Не ми е јасно што толку се опседнати со ајварот, како кој знае што да е, пипер мелен и пржен и никакви витамини, а го правиш 2 дена, ако не направиш ајвар не си домаќинка.
Јас не правам ајвар веќе неколку години, нема потреба да го правам, но во секој случај, ми има нешто убаво во она кога се собираат цело семејство да си помагаат да се направи. Не правам но не ни ми смета ништо околу тоа, напротив. Убав традиционален есенсеки настан. Кога е готов и го јадеш топол, тогаш ми е најубав ама само тогаш.
Многу работи сфаќам. Ама не хејтање на ајвар. Не е дека генерално ми е вкусен, туку дека е дел од традицијата. Не само кај нас туку на цел балкан. И цел настан е. Никогаш не сме праеле сами, идела тетка ми, идела баба ми, брачедите, тетин ми, покрај мајка, татко и брат ми. И сме праеле сите заедно за сите фамилии. Па тогаш топол то шо ќе остани да не фаќаш нова тегла ко ќе се мака топло со некое мрсно овчо сирење *chefs kiss* Накратко, едвај чекам да дојди ајвар викенд оти е многу "топла" семејна традиција, онака cozy и есенска.
Па порано било убаво, сите се собирале, помагале, сега никој нема, и не е хејтање, ама завршија со прашањата "каде на одмор, беше ли на одмор", сега почнаа со "направи ли ајвар", ок, нека си прават, ама некој ако не прави нека не те гледаат чудно, ние со мм не јадеме ајвар, лутица многу ретко, онака за мезе само, и за што да правам, да фрлам, си купувам некогаш за мезе. Комшики мои се "дават" во ајвар и нормално ќе прават, и немам против, ама и тие нека немаа против тие што не прават, што си јадеме си правам. Па и мене тогаш топол ми бил најубав, кога бев мала, мајка ми правеше по 2-3 дози, сега некако го одјадовме, си купувам лутица онака за мезе, со леб не јадам. Инаку како мала најубаво ми било тазе и да мацаме од шерпата тоа останато.
Убавини штом така, јас имам една дома 100кг пипер сама во еден ден прави само да се декаже колку е домаќинка за тие ми беше муабетот
Ама нека си прават ако јадат, кој не јаде зошто за без потреба да прави. Има една исто се сама прави, никој не и помага, ни маж ни, роднини. Убаво пиша членката, и мажи и жени порано правеле, памтам мала бев, тетка ми дека во зграда доаѓаа кај нас правеа, сите помагаа, ние кога правевме они ни помагаа, ама и тетин ми и татко ми, ќе испечат пипер, другиве ќе лупат, друг ќе меле, па доаѓаа комшики, сега тоа го нема, ретко маживе да помагаат, демек тоа е женска работа, секако има исклучоци, не се сите исти. Комшиката што сама прави, ни маж и, ни свекрва и пиперка не фатиле, а знаат да јадат, е така и да јадеме не би правела сама.
