Како успеавте да се опоравите после разделбата?

Jas licno nemam takvo iskustvo.Imam 3 godini vrska i toj mi prv decko.No...brat mi imase 5 godini vrska...mnogu se sakaa no potoa im izleze nekoja komplikacija i se razdelija.Seuste ja saka i ne moze da ja zaboravi.Taa po edna godina od koga se skaraa si fati decko.No toj kako uste poveke da ja saka.Koga mu spomnav dali planira da ima druga zenska,ne mi odgovori i izleze.No mislam deka eden den kje ja preboli i kje najde nekoja dostojna za nego...Vremeto bi trebalo da leci se,bilo,pominalo.Treba da si go prodolzi zivotot i da prodolzi da izleguva so drugarite.Za se ima resenie i odgovor.Barem taka mislam.

 

3 месеци пред компјутер, гледање серии, играње и се што се прави пред компјутер 18 саати на ден. Многу Monster Energy и кога ми текна што правам јас во животов и за кого, почнав да размислувам побистро и почна подобро да ми станува
. Па кога помина овој период од 3 месеци...па и кога ми се јави да ми каже дека нејзиниот не ја третирал демек како јас, дури и почнав да и се смеам и од тогаш ми се нема јавено.

Пред да дојдат овие 3 месеци, имам пишано како сум пробал да ја вратам и може да се каже дека тоа не беше најсветлиот период во мојот живот.

 

Старата добра, времето лечи се'. Поминав низ сите фази на преболување после една врска и што побрзо сфатиш дека таа е ситуацијата, нема назад толку подобро за тебе. Најтешко ми беше тоа што од почетокот не можев да го прифатам тој факт, а потоа бев убедена дека некогаш и негде.. ќе се смириме. Не. Ми требаа 5 месеци, тежок период ми беше и не сакам да коментирам за него но враќајки се наназад, сфаќам дека не вредела таа болка и удирање со главата во ѕид, пропуштање прилики и слично.. Но ете, се поминувало па така и ова

Ќе направам едит, ми текна уште нешто да пишам. Всушност, до пред месец дена го мислев цел ден, секој ден. Но, си реков дека со тоа што ќе отидам на одмор ќе заборавам на се, дека убаво ќе си поминам и така и беше. Многу дешавки, запознав многу луѓе, друштва.. Он ни на крај памет не ми беше. Но, не е работата толку до одморот, колку до мојата свесна одлука кога ќе си речеш, еј стоп, доста е, нема повеќе да патам по него и така и ќе биде.

 

Луѓе ве молам кажете ми како полесно да ми помине оваа мака. Ме остави за нешто што не сум направила но мора да е така бидејќи тој така вели. Многу сум лута сакам на се да заборавам..

 

Мора да е така бидејќи тој така вели? Па остај го, што сака нека прави. Изгледа гледал само рачка да ти најде, безвезална причина за да се скарате.
Штом сакаш да заборавиш - направи така. Биди сигурна дека тој после ќе сака да ти се врати.

 

Se izvinuvam za latinicata no of mob vi pisam I sakam da mi pomognete da se spravam so razdelbata
Ete vaka znaci go brak sum 2 ipol godini no za toa vreme sum pretrpela mnogu I resiv da stavam kraj I Sega se obvinuvam sama za razdelbata
Pricinata sto se razdelivme e iznevera I toa po vtor pat prviot pat mu oprostiv me izneveri so mojata prijatelka potoa sedese name internet we pisese pred moj oci so drugi devojki I toa go pretrpev eden den se iskaravme mnogu I me udri I koga me udri jas padnav I si ja povrediv glavata cerepot mi bese puknat I sitni koski imav vo mozokot se opetirav ete ima 2 meseca kako sto se operirav I toa mugo oprostiv ne me ostava da zboram so majka mi I toa rekov kego pretrpam nema day zborvam so majka mi no Sega predt 2 nedeli zamina za CH da rabotit Sega pak razbrav IMA vrska so rusinka rekov I toa kemu prostam no vejke koga mi rece nema da Odis na svadba kaj tetka to mi dojde preku glava i si zaminav a negovite roditeli se protiv mene I i sestrite negovi koga beja na odmor go bockaa da se kara so mene I ete resiv da go ostavam no mnogu mi e tesko bez nego nema pominata sekunda da me mislam name nego kako da se oporavam ode razdelbava ????
I kazete mi iskreno dali sum vinovna sto go ostaviv bidejki taka se custvuvam

 

И да сакам и да не сакам ќе морам да го заборавам, само многу е тешко да те обвинува за нешто што не си го направил

 

Јас сум помала од тебе, но според мене не си воопшто виновна за тоа. Ист ваков пример е со братучетка ми затоа и се решив да ти одговорам, ама знаеш после некое време му здосадија тие девојки па ја молеше да се врати, но таа не сакаше ни да слушне. И после некое време си најде човек кој навистина ја почитува и цени. А оној другиот си остана сам ...

