@Kitten 1. Ме фрустрира моментот што не знам колку испило. На цицката немам нацртано грамажа за да знам од прилика количина на внес. 2. Имам големи брадавици и бебето ми се мачеше првите два месеци, додека му беше мало устичето и остануваше гладно. 3. Кога конечно се поднаучи како да цица и бидејќи често му се јадеше, се будеше на секои пола саат и цицаше. Бев максимално ненаспана, што за некого можеби е смешно, пошто нели, мајка си, мораш да дадиљаш 24/7, иначе не те бива, а работата и психичкото стање може слободно да ти одите во три лепе , да добиеш отказ, ама на бебето кога ќе порасне и кога нема да имаш пари да му го платиш факултетот, ќе му речеш нели, од града те доев. Со одмолзување барем би можела да се наспијам, бидејќи преку ноќ некој друг ќе може да му даде, а јас ќе имам време колку од толку да си ја завршам и работната обврска, за истото дете, доено од цуцла, утре да може да има финансиска поддршка, а не неостварена мајка која цел живот ќе го обвинува за тоа што "ради него морала да даде отказ од работа" и "сега е на тебе време да ме издржаваш" и тако даље.
Е аман што напраи, ете мајки што дојат не работат. Свашта. Не ти текнува дека на тоа бебе му треба утеха, не само храна? Не мора да си 24/7 над дете висната, мада не знам додека си на породилно што друго би праела, ама да не можеш да надоиш дете а да станеш во исто време да молзиш место да го легнеш до тебе да цица, ми е нон сенс. Патем ниедно дете што е доено не знае мајката колку испило па фала богу куп деца се доени и се здрави, прави, буцкасти. Направи доењево баук да е. Не те обвинувам, арно рече, поарно за детето да си ти задоволна а да не се истураш и фрустрираш над доењето, ама дека ти е тешко доењето а ти е лесно молзењето, мадааааај.
Сосем Сосем случајно залутав тука и да, јас сум мајка која брзо почна со пумпа и одмолзување. Моето бебе цуцаше константно, мислам од 24 часа, 20 цицаше. Бев нервозна, депресивна, анксиозна, агресивна и каква се не. Ме критикуваа, демек доењето било најубавото нешто на свет, те птички пејат, те мир, те спокој, те нерасклинлива врска и што ти се не, ама мене убаво не ми беше.Ми беше измачување, тешко и не можев да се преправам. Не се препознавав, не знаев каде се наоѓам, грешев, бев расеана. 20 часа подгрбавена, бидејки ниедна друга положба не и одговараше . Едно утро бев преполна млеко, измолзив 100 мл и тоа само на месец дена. Оттогаш, со млеково бев како да кажам во предност пред будењето од гладта. Комбинирав еден период и едно и друго и од четврти месец целосно на молзено млеко. Однапред молзев, складирав во фрижидер и вадев. И кога ќе требаше да излезам, кој и да ја чуваше имаше мајчино млеко на располагање. Вака, и таткото е вклучен и тој ја хранеше. До седум и пол месеци цицаше. потоа ми секна. Ама и онака на дете кое почна да јаде убаво цврста храна (според протокол) не му инститирав на мајчино. Си давав аптамил тогаш. И не ми се разболуваше, а растеше одлично во висина. Е сега, со молзалка раката ме болеше константно. Се мислев за електрична, ама ете не земав.И откога почнав да молзам, си планирав и време и прошетки и вежбање и дремка.Животот ми беше под контрола конечно.
