Скопје. Од сите агли.

Да се изјаснам прво.
Деновиве сум под влијание на меланхолијата што го опфаќа градов.
Родена Скопјанка, ме интересира, вашиот став, за Скопје. Живот, случувања, како се чувствувате овде. И оние кои само престојуваат тука, и оние кои се родени во него.
За мене, Скопје е грд љубовник.
Скопје, инспиратор.
Мисловен вибратор.
Одвратна паланка во која дишам, се мењам и најчесто...
Одам за да го гледам.
Настрана популацијата во него.
Скопје е убаво.
Само на сликите од 1954, а и во главите на илузионистите.

Има соништа и магли, снег што се претвора во повраќаници еден ден откако ќе падне.
Во лето испарува фекално.
Невиност и грев, се`во него е за да го доживуваш.
Поврзана и истовремено отуѓена.
Лебдачки простор е Скопје, затоа го љубам од петици.

Можеби само, би го напуштала понекогаш, за да му фалам.
Мене сигурно би ми фалел.

Пишете, што е за вас градов. Или вие што сте за него.

 

Не ми се допаѓа архитектурата на Скопје. Пред некој ден се возев во автобус и си се прашувам: Добро, каде ли живеам јас? Никнуваат згради секој ден, без никаква организација, тотален хаос после земјотресот. Мало место за толку многу објекти, мало место и за толку голема популација - Скопје не може да дише! Не ми се допаѓа плоштадот каков што е сега и се надевам дека ќе се среди за брзо време. И кејот исто така треба да се среди. За хигиената да не зборувам, ама сепак тоа е до нашиот менталитет.

Од друга страна пак, ми се допаѓа тоа што Скопје е, како што би рекол мојот професор по економика - монопол. Во него има буквално се, за разлика од останатите градови од провинција. Почнувајќи од најголеми трговски центри, маркети, бутици, најразноразни продавници, па ете тоа ни е предност. Ми се допаѓа и животот во Скопје, кој некогаш знае да биде напнат, ама ние луѓето некако се привикнуваме.
Го сакам Кале, го сакам Водно, ги сакам парковите во кои многу често го поминувам времето. Ги сакам манифестациите кои се одржуваат тука, како Бела ноќ, Пиво Ленд, Скопско лето и ми се допаѓа тоа што најмногу музички концерти се одржуваат токму тука. Скопје си е Скопје, дома си е дома, а јас секогаш кога патувам надвор ме фаќа носталгија за дома

 

Скопје... Убаво ми е милото Скопје од повеќето агли. Убаво ми е заради емоциите кои ми ги чуваат спомените од сите настани, од сите искачања, од сите дремења на љуљашки, од дискотеките во парк, од брзањето низ трговски накај школо, јадењето пица сендвич од 511, доолгите прошетки по Орце, седењето на фонтана во парк, гледањето зајдисонце на Кале, изгрејсонце во летно мрзливо утро помеѓу двете кули!
Најубаво ми е во лето, кога е полупразно, кога на Партизанска можам да се движам без да се гушам. Во летно утро да го гледам од Водно, едвај, заради згуснатиот смог, во зима кога прва го газам снегот низ парк...
Сега малку ми наликува на монотона сива врвулица, сите ми се некако минливи, секој си брка работа, а никој не го живее Скопје.
Ми фали мирот на Ленинова и клупите што беа кај што се сега кафичите кино Карпош и Филипис. Ми фалат зошто ми ги чуваа спомените, сега нема ништо што ме потсеќа на некои нешта.
Како нигоаш да не ни постоеле.
Но, се менува, расте, ние пораснавме веќе. Јас сум за Скопје носталгична душичка што го чува онакво какво го памети пред да никнат сите шарени паралелопипеди со милиметарски терасички поставени како лего коцки...насекаде!
Но, убаво ми е пак, расте, се менува го засакувам и вакво, си правам нови спомени, па утре ќе го сакам повеќе денешново Скопје од утрешното!
Како и да е, и да си одам од овде, секогаш ќе доаѓам да преживеам некои места повторно!

 

Го Сакам Скопје, зошто ми е дом, прибежиште..
Го сакам заради мирисот на липа пред зграда, заради калливиот снег во зима, заради паркот во пролет. Ги сакам летните вечери во парк со вино и гитари, и пирошки. Ги сакам спомените од средно, и сите изгрејзонца дочекани во * Кај Вујче* со бурек. Ги сакам скриените патчиња во чаршија, чајот во чајџилница и бурекот од 20 денари. Ги сакам скриените места кои ме потсетуваат колку е Скопје мое и колку му припаѓам. Ги сакам клупите кои сведочат за моите љубови.

