Последна прочитана книга и кратка критика

Кога се случи воениот конфликт во 2001, бев дете. 6-7 години. Немав поим што се случува, немав поим за состојбата, знаев само дека татко ми замина со војниците во одбрана. Не бев свесна што е војна и не бев свесна за сериозноста на истата. Се сеќавам само на некои денови кога бевме дома сами со сестра ми и мајка ми и се сеќавам кога тато се врати една вечер, за среќа, жив и здрав.
Тогаш бев дете и не знаев, сега знам во каков страв и хорор живееле луѓето. Затоа, ја зедов да ја читам оваа книга. Сакав да видам описи на еден сведок на теророт. Жена која живее во жариштето на војната. Кога и како почнало се', зошто почнало, како се живеело во градот Тетово. Денес знаеме дека терористите некој (знаеме и кој) од надвор ги поддржувал и знаеме дека се' било нечие масло, дека Македонија беше принудена да попушти. Загинаа луѓе бранејќи ја својата територија, а денес, години подоцна, постои истиот проблем. Иста тензија. Исти апетити и претензии на Албанците во Македонија. Со какво примирје заврши војната? Нивната битка се уште трае, само сега не ја водат со оружје.
Книгава ги содржи сите информации за војната, директно од местото на настаните. 5/5.

 

Големи мали лаги
Предобра книга, стил многу возбудлив! Приказна за школо во кое трите главни ликови мајки Селест, Џејн и Медлин ја доживуваат една иста работа на сосема различни начини. .. Искрено не оти ме трогна крајот на оваа книга туку поуката дека “не секогаш треба слепо да им веруваме на нашите деца”. Децата лажат, имаат лице едно за дома ,а едно за околината.. не треба да бидеме посесивни родители и родители од типот “Моето дете е во право”. Случајот на Џејн- испитај го сопственото дете па донеси ја одлуката наспроти слепото верување дека нештата се такви како што ни се претставени. Немам зборови… 5 од 5!!

 

Becoming Supernatural - Joe Dispenza



2/5. Оф, какво разочарување.

Имам видено неколку видеа од Џое Диспенза каде што ми се допаѓаше како зборува. Многу сакав да купам некоја негова книга. Оваа ја видов на полица и кога ја разлистав видов дека има некои сликички во боја од чакри нешто, и ми беше кул онака од прва. Ја зедов.

Не можам да опишам колку ми беше тешко да ја читам книгава. Исполнета е со научни факти во врска со спиритуалност, медитација, манифестирање. Јас верувам во спиритуалноста која он ја пропагира, и всушност апсолутно знам за што зборува во текот на целата книга. Но, целата е исполнета со медицински термини, некои дијаграми кои се смешни и непотребни, графови од научни истражувања кои апсолутно не ме интересираат затоа што мене визуална репрезентација на активноста на мозокот не ми значи ништо. Не знам ништо во врска со неврологија, може човеков глупости да пишува во врска со како функционира мозокот, срцето, јас тоа нема да го знам. Исто имаше и нешто во врска со магнетни полиња, имаше цело поглавје во врска со меланин кое го прескокнав... некогаш стварно се осеќав како нешто многу едноставно се обидува да направи да е комплицирано за да звучи подобро.

Можеби јас сум крива што избрав ова да читам без да имам потреба да знам 8937429837 научни истражувања и докажувања зошто медитацијата е битна.

Во книгата има неколку начини на медитирање кои он ги препорачува. Некои беа океј, но во повеќето вели: почните да дишете и почнете да чувствувате силна благодарност среќа, љубов во срцето... хмм? Не знам како е за луѓето што ги следат неговите учења и се „побудни“ од мене, но јас не можам туку така да активирам силни убави чувства без да мислам на убави спомени, а нели во медитација нема мислење. Или па ако треба да има, он тоа не го објаснува.

Цело време кажува дека треба да медитираме за да стигнеме до оној момент кога ќе го отпуштиме егото и ќе постанеме никој и ништо, се и сешто. Тоа е супер, многу луѓе што медитираат околу 20 години го имаат постигнато тоа. Не е воопшто едноставно како он што го претставува, а и не мора да биде. Мене Диспенза ми е малце напорен во врска со сето ова, човекот се будел во 2 часот навечер за да медитира 2 саати затоа што кога си поспан полесно е да стигнеш во „другата димензија“... ух. Мене тоа ми е форсирање и преголема опсесија во врска со конектирање со изворот. За мене спиритуалност е нешто многу поспонтано, природно, се осеќаш убаво кога го практицираш. Секако почитувам што има толкава пасија и што им помогнал на многу луѓе, но мене не ми легна.

И за крај, во книгава има доста искуства од луѓе што излечиле сериозни болести со помош на неговите техники и медитацији. Јас апсолутно верувам дека така можат да се излечат болести, но тој го објаснува тоа вака: пред да се одлучат за животозагрожувачка операција, наминаа на мојата работилница и после 5 дена медитирање, се излечија. Луѓе што имаат дојдено до одредена дијагноза, имаат дојдено до таму поради многу лоша и негативна енергија во себе. Ќе беше супер ако кај сите објаснеше што уште правеле освен што дошле кај него на семинар, затоа што верувам дека повеќето веќе некое време се трудиле да бидат спиритуални личности, а не само случајно. Плус, што поради еден дел од книгата, мислам дека Џо Диспенза е антиваксер, а јас не почитувам духовњаци кои не разбираат дека медицината е прекрасен дел од нашиот живот на планетава и е во ред да ја прифатиме како нешто што ни помага. Но, да не навлегувам тука.