Ако ти е тоа проблем и дома, ок. Муабетот беше ако ти е страв само за тоа како ќе заспива во градинка без цице. Затоа што бев во истата ситуација со ќерката, и првото заспивање во градинка без мене се одвивало вака некако: сите деца си легнале, и таа исто како и сите - си легнала и си заспала. Морав 20 пати да ја препрашам учителката затоа што не можев да поверувам како дете што со татко дома едвај заспиваше на нишалка, во градинка, за прв пат, си легнала и си заспала без никаков проблем. Многу деца учат од другите деца во градинка. Инаку дома си продолжи да си заспива со цицање. За ова ќе ти пишам само едно што го имам прочитано и ми има останато во сеќавање како чиста вистина: Breastfeeding a toddler is a reward for breastfeeding an infant. Скроз те разбирам во твоите сваќања, затоа што been there, done that. Сакам само да ви кажам дека со тек на време голема е веројатноста да налетате на одредени разочарувања (иако се надевам дека нема) и ќе видите дека не сите доктори имаат познавање за компатибилност на лекови со доење; или општо од темата доење, на жалост. Светски познати педијатри јавно го признаваат тоа. Фармацевтски компании пишуваат да не се зема лек затоа што немаат направено студии за компатибилност на лекот кај доилки па за да се оградат полесно е да напишат дека не оди или она познатото "консултирајте се со докторот". А ќе се разочарате ако дојдете до тоа да видите колку на овој свет не му е гајле за вас и вашето доење и вашето новороденче. Патем, embryotox е сајт воден од доктори - платформа за мајки, трудници и доктори кои заедно сплотени работат неуморно на оваа тематика. Јас знам дека сега како трудници безрезервно верувате, ама понатаму како родители вашите мислења сто пати ќе ги преиспитате кога се работи за доброто на вашето бебе. Па и на докторите, for that matter. Муабетот ми е само да ве охрабрам во тоа - и да сфатите дека е тоа нормален процес во созревање и растење како родители. Став на еден педијатар vs. став на милион педијатри, установи, студии, институции, организации, ... Инаку за ниво на култура не би дискутирала со некој со вокабулар од твојот калибар и двојни стандарди, кој во принцип се дрзна да се меша во туѓи односи. И јас бев една од тие кои на најкултурен начин ти објаснив колку е захтевно тоа што го идеализираш и што сѐ треба да се "поклопи" за сето тоа да ти успее. Уште еднаш ти посакувам сѐ најдобро. Ама се согласувам - дискусијата ја завршувам тука. Времето кое го посветувам на темава е мое драгоцено слободно време, па се согласувам дека треба да се внимава на што се троши.
Мислам дека не може да биде баш така како што си замислила Еве две деца, различно искуство имав, и бебе што спие по цела ноќ, и бебе што бара на пола саат а јас зомби.. Имам искуство и со пумпата, но тоа дефинитивно не е за мене, тоа ми беше повеќе мачење отколку да заспијам и спијам заедно со бебето кога ќе ми се спиеше. За твоиве подточки мислам дека можеш да добиеш многу корисни мислења и искуства од женкиве тука, јас многу им верувам форумов ми е водиља уште од старт, со доењето на првото дете. За 1. можам да ти речам дека треба психички да се опуштиш и само вагата за бебе да ти е мерило. И испиените милилитри во шишенце не се мерило колку ќе напредува. 2. Ова е случај кај многу жени, но во суштина важно е бебето да ја фати ареолата за правилна стимулација, брадавицата и не игра најзначајна улога. Во случајов ти си во предност за да почне да цица наспроти случајот да немаш никакви брадавици. Може треба да погледнеш видеа жени со колкави огромни цицки и брадавици си ги дојат бебињата без проблем. За број 3. максимално те разбирам. И јас психички попуштив (со едното од двете) и бев на раб да се откажам и да дадам вештачко зашто не се осеќав повеќе како човек. Немав многу помош, плус уште едно дете до мене кое беше љубоморно и постојано бараше внимание. Но ме гризеше совест и не дадов. Издржав некако. Како растеше така и се намалуваа тие подои што ги бараше на секои пола саат, тоа беше утешително и ми даваше воља да продолжам. Најтешкото беше првите три месеци. Но немој да мислиш дека и измолзувањето ќе биде поинаку. Некое бебе знае да се нацица за 5 минути, а за да извадиш одредена доза со пумпа ти треба доста подолго време. Мене и ова би ми било фрустрирачки да го правам ноќно време на 2 саати. А што доколку бара бебето повеќе од тоа што можеш да измолзиш? Незнам, еве, ова се моите размислувања и дилеми околу измолзувањето, можеби некоја што измолзува ќе може подетално да каже со какви пречки се соочила и дали имало вакви моменти бебе да бара на пола саат, а да немаш доволно залихи. Јас би комбинирала да сум на твое место, доење со измолзување, да му даде некој друг преку ноќ или кога ќе имам потреба да излезам. Со лесно што и да одлучиш.
