Разговарајте за да ви олесни душата

Темата е дел од нашето секојдневие секој сака да биде слушнат, што значи тоа без разлика дали сме во школо, на улица, на работа, со пријатели, семејство, секојпат чувствуваме потреба да разговараме во момент на среќа или тага, слушајќи гу туѓото мислење некогаш ни помага подобро да ги согледаме проблемот од друг агол затоа што во тој момент е најтешко на себеси си да си дадеме најдобар совет. Па ајде тука ја користам приликава да ја отвориме темава и да си даваме совети, мислења, од било кое прашање.
Пример: Дали мислите дека затвореноста, и чувањето работи во себе ви помага да го пребродите проблемот?
Убаво е да имате со кого да разговарате како за убави работи така и за проблемите што ве измачуваат секојдневно. Но затоа е потребно да имате соодветна личност.Некој во кого ќе имате доверба,некој кој нема да ви ја уништи радоста кога му соопштувате убави вести.Некој кој ќе ве ислуша и ќе ви даде поддршка и добар совет кога имате некој проблем без притоа да се радува на вашата несреќа и да мисли дека вие уживате да се самосожалувате.Верувајте не е лесно се на свој грб да си носиш и да чуваш во себе,тоа се одразува врз целокупната личност ,здравје и способност.Ми се има случено да се доверам на погрешни личности кои подоцна направиле проширени верзии на реалноста или искажале се на други .Затоа што немам со кого да разговарам ме убива тоа што го носам во душава ,страдам од несоница и по цели ноќи плачам.Се прашувам како да си помогнам но нема излез,се се насобрало и наеднаш експлодирам како бомба и не сакам никој во моја близина и тогаш сфаќам дека некои работи не се менуваат и подобро да ги прифатиме и да живееме со нив па можеби еден ден ке излезам од бездната во која сум западнала.

 

Епа на право место си бе срце, напиши си тука. Верувај дека има верни и искрени луѓе позади овие наши сликички и измислени имиња

 

Благодарам за советите мила. Имам јас сеуште другарки, само некои се веќе отпишани од кај мене. А со татко ми два пати пробав да зборувам и веќе нема никогаш да му прозборам, секој обид е неуспешен. Само ми е страв да не ја изгубам годината на факс, ама се надевам нема. Тоа е проблемот кај моите, не сваќаат дека ние ќе им биднеме родители, а тогаш кога ќе се сврти тркалото лошо ќе биде за нив. А од толку другарки што имав веќе ми е страв да верувам на некоја другарка... Какви се луѓе нема.

 

Те разбирам и точно знам како се чувствуваш. Сепак мислам дека не треба да придаваш толкава важност на тоа. И јас сум ниска и порано исто како тебе се нервирав зошто сум таква бидејќи и мене ме зафркаваа во основно и средно за мојата висина. Но јас го надраснав тој "проблем" и воопшто не се замарам за тоа. А ти пиша и дека си била младолика и со времето ќе сфатиш дека тоа е голема предност а не маана.
А за тие што те исмејувале и повредувале на училиште - таквите секогаш постојат. Не треба да им дозволуваш да продолжуваат да те исмејуваат. Спротистави им се, немој да им молчиш( ова од лично искуство ти зборам) затоа што таквите штом забележат тивка, мирна и срамежлива личност се изживууваат врз неа. Затоа е подобро да покажеш дека и ти имаш карактер и дека нема да им дозволиш да продолжат така.
Сепак, другите се однесуваат кон нас како што ние ќе им дозволиме.

 

Мене ми е полесно да разговарам со некого кога ми е тешко (ако им на кој да се доверам ) во спротивно кога ќе дојде ноќ си плачам . Нејсе , чувствата дали се позитивни или негативни , мора на некој начин да излезат, во спротивно ќе се уништитш ментално ...

 

