Ајде да го кажам мојот проблем се почна уште од трето одделение когаеден наводно мој другар почна да зборува дека јас ги исмевам другите сите опрестанаа да се дружат со мене кога го виде тоа мојот наводен другар почна и со физичко насилсто кога го виде тоа учителката го сопре тоа сега е покојна бог да ја прости во шесто истото тоа се повтори постојано физичко насилство боксови клоци и сето тоа трае доден денес го пријавив тоа кај класната нејзе за ништо не и беше гајле ајде бидете другари не се тепајте и готово тоа му даде плус сила на моите соученици за да продолжат пробав сам да се бранам не можи еден на шест и така наместо да се дружам и да учам јас мислев дали ќе се се спасам од некој бокс немам друштво освен една другарка која секогаш застанува на моја страна и така ја изгубив самодовербата и нај мал збор може да ме повреди психичката состојба ми е скоро на нула мислам секој на улица мене ме исмева немав храброст за тоа да зборам со психолог директор со родител среќа сега сум деветто и од есен сум прва таму каде што јас планирам да се запишам таму ќе одат и насилнициве како да дојдам до поголема само доверба и да се справам со насилницитево средно и како тоа да не се повтори ве молам за совет
епа кажи на педагогот во училиштето или психологот. Исто така и на твоите родители.. Жал ми е за тебе но мораш да кажеш на некој за ова инаку ќе продолжи тоа
Не се запишувај во истото средно.Или па можи нема да се падните во ист клас,таму ке најдеш нови другари и случајно ако имаш повторно проблеми ке му кажеш или на класната или на директорката.Поздрав и се надевам нема да имаш проблеми
Прекасно е сега да реагираш, и да сакаат да се ангажираат класниот и психологот едноставно нема да има време да се дојде до корен на проблемот. Во никој случај не се запишувај таму каде ќе одат тие дечишта и да си знаеш за во иднина дека има професори/ наставници кои што не се замараат со ништо се додека не појави лично родителот па ако имаш фрки и понатаму, веднаш кажи дома за да реагираат твоите на време. Ако дома стоите океј финансиски, почни да тренираш некој спорт или запиши се на курс по странски јазик или компјутери, не само што ќе ти се зголеми самодовербата туку ќе запознаеш и многу момчиња на твоја возраст со кои ќе се дружиш и понатаму. Исто така, те читав во друга тема дека напнуваш со политика и вмро. Прво, премал си за да ја разбереш политичката сцена кај нас и второ, деца од 14, 15 години имаат нула интерес за партии и политика. Со врсниците прави си муабет за бркање женски, игрици, спорт, музика, филмови и слична забавна тематика, дебатите околу вмро и сдсм препушти им ги на родителите. П.С Под итно седни и научи основна интерпукција- голема буква, точка, запирка итн... Срамота е дечко од 14 години да не знае да пишува.
Во никој случај немој да влегуваш во конфликти со соучениците сега на крај на основно.Ако добро стоите финансиски оди на некој спорт курс по странски јазик. Единствена твоја грешка е тоа што не си го пријавил насилството кај психологот или кај директорот и јас сега завршувам основно можам да ти кажам нашата класна ништо не ја интересира се случи тепачка мојот најдобар другар беше онесвестен однесен во болница за тоа класната ништо не реагираше само рече што ми е мене гајле не сум јас родител а за директорот никој нема кажано убав збор или не е тука или во канцеларија заклучен седи за никој да не го вознемирува
Pa imate roditeli be decki... znam deka poveketo decista vo osnovno i pocetok na sredno se vakvi no morate da im kazete na roditelite ako ne pomogaat instituciite vo ucilisteto. Sekoj sto si poseal ke si oznee.. koga togas! Ne se sekirajte ignor i kazuvanje doma obavezno!
