Список ( план )за куповки ,никогаш ама никогаш не останува ист како на хартијата.Од една планирана работа купив 1394944 за на крај кога ја слушнав сумата на каса ми доаѓаше да си удрам една цврста задница ,мислејќи ќе ми дојде УМ.
Некои луѓе забораваат дека богатството е минлива работа. Желбата за власт ги заслепува па газат преку сите за да стигнат до некоjа си цел коjа е толку безвредна во споредба со животите и соништата кои биле срушени баш поради тоа. Човекот е настроен на себе уништување, во прашање е време. Многумина денес се игнорантни кога станува збор за раководењето на една држава, не сфаќаат колку значи нивиот глас, колку значи да имаш своj став и идеи... Мислете бе народе, не од денес за утре, туку за наредните поколениjа, за животот што ги чека тие деца во еден ваков себичен и хаотичен свет.
Читам статуси дека немало слики од нас женските каде лупиме пиперки и сл. Епа, јас објавив слики и од пиперки и од компири собирање, ама одвај 10 лајкови добив. Но, кога ставам слика уауауауа одма над 50 лајкови. Значи....!!!!! Не морам да објаснувам. Се сфативме.
Кога најмногу ми е потребна подршка, сама сум. Кога на нив им е потребна подршка, јас сум тука. Е големо ЧАО до нив.
A eдно од златните непишани правила гласи вака: :geek: Kога на доцносептемвриска вечерна прошетка ќе смрзнеш и конечно ќе ти дојде памет да извадиш асална есенско - зимска гардероба, па за нареден ден ќе си спремиш онака топла, мека, пуфкаста комбинација во есенски бои, како да се спремаш за во некое идилично планинско куќиче, мераци... ...е баш тогаш утрешниот ден така ќе огрее што јулското сонце може да му позавиди. A како бонус за да се долови целосен осечај како да си скокнала со временска машина за неполн ден од ноември во јули... голема е веројатноста истиот ден, таква стокмена и спремна за планински температури, да влезеш во најполниот автобус којшто уште да запее у мени 300 степени. Епа, cheers!
Мила....животот ти е како сонце со ветар, те гори толку јако, а ти не ја осеќаш жештината, исто како што не го осеќаш ни студенилото во ноќта кога си изгорен. Ти ги зема чувствата, а ти дава љубов, ти ги враќа чувствата, ти ја зема љубовта. Мила, животот ти е две нешта, секогаш да го сакаш тоа што го немаш и секогаш да го имаш, тоа што не го сакаш. Животот е да научиш да направиш чувства од твојата љубов и да направиш љубов од твоите чувства, да разбереш и кога не сфаќаш, да љубиш и кога не сакаш, да прегрнеш и кога сакаш да удриш, да простиш и кога сакаш да се одмаздиш, да го победиш она човечното во себе, зошто човечно денес е се она што значеше нечовечно, а животинското стана се она што значеше човечно...... но подобро животинско, него нечовечно, зошто животните живеат со нагон, а луѓето со разум, подобро да згрешиш несвесно, него свесно и безсовесно. Мила, денес мила незначи дека си мила, денес мила е под присила, денес мила е од навика, мила од страв да не се постави прашањето "зошто не ми рече "мила" ".
Многу сум тажна,пред некое време ги изгубив мачињата.Не знаете како се чувствувам,секој ден ме убива таа болка.Тие ми беа првите мачиња кои сум ги чувала,први миленици кои јас сум ги имала некогаш.Многу ми недостигаат,премногу,да ги имам повторно посакувам.Беа посебни мачиња,мои,единствени. Ах... Посакувам да земам ново маче или кученце,ама не можам,нешто не ми дозволува,ми доаѓаат сеќавањата со нив и не можам...
Не сум верник,ама во изминатава година научив голема лекција околу вербата. Сега знам дека не можам да контролирам апсолутно се,дека треба малку да се олабавам и оддалечам и да оставам коцките да се наредат на свое место. Чекор по чекор,иако не го гледам крајот на патеката. Размислувам само за наредниот чекор и постапка. Спојлер
СДК Во чест на светскиот ден на кафето денес испив едно 3во1,едно капучино,едно турско и еден чај од шумска јагода.Cheers to that А вие како прославивте?
Сигурна сум дека многу добро ви е позната на сите војната меѓу срцето и паметот. За жал или за среќа, во мојот случај паметот многу почесто ги добивал војните, а срцето ми останувало поразено. Верувам и дека ви е познато и она чувство кога се ставате на hold on, чекајќи и обидувајќи се другите безбедно да го поминат патот. Доколку е така, можам слободно да ве додадам во клубот на поразени војници во битката со паметот! А јас пак стојам пред нов крстопат, и пак водат борба срцето и паметот! Но, спремна сум бидејќи верувам дека патот ќе ме однесе баш онаму каде што треба да стигнам! Одсекогаш било така, само ми требало време за да сфатам. Желбите и соништата ми се исполнувале, целта ми била иста, некогаш патот бил подолг, некогаш пократок...
