Денес не бев во црква, ама затоа вчера бев. Се изненадив колку се запазуваше држење дистанца и имаше и лице да опоменува ако не се почитува редот. Бакнување икони ниту практикувам ниту видов додека бев таму. Ми дојде убаво во таа оаза на мирот, малку бегство од целава оваа атмосфера. Запалив свеќи, оставив донација и заминав. И ете денес не бев во црква. Не бев на најтажниот ден според христијанската религија, ама внимавав да испостам бар овој ден ако не успеав цел 40 дневен пост( можда малку се огрешив со капучиното сабајле, ама нека ми е простено од Бога, ненамерна грешка). Вечерва ми е мирно во мене и околу мене. Замина уште еден ден, ден пред Валигден.
Денес ја имам онаа потреба да кршам предмети, еден по еден. Неконтролиран бес, белким ќе ми олесни. Мајка совети ми дели, во крпа завиткани, па удри неколку пати срчи нека не летаат - јер после потешко за чистење. Овенавме.
Боже, боже, на стари години пропив црно вино. Не ќе да е лошо да се разгледа и испланира некој бизнис за нешто како Клуб на анонимни алкохоличари, колективно ќе ни треба изгледа по карантин-шитчињата. Дотогаш, наздравје винцето, чин-чин.
Дали и некој друг се прашува колку ќе бидат намалени критериумите за партнер/ка после корончево? Предвидувам и фаза на пост-корона бебиња од зорт.
Деновиве имам некое чудно чувство. Како да е готово, средено и ќе се деси. Ретко имам такво чувство, а можеби и не си го слушам инстинктот. Или пак, од што не верувам во лоши работи и претчувства за истите, заборавам како е да чувствувам како е и нешто добро дека ќе се деси. Заклучок, кога не ги перцепираш несаканите дешавки живееш живот во постојано добро. Ама ова е друго, поинакво, почудно.Го имам осетено пред 3 години, можеби ова време. Чудно чувство на исполнета желба , задоволство поголемо од било кое друго , мир, убавина, спокој . Едвај чекам.
Денес е еден од оние денови кои делуваат како понеделник иако не се. Па и врне, леле бе, цветам. Си ја пуштив Реини деј и од само една песна стана цела компилација што прерасна во мини-концерт. Сега сум на Броукен стрингс и пардон ми, се спремам за рефрен. Јен, два, три и: Mи иде да си уклучам микрофон и да си направам утринска забава зашто трлото кентаури-вриштала што е укотвено кат над мене го заслужува тоа, ама прекултурна сум за такви ниски какушки. Да си пукне човек што не се родил без мозок, ама ајде ќе се преживее. На малку поведра тема, ќе правам некоја измислена лапни-голтни торта во новиот калап и превозбудена сум. Само кај ли ќе ја кријам потоа, зашто МРМОТОТ НЕ СПИЕ кога има нешто благо а неизедено во фрижидер. Да не се знаело за доста, диос мио. Дисклејмер: Мрмотот во приказната не сум јас, мене и коцка чоколадо ми е доволна за да смирам хистерија.
Ми зафали моренце денес ептен. Некако се тешам дека летово на планини ќе биде поминато што е прекрасно, ама моренце и се' лепливо и солено и испотено ммммм. Озарк ја почнав и не помага онаа куќата на енѕеро. Имавме сериозна дебата до дм дали т.е. по моја мислам кога, ќе си приуштиме куќа на море кај да ја лоцираме. Уште за тоа пинтерест борд да отворам и ќе ме отпише. Е на север ништо ново, јадеме, лаптопираме, трчаме и спиеме. Еден месец кафе се немам напиено, полупринудно зашто немам ни материјали ни алати за убаво кафе. Можеби заради тоа спијам по 9-10 саати, што па и не ми паѓа така тешко. На мисла ми е силно турско кафе дома на тераса со мајката и мачорот во јуни и за сега теши тоа. За средава (да, отворив календар да проверам дали е среда), толку.