Се мислев, каде да пишам.. Дали во совети, дали во љубовни проблеми и на крај се одлучив за овде. Сакам само да си ја олеснам душичкава, па си реков овде ќе е најдобро. Немам некој реален проблем, но се чувствувам тажно, паднато со духот, понекогаш се сомневам во сопствената вредност, во вакви моменти на слабост.. Одвај го чекав одморот, тие 15 дена станав некоја друга јас, тотално опуштена и ослободена, имаше многу дружби, нови луѓе, дешавки, спомени.. Се привикнуваш на тоа и еве, неколку дена како сум вратена и тешко ми е, не можам да се привикнам, не го чувствувам Скопјево како мој дом, ми фалат сите тие луѓе што можеби нема ни да ги видам, а знам дека они не се ни замараат. Одвај чекам да завршам со школо, да не гледам некои ликови, професори, да почнам сосем нов живот, да си одам од овде. Не, не ја сакам Америка, жими се би живеела уште од сега Битола или Охрид. Ми се чудат сите што си се запнала за таа Битола, ко дечко да имаш од таму, а јас година дена на сите им тупам за неа и не знам што ми е, маж ќе фаќам од таму. На страна овие, навидум лудости, ми фали љубов, она чувство да сакаш и да бидеш сакана, не тие изопачени перверзии, се е тоа на второ место, ми фали искрена прегратка и поглед, рака во рака, насмевки. Да, имам некој на памет но боли тоа што не е остварливо, впрочем како и секоја моја "љубов" , затресканост и шта веч. Знам дека љубовта не се бара, туку едноставно ќе дојде но ете желбите ко да не ми се исполнуваат. И се ми е некако релативно.. денеска сум премногу млада, за лудости, глупости, љубови, за 3-4 години си веќе "стара" ,зрела, мораш да се однесуваш соодветно, не си веќе дете, не те личи да одиш на такви журки, усериози се.. И нема период измеѓу, те си премногу млад, те си остарел после.

Ете, велам јас немам проблем ама се ми е до главата, која уште многу ќе си ја исчукам изгледа дур не се оправам.. А сега, да можев да фатам еден воз до таму и да не се вратам овде, долго, долго.. Ми треба да сум сама, далеку од сите што ги знам, а сепак ми треба некој и некои нови ликови. I guess that I'm stuck in a rut.

 

Se izvinuvam na latinica. Od mobilen pisuvam.
Do tolku li e vazna ubavinata sto ne dava ni sansa da te zapoznae? Mn pati mi se ima deseno koga nekoja kje vidi slika od mene iskaca nevoodusevena,ne vraka na poraku. Ova mi se ima deseno bez broj pati.Pa ne e fer.Znam deka ne sum kuznae sho,kvazimodo ima poveke sansi od mene

 

Па мн јасно дека е важна убавината, јбг и животот не е фер!
Направи пластична операција или смени нешто у имиџот незнам шо да ти кажам друго...

 

Убавината е важна,но минлива со текот на годините.Колку и да се залажуваме дека таа може да не одржува, на крај се се сведува на разумот и на духот.А важна им е на оние што живеат во заблуда дека принцовите од бајките ги има и во реалноста.Па така, секој постапува според својот интелектуален капацитет.Што не значи дека таквиот однос на двојките треба да те доведе до степен na очај и безизлезност.
Опушти се и уживај.Само треба да знаеш со која и како да ги користиш предностите на мозочната сфера

 

Zoso mislam deka ubavinata ne e minliva,tuku mnogo vazna? Jas si uzivam i mnogu sum opusten,no ponekogas mi doaga da vikam od vnatre.Neznam koj e odgovoren i koj dava ubavina,no jas toa ne go dobiv,ili pa nemam voopsto.Momentalno sum vo zakintos.tuka zenskite se poouposteni(ne pijani) sakat da se druzat itn,ako se najdes so nekoja od mk,odma si odat idat so srbi ili italijanci.sakam mk devojce,kako so vika tuka drugar,sakam mk cice

 

Izvinete za latinicava od mob pisam moram da pisam za da mi olesni
Pred 1 nedela zamina ch za da rabotis i mi ostavi nadez deka ke se vratis znam deka ke se vratis no zs mi go pravis ova ednas me izneveri so moja prijatelka ti prostiv no sega gledam si najde druga zsto toa go pravis vo brak sme 2 ipol god i za toa vreme vo se sum te trpela i prostuvala vejke ne mozam od misli luda vejke stanav jas te sakam mnogu i deka znaes deka te sakam mislis deka sum glupa no ne dosta bese vejke ne te trpam ostani so taa sto si

 

Те разбирам потполно. Гледам млада си на крај сепак ќе полудиш ако се трпиш.
Заминал ете ти шанса да се извлечеш од ова сра*е што ти се случува.
Сакањето е минлива работа, помири се со фактот дека не можеш да опстанеш во тој брак и не се залажувај дека нешто ќе се промени.
Бракот е заедница на доверба, внимание, почитување, а не само лист хартија со која можеш га*от да си го избришеш.

