Ајде и ја да ви раскажам... вака, мн се понадевав на биоенергијата ама се разочарав...вистина е дека де осеќа енерхија и посмирена бев овие денови, ама вчера ми се случи нешто неубаво таму..... Всушност биоенергетичарот е дојден од др држава заедно со еден доктор работат во стан изнајмен и мн луѓе со мака слушнаа и одма гужва имаше а по биоенергетичари во принцип одат луѓе со хендикепирани децанили слични физички проблеми...барем тука полно такви имаше...и јас уште кога си ја раскажав маката осетив дека не го засметаа тоа и двајцата за некој голем проблем туку само ми рекоа ќе ти биде подобро само период е... ии почнав, се со најдобра намера... докторот беше за консултации а биоенергетичарот правеше биоенергија во друга соба.. по консултациите правев биоенергија. И вчера додека ми шравеше биоенергија тој почна некои сумљиви муабети... да не ви овјаснума како што ама од околу но приметливо нафрлање.. почнав да се стегам и згора на мојата мака уште тој страв ми фалеше.... сериозно има луѓе без осет и луѓе што не се грижат за етика и однос.... се исплашив но одглумив смирена некако и среќа ништо не се случи страшно туку најнормално заврши сеансата и кажав нели дека и денес ќе дојдам ама одма после тоа и раскажав на мајка ми и таа се уплаши и се јадеше што баш тој ден ме остави сама да отидам ама ајде и двете помисливме можеме да веруваме на тоа.... и се стегав мн мн што да направам а само 4 пати отидов, ми останаа уште 7 дена... иии мајка ми беше решена дека ни со неа ни без нема да ме остави пак да одам ама решивме и да не се кара, туку да отиде денеска даностави пари за тие денови и да каже дека од работа ме испратиле некаде и нема да сум во можност да продолжам.... мене сепак страв ми беше и како малкуу нелагодно да се осеќав во врска со тоа така да им откажам од кај ги знам што луѓе се и со таа енергија си напраив триста филмоби може сеа тој нешто полошо да ми предизвика... да не бидам смешна, не знам како одат тие работи ама страв ме фати...сепак мајка ми отиденкултурно им рекла и им платила и се врати.....и некако ми олесна стварно многу се стегав и не знаев дали згрешив или не со ова што почнав... :/ ама искрено се осеќав ок и денеска бев ок некако полна со себеси и си велев готово е решена сум контра на стравот да му одам..и ок ми беше не си развивав цени мисли.и излегов сеа вечерта да прошетам со другарка ми се ок бев и узпат почна полека да ме фаќа ко омалаксаност...и ајде и реков одиме дома си реков можеби сум заморна.... и дојдов еве фома уште повеќе омалаксаност... ми измерија притисок нормален ми беше но сеуште ја не се осеќам добро некако ми тежи на назад главата омалаксана сум вилицата ко подбесена знаете тоа чувство ко на премаленост... ептен сим ко заморна... :/ не змам што да мислам дали некој знае ств ми е шубе си велам ајде можда дека промена ми е ете денеска без биоенергија па вака се осеќам... плс некој ако може некако да ме советува се надевамм не е некое влијание од тој човек триста филмови си напраив и онака се разочарав и уплашив од тоа што ми збореше...значи ве советувам еве пробајте самите со себе да зборувате никој не е потребен вака не може да се потпре човек денес на никој страшно колку превртливи луѓе има.
Cleonika жал ми е за тој страв што си го поминала,сакав да ти пишам пред да одиш оти фајде нема од тоа ама си реков ајде нека проба да не испадне ете се противам за одењето на биоенергичар.Таа енергија тој што ти ја дава верувај не е токлу силна колку таа што ке ја добиеш со медитација сама а секој човек може сам да си створи енергија без друга особа која поседува отповеќе енергија ,вака само парите што ке си ги дадеш плус тоа и стрес си доживеала тој наместо да те опушти те достресил ,спомна дека не го засметаа за голем проблем овој со анксиозноста па неможат тоа тие никогаш да го сватат затоа што не го осетиле.Ја ке ти речам медитирај секој ден надохнадуваја енергијата со медитација .За оваа состојба треба да сватиме дека сами само можеме да си помогнеме никој друг од надвор .