кокакола јас те разбирам во потполност, тој што го нема доживеано тоа не знае како е... мене тоа ми се случи во 5 и 6 одд. мене и ме тепаа, и ме викаа глушец поради клемпавите уши ( кои и ден денес ги мразам кога ќе се видам во огледало, баш поради тоа и си немам фатено реп во мојот живот од тогаш ) ми бутаа во устата кашкавал и сирење, класната не се замараше, а јас не кажував дома поради заканите дека ќе ме убијат ако сум кажала... моите гледаа дека јас имам модрици, ама се ги лажев, се додека еден ден едно од децата не ме удри по слепоочниците и имав огромна модринка, тогаш кажав веќе немав каде да бегам... тато збесна, дојде во школо, отогаш никој не ме чепна веќе, повикаа родители, директори, ги запали сите, и ме премести во друг клас... самодовербата ми беше на нула, почнав да дткам од страв, плачев секој ден, по цел ден, и ден денес дткам кога сум возбудена или нервозна... затоа мила кажи додека е време, не ќути, кажи на твоите, тие знаат најдобро што може да направат и се ќе се реши, не дозволувај поради некои будали да ти се расипува самодовербата
Многу добро те разбирам затоа што во средно бев сведок на скоро иста ваква ситуација ко твојата само што се работеше за девојче. Колку пати се жалевме и кај класен и кај педагог ама ништо. Педагогот велеше си имате класен, а класниот пак никако се реагираше се дури не се појави татко и на девојчето е тогаш се смени доста ситуацијата. Така да ниту сега не е доцна за да реагираш. Следниот пат кога ќе те нападнат отиди дома и веднаш зборувај за ова со твоите. нека се појават тие следниот ден во школото па да видиш како ќе се заангажираат и психолози и класен и директор. Затоа што ова мора да престане. Кои се тие дечишта за така да ти прават? Нека се повикаат и нивни родители и да видиш како ќе се реши проблемот. Се согласувам дека е малку доцна, но ако сега премолчиш утре, другден на улица може пак да те поддеваат, вака нека знаат дека не си сам. И нема зошто да се плашиш или срамиш, тие нека се засрамат затоа што таков однос не е никако за оправдување. И ти никако несмееш да молчиш. Запиши се средно и ќе си стекнеш нови другарчиња.
Не е доцна да одиш кај психологот. Мој совет е да одиш и да ја раскажеш приказната со ред како било. Исто и дека ти е страв да се запишеш во тоа средно ушилиште каде што ти сакаш, само заради нив. Јас мислам дека нема смисла да си го ускратуваш тоа заради некои насилници. Исто така ќе кажеш дека си криел цело време поради срам и страв. Едноставно објасни се што ти лежи на душа. Психилогот ќе те посоветува, и ќе превземе мерки (барем така треба да биде). Никогаш не е доцна да пријавиш и да кажеш што ти се случува, сепак се работи за непријатна и лоша ситуација.
Ужас... Ужас. И никој не реагира. Кај нас фала богу до сега немало нешто драстично, ама и на првата пречка одма реагираа и беа свикани сите деца и родители. Уште на прва родителска нагласија дека прво и најважно правило е дека никако ама никако нема да толерираат насилство. Се надевам вистина ќе е така.
Тоа дете ако сега прави вакви работи што ли ќе прави кога ќе биде поголемо...само 7 години, очигледно има некаков психолошки проблем ама и родителите очигледно штом не превземаат ништо. Ужас!!!
Како може никој да не направи ништо во врска со ова? Толку деца жртви Само што читам ми е тешко да се контролирам. Некои деца се родени психопати.
Миа почна со "карактер" постовите. Кој ќе и каже дека е 0 карактер и карактер не е тоа што таа го прави, карактер е покомплексна работа и дека гладување нема врска со карактер. Дури ми звучи препростичко кога ќе го пише, како оние ликовине што ги имитира "Жане јас да ти кажам, патент на уста, Жанче карактер сум ти јас." Е буквално, толку просто ми звучи. Малиов треба да се стави во ред додека не се деси некоја глупост и кај нас како во Србија. За ваквите деца ако системот не реагира, ќотек да му мавнат врсниците и да го научи законот на џунглата. Ама родителите... родителите се за ќотек... не детето.
Точно, досега требало да е во малолетнички затвор за се досега. Не е таткому жива сила оти инспектор, над секој има некој
Леле коса ми се крева од такви совети и нормализирање на гладување. Пред 10 години беше кул да си про анорексија, сега е само тажно. Дури не ми се верува што читам.
Не е криво детето, како што ни Коста не е виновен, туку криви се родителите. Они се деца, не за џабе немаат деловна одговорност. Ние сме тие кои ги растеме и воспитуваме и сме одговорни за нив. Мене ми е жал за децата оти тие се само деца. Ние како родители треба да реагираме и да си признаеме доколку некое дете има проблем. Со поддршка и работа за се има решение. Да не ни се случи и нам Коста.
Од такт ме вади на пола го прекинав. Насилник насилник насилник. На 7 год не е насилник аман! Туку е дете покварено од дома. Па капак- да се спаси детето кое е насилник. Аман Весна имаш идеја ама не знаеш како да ја спроведеш. П.С. Мислење за ова? Родителите се за стап. На тоа дете миљон посто му фали само здрава средина љубов и внимание.
