Shelea

Сѐ ќе помине и тоа што ќе остане ќе личи на нас

се стопивме како сладолед

Животот е падобранец од Ригара

Некогаш, немам приказни, само себеси

Светот е мека играчка во нејзините рачиња

носи ме во Париз

Сакам два месеца живот крај море

Мајка. Константен замор.

Среќата лежи како тулумба во шербет и лепи кога ќе ја пофатиш

Таа е тука и вистинска е

ми се галат мачешки ушиња, ама онакви најмали

Колку може да биде голема љубовта? Не знам. Колку сите труднички стомаци веројатно.

Љубов во кутија за бомбониера

Тивко друштво

можеби сета прашина низ дома е талог од нашите дедовци и баби

го љубам до најмалите ѕвезди

да си ми баклава во пмс