Фала ти знам во право си сите ние ја имаме таа енергија во нас само треба да ја насочиме правилно.... можда и подобро да ме советуваше можеби ќе се попишманев ) дтв се покајав тој ме доуплаши и стресе страмота стварно ја не знма како можат пропагираат господ како ја давал таа енергија а гледај што дочекав... значи страшно се разочарав многу после тоа...и мајка ми исто после се јадеше што ме донела... а еве ме вечерва па се секирам од тоа што не отидов денес и ја прстив мсјка ми да откаже, да не ми блијсе некако неговата енергија што знамм -.- секакви филмови си напраив.... леле страшно значи сакам слободна да сум не ми треба никој сериозно во право си да, сепак е се до нас самите...и тој докторот мн неше налитан реално и убаво ме советуваше и тоа ми го збореше цело време дека се е во нас и самите треба да научиме да се цениме себе и на тој начин ќе научиме да ја контролираме својата енергија... ама еве овој биоенергетичарот ме разочара тотално... :/ се надевам по ок ќе бидам.. :/ фала
Нема врска оти прекина ,мисли позитивно зошто во мислата е целата енергија обновуваја со позитивност и ако можеш најди ја книгата Моќта на мислите ,ке сватиш колку имаат моќ и колку и во нас самите имаме моќ да ги победиме сите потешкотии што ни ги задава животот .Поздрав имај убава вечер
Имам две прашања Дали може разговор со психолог/психијатар да ти помогне без да пиеш апчиња (зошто стварно не сакам) ? Дали ви се случило во одреден периот од денот да се чуствувате сосема нормално?Дури и да ви биде чудно и смешно тоа што ви се случувало и поминувало низ глава неколку саати пред тоа? Мене ми се случува ова секоја вечер.
Разговорот и те како помога, но се зависи до кој степет е анксот. Кај некој може да помогне само разговор, кај некој за жал и не може. Јаc на почетокот на мојата анксиозност одев на разговор но морав да пијам и лекови, ги пиев една година и бидејки бев добро докторот сам ми ги прекина. После тоа 2 години бев без анкс, ама по јаки стресови еве ја се врати, сега се борам без апчиња ама каде каде е послаба од првиот пат и сега веке знам што ми е. Иначе да сега се почесто се чуствувам нормално и без анкс дури и по неколку дена и секогаш си викам е како можело да ми биде така и ми е смешно, се додека не ме мавне некој паничен од нигде никаде и пак во моментот му поклекнувам. Но да се надеваме дека еден ден ке биде се во ред.
Помага разговор и јас не сакам апчиња иако ми препишувале и не се каам што не сум ги послушала. И мој совет ако веќе сакаш разговор А со стручно лице, гледај да биде некој добар во својата професија, а не само да ќути и да ти клима со глават, мене лично таков само ннаправи да ми биде полошо. А за тоа второто прашање секогаш ми се случува тоа и мој закличок: Живеј си го животот и кога ти се врти во глава, како дошло, така и ќе помине!
Јас мислам дека со редовни терапии со разговор дека може да се среде .. баш едно девојче ми кажуваше дека во 6 месечна терапија и се средило и сеуште си оди редовно кога има потреба.. сепак и ние треба малце да се вложиме нели И јас денеска не сум многу како што треба пак ме фаќаат некои паники али ќе се потрудам да ги надминам.. МОРА!
паковката е сина со бело, тоа е еглонил сируп, го пиев една година, мн проблеми ми направи со хормоните, ми доцнеше циклусот, градите ми беа како надуени, како силиконски и дури млеко имав во нив...многу е добар ама да се пие пократко, покрај тоа сто го смирува желудникот, го смирува и цело тело, како антидепресив делува...како што ти пишав само да не претераш како мене со пиење
Мене ми е малце чудно кога ги читам вашиве искуства.Да,имам панични напади(срце биење,потење на дланките,понекогаш ме тресат грозници како температура кога имаш...),меѓутоа овие физички работи и некако не ми се толку тешки и страшни.Психичкото тешко го поднесувам.Тој страв што го чувствувам во моментот,огромен е,и зошто телото неможе да ми го издржи јас почнувам да плачам.Ама ми доаѓа хистерично да плачам,не знам како да ви објаснам,страшно.И замислете вакво нешто на јавно место,особено на работа кога ми се случи,пред многу луѓе,а притоа никој од нив не знаеш за да би можела да му кажеш што се случува. Како и да е,ако не ви е тешко во лп да ми пишете психолози или психијатри (кои се "либерални" во поглед на апчиња ) кои ви помогнале барем малце.Зошто стварно незнам кај да се обратам,а и ви напоменав финансиски сум кнап малце Знам дека постои за ова тема,ама пишав овде зошто го делиме истиот проблем
Ќе ти помогнат во секој случај, за две три недели ќе ти се навикни организмот на антидепресивит, позз