Да, знам дека дишам за Скопје затоа што кога бев далеку од тука, ми се солзеа очите на * Само дома си е дома* и * Ова е само нашеее Скопје* и на *Скопските Девојки*.

 

Го сакам Скопје онаквко какво што е, онакво какво што било и онаквко какво што ќе биде.
Не би издржала долго, да неможам да погледнам од мојот прозор и да не го гледам Скопје... го сакам моето маало, тивко, мирно, чисто место за живеење од каде што се гледа целооо Скопје.
Го сакам Дебар Маало, ја сакам чаршијата, го сакам ГТЦ, сакам да се возам по кејот, да шетам низ паркот во есен кога патеките се полни со жолти лисја... го сакам Водно и пролетните прошетки, а највеќе од се го сакам погледот од крстот кога се разденува аааах Скопје.
Скопје ни ги чува сите спомени, и е сведок на сите наши љубови и глупости и нашето детство и се, секој највеќе си го сака родното место така и јас неможам без Скопје, во него се сите луѓе што ги сакам и сите места што ми значат

 

Тука, во нашево Скопје, се школувам, ги имам стекнато првите пријатели, тука ми помина детството, ги имам правено најголемите глупости.. Токму тука, во оваа мала Скопска населба научив толку многу работи. Научив како е да си храбар, да не го покажуваш стравот, како да ги избираш пријателите, да внимаваш на себе, да не му веруваш на секој, со страв да се враќаш дома, да бидеш сведок на гадни работи.
Од мојот стан го имам убавиот поглед кон: клупите, заградените паркови, ширинката со старото навалено дрво, двете клупи, и автомобилите околу неа. Во есен имам поглед кон дрвата и кон лисјата кои паѓаат, кои ме потсетуваат кога се собиравме сите, ги собиравме сите листови и рипавме врз нив, а пак во лето се сеќавам на брканиците кои беа во парковите и детските безгрижни денови. Да не заборавам да спомнам дека тука пукнав една глава.
Многу, многу глупости, на кои се сеќавам откако ќе пуштам поглед низ прозорецот.

*Сега си ја опишав само мојата населба и мал опис на случувањата во неа. Во наредна прилика ќе кажам и за другите делови од Скопје.

 

Веќе 11 години како сум во Скопје. Најмногу време засега се имаме задржано тука.
Скопје е мојот дом. Го сакам со сите фалинки и маани.
Не би ја коментирала популацијата и приливот на луѓе, лоши и добри, воспитани и невоспитани ги има секаде, во секој град.

Го сакам Скопје, зашто е жив, динамичен, врие, дише од секоја пора. Старата чаршија, Кале, Водно, Матка се' до новите градби. Не ми пречи вревата, затоа што лете се смирува и е чудесно празно, ниту правот и прашината кои ги крева, во секоја смисла на зборот.
Го сакам кејот покрај Вардар и улица Македонија, Градскиот парк, Дебар Маало...

Можеби би сакала да е повеќе чист, но го сакам и нечист. Тоа е Љубов
Возењето во 57-ца да речеме после Бит Пазар открива сосема поинакво Скопје. Од друг агол.
На ум сум да се извозам во сите автобуси, од прва до последна станица за да си го запознаам поубаво.

 

Цело детство го поминав кај баба ми во Центар, а сум родено аеродромко девојче. Тогаш Скопје ми беше големо, да не кажам огромно. А што е не е огромно за детските чекори?
Сега Скопје ми е мало. Мало за шетање, мало за остварување на моите желби, за заживување на моите амбиции, за дружење, за купување. Скопје ми нуди мал избор, а јас сакам тооолку многу.
И се чини што и да кажеш, нема некој во градот што нема да дознае. Што и да направиш, има некој што тоа го знае, или го направил тоа пред тебе.
Понекогаш би сакала ова да не е“наше Скопје“ и тука “да не ми е се“. Ама така е , и тука е.

Дедо ми , стар Скопјанец, живее и дише во спомените за старо Скопје, за корзото или офицерскиот дом. Горд што е стар скопјанец и тажен што не може да разбере што се случува и зошто градот веќе нема лик.
Имав и професорка што беше толку надувана со фактот дека живеела кај офицерскиот дом, што и беше неприфатливо да гледа како луѓе од секаде доаѓаат и и го сквернават Скопјето и.
Со сестра ми се шалиме дека на внуците ќе кажуваме како сме живееле пред Скопје 2014...


Се на се, не можам да кажам дека не го сакам мојот град. Секое ќоше, секој агол си крие некоја мистика. Секоја клупа има приказна, а секоја улица има авантура.
Толку многу спомени...
и знам дека каде и да одам,тука ќе се вратам.

