И учење, и школо, и јазици, и курсеви и све по список Не можам, не можам, не можам, не можам, не можам веќе! Пишувај, па крати, па уште пишувај, па уште крати... аман!!! Ќе завршам ли веќе еднаш?!?!?!? Ми се гади веќе од самата помисла, а ни до пола не сум. Не знам што ми е што не можам да се скрасам Фала, пријатно.
Зошто моρа да се мешате во сеκоја збρκа помегу мене и мм значи аκо ние имаме пρоблем ние κе го ρешиме а не син на мама сине на тато.Алооо бρе и самиот ви κажа деκа веκе е маж и сам тρеба да си ρешава пρоблемите.Пρоомаа мава вρата и свеκоρот ми шо лупаш моρи вρатите и ја цела збунета не сум јас пρомаа беше ти моρи една вρата немаш ставено у κуќата за да лупаш.Е туκа ми се вжешти и виκам па и ти не си ме чувал ни па ρанил за да се деρеш па еве деρеш се оти имало пρомаа а јас си знам деκа дојдо туκа ρади син ви а не да тρпам сеκаκви ваши глупости.И тој паκ едно нешто да ти κажам овоа е моја κуќа е виκам да твоја е ама детето си е мое и јас сум дете од мајκа ρодено веκе не саκам ни дете ни мене да диρате амн веκе во се сум κρива,А синчето им е од свила сρце душо ми се иде света да фатам.ΚАΚО САΚАТЕ ЦЕНЕТЕ ВΡЕЃАЈТЕ АМА МΡАЗАМ ГИ НЕМОЖАМ ВЕΚЕ ДА ГИ ТОЛЕΡИΡААААМ
Видов нешто на фб и ми текна на минатото. Лелеее бре глупачкее ти никогаш нема да го постигнеш тоа што јас го постигнав добро ? Па и кога ќе ми текне дека го лајкуваше и кога бевме во врска ? Стварно што си мислешее ? Нз ... Ќе ти се врати ? Ќе го имаш ? Што стварно не ми е јасно . И едно пораче "срце" мое тој мене ме сака , мене ме запозна со родителите за прв пат во неговиот живот , со мене се доживеаа, со мене прв пат објави на фб , и се со менеее ! Е такаа ајде чаооо
Значи не е возможно ова што ми се случува... само јас немам среќа, само мене лоши работи ми се случуваат. Нема ден да не се изнервирам да не се растажам, секоја насмевка како да ми се наплаќа со тага.. немам среќа јас, за џабе живеам. Нема вистински пријатели, сите од корист.. само додека им требаш... а за љубов да не правиме муабет, сите лажговци, идиоти, преваранти. Ми иди да заминам на некој пуст остров и сама да живеам, не верувам поќе на никого, несакам поќе никој до мене.. ги мразам сите!!!! Не ми требат ни „пријатели“, ниту дечко.. зошто ми се само за да се нервирам.. Не ми треба поќе ништо. Навистина преку глава ми е од се, ми се смачи од животов никаков.. ми иди да се самоубијам,и онака на никој нема да му биди гајле ако ме нема.. освен на моите родители,ама пак и нив ги разочарав.. немам поќе желба за живот!
сестра ми паѓа у транс, паничи и ме нервира и се мора да иде преку мене, пошто зет ми го тупи со сваќањата, брат ми...кој го видел, гарант е некаде растрчан по девојки...и се е оставено на мене...така е ..сама сум си крива...се ја можам, за се ме бива...е сега еве ти го на
Каков тотален непрофесионализам на One. Веќе 2 и кусур недели, скапав на телефон барајќи решавање на глупиот проблем, што они уствари го предизивкуват и они го решаваат, си играат мајтап со луѓето, чекаш 10 дена да ти пратат екипа, на крај ти го прават интернетот без екипа.. Екипата доаѓа 3 дена откако имаш интернет. Менуваат нешто без веза колку да се каже дека нешто направиле. 3 часа после тоа снемува интернет, и повторно целата глупава постапка. Да висиш на телефон и да се молиш за услуги за кои патем си плаќаш, ужас. Е уште овој месец е, цела година живци искинав со глупавиот интернет, после аиривидеречи One, не се гледаме никогаш повеќе. Никаква услуга, никаква професионалност, ароганција на нивоу, а јас 4 години се маткам со нив. Уф!
