Признавам дека си стојам на зборот да не мислам на него толк, и не на тој нацин . Признавам дека откако го правам тоа поЧнав да ги гледам новите мозности околу мене, а Бога ми и погледите од другите деЧки . Признавам дека поЧнав да ги прифакам нестата такви какви сто се , полека полека и дека стварно се осекам мнооогу поубаво и олеснето.
Денес...па и не беше некој напорен ден,едноставно денес се откажав...се откажав од се наједноставно кренав раце и ги пуштив сите конци..нека оди не...тоа што ќе остане покрај мене е мое...тоа што не...веќе немам сила ни гравитациона сила да го привлекувам...несакам...повеќе навистина нема смисла...да ги сакам сите највеќе на свет...сакам се што имам и не воопшто не се жалам...но денеска...признавам...денеска навистина неможам повеќе...не е ова типично откажување...едноставно знам...доволно е...неможам повеќе да живеам со таа болка и тежина...ве пуштам сите...слободни сте...не ве држам повеќе...уживајте највеќе што можете...ако барем малку ме сакате...понекогаш вратете се...јас неможам веќе да ве притискам...признавам...веќе не сакам
Признавам дека многу пати насолзив не било кои очи,туку на блиска личност,ненамерно.Признавам дека понекогаш сум тврдоглава,инает,неразумна,понекогаш брза,тешка,променлива.Тинејџер?!
Признавам дека во овие 2 дена не седнав асолно да учам ниту 20 минути. Следнава недела ми е фул со тестови и испитувања, а јас го листам форумов и слушам музика. Ова никогаш не било .. Признавам дека го сакам! Прекрасно си поминав вчера со него. Убава музика, тортичка, муабети, малку танц, мноогу гушкање и се` друго по ред.
Признавам,направив глупост што си заминав порано,што ги слушав другите,ама и признавам ТЕ САКАМ и се надевам за нас...
...дека цел ден глумев денеска...Разлика, растојание меѓу мене и неа како од приземје до месечина, небитно кој каде. И секој обид да се направи напор за бар мало приближување делува апсурден...смешен... Испочитувавме две чашки алкохол за кршење на мразот, но залудно... Од толку многу вештачки насмевки, лицата ни добија друг налик, па конечното-"Мило ми беше што се видовме, пријатно" беше како камен паднат од плеќи... После овој "перформанс" од моја страна ми требаше долг туш за да си придојдам...Побогу, мислев дека веќе никој вака не делува на мене, ниту па јас на него...брррр...
леле срцка и јас сум иста како тебе................на сопругот мој не му е лесно но јас сум таква и сигурна сум дека едно мало бебенце ке ме смени....