Не знам дали некогаш сум кажала, но утрата ми се омилен дел од денот. Иако, ретко кога практикувам да се разбудам пред пладне. И бидејќи таквите денови се ретки, максимално ги користам. Секој ден започнат рано на сабајле ми е милион пати поубав од ден започнат кога веќе паднал мрак. Пиењето на утринското кафе во омилениот филџан, ми е исто така омилен дел од денот во кој целосно уживам. Кафето го пијам буквално два часа и уживам во секоја голтка. Секое наредно пиење кафе не може да се спореди со кафето испиено наутро. И бидејќи сум голем обожавател на кафе, исклучиво турско, сакам на сите љубители на кафето да им го честитам меѓународниот ден на кафето. Денов беше прекрасен. Понеделнички добро ми тргна неделава, и искрено се надевам дека доброто расположение и позитивната енергија ќе ме држат во наредниве денови, бидејќи многу ќе ми бидат потребни. Денес се изнауживав во последните зраци од сонцето. Есента ми е некако посебна. Ја сакам. Ме асоцира на нежност, љубов, нов почеток...
Кави што ти се мислите таков ти е животот ,оваа е таа вистинска реченица ,и да го осетив тоа на своја кожа.Верувам во добрите мисли и цврсто ги засадувам како цвет во мојата глава .Морам да ја одгледувам таа прекрасна градина и да ја чувам од ништожници кои демнат секој миг.
Сакам да кажам дека случајно се појави личност на која се потпрев и го раскажав мојот најболен дел од животот. Благодарам, благодарам многу. Успеав да се покажам во вистинско светло, без доза глумење... затоа што се е глума. Благодарам уште еднаш!
Денес сум среќна и конечно можам да кажам дека имам 16 години, иако не се осеќам така.Епа девојки повелете на торта. Спојлер
На маж ми му велам дека сум баш добра во кревет-не крчам,не претам со нозете и не го влечам кебето и јорганот на моја стана. За разлика од него.
srekna summm. Libeto deneska mi doagja od tugina mi kazuva kako nemozel da doceka edvaj da si dojde ama zlato pa sano eden mesec sme mazeni normalno e zdravje boze eden den ke ti zdosadam pa edvaj ke cekas natamu da ja curnes haha ama kako i da e bitna e segasnosta aha.Premnogu sum srekna i so netrpenie te ocekuvam. se izvinuvam za latinicata od mob sum pozz do site
СДК ме нервираат луѓе што сакаат светот да се врти околу нив. Ама не знаат дека и животот се врти па од центар пажња на крај ќе останат најосамените особи на свет. Тражили сте добили, секој ќе си го добие следувањето, за тоа треба да се внимава во однесувањето со пријателите.
Еден момент насмевка, три права линија на усните и стежнати мисли за тоа како ќе биде утре, како ќе се преживее? Ќе дојде ли денот кога ќе се постигне балансот, кога нема да се стиска денарот, кога нема да се трча по сите маркети за на крајот да се спореди каде е најефтино и од таму да се пазари, кога ретко кога некој ќе стравува дали утре ќе отиде на работа или не, кога нема караниците во фамилија да бидат од пари и за пари, кога нема да се кршат прсти пред крајот на месецот со празен џеб како ќе се дочека 1ви или 15ти , кога, кога, кога ... КОГА?! ќе дојде време да излезе човек и онака лезетски да си потроши некој денар, а притоа после цела недела да не туфка и да не чувствува грижа на совест дека си потрошил ЗА НЕГО , за да ужива и да си ја награди душичката, оти нели секој каков и да е на крајот на краиштата го заслжил тоа! Ќе дојде ли времето кога секој ќе може да си пружи некое поголемо задоволство од обичен пар чевли од 1000 ден. или одвај нов капут во последните неколку зими, а притоа после пола година најмалку цела фамилија да не се стискаат за стомак и длабоко во себе да не се прекоруваат зошто ли ги дале парите на уживање наместо да ги распоредат за попрактични цели во месеците кои следуваат. Прашања кои ме мачат мене, комшиите, роднините, пријателите, продавачката во продавницата каде пазарам, човекот кој го турка својот велосипед покрај мојата зграда, жената која сега ја слушам како го кара своето внуче да ја облече тренерката оти ќе му студи. А мене ... мене ми студи на душава оти знам оти овие погоренаведени КОГА ќе останат само обични прашални зборови уште долго време за мене , за вас, за моите, за вашите... И кафево покрај мене некако мислам го изгуби својот вкус од мачнината која ме зафати пишувајќи го текстов, а толку сакам кафе.