Денес, уффф денес. Дневниот распоред изгледаше отприлика вака: - стани рано, спанке една низаедна ✓ - појадок и кафе ✓ - врати на сите мејлови ✓ - направи мудбордс (имаме ли бе луѓе саглам превод за ова?!) за тековниот проект ✓ - јави им се на принцеските во Водовод и искарај се како никогаш досега, ко типична Славица ака Карен ✓ - пошто сигурно ќе се потресеш многу по ука-буката со Водовод, опрај се со утринска јога-сесија ✓ - ако не ти помогне, пушти си медитација ✓ - слободни активности ✓✓✓ Вау, вау, вау, врло веома зафатен ден, многу бев зафатенка еве. Некои денови, државна администрација се работници на годината за оваа појава овде и сега. Си направив и плетенки, леле мајко. Личам на оној Келвин од Like Mike филмот, само во албино верзија. Јбг, ме мрзеше да се фенирам, а косата плаче за ножици па морав да издејствувам со некоја алтернатива. Утре кога ќе се расплетам ќе имам виткана коса, па и кога ќе се нашминкам ехеее, прва на банкомат ќе се нацртам. Хејтери, пукајте ако ви се пука. Дополнителна финеса: пијам чај за смирење, од камилица, ама изгледа слаб ми е иљачот, па нареден пат ќе си ставам џин за дезинфекција после чајот. И тоа маркирано во забелешки на преведувачот. Сега да гасиме компјутери, зашто ако најдам нешто за гледање ќе стане опасно по животот и бјути слипот, па ќе ми пропадне есапот за утре.
Денес стресен ден уште од 10 саатот сабајле бидејќи полагав проект онлајн и незнаев што како ќе биде. А сепак беше супер за џабе стресот си го окркав.
Ќе се чита втора книга, ќе се изгледа и некоја епизода од некое шоу уз нудли кои ги мислам од вчера, и ќе се пијат апчиња... Нема никаква корис од мене денес, лудување на хормни + карантин = лудило. Чуството на ковање шајки во череп е дополнитен бонус. Трепкај, трепкај, поглед не се изјаснува. Ќе гледам додека можам па после ќе продолжам со затворени очи...
Очајно трагам по кељ, неколку дена. Она кога патиш од глупости и инстаграмски моди. Чипс од кељ, абе ај иди треби ориз.
Денес, пола ден се обидувам да си ја пронајдам концентрацијата за да прочитам нешто додека косилката за трева на комшијата не запре пред половина час. И знам дека и радоста нема да може долго да ме држи зошто пак ќе се изнајде нешто да чука, брмчи, зуе или штоидае. Да медитирам или не, прашање е сега. Од супер моќи, најбрилијантните идеи ми текнуваат во 2 наутро. Па ете ти инсталирање и истражување што и како, па да пазиш да не ти крахира PC-то зашто читаш полузаспана ама си превозбудена дека може си за Нобелова. Вечер, палачинки и мирна ко маче.
Денес цел ден го поминав во природа, сама со моите книги. Би останала уште да не требаше да присуствувам на виртуелното предавање
Денес, За прв пат по подолго време решив да излезам и да го поминам денот во природа, потполно сам. Јас, и бесконечната тишина. Ми требаше овакво полнење на батериите и наросување на очите со зеленило. Пробав и пиво, после толку време. Втор пат годинава. Убаво било.
Денес се изнајадов руска со све и свашта, таман да надоместам за сите пропуштени празници и слични дешавки. Ко да не видела, греота детето ненајадено. Со дрвена лажица лапав и фалеше уште да се затепам ако он си земе малце повеќе. Како тодлерка, САМА ДА ЈАДАМ, ТИ НЕ! Сега ми иде да се дотерам како госпожа со новите лаковани штикли (на кои патем нема да знам да одам зашто не се шајка-штикли од 12цм за мене, ама ги купив оти ми беа преубави јбг, па ако треба и по дома ќе ги носам ко во шпанските серии) и така дотеранка свечено да си ги пречекам поткожните акни утре-задутре. Прекрасно. Кога веќе сама си се наместив, ќе се налапам и чоколадни тортици за добра ноќ, па ако избие, нека избива...се ла ви.