РАСПУКАЛА,РАСПУКАЛА ШАР ПЛАНИНА АЈДЕ РАСПУКАЛА РАСПУКАЛА МИ ОЦЕНКА АЈДЕ ПЕТКАТА ИСЧЕЗНА АЈДЕЕЕЕЕ ВРАТИ СЕ ТИ ПЕТКО ФАЈДЕ ОД МЕНЕ ЌЕ ВИДИШ АААААЈДЕ РАСПУКАЛА РАСПУКАЛА ОЦЕНКАТА АЈДЕ КАДЕ СИ ТИ ВО ДНЕВНИКОТ МИ ТЕ НЕМА КАЈ СЕ ИЗГУБИ РАСПУКАЛАААА КАЈ ШО НЕ ТРЕБА ЛИ СИ ОТИДЕНА? ОТИДОВ ЈАС МАЈКО ОТИДОВ ЈАС ЗНАМ ЌЕРКО,ЗНАМ ЌЕРКО ОДАМНА СИ ОТИДЕНА ТИИИИИ
Бегајте, ќе експлодирам! КАКО ДА ИМ ОБЈАСНАМ НА РОДИТЕЛИТЕ ДЕКА НЕ МОЖАМ БОЛНА ДА ОДАМ ВО УЧИЛИШТЕ И ТАМУ ДА ШМРКАМ НА СЕКОЈА СЕКУДНА, ПА СИТЕ ДА ГЛЕДААТ ВО МЕНЕ? ТИЕ АКО ТРЕБА И БОЛНА ЌЕ МЕ ПУШТАТ ВО УЧИЛИШТЕ САМО ЗА ДА НЕ СУМ ГУБЕЛА ОД НАСТАВАТА! АХА, УБАВО. НЕ ПОЗНАВАМ НИКОЈ ДРУГ КОЈ ОДИ НА УЧИЛИШТЕ КОГА Е БОЛЕН И ШМРКА ЦЕЛ ДЕН. НО, НЕЕЕЕЕ! НАЈВАЖНО Е ДА НЕ ИЗГУБАМ ЧАСОВИ! СО ДРЕМЕЊЕ НА ЧАСОВИ ИЛИ БЕЗ НИВ, ИСТО Е. НА КРАЈОТ НА КРАИШТАТА, ИМАМ УЧЕБНИЦИ. И ОНАКА НЕ ЗАПИШУВАМ НИШТО НА ЧАСОВИТЕ(БИДЕЈЌИ СЕ ИМА ВО УЧЕБНИКОТ). Толку.
И таман кога ќе си речиш се е во ред, тргна работата.. ќе ја биде.. Се појавува некоја ку*ва ПАУ! (се извинувам длабоко на изразот ама не постои посоодветен збор кој би ја опишал дотичната) и ќе почни да се пика кај шо не ја бери. Како е можно бе овие суштествата без морал стално да расипуваат нешто???? Е ако стигни до таму да ме замени за една таква, има со здравје да си ја носи и од мене ни сенка не гледа поќе.. Ако си сакаш ку*ва срце, ене ти ја.. вози си ја шо сакаш прај и, ама јас веќе не постојам да знаеш!
Говедно невоспитано. Тој е доказ дека само со тепање се воспитуваат децата. ГОМНАР БЕЗ ПОЧИТ. Ќе го скршам некој ден, не го жалам после. Нека цркне.
