Оттука и Wideperpetual станува контрадикторен. Неколку страни поназад пиша “Abortusot e opravdan samo vo slucaj dokolku e zagrozen zivotot na majkata“, а ризици по животот на мајката колку сакаш, посебно тука кај нас.
А ако не сака да го роди воопшто? Како да ти кажам ама, нејзина матка, нејзино тело и нејзина одлука. Само таа може да одлучи за нејзиното тело, никој друг од страна.
Среќа живееме (сеуште) во секуларна држава каде што правото на абортус е (треба) уставно право. И религијата нема што да се меша тука во законите. Никој не ја прашува (повторно, за среќа), и тотално се небитни религиските ставови. Битни се единствено научните и медицинските, и врз нив треба да се темелат законите. А понатаму, секој лично како си верува, размислува и чини, баш така нека си одлучува за тоа дали сака да абортира или да роди. Негово право. Нема што да му се соли памет.
Со самата фраза дека абортусот е убиство и грев, и набивате вина на девојката или жената што одлучила да абортира. Толку.
Pa sega ako ne saka normalno ne mozis da go prisilis covek sosila na nesto samo dadov moja perspektiva kako masko kako bi postapil inaku e tocno deka ima mnogu neodgovorni mazi sto ne prevzemat nikakva odgovornost i ja ostavaat zhenata prepustena samata na sebe ne velam ne ama pak ke recam problemot e najmnogu vo sebicnosta i samozivosta kaj lugeto opsto.
Чекај малку, како може без план да произлезе дете? Тоа нели е исто грев? Секако е себичноста проблем, јер ако не туриш кондом е грев, па после се останато
Себичност е да носиш дете на светов без да му ги овозможиш сите услови за да има нормален развој, само заради лични убедувања. Тоа "се сѐ сака кога се може" во бајка некоја, или во друга земја, вака ти не зборуваш реалистично туку само се водиш според твоите идеали. Порано живееле сиромашно по 4-5-6 деца во смејество, да, ама не живееле туку преживувале. Тоа е мачење и не е никаков пример. Мислам, ене и сега имаш такви семејства, молат за помош а имаат десет деца. И за крај, нормално дека ти не си фактор кој треба да дозволи нешто. Жената треба да го износи тоа дете 9 месеци, не ти, затоа и абортус никако не е твоја одлука.
Кој си ти да дозволуваш или забрануваш нешто? Ниту си женско, ниту некој те праша за дозвола! Абортусот не е убиство и е загарантирано право на ЖЕНАТА! Ти кога ќе можеш да раѓаш, слободно одлучувај, дотогаш подобро би било да се едуцираш и да ги прошириш видиците.
Како ќе и помогнеш ти на девојка ти? Она го носи детето, во неа мрда, ако прокрвари она мора да лежи да одмара, она мора да се секира дали ќе роди здраво право дете, не дај боже да мора да ја прекине бременоста во по пдмината бременост да раѓа мртво бебе као ќе и помогнеш? Прво стравот на жената никој не може да го осети за тоа дете, кога жената е спремна за бебе и го посакува тоа бебе и психички е спремна за последиците. Ниеден маж не може никако да и помогне на една жена и не може да ја разбере бидејќи во него не се создава нов живот, тој не ни може да го дои бебето, плачело, повратило, пак му се јадело сакало на цицка да е цело време тука мажот не може да помогне. Тоа ти е исто да викаш на некој што оди на хемотерапија дека знаеш колку му е лошо а никогаш не си ја ни примал. Во буквална смисла да не коментирам и како се однесуваат и по болниците со бремените жени. Заклучок сепак жената треба да си одлучи сама што би направила.
Здраво дечки имав абортус во петта недела со апчиња мислам дека го викаа медикаментозен нема врска. После тоа добив дури после два месеца дотогаш полудев бев на апчиња да не мислам на тоа Сега сум малку смирена не пијам апчиња ама чуствувам голема вина бидејки сум 19 години јас не кажав на никој освен на сестра ми дури ни на дечко ми не кажав пошо знаев дека нема да ми даде да абортирам . И сега дури после 4 ипол месеци јас не можам да се опуштам да имам односи со дечко ми и ако го натерувам со заштита едноставно кога и да сакам да имам секс ми текнува на тоа дека имам абортирано и дека несакам па да ми се случи тоа и уште чуствувам вина не поминува ден да ме помислам на тоа . Ве молам помогнете ско некој се има соочено со истото , Ви благодарам
Психотерапија ќе ти помогне. Мораш да разговараш со некој за да се соочиш со емоциите. Психолог ќе те насочи правилно. Тука може да наидеш на лоши коментари и осудување, не си ставај се на срце, никој нема право да те осудува. Си направила тоа што било во моментот најдобро за тебе, а тоа е најважно. Туѓите мислења од страна не се релевантни кога никој од нив не бил во твоја кожа.
Здраво, ќе може ли да ми објасните за абортус во петта недела на државно каде е најдобро да одам, која е цената, колку време се чека за термин и дали после зафатот веднаш ќе можам да излезам од болница или ќе ме задржат?
Па по правило да, веднаш можеш да излезеш. Инаку околу 100 евра некаде мислам дека е нека ме поправи некој
Матичниот треба да ти даде упат за во клиника/ гинекологија (не знам дали без упат примаат ама кај нас се бива). Таму ти прават преглед и ќе ти дадат инструкции. Ако се оди на абортус со апчиња цената е 5000 мкд со тоа што апчињата, ги плаќаш, ти ги даваат и те испраќаат дома.
I vo drzavnite mozes bez upat oni si kreiraat upat. 6000den e sekade po drzavnite bolnici. E sega novoto so apcinja ne znam kako e.
Нема да те задржат, после зафатот си идеш дома, башка и рана бременост е, веројатно секаде различно е со цени, медикаментозен со апчиња 150е, киретажа околу 8.000 и некоја стотка, по приватниве сигурно повеќе од дупло
