Како бе немате ич срам, па озгора и уште посилни. Бесрамници, манипулатори, и уште незнам како да ве наречам. Од човек што нема чуство за срам стој километри подалеку, тие се нај опасните.. Пу пу
Паметниот зборува со главата,мудриот со срцето .. а глупавиот? Се разбира , само тој користи уста ... Не ви личи на годините , бруки едни .. мизерија
Дали има крај на ова? Не сакам да се чувствувам глупаво, не сакам да се чувствувам тажно без причина, не сакам да сум осамена. Мачен ми е животот, мачен ми е секој ден. Се мразам себеси. Не знам како е возможно толку глупав човек како мене да постои Никаде не можам да се вклопам, никој не би ме сакал мене. А и подобро нека не ме сакаат затоа што освен штета, ништо друго нема да видат од мене
Што е форава со Yes/No прашалници на Инстаграм на селфи? Демек дали би те тиит или што? Или ДМ Yes/No Очај, дно дна!
Незнам кај да си го сместам ова. Полека почнав да ја губам секоја волја за живот. Се чуствувам како сите бродови да ми пропаднале. А ќе помине, или не.. Се тешам дека е само уште еден тежок период од животов, ама ќе помине. Мора.
Ништо лесно не ми дошло во животот. За се морало да има препреки, проблеми и нервози. Таман реков на крај сум, готово, завршив, 300 перипетии излегоа. Нека оди се по ѓаволите веќе. Се трудам, се со своја мака и пот и пак некој што не мрднал со прст подобро ќе пројде.
Еј ај фрустрациите подалеку од мене. Искомплексирани. Кога ќе ве види човек јасно му е и зошто сте такви.
Само запнете уште малку појако, па ај може ќе ме омажите оваа година Како да ми беа малку досадните тетки и стрини кои секоја година ме мажеа, сега почнаа да излегуваат понуди и од роднини од пи*калисиматер колено па и описи каква сум физички, таков маж ми нашле, абе срцки сте
Вчера идам до продавница и росеше. И овој комшијава ми вика: Дека искочи заврна дожд. И ја му викам: Изгледа. И денес низ двор имав нешто работа и ми вика: Немој да си излегла ни денес. И му викам: Да, да Ковид 19 има. Ми вика: Не за тоа, ќе заврне пак. Огнот да ве изгори сите фамилијарно. Не сум јас како ќерка ти што не се прибира дома! Идиот! Говедо! Свој леб јадат, туѓо гајле берат! Кажувам дома, ич на никој гајле не му е.
Значи какви се луѓето, кога им треба нешто кога знаат дека можеш да им помогнеш пишуваат ѕвонат замараат да не речам најдобри другари/ки с,колеги//шки се прават, а кога е обратна ситуацијата никој никаде го нема. Јас ли сум премногу наивна или луѓево станале себични говеда кои гледаат само корист.