Да ти одговорам Bellamy всушност и мене психичкото ме плаши мислам дека секој момент ќе се срушам моите мисли и мозокоц ме мачат...еве и сега, од вчера ме фати анкс и мислите глупави денес треба на пат да одам и на планина во викендица со друштво а се на што мислам ја е како ќе мине се тоа да не ми се случи нешто, и знаеш после веќе сите можни лоши сценарија ги мислам и се плашам...сум се стегнала од вчера ко глупачка...се нервирам допплнително сеа што сум вакваа си велам добро што е со мене зошто вака размислувам нема ли да ми биде подобро некогаш или само полошо? :/ многу ми е страв дека ќе полудам или дека нема да мине оваа криза...не знам, мн кризи минале и очајно сум се осеќала и сум мислела лошо и ми идело тешко и трема и тресење ии стегање гради од стравов.. ама ете поминало и сум се смирувала... се надевам дека и ова ќе мине ќе ми се избистрат мисливе :/ поздрав
Јас извесен период не се осеќам добро . се будам со некоја тежина во душава и нон стоп тие црни мисли .. Пред некој ден имав многу силен напад ,животот ми помина пред очи и ме потсети на почетоците на анксиозноста бидејќи тогаш се осеќав вака ужасно . Си викав времево ќе се подобри ќе бидам и јас подобро но некако не е све така розево . Имајте убав ден . Ве поздравувам
И јас како Natemila ми е став да кажам ама летам од среќа деновиве па мораше да се исплати вежбањето и метидацијата.Да не ме чуе анксиозноста само
Еве веќе два дена чувствувам како да ми студи да ме треси, некое чувство на гадење ми доаѓа одвреме на време.. Проверив немам температура, не знам што ми е во секој момент мислам ќе се онесвестам, како да ми се случува нешто, како да ме стега нешто во градите.. Сум пишала на темава и порано, досега немам посетено доктор зошто ова ми се случува ретко да не речам еднаш месечно.. Не знам дали и мене ме мачи анкс, можеби звучи глупо ова што го пишувам ама стварно не знам што е работата а и не сакам дома да ги загрижувам.. Околу мене се е во ред, немам никакви проблеми фала богу ама ете во себе не се чувствувам добро а и нема некоја посебна прилика. Сношти требаше да излегувам и во последен момент се расплачив од нигде никаде, се изнервирав ги расфрлав алиштата и останав дома на крај Дали полудувам не знам, постојано имам некој црни мисли дека сум болна и во секој момент ќе умрам.. Се надевам дека е само период и дека ќе ми помине зошто не можам веќе да издржам
Истото,истото.Се мислам дека или ќе се мрднам.И еден од моите топ стравови дека така ми е пишано.Знам,смешно звучи ама на моменти дури убедена сум во ова зошто уште од дете си ги имам стравовиве,кај се не ме носеле моите по бајачки и ми поминувало ама ете го се повторува на секоја промена во животот без разлика дали позитивна или негативна. И јас сум пример за тоа дека овие вакви кризни денови поминуваат.Ако ви кажам дека може година ипол се канам да одам на доктор,ама се некако ми станува подобро и се откажувам.Ама овој пат морам нешто да превземам. Ќе бидеме добри,сигурна сум во тоа.Само треба време
Bellamy значи и ја од мала сум плашлива...не дека ме носеле мн, ама еве ти колку и да е смешно, ја се плашев навечер сама да спијам па еден период во пубертет се навикнав неколку години и спиев сама ама пак лд страв од ноќ и соништа еве ме до ден денес ја спијам со мајка ми или татко ми некој да има в соба. . Плашлива и паничарка од секад сум била само што панични напади и анксиозност немав... а сега не знам све ме плаши а тоа со психата да највеќе...си мислев едно време целосно дека полудувам и си велев сигурно ова вака почнува... ама утеха ми е што прочитав тука дека истите симптоми и мисли сите анксиозни ги имаат а и во книгите што ги читав токму тоа се споменува дека сите помислуваат дека полудуваат но дека ова е само состојба а не болест... така да сс надевам и тебе тоа ќе ти е утеха инаку ја исто се плашам мн од нервоза....кога ќе се изнервирам нешто или чувсрвувам некој гнев, немам тахикардија ама ме стега некако чудно в гради и си викам еве од ова ќе умрам сеа ќе ме удри срцето.. и почнувам да се стефам дополнително да се плашам :/ се тешам дека од анксот е и дека не може така ништо да ми се случи ама нз што да речамм коа се осеќа тоа стегање си мислам нема да издржам и како да не можам да се смирам...
Значи Cleonika во твоиве постови најмногу се пронаоѓам и морам да признаам дека и ннајмногу се тешам.Се исто мене ми се случува, не можам да спијам сама, страв да одам негде на подолго да не ми се сличи нешто, панични напади, стегање на градите... и ред други "налудничави" работи. И јас треба за мај да одам содруштво во друг град, а уште сега се мислам како ќе биде таму, уште од сеа ми се лоши. Оваа состојба викаат е минлива да, ама додека помине бе пола живот пред очи така ке ни помине бво бедпотребни ггрижи. Ама тоа е. ни препстанува да се тешиме само овде и да се надеваме дека ќе биде подобро! Гушки
