првата на мои 14 години со другарками прво таа почна па по неа и јас и од тогаш си станав редовен пушач
денес прв пат ја пробав цигарата и пушнав неколку пати и ја оставив, одгледана сум во пристојна фамилија што не би сакала тоа да го направам и знам дека од сега никогаш нема да го направам тоа освен тоа го пробав со личност која можам се да зборам али пак е таква што мрази девојки што пушат а родителлите баш сакаат да го импресионирам детето али и оно пуши а сеа ме зафркава кузнае што мисли
13 или 14, појма немам. Битно редовен пушач станав и цигарите за мене претставуваат еден вид задоволство. Леле, која грижа на совест ја имам кога ќе го кажам тоа. Иначе, ќе може ли некој да ме просветли што има врска во каква фамилија сте одгледани и бла бла бла, со цигарите?
Нова година осмо одделение. После тоа редовно, сега веќе сум турчин по кутија на ден, ама малку по малку ги намалувам.
На 13 години. Не за да се правам фраерка или нешто слично, ете убаво ми беше. Дома со душа чекав моите цигара да запалат и јас да мирисам од чадот . Прво со другарка ми ја делевме една кутија на два дена и така месец дена. После престанав да пушам. Немав запалено една година. И после една година си запалив пак и еве оттогаш си пушам редовно и убаво ми е
На 14 години,дома ноќта си се заклучив у соба изнервирана и земав од на мама цигарите чисто онака да пробам дали смируваат земав неколку дима па во огин ја џитнав отворив сите џамови и напрскав со мирис ..ахх будалче,дома ли се пали цигара ако станеа и да ме фатеа
На моја возраст повеќето почнуваат да пушат... и да, имам другари и другарки што пушат, но пред мене не смеат да пушат. Мразам дим од цигари, а па цигари уште повеќе. Познавам едно дете што почна од 5то одделение да пуши и еве го 13 години и активен пушач е. Моите дома не ми забрануваат, ако ми забрануваа повеќе ќе ме влечеше желбата за да пробам една. Јас си се знам, во живот нема да пробам цигара. Ми се гади од цигари.
На 16. Бев сама дома. На маса видов 2 цигара и ги ставив во една кутија кај шо ги чуваме цигарите. После бев тажна, премногу разочарана од себе шо некои цели не можев да ги исполнам, а свесна дека понатаму ќе ми е тешко. Отидов во кујна и земав еден цигар. Го земав упаљачот и некако го доближив до цигарот и повлечев. Некако како нешто да осетив чудно во мене. Се потпрев на работната маса и случајно се погледнав во едно огледало (оставено беше таму требаше да го преместам). Чудна бев со цигар во уста. Го испушав тој. Следниот беше после 5 минути, само шо бев пред компијутер и на цел глас ми беше пуштена “Два динара друже“ од Чорба.
На 14, пред три-четири недели, со другарките заедно. Љубопитност, не дека ме влечат цигарите. Од тогаш немам запалено, а не ни планирам да почнам да пушам.