Иако сите духовни учења темелат на едно те исто, воопшто не ми легна неговиот начин на објаснување и зборење. И тоа е океј. Почитувам што прави за луѓето и на колку им има помогнато. Но, книгава мислам дека објективно не е баш најдобра.

 

Оваа година почнав пак да читам после шестгодишна блокада и добро ми тргна. За оваа книга одлучив да напишам и критика пошто е една од најдобрите што ја имам некогаш прочитано, иако претходно отрпнав од романи со тематика за втората светска војна, па немав некои очекувања, а затерав некако баш со читање или трилер или историска фикција конкретно за војнава.

Базирана е на вистински настани и ликови, иако во Белешката од авторката на крајот стои дека дел од книгата е фикција за да ги пополни "дупките" меѓу приказните. Женава е одличен раскажувач. Секој лик го спријателува со читателот, ги доживуваш како да ги познаваш, како да ти се свои, блиски, човечки суштества. Како да си ги сакал во некој претходен живот. Како да ти биле семејство. Ако нешто сакам кај книга тоа е кога авторот умее да ти долови чувство на познато, да ти разбуди нешто. Иако војна нит сум видела ниту сонила, оваа ја доживеав низ петстотините и нешто страни на книгава. На почетокот ми беше тешка за читање, првите сто страни, потоа ми дојде умот на место и се уходав и се соживеав со судбините на двете германски семејства од некогашна Прусија кои бегајќи од суровоста на војната на крајот ќе се вкрстат. Мексиканскава писателка лично ги познавала двата главни ликови Илзе и Арно, Илзе ѝ ја раскажала приказната која по неколку години истражување и проучување на историјата и настаните од тој период, Софија ја претворила во роман.

Нема да споделам детали околу дејствието, доволно пишува на задната страна, а останатото е запознавање со книгата кое секој индивидуално го доживува без разлика на прочитана критика на друг читател.

Од мене, топла препорака. 10/10

 

Збор два за уште една предобра книга.

Спојлер: Слугинки - Катрин Стокет (слика од македонското издание е, не е спојлер)

Според книгава е снимен филмот The Help со Ема Стоун и Виола Дејвис од 2011та. И со план сум да го гледам и него.
Шеесетите години од минатиот век, дејствието се случува во сојузната држава Мисисипи во САД која во тоа време ги имала можеби најстрогите закони за афроамериканците.
Секое бело семејство во градот Џексон си плаќа црна слугинка со полно работно време. Слугинките им ги гледаат децата, им готват и им чистат ама збор не смеат да кажат кога се неосновано обвинувани за кражби, бркани од работа, дури и праќани во затвор.

Јас лично, не сум сретнала книга со толку контроверзии и хумор паралелно. Една страница ти иде да заплачеш, на наредна се смееш. Ликови кои ти стануваат мили, но и такви кои ќе ги замразиш до срж. Неправди, комплексни семејни релации, искрени и лицемерни пријателства и чоколадна пита.
Книгава вреди за за секоја страница и за вложеното време за читање. 5/5

А да, преводот не е лош, доловен е хуморот. Само со температурата и степените се бунев, 40 степени во зима после ми текна дека станува збор за фаренхајтови и така останало во преводот (40 фаренхајтови се уствари 4° целзиусови).

 

Серијалот Arc of a Scythe( Scythe, Thunderhead, The Toll + Gleanings) - Neal Shusterman


Дистописки свет каде што скоро ниту една постапка на обичните луѓе нема значење. Свет каде што човештвото ја победува смртта и болестите. Свет каде што AI наречен Thunderhead владее со светот. Свет каде што има доволно храна и материјални богатства за сите, а класните поделби се заборавени. Меѓутоа за да се справи со преголемата популација се донесува одлука да постојат Scythes(Косачи би било по нашки?), кои ја имаат улога на смртта како од приказните, одземаат човечки души. Живеат по одредени правила, и имаат квота на животи кои мора да ги одземат во одредено време, со цел одржување баланс на планетата земја.

Книгиве обработуваат паралелно неколку навистина интересни општествени прашања. Што кога животот нема поента? Што кога се што ќе посакаш ти е достапно? Каков живот би живееле кога знаете дека може да живеете илјадници и илјадници години?

Секако главниот фокус на книгата е посветен на Косачите, какви личности се тие кои што се единствени да ја имаат моќта да одземаат животи? Дали желбата за моќ и контрола би преовладувала во еден таков свет?

И не можам а да не ја спомнам вештачката интелигенција која го контролира светот, додека читаш се запрашуваш дали и нашето општество еден ден би одело во тој правец. Со оглед на тоа каков развој моментално имаме со AIs можам да замислам свет во кои би го користеле постојано и за се.

Уникатна приказна, меѓутоа мојот минус оди кон тоа дека немаше потреба од 2000 страни за четири книги. Вториот дел посебно започнува толку развлечено, серијалов има еден кууууп ликови и на моменти навистина е тешко да ја пратиш приказната. Сепак ќе кажам дека целата фама околу книгиве ја разбирам.

 

Добра е книгата, ја прочитав за 2 дена, држи внимание. Но, мене многу ме разочара и револтира суштината т.е бисексуалноста, тоа упорно се сервира секаде под носот на сите, и мислам дека да не беше тоа ќе беше уште поубава.