Па тоа е доењето првите 2-3 месеци зомби си, смрдлива, гладна, нервозна, агресивна, плачка... Ужас. Тоа кога ќе се помине е полесно. Еве го 4 месеци ќе направи си смрдам од синоќа навака ама што да правам кога не ме остава, се замивам само Многу пати помислив да го одбијам ама совеста не ми дава и сега не се каам, планирам до година да тераме вака, па ќе видиме здравје со работа како ќе бидам. Кога би бирала меѓу измолзување и ад, би избрала ад (ако гледам што мене ми е полесно) ама секогаш доење би избрала пред се. Многу пати ве читам со ад и измолзување и не можам да ве замислам како ги смирувате ноќе, секоја чест, јас би полудела. Како спремате млеко додека тоа плаче, како имате сила да станете од кревет до кујна. Јас тоа не би можела, како што некои не можат да дојат.
Мене ми има сенс. Значи, сите сме различни. @Kaetana никој не ти го побара лично твоето време потрошено на by the book статии. Еве земи пример од @Kitten како да дискутираш со некого, со кој можеби имаш различен став. Џабе правиш култ околу себе на форумов, со едно мислење, све се руши.
Читам наназад дека јавно ја фалите @Kaetana ,морам да се согласам и уште еднаш да ти се заблагодарам ! Предобри совети кој од никој никогаш ги немам чуено Еве второ дете имам и имав огромна желба да дојам (мислам дека и тоа е главното во доењето Желбата) Но имав и страв дали ќе успеам дека со првото дете беше неуспешно (бидејки мнг работи и незнаев реално) Читајќи те тука мнг работи научив Но главното кое најмногу ми помогна е со храната Значи луѓе голем проблем си направив со таа храна на почетокот,имам и спор метаболизам а и мнг работи не јадам и хаос бев По советите на @Kaetana дека треба се да јадеме дека не е поврзана храната со грчевите ми се среди се Почнав Се да си јадам буквално и тоа што најмногу е забрането и грав и зелка Значи немаме никаков проблем еве бебето е 50 дена Имаше грчеви до пред две недели Дури откако почнав да јадам Се мислам и се смирија грчевите давав капки да,но еве веќе не И ете и мојот совет е Се да си јадете и пиете! Уште еднаш @Kaetana фала ти најмногу
Многу ми е мило за вас ама не се решиле грчевите дека си почнала се да јадеш туку си имала среќа т.е. на бебето му се средил дигестивниот систем порано. Гравот мене сега би ми направил проблем, а не на едномесечно бебе. Јас сум за тоа да се воведува постепено ваков тип на намирници и не порано од 3 месеци. Кој поминал низ период на грчеви знае.