 

Здраво. Ве молам за помош :/ Имам голем проблем Немам дечко а и никогаш не сум имала а имам 19 години ниту ми понудил некој незнам дали причината е во мене незнам :/ Немам ни другарки премногу сум молчлива со никого не разговарам ама баш со никого незнам вејке на кого да му се обратам ако и кажам на мајка ми таа ке рече оди бегај а и сестрами не е нешто поарна незнам што да правам самодовербата ми е на 0 карактер 0

 

Пробај овде.
ljubovni-problemi/mi-treba-sovet-i-mislenje-t338/
или овде,
psihologija/soveti-t9146/550.html

 

Како 17 годишна и дел од врска на далечина, се чувствувам вака, не често пишувам состави од овој тип, но би сакала да слушнам мислење (критика) за следново:

Сакам да изразам чувства, незнам како.
Мечта, сон, надреална слика. Бев мало девојче со голема фантазија. Секоја вечер мечтаев за „совршената љубовна приказна„ која започна со топли прегратки, продолжи со првиот бакнеж и заврши повторно со една најсилна прегратка.
Звучи детски, недораснато? Можеби, но за мене значи се на светот. Да го имаш она што го сакаш, 24/7 на располагање е најголемиот луксуз во животот. Многу од нас не се свесни за тоа, и јас не бев се додека не се појави тој. Тој беше личноста што ме научи да живеам во моментот и тој беше единствениот човеч што ме доведе до облаците.
Очекував да се презаситам од сите случувања со него, но овој пат е различно. Во оваа приказна, се е порозово, секоја минута трае по една секунда и се е понежно и поисполнително. Времето што го поминувам со него е она што ме исполнува со љубов, топлина и нежност внатрешно, но истовремено со страв и трепет дека еден ден сите овие чувства и моменти повторно ќе бидат само мечта и сон.
Тој ме научи да сакам и да сакам дека тој мене ме сака. Некои прегратки со него ќе траат бесконечно и некои бакнежи засекогаш ќе имаат исто значење во моето битие. Еднаш ме праша дали имам почувствувано љубов преку прегратка, изустив само „да„ и миг потоа почувствував нешто што не се опишува со зборови, имав пеперутки во стомакот, истовремено илјадници ножеви ми го прободуваа срцето, го прегрнав и почувствував смиреност, хармонија и љубов. Тоа е еден од моментите кои ќе траат засекогаш.
Д а л е ч и н а т а к о м п л и ц и р а с е. Вакаеполесно.
Не можам да се втурнам во неговата прегратка и да уживам во неа, да лежиме еден до друг со часови, не правејќи ништо, неможам да го почувствувам неговиот мирис кој потсетува на нешто убаво, најубаво, на него. Толку многу сакам, а не можам. Тој е далеку.
Затоа поминувајте го времето со луѓе кои ви значат и на кои им значите, превете работи заедно кои ќе направат да се чувствувате недостижни, како никогаш. Бидејќи животот е премногу краток за да го живеете со погрешните. Љубовта гледајте ја како предизвик, на кој морате да бидете силни за да успеете. Бидете жртва, бидејќи еден ден се ќе се исплати.
-Девојката од врска на далечина.
(23.09.2014)

 

Многу убаво кажано за едно 17 годишно девојче...доста зрело размислување, читајќи го твоето мислење ме разнежни од помислата за тоа колку љубовта е нешто убаво што неможе а опише, туку потчувствува. Инаку сеуште си млада и уживај во тие слатки мечти, збиднувања, чувства. Не гледам повод за критика туку напротив се согласувам со твоето размислувања, далечина е тешка сама по себе си носи промени, носталгии за поминати моменти. Издржливоста и упорноста во далечината ја прави врска посилна ти посакувам силна искрена врска со безброј убави моменти. Само ви двајца сте тие кои ќе ја направат љубовта да потрае. Таа како жарче оган носи топлина ако не ја негуваш гасне....За љубов се потребни двајца ако сте искрени во тоа, тогаш и далечината не е проблем, туку напротив ве прави уште позаљубени.
Поздрав и имајте убав ден испонет со насмевки Денеска е денот на насмевки

 

Потполно те разбирам,многу добро кажано,имав и јас таков период кој траеше 4 год за среќа ми се врати љубовта па сега ја имам таа можност да уживам со него секој ден Ќе дојде и тој ден за тебе само силно верувај

 

На девојчево му треба стручна помош а не теми.

 

tocno,na nekoj mu treba strucna pomos,samo prasanjeto e na koj?!

 

Морам да се испразнам..
Незнам што се случува со мене,сакам со сите да другарувам ама како сите да ме одбиваат,за се нешто јас сум крива ако јас сум виновникот сакам да се поправам ама нејќам да бидам отфрлена
.Незнам старно каде грешам!
За најмали ситници најмн се нервирам..Колку и да се обидувам да сум добра и фина некој ќе ми докаже дека јас сум спротивнот.ЗОШТООО?