќе се снајдеме. АМА да се работи за мое дете, е тука веќе никој не ме интересира. Ни моите да се во прашање и да се луксузираат "утре" со МОИ пари, мајка ми да зема од мене и моето дете, мене да ме уназадува финансиски, јас да не можам да се оправам после со години и да плаќам нејзини долгови, за да и' даде на сестра ми, а јас да сум приморана да двојам од МОЕ дете ќе се запрашаме малку повеќе. И не знам дали туку-така ќе си поминат, кога ќе им спискам на сите ќе не знаат главата кај им е. Јас да двојам од детето, таа да се покажува пред народ. Зашто? Била во шок. Немој молимте. Синот нејзин не е во шок? Тој не е тажен за загубата на татко му? Ама што да прави. Ајде ако е во шок нека се задолжи на сите страни, нека земе кредити, нека продаде се' што има, зашто во шок е. Господе Боже.

И да ви кажам совесен родител не го прави ова, ма во било која ситуација и да биде. Вистински родител СЕКОГАШ мисли прво за детето. Колку и да е тешка ситуацијата, колку и да е тажен, колку и да е во шок. Таа и претходно си била таква.

Туку, mila25ve седни со маж ти и убаво направете планови. Знам дека сега не е време, ама кога ако не сега? Морате да се договорите. Крај, краева, таа нека си збори, нека си прави планови ако сака и до утре, ако вие немате - немате. Ќе и' кажете до каде може да се оди со трошкови и крај. Ако сака повеќе, нека додаде пари. Душата не може да ви ја земе. Кога ќе каже маж ти "немам", што ќе му прави? Само бидете истрајни и не попуштајте.

 

Daydream ич не си безчувствителна, туку си многу реална. Се согласоувам до збор со твојов пост.

 

Мајка ми остана вдовица на 52 години, после поминати 34 години брак со татко ми од кој имаат три деца. Најстарата беше мажена, средната во тој момент невработена и јас бев матурантка. Значи само со платата на мајка ми. Воопшто не се потресе за народот ниту за тоа каква ќе е плочата, ден денес не е мермерна туку она од мозаик што се прави како прскана што е. Толку имаше пари толку можеше.

Она не беше тажна? Не беше во шок? За неполни два месеци се поправи 14 кила од што не знаеше што со себе и со нас. Па ни на крај памет не и текна да зема кредити или да плаќа мермер, а дома без леб да седиме. Не постои оправдување ама баш никакво! Кому прави штета со тоа? На сопственото дете и внуче.

Почит на покојниот не се одава со бел, црн ниту пак било каков мермер. И иронично е што тој ненадејно починал, а оваа седнала театар прави наоколу. Од тага се качила горе ама од тага никако не заборава со поделбите и финансиското исцицување на синот.

 

Се извинувам за оф топик прашањево - дали тие споменици мора да се прават веднаш? Постои ли некој временски лимит, семејството врзано ли е со некој рок? Пр ако во моментот не си при пари, логично ми е споменик да можеш да подигнеш и после година, две, три, пет кога ќе можеш да си го дозволиш тој трошок?

 

До 1-на година барем така знам од постарите.

 

А зошто да не можеш и подоцна, има некое правило?

 

Според христијанството не, а според црквата ( традиција или обичај или нз што), треба да се направи споменик за да не земел тој непокриен гроб, некој член на семејството, аха да да.
Исто така се прави најдобро на есен, демек тогаш се намалувал денот и ке се намали можноста за земање некој друг, а лошо било во пролет дека тогаш се зголемувал денот итн да не раскажувам уште глупости од мојов крај.

 

Оф леле, јас мислев дека погребалното претпријатие го дава тој рок а тоа да ти биле бабини деветини во прашање
А не може оној стандардниот дрвен крст со име и презиме да заврши работа, додека семејството да потсобере пари?
(се извинувам на глупавото прашање ама воопшто не сум суеверна и овие работи ми се буквално шпанско село)

 

^^
Значи бапски верувања се во прашање, и јас мислев правило некакво да не е од страна на општина или погребни претпријатија, кој и да стопанисува со нив.

 

Да девојки овие работи со споменици ко тврдини и останати тракатанци се живи глупости кои немаат врска со религијата (посебно принесување храна, цигари, кафиња, локумчиња, па чаши итн да не набројувам ми се лоши од толку трошоци)

Верниците кои ги знаат овие работи,ке ви кажат дека душата оди при Бога, а телото во земја. Еве пример кај Протестантите е дозволено кремирање, а кај нас не. Кај нас на погреб се плаче, некаде се свири и пее.
А ако се вратиме назад во времето на Исус, знаеме и како ги погребале и што правеле и никаде не е споменато да запалам цигарче за душа, да му однесам кафе или ориз, или пак шведски маси за 7 дена или пола година.

Спојлер

сте слушнале за девојки немажени, кои ги закопуваат во венчаници. Е Исус никаде не кажал такво нешто

Ке морам ова во спојлер за да не одам офф

Спојлер

г) Смртта значи: телото во земја, душата кај Господ

"И да ти се врати телото во правта од којашто е земено, а духот при Бога, од Којшто потекнува." (Проповедник 12:7)



"Кога почина сиромавиот, ангелите го одведоа на небото, каде што е Авраам. Почина и богатиот и беше погребан."

(Лука 16:22)

Абе ужаси живи, а поради таа неинформираност и поради глупата традиција имаме и вакви свекрви кои повеке се секираат за народот отколку за душата на покојниот. Не е тагата во прашање колку огорченоста од традицијата. Што не праша некој монах што и како да прави, а не малскиот поп кој е зинат за пари. Е сега се нamетнува и прашањето дали свеки навистина жали и се моли за душатa на мажот или сака да се пофали колку способна жена е и каков споменик изградила.

Јас за себе одлучив и моите блиски од поодамна знаат ( за недај Боже) дека плачки, цигари, споменици од 2000 е и останати пагански обичаи не сакам.

 

леле okenzi ме исплаши баба ми е почината скоро 7год но гробот не и е направен немавме пари, сега имаме но ја скоро се мажев и не сакат моите и дедо ми да се занимават со тоа па мислевме на пролет да прават ова прв пат го слушам

 

Леле душо грешно си ме разбрала. Јас кажав тоа со пролет и есен дека се традиција, измислена од неписмени суеверни баби и пагански попови. Нема врска со религијата. Баба ти е закопана во земја и тоа е тоа што е потребно да се направи, ништо друго. Немај гајле.
Ајде веке да не одиме офф топик за да не не бришат.

Спојлер

кога душата оди кај бог, зарем нему му е потребно да прочита на плочата името и презимето на покојниот? Зар тој не знае кој дошол при него? Затоа во христинајството не се потребни овие глупости. Некогаш само ги закопувале и толку, а немале ни обележја, ни плочи, ни имиња, ни кандилца итнЧ Штом човек умира, душата си оди кај бога и овие работи не му значат ништо, нити пак му помагаат.