Да де да шала беше дека ради тоа се средиле грчевите Сакав да кажам дека ете мислам дека нема врска храната (мое мислење) Затоа што јадев патлиџани и краставици и бебето ептен плачеше и мислев ете пд тоа се грчевите,но подоцна пак го јадев истото и секој ден константно и не плачеше повеќе
И јас мислам нема, од она што сум искусила и читала. Со ќерка ми пазев, немаше грчеви, со син ми не пазев и тој немаше грчеви. Од сите маки, можам да кажам дека од грчеви бев поштедена На @Kaetana не и се неопходни благодарности, таа тоа го прави од чиста љубов, ама ете, јас уште еднаш да кажам дека дојам благодарение на неа што ме трпеше со нервозата и фрустрацијата првите недели
На почетокот ми беше толку многу тешко доењетo, што од неискуство, што од форсирањето "не качува според просекот на СЗО", небаре бебињата се машини. Реков ако успеам со доење ќе го дојам до кај 6ти месец, дојдовме до 6ти месец, реков ќе го дојам до годинка максимум, еве наближуваме до годинка, јас не размислувам воопшто да престанам со доење во скоро време. Има нешто многу повеќе од само пиење мајчино млеко, што не се опишува со зборови. На почетокот и доев и се измолзував, јас поголемо олеснување не сум имала кога престанав со измолзувањето. @Kaetana
Јана, мислам и ти доиш со силиконски. Успеа да ги баталиш веќе? Велат бебето со цицање ќе ги извлече па околу 2-3 месец ќе биде успешно доењето без нив. Кај мене за жал не е така, брадавиците изгледаат буквално како да не цицал никогаш... Пробувам без ама никако не фаќа, единствено успева после 1-2мин цицање па да ја тргнам. Сепак ми нема смисла тоа, кога пак без нив не се може Небитно, не се жалам, свесна бев уште пред да родам дека ќе мора да ги применувам и благодарение на нив не се откажав од идејата доење
Ејјј не се пофалив? Ги баталив некаде пред 2-3 недели. И јас така правев, прво почнувам со силиконската за да ја извлече и ја вадам. Многу се бунеше, плачеше, едвај фаќаше ама се научи полека. Сега откако ми ги извлече, не ми се враќаат назад како порано. Само да ти кажам многу ме болеше, разранети ми беа, не помогна ни ланолин туку трпев и помина. И сега знае да ме здоболи додека почне. Конечно се откачив од миење, стерилизирање по 100 пати на ден. Пробај кога не е многу гладен да му дадеш директно без силиконската за да не го изнервираш, па да плаче долго. Биди упорна, ќе успееш. И да не успееш да си жива и здрава ама олеснување е.
Правени се студии но не се најдени никакви докази дека дефинитивно храната има врска. Мислам дека тоа се должи на фактот што сите сме различни како индивидуи и сите имаме различна толеранција на одредена храна. Затоа препораката е - јадете сѐ. Ако забележите дека нешто не бива, тогаш исфрлете. Грчеви има секое бебе (и бебето на @BirMelek ) ама кај некои бебиња се многу поизразени а кај некои се незабележливи. Работата е ако видите дека некоја храна ги акцентира, тргнете ја таа храна. Не тргајте сѐ што сте чуле. Затоа што за мене тоа ќе е краставица, за тебе тоа ќе е грав, за други ќе се други работи. За некој ќе е ништо. За некој ќе се три работи. Ама никоја мајка не смее да остане на неколку намирници само заради туѓо искуство. Затоа што секое искуство е индивидуално! Инаку супер што се откачи од силиконските! Тоа е и почетокот на процесот на одвикнување почнуваш, па тргаш. И колку почесто цица без, толку повеќе ќе ти ги оформува. На крај ќе видиш дека не се ни потребни. Ако сакаш и други методи за тргање, кажи да ти пратам инфо. - - - Генерално инфо до сите: драго ми е што сум успеала да ви помогнам. Во сето ова вложувам многу љубов, затоа што сметам дека во свет во кој не ја уживаме поддршката што ја заслужуваме, најмалку што можеме да направиме е да сме тука една за друга. Како мајки. Како жени. Како луѓе. И да. Не секогаш пишувам тоа што сакате да го чуете. Понекогаш вие не сакате да го чуете тоа што сакам да го кажам. И тоа е во ред. Нема лутиш. Ама останувам доследна на моето искуство и едукација, како што и останувам свесна дека ова што го правам не е скроено по сечиј вкус. И тоа е сосем во ред.