 

Помала сум од тебе многу и може ќе звучам дрско и безобразно ама ти памет у глава имаш? Како можеш самата себе да се газиш и обвинуваш за се. Ако вака и пред него се однесуваш и се обвинуваш сама не е ни чудо што ти се качил на глава. Со родителите како? Би те примиле назад ама под услов да си работиш и земаш своја плата да не им бидеш на товар? Размисли дали ти треба ваков човек. Колку што сфатив немате деца, си размислила ли што ќе биде утре, другден кога ќе ти се роди едно детенце? Какви иднина ќе има тоа дете покрај ваков родител. Еднаш дигнал рака на тебе, ќе дигне пак. Те изневерува кај стигне. Колку долго ќе го трпиш ова? И како воопшто твоето дете ќе израсне нормално во вакво семејство? Башка бракот е за двајца кога ќе се замеша треба личност од страна без разлика свекрва, швалерка, роднина тој брак е осуден на пропаст, посебно ако сопругот не те подржува. Размисли за сите овие работи шти ти го кажав и дали вреди да страдаш поради него. Како може ти да бидеш виновна. Операција те правеле поради него ејј операција черепот ти го пукнал, можела работата поголема да испадне утре другден пак ќе те удри главата ќе ти ја распукне на земја ти пак ќе мислиш дека си винвона. Свашта.

 

Ако нешто во животот си одлучила правилно, тогаш е да го оставиш тој... дибек! (извини, ама не можев да најдма попристоен збор). Тука се твоите, може имаш сестри, браќа, роднини, ќе ти помогнат. Барај работа, почни од негде и немој да ти текнало уште еднаш да мислиш на него или да се преиспитуваш дали си во право..
Си го изневерила ти него некогаш??? Си погледнала во друг??? Си му се спротивставила??? Си се карала со него??? Си кренала рака на него??? Не би рекла.. Цело време тој те искористува како знае. Нема два грама мозок, ни некакво чувство. Толку ти се качил на глава и ти објаснил дека е стално во право, што сега се преиспитуваш да не си ти крива.. Прибери се и немој никогаш, ни на коленици да те моли, ни ако ветува дека ќе се смени, немој да ти текнало да му се вратиш! Ајде, покажи малку гордост и ти! Какви убави бракови има, ти се задоволуваш со некој што те тепа 3 пати дневно.. Ајде, молим те. Може барем човечки да се однесува спрема тебе. Море, кога не си знаела да пријавиш семејно насилство.. Се плашиш да не ти направи нешто.. Ах бе...
Збирај памет и не му се плаши. Што и да напрвиш е подобро отколку да си пак со него, верувај ми.

 

Vi blagodaram za sovetite sega mi e polesno

 

Како да се опоравам од човекот покрај кого фактички пораснав.Заедно бевме 5 години.Врската не ни беше совршена имаше многу караници.Сум грешела јас,а грешеше и тој i то тој многу повеќе од мене.Сум го претрпела и најлошото и двајцата сме свесни дека не сме за заедно,дека немаме никаква иднина ама ете издржавме уште една ужасна година.Многу од феминките можеби ќе приметат дека постојано и се жалев од него на форумов.Но сеа на денот на неговиот роденден имавме таква расправија и време е за крај.Нема смисла повеќе да ја продолжуваме нашава фарса.Но како,како јас да продолжам,кога едноставно станав зависна од него.Знам ќе го кажите тоа што веќе го знам да излагам да не мислам на него али како како да го правам тоа кога тој се уште е дел од мене.Не можам во очи да ги погледнам другарките од што не оставив место кај нив ради работите што му ги опростував,Не бев ни јас совршената признавам станав премногу љубоморна,немаше доверба во мене..но никогаш не сум го изневерила ни сум помислила на тоа.НЕ знам ни дали барам совет од вас или едноставно да го искажам тоа што немам кому да го кажам.

 

знам како ти е... и јас се мислам како понатака ..колку ида се јачам он е дел од мене мој живот мое се...воопшто незнам како понатака..пиши ти како си како ти иде што напраи ..дај некако да си олесниме

 

И јас се трудам да заборавам еве веќе месец и нешто,но не одии

 