 

<object width="480" height="385"><p...e" width="480" height="385"></embed></object>

 

Скопје има посебна магија, а таа може да ја осети само тој што живеел во него, се поистоветил со градот, го засакал, дишел во него итн. Не е убав градот ако зборуваме за класична убавина на еден град, но убавината не се крие во чистотата, во среденоста ниту во спомениците или архитектурата, се крие во неговиот дух. А Скопје тој дух го има.
Го сакам Скопје бидејќи има илјадници катчиња кадешто може да се сокриеш, покажеш, да шеташ, да рипаш, да надбљудуваш, да правиш тоа што ти се сака и пак ќе ти биде убаво.
Го сакам бидејќи ја има старата чаршија, кадешто од лево седи стар дедо и си свети со сијалица за да може да ја дочита книгата, од десно свири џез група, пред тебе играат шах, зад тебе играат табла, џагор, довикување, тишина, пеење, смеење...таму има едноставно се.
Го сакам Калето, Водно, дебар маало, ја сакам таа посебна летна тишина, фонтаната во парк, пазарите, раздвиженоста, луѓето, шмизлите, локалните фраеришта, интелектуалциte, уметниците, циганите кои те бркаат со тарабука на плоштад, па ако не им дадеш пари ти колнат све по список ги сакам муабетите на зелено пазарче, мирисот на липите во јуни, мирисот на печените пиперки особено во септември, дури и тие проклети дупки во кои знае да ми западне штиклата ги сакам ....сакам се, бидејќи се е дел од мојот град, и да нема едно делче веќе тој град не би бил тоа што е....и кога не сум во Скопје, ми недостига премногу и едвај чекам да се вратам во градот каде и хаосот има душа, и кадешто мојата душа си го пронаоѓа своето место.

 

јас сум веќе четврта година во скопје и освен град за моето студирање скопје е и град каде ќе можеш да најдеш се што ти треба на едно место.најмногу избор за облека видови и цени,најмногу кафичи за денска шема,интересни места,многу луѓе и си слободен некако,се ти е на дофат.го сакам скопје ама не центар,не го сакам само поради брзиот начин на живот,секој некаде брза.затоа ја сакам периферијата на скопје за живеење,а за работа некаде на средина скопје.....

 

Сите капацитети во Скопје се полни, градов врие како кошница!
тука се основците - ги влечат полните ранци по улици...а родителите нивни зе буткаат во просветно дело со списоците за школскиот прибор
тука се и средношколците - нашминкани и дотерани средношколkи се шеткаат низ центар, после часови....особено денес ги видов оние од ЈБТ
тука се и студентите - освен домашните, пристигнати се и оние од другите градови.....па се плонат сега дискотеките и кафичите навечер, а преку ден во продавниците се бараат фенси парчиња облека и се пие шемаџиско кафе
пензионерите се во парковите - ги користат преостанатите сончеви денови и ги топлат старите коски
оние работниците брзаат да не речеш трчаат низ градов - некои каснат за на работа, на некои пак им завршило работното време и брзаат накај дома да се одморат

Ова ми беше впечатокот од денешниот ден...завршив неколку обврски и успат си се загледував наоколу и си ги анализирав луѓево....сигурно си помислиле шлакната ама гајле ми е, сфатив дека ми недостигаше гужвата летово (тоа ти е навика...не дека многу ја сакам)

P.S. постов ми беше наменет за СДК ама оваа тема е посоодветна, во некоја наредна прилика за тоа како јас го доживувам градот цели 20 и кусур години

 

Почнав да живеам во Скопје пред 5год кога се запишав на факс. 4год предавања, обврски на факултет, излегување, дружење, па после уште една година работа по Скопје, дополагање испити, и уште повеќе излегување.
Кога отидов првиот пат не ми се допаѓаше воопшто, но со тек на време се навикнав на динамичен начин на живот. Пред 2 месеци се вратив дома и сега искрено кажано се мрднувам дома, се едно исто, исти места, исти луѓе, знаеш кој на која маса седи и што пие, малограѓански размислувања, опседнатост со туѓи животи, живот не за себе туку за другите.
Можам само да кажам - Skopje l miss you
Живеам само за моментот кога ќе заминам далеку одовде.

 

Скопје Скопје Скопје ...
Ах овој град кој што ти го магепсува срцето со својата убавина..
Во него живееам уште од малечка .. И за ништо на светов не би се одвила од него.
Може нее е кузнае колку голем град но во него се е собрано паркови, фонтани, тесни улучки по кој трчаат весели дечиња, дискотеки кафичи од кој сите имаат по некој луд спомен.. Има посебна архиктетура и многу споменици . Скопје е град со голема историја. Скопје е градот со магија ..
Го сакам Скопје ..ги сакам малаата низ кој израснав и научив многу за животот !
Да тој е тој Град Да тоа е СКОПЈЕ !

