Ме запросија. Spoiler На сон де. Се разбудив утрово барајќи си го прстенот на левата рака. Таму беше синоќа. Читам една книга, девојкава му предвидува на момчево заедничка иднина, брак, ќе бил изгубен без неа. Читам друга книга, двајца средношколци имаат секс за прв пат во интернатска соба во Скопје. На Интернет веќе и да не спомнувам колку статии за свадби ми прелетаа пред очи. А мене ме запросуваат. Spoiler На сон де.
Ни најголемиот душман не треба да го одбиеш, ако ти побара парче леб. Јадењето не треба да се забранува!
Најнеубаво доживување ми е кога ќе седнам да јадам некој колач, од убав поубав, внатре со мелени лешници или ореви. И погодете што? Во целиот тој занес, кога ми е најслатко, џвакајќи наидувам на нешто тврдо, а што друго ако не коска, и речиси кршам заб. Е, тоа најмногу го мразам! За да биде трагедијата поголема, истото и со праски ми се случува!
Си седам јас така во комбето а во раце си го држам моето најубаво ангелче и одеднаш пред мене го гледам НЕГО. Срцето почна длабоко да го снемува,да бие,да пропаѓа како првиот пат.Не им се веруваше на очиве кого гледаат.После 3 ипол години,ТОЈ пак е истиот,немаше ништо сменето.Исто изгледаше.Мислам дека времето застана,се блокирав. Можеби ме погледна скришум,без да го видам,но тој знаеше дека мојот живот целосно е променет.Сега имам кому да се посветам,да бидам единствена,сакана,почитувана..... Тоа е животот.Губиме кога не сакаме и добиваме кога не планираме. ТОЈ си замина,а јас останав со рана длабоко,длабоко некаде скриена од сите,без некој да знае.Никогаш никого нема да дознае. Само едно може да знам: Во животот само еднаш можеш да сакаш !
Викенд стиже дуњo мooooјa. Јa викенд, јa есен. Мa немa везе, битнo дoјде нештo. Рaбoтнaвa недела имaм дa јa зaвршaм сo признaние декa aтер кoлегиве, пoчнaв и турскo кaфе дa пијaм. Ќе ме oтрујaт, aмa aкo, мнoгу си ги сaкaм Ајт убaв викенд! Љуби вaс, вaшa М
Она кога си бил сведок на многу ситуации во кои пајак се спушта од таванот и веќе не се плашиш, и си кул со тоа, и си седиш онака релаксирано и наеднаш, пајак кој сака да те изненади поминува покрај тебе, а ти скокаш како будала. Само јас? Добро. Постојано размислувам, за се. Се плашам од она што претстои, од она што ќе се случи, од она што може да се случи. Се обидувам да избегнам "што ако" реченици. Ќе се обидам да не се грижам премногу. И покрај се, останувам позитивна. Ги поминувам денови со добри книги и музика, луѓе кои ги сакам и на кои можам да им се обратам во секој момент за било што. Бидете весели и среќни, а ако не сте, потрудете се да бидете.
Изморена бев вчера вечер од секојдневните обврски и така пред да заспијам си помислив каде е сега ? со кого е ? дали мисли на мене ? Прашање кое сама на себе си го поставував , длабоката тишина во собата не ми дава одговор и така потонав во длабок сон .. Ме буди звукот на телефонот , се уште не можев да се освестам веќе бев потоната во длабок сон и цврсто заспана .. Кој е прашав ? Јас сум тивко ми рече .. Помислив на тебе и за тоа ти се јавив да те прашам како си дали си добра ... Сепак бев радосна што добив одговор на моето прашање каде бил и дали мислел на мене ..
Ги знаете оние денови кога уште не сте отвориле очи, а нешто тргнува наопаку. Таман си помислувате и тешите дека можеби е чиста случајност, ама не црвот ве јаде и пробувате да се сетите дали станавте на десна или можеби на лева нога. Бадијала не рекле "денот по утрото се познава". После тоа ќе ве снајде некоја друга неволја, па третта и така цел ден, се' додека најпосле не заклучите дека ова е еден од тие проклети баксузни денови и дека не ви преостанува ништо друго освен да си легнете и да се надевате дека ќе се разбудите живи и здрави, подготвени за еден поубав ден. Отидов јас на спиење
Млада месечина и само една ѕвезда на небо. На небото сеуште траги од залезот на сонцето, одсјај на месечината во морето, тивко шумолење на бранчињата. Седам на тераса, се воодушевувам на глетката и медитирам. Што господ не ме фрлил на некое вакво место за навек? Има една куќичка повисоко во карпата, цела во цвеќе, мислам дека можам да живеам таму. Далеку од се', со ограничен контакт со луѓе. Некогаш имам чувство дека ме заморуваат, посебно себични, исфрустрирани луѓе незадоволни од својот живот на кој се живо и