Некогаш ми смета, некогаш и не баш. Кога немам работа, да си врне полека, а јас под ќебе со книга во рака милина. Не го сакам кога мнноогуу врне со ветер со све, тогаш спуштам ролетна и не сакам да гледам што се случува надвор. Или кога морам/в на работа станував во 5.30, јас најубаво спијам, топло под ќебе а надвор се истура или си врне само за спиење времето.
Дождот ме потсеќа на еден дечко. Не секогаш али ете така знае да ми текне на него и на лудото детство кога се вртеше со скриен број. По неколку дена му вртев со скриен и кога му спомнав дека седевме на дожд и тој веднаш се сети на мене А некогаш ми е изговор дождот ако не ми се изглегува или не ми е денот. Па и за спиење така убаво ми доаѓа. Ама морам да признаам дека е баш романтично и не е клише со некој дечко да седиш на дожд
Бев средно, прва смена на училиште. Со другарка ми се чекавме да одиме заедно, имавме некои си 20 минути пешачење. По пат застанавме да јадиме како и секој ден, ладен сендвич. Почна многу силно да врни и да дува ветер. Таа немаше чадор, јас полу мртов, од ветрот стана и целосно мртов, исто како да го немав. Не' направи лом додека да стигниме, не' виде класната и не' пушти да се пресоблечиме, ама ние не, водени на парно се сушевме. Многу убав спомен ми е, пополека си одевме, уживавме во дождот, се смеевме ко зелени. И ладниот, воден сендвич ептен ми се слади. Од тогаш почнав да го сакам дождот, не ми смета да шетам, а посебно го сакам летниот дожд. Или есенски кога ќе се разбудиш од спиење и немаш никака обврска. И патувања сакам со дожд. Пример, Охрид 3 дена да се изналежиш, да се одмориш, ама и да прошеташ. И на подалечни дестинации мислам дека поубави спомени се прават, дождот ми дава некој посебен ефект. Ми пречи само кога мора да стигнам некаде во здрава состојба, како свадби и слични прослави и не сакам да е преладно. Даклинг, овде ти беше досадно во 2 сабајле.
Дождољубец сум. Ситно дожде тропка на покриви, мали вирчиња по улици (ама мали , а обично кај нас базени се прават), свеж мирис по дождот, сивки облаци, по некое ливче шушка - оп есенка дошла. Време створено за џез, топли џемперчиња, чајче, дома.
Претходно го сакав, ама како минува време не! Од ден на ден врнењето станува се полошо, со грмотевици, силен дожд и обавезно правење штети. Ми фали дождот овој летниот, кога тивко тропаше по прозорци, кога асфалт испаруваше, а не сега кога прави потоп секаде, кога водата и улицата ја носи а не да испари, ужас
Ми фали оној дождлив ден кога тој ме крена в раце и се вртевме и смешкавме, додека капките ме удираа по лицето...
Otsekogash mi se dopagjalo da shetam na dozhd. Togash e pomirno i potivko, prostata raja se krie po doma, i si peshacham labavo ne razminuvajkji se so nea.
Ако истура, нејќам да се најдам надвор, нема полошо да трчаш низ град ради обврски, да те прскаат коли, па отвори-затвори со чадорчето да праиш. Тогаш нема поубаво да си дома, на кауч, со ќебе. Со книга или серија. Клише, ама тоа е, опушта дождот. За прошетка обожавам кога нежно врне и слушаш ситни тропкања по чадорот. Имав период кога намерно искачав да шетам сама низ парк на ваков дожд, ме смируваше, буквално ми помагаше во размислување.