 

Скопје во есен си има посебен шмек.
Додека си се шеташ по уличките, газиш на мокри полускапани лисја, и те пирка мирис на ќумбенце. Да не го заборавиме и мирисот на ајвар, залутан од некој двор. И тука желудникот почнува да ти се стега
Не знаеш што да облечеш, па завршуваш во чудна комбинација од капут со пролетни чевли или нешто слично на тоа. По улица луѓето само кашлаат или киваат или шмркаат, па веројатноста да закачиш настинка е на највисоко ниво. Во автобусите има гужва како на концерт, а старците поретко излегуваат на прошетки. Погледот кога стоиш на рекорд и гледаш кон улицата Македонија и стариот часовник е незаменлив. Вечна инспирација за фоткање, моја , ама и на доста странци. И така додека си шиба воздухот , бараш кафич за да се напиеш топол чај, кој ќе ти го наплатат како да пиеш чај од златен прав во центарот на Париз. Ама ќе си седнеш и ќе го испиеш, додека пукаш сеири од сите страни. Секако, едно е Скопје!

 

Се зависи, Скопје како да нема некоја целина како повеќе градови во еден, како и многу други градови во кои сум била од населба до населба огроооомна разлика пр.Карпош што гласи за најурбанизирана населба барем последниот пак кога го слушнав тоа на некоја тв емисија така беше до ден-денес во Македонија и спореди некоја друга, пр. Топанско (ништо лично, ама претерано е голема разликата) или Аеродром ама баш Аеродром со Драчево шо за мене не важи за населба не сум била 100години последниот пат коа бев си реков боље у Јурумлери да отидев!

 

Скопје од мојот агол...хм...
Моменти.
Слушам ѕвоно, не е будилникот ... па ова е школско ѕвоно, ме будат децата што поминуваат под мојот прозор. Марко ја сака Маријаааа тра ла лала ла... одамна беше сум заборавила како изгледа големиот одмор.
Кафе на балкон, мирис на липи и нафта, мирис на асфалт кој испарува. Катран и нарциси... да тоа е мисирот на роденденот на мајка ми, нарциси за мама, мимози за дада, дотерана цвеќарка со црвени образи и плава коса...
Со точак по партизанска, мора некако да стигнам до Ѓорче, вртам на брзина: Ало, ставај турско без шеќер, за дваесет минути сум кај тебе, и спреми ги столчињата ќе ти седам во двор.
И повторно липи, зебра, липи, зебра, липи ...така до Влае. Патем многу згради како кутивчиња, ѕиркам низ прозорите и си замислувам, како ли мириса овој дом, какво чергиче им стои пред вратата...
Нозете ми се боси , ја допираат свежо искосената трева, додека си шмрчкам од кафето , она зборува ли зборува, сонцето заоѓа, сакам пред залезот да бидам на мостот Близнаци, сакам да го поздравам Вардар, овде е најубав... и повторно кон дома.

Рекорд, колку бакнежи и љубови на едно место, гунгула, добра кондиција за да го стигнаш автобусот. Излози и празни џебови, мисли како да импровизирам, ако купам , сошијам, сплетем ...исто ќе биде, море поубаво ќе биде, вакво сите ќе имаат, а никој како моето, луѓе плаќаат за уникати.

Книги на плоштад, ех, да книги а не споменици. Стрипче и амерички крофни, а Вардар како стар љубовник ми се смешка, да не ме следи ?
Мора да се симнам на кејот да го прашам... каков Рекорд, Вардар крие љубов, никаде нема празна клупа за самотници како мене, па добро, топло е, ќе си седнам на скаличките.

Скопје те сакам Со тебе јадам , пијам , водам љубов, со тебе плачам , те напуштам и секогаш ти се враќам.
Така гледаат моите очи, така звучи моето срце.

 

http://www.youtube.com/watch?v=SMK_3kE6mTE
Скопје ти и јас
и сонцето златно сме
другари стари
за нас си ти љубовна приказна
од срце што ја подари ....
тоа е нашето Скопје, најубаво на свет!!
Не би го менувала за ништо на светот!

 

Мое Скопје.

22 години во него, Скопје ја претставува нишката што се проткајува низ сите мои успеси и падови, љубовни приказни и јадови, солзи радосници и солзи од среќа, прв бакнеж и прва разделба, незаборавните моменти со дедо дур пешачиме по „Чаир“ планина.

Има магија каква што нема во ниеден друг град, има дел од мене во секоја дупка во асфалтот, расипан семафор и дрвена клупа во паркот. Го обожавам скопското изгрејсонце на свежо мајско утро, дур си го пијам кафето и ја пушам првата цигара. Го обожавам и зајдисонцето на топла августовска квечерина, дочекано во прегратката на мојот сакан Скопски фраер.

Мојот дом.