Раскинав веќе 1 недела. Ме изневери со моја подалечна другарка, сакаше да се видиме и да ми објасни, јас не прифатив и го избришав од се што е можно, тел, фб....... и повеќе никогаш не се јави.
Веќе 1 недела, го среќавам скоро секој ден, живееме во многу мал град, кај и да отидам ќе го сретнам, а јас на 16 ипол години и немам можности да излегувам по други градови, а јас неможам да седам дома и да плачам.
И најтрагично од се е што уште ми прави муабет, ме поздравува, ме гледа, а јас пак да се направам ко да ми е сеедно, се понашам дека веќе ништо не ме боли, и се понашам сосем другарски.... и не можам да поднесам...... мислам дека колку и да се трудам да го избришам од срцево ќе неможам. Кога ќе го видам не чуствувам ни омраза ни ништо..... потсвесно чекам да ми се јави..... а во исто време се молам повеќе никогаш да не ми испадне пред очи. И вака и така.
Почнав повеќе да излегувам, да се дружам, да идам на диско, да бидам со друштвото повеќе време, ама кај и да одам ете го и него, па дури коа ќе ме погледне, ми текнува на се.....
Дури правам планови како да ги заведам дечковците на сите нејзини другарки, зашто она нема.....
Уште му го гледам профилот, објавува тажни песни, фаќам цагери, пр ,, се кае,, ,,секогаш си му во мисли,, и ете го гледам.

Па дури кога ќе ми кажи здраво, што правиш, е тогаш се радувам што го гледам и мразам што го гледам.
Повеќе сфатив дека не сакам сериозни врски на овие години зашто многу знае да боли, сега единствено што сакам е да излегувам и да си поминувам најубаво и лудо, и да запознавам многу дечки. Многу сум си чудна.
Што да направам? Како да продолжам? Да излегувам, знам дека ќе го видам... или да не излегувам и да си плачам дома...

 

еве ме мене фала богу си продолжив со животот понатака.многу ми е подобро сега не е веке толку тешко а и успат имам нов дечко со кој ми е мн убаво и искрено се трудам да го засакам затоа што заслужува мн мн

 

Офф.... После 3 години и нашата "тиква" пукна... Без причина .. Едноставно.. Бидна... Прекинавме да се слушаме, да си пишуваме.. Не се имавме видено подолго ... Ми беше искрено прво сеедно, можеби зашто се имавме презаситено еден од друг.. А сега веќе фали... Болно фали.. Во меѓувреме се читнавме чат-пат неколку пати, и си потврдивме дека е крАј.. Ме чуди кај е човекот што животот го даваше за мене... Зашто не е заинтересиран да се видиме..... И тн.. Меѓутоа, ако се видиме знам мноооогу многу потешко ке ми е, а реално - се бевме, освен еден за друг..
Ќе помине како и да е.. Се сакавме во погрешно време, сега сакам само да сум среќна, а последната пола година само како да си сметавме.. Едвај чекаш да го видиш, а кога ке го видиш броиш минути за да си идеш.... Опасна монотонија спука........ а да - клин се клином, мада ниеден "клинец" неможе моментално емотивната празнина, и неговата потреба околу да ми ја исполни... Ама.. Чекам само да помине, а ке помине кога тогаш.. А до тоа "тогаш" , уште секое утро ке чекам да звони да ме расони, уште на секоја порака ке си помислувам - Ете го, и ууууште ке заспивам до зидот стуткана гушкајки го јастучето од него, надевајки се дека ке дојде, и ке легне на празната страна од креветчето која пред тоа сум ја топлела за да не му биде ладно.... И да, тешко е некој до ден денес кога ке ми каже - Еј, што прави Д , поздрави го го немам видено одамна.... А некат не си вољен да раскажуваш у пролазу, на не баш битни луѓе... Али тоа е..
...... Ќе помине... Еден убав среќен ден.... А до тогаш.. Ќе преживуваме исполнувајки си секојдневијата со рутински обврски.

 

Јас раскинав 4 годишна врска... и тоа се поради мене, имам друштво во кое има многу машки, се разбира ми се само другари со нив заедно пораснавме, но тоа многу му пречеше. На фб му сметаше секој машки пријател... Тоа го сфаќав ко негова глупост но не било баш така.... Не се понашав како што треба и ете дојде ден и ми рече дека може да бидеме само другари и дека може и понатаму да излагаме ако сакам но не сакал нисто сериозно више со мене...
Се чуствувам како да ме прегазил камион

 

Имав 5 ипол годишна врска.Мислев ке ми биде послееден и ке остане мое се ама не.Ме изневери за една исста ја.Дознав , ги фатив и го оставив.Имавме толку заеднички пријатели и коа се разделивме остана само една со мене.Се трудев да го замразам , слушав таква музика која ме тераше да го мразам повеке.Излегував со многу.Дури еднаш ме сретна а ја така дигната само го погледнав и со тогашниот дечко се качив на мотор и не се свртев.По некој месец дознавв дека се верил ми беше тешко, плачев и што ти не. А сеа тоа што се дешава ке речам само гледа господ.Имаше една ситуација каде што моравме да се сретнеме и се случи да бидеме пријатели.Сакам да е блиску до мене.ДА види како ке успеам и што изгубил за секогаш. НЕКА ПАТИ. А си патам и ја.Ама кој знае.Глумам јака да не заплачам.