Долго време се токмам да пишам тука и да побарам совет. Ве читам редовно и темава ми е од помош. Се сметам себе си за упорна за успеам со доењето и се трудам, само мислам ми фали повеќе храброст. Проблемот е што ќерка ми ја родив 1900гр, не беше во инкубатор ниту на било каква поддршка но мала беше за да фати града, се трудевме во болница и тешко одеше. И онабтсква минијатурна се трудеше ама залудно. Насоките беа да се измолзувам - бидејќи млеко имам и да ја ставам и на града но не по цена да се умори и дс не јаде, бидејќи за неа качувањето килсжа беше најбитно. Така и правев. Детето се погоди лскомо - пиеше дупло од препорачаната доза. Качи 600 гр за 10 дена и фати убаво темпо. Еден ден осетив дека фаќс убаво - ја дојам со асиметричен фат но бидејќи научени на шише, а јас по природа контрол фрик ми беше шубе дали фаќа. Ја слушав дали голта, гледав видеа, читав статии - личеше ок, ама она не се тргаше од града а кога ќе се тргне - пак гладна. Решив да сум упорна и да и давам молзено само навечер (искрено не можев по два саати подој ноќе, заспивав, а и маж ми и дава и доста ми е полесно). Со таа шема на мерењето беба качила тродупло помалку 180 гр за 8 дена. Поради мојата опседнатост со нејзината мала килажа - што не успеав во стомак да ја пораснам, се осетив ко да и скрстувам млеко кое можам да и го дадам па се вратив на комбинација - молзење и доење. Наредно мерење - качила 320 гр за 7 дена. Али мама полудува - или молзам или е на града - нема друго. Претешко ми е што вака се чувствувам и немам храброст да исфрлам молзење. Постојано се едуцирам - се сомневам на shallow latch, па сето тоа ме однесе и до подрврзан јазик, каде ја видов и темата на @Kaetana за тоа. Го читав искуството и браво за храброста и упорноста. Си прашав и нс педојатар - ми рекоа не е тоа и дека е во ред напредокот од града. Верувам дека не е страшно, но после напредокот од молзење - ми дојде страшно и направи да се посомневам дека не цица асално. Во меѓувреме - не престануваме со цицање, контакт кожа на кожа, компресии и чувствувам како да има повеќе сила - направивме 3 и кусур кила. Но повторно подој ни трае долго и пак е гладна после тоа и јас не издржувам да на ја фатам пумпата, да измолзам и да и дадам. За мој жал секогаш си го кркнува молзеното и се смирува, како џабе да сме седеле на града. Си поплакувам. Често и бљуцка по што се сомневам дека си јадела убаво и од града. Ве молам за совет, оние кои почнале вака комбинирано како продолживте само доење. Те прочитав @FemmeFatale. Свесна сум дека треба да пробам само на града и да ја мерам и да следам ама не сум спремна да го правам тоа на сметка на нејзината мала килажа - опседната сум знам. Морав вака на дугачко. Фала
Кај мене господинов беше на почетокот ептен мрзлив, јас со рамни брадавици, а млеко ептен имав, утоп и морав да се измолзувам. И пошто не качуваше доволно, за да имаме некаков терк, давав измолзено наместо АД. Еден ден ми се смачи и баталив и пумпа и сè, и седев со градите по цеел ден надвор, буквално. Некогаш цицаше 5 минути, некогаш 45, но бев решена да продолжиме само со доење и со почесто мерење. Иако репер за тоа колку исцицала можат да ти се полните пелени и расположението, бидејќи јас повеќе по нив се водев отколку по вагата, затоа што мојот полнеше пелени, беше весел, а вагата не покажуваше тоа што сакаше да го види педијатарот Некогаш не мора да значи дека е гладна кога ќе ја тргнеш од града, едноставно ја сака твојата близина поради Х причини и и е убаво.
Бравоо баш убаво што си успеала! Ете ми даде надеж и мене @Kaetana фала ви и на двете за советите, ќе пробувам така со тргање, па ќе видиме, може ќе се поштедам од миење, стерилизирање, сега ко што е поголем ги фаќа со прстињата ги одлепува ...
Викаш до 6 месеци доење само после тоа нема потреба. Кога ќе воведеш храна, не му даваш веќе да цица туку му купуваш друго млеко или не пие никакво млеко? Тоа ми беше прашањето.