Во глобала сум смирена личност и не се нервирам. Ама, постојат неколку работи што ме нервираат и никој не го почитува тоа, ми газат на нервот, особено родителите Се што барам е да не ми ги прави никој наброените работи што ме вадат од такт Многу ли барам 1. Испрашувања. Прашања од типот - Што правиш? Што пишуваш? Како на школо? Што учите на школо? Како во чаршија? Каде беше во чаршија? Со кој се виде во чаршија? Што си купи во чаршија? Што зборуваше со Петко? - Зошто? Зошто толку прашања? Се чувстувам како на суд И прашања од типот чула не дочула. На пр. зборувам дека дедо ми си купил кокошка и некој што не му зборувам прашува „На кој му умрела кокошката?“ 2. Мразам кога некој ме подбуцнува со лактот за да ми каже нешто. И мисли дека кога му речам да престане, се зафркавам, а имам скриени намери да го изедам 3. Одземање приватниот простор. Зошто тато ми стоиш како втора глава пред мониторот? Зошто сестра ми се обидува да прочита се што напишам? Зошто некој го интересира премногу за мојот приватен живот?
Значи не е можно сеуште да постојат луѓе кои кога ќе влезат во затворен простор не ги тргаат очилата за сонце. Посебно кога влегуваат во аптека да речеме, и од кај што бара нешто да и се даде да го запре тој пролив и тоа провраќање што ја исцедило, дотичната мисли дека е модерна што ќе се обрати на вработената на рецептура со сеуште наочари на очите. Па уште и се однесува со некои потези што кажуваат како она е вип личност и мора да биде брзо и коректно услужена, па туфка и пуфка и тропка со ноктите... за таквите би им дала гратис тоалетна ролна и бон-тон книга да читаат додека серат тоа проливите.... и така цел ден на шоља го поминуваат..... да знае дека треба прво да каже Добар ден кога ќе влезе, да извади наочари, па да каже што и треба.... уффффф цел ден се мислам зошто бе за такви простоќи не ми текнува да им дадам рицино па да се откости од серење.... некултурааа брееее.....
ДОБРО КАЈ СИ ???????? НЕ МОЖАМ ДА ТЕ НАЈДАМ НЕ МОЖАМ ДА ТЕ ВИДАМ КАЈ СЕ КРИЕШ АМАН ВЕЌЕ, ИДИ У ПМ.. Spoiler ми го нема фустанот
Дојдов овде да ти напишам долго и гневно писмо на кое не би потрошил ни дел од твоето драгоцено време да го прочиташ, иако лично мене многу би ми значело. Да ти кажам дека сите закони на природата одат против одвратноста на твоето постоење, покрај тебе и свежо цвеќе би овенало. Тој проклет ден мене не ми е од никакво значење. Не сум ни благодарна на тебе како мој создател. можеби јас и сестра ми сме единственото корисно нешто кое си го направил за време на твоето постоење. Многу години од сега ќе умреш сам и мизерен закопан во сопствената смрдеа исто како татко ти, без нималку покајание и без да оставиш ниедено добро сеќавање кај луѓето што си ги познавал. Денот кога си се родил, искрено да ти кажам има некоја логика да се прогласи за ден за жалост. Со полно срце иронија би ти подарила ваучер за на психијатрија ама прибидејќи не нудат соодветен третман на пациенти со душевни заболувања од твој ранг, јас тато ќе ти подарам столица - електрична. Само така би ги куртулила од агонијата во која живеат луѓето во твоја сенка. Психоделичен манијак. Се надевам некогаш и негде божјата правда ќе те стигне за сите несреќи кои си ги создал, за секој чекор и се што си изгазил па оставило лузни на страдање. Посакувам да не те познавав. Посакував животот среќно да го поминев во институција за малолетници знаејќи колку длабоко сум ти го забила тој нож оној ден кога требаше. Замислувам како малите раце силно ги обвиваат ситните прсти околу рачката. Како топлина ми ја облива раката и почнува да натежнува. Бавно вртам со ножот додека стрелките во ритам со твоето срце го одбројуваат наближувањето на среќен крај. Те мразам, сега и секогаш. Се срамам што имам нешто твое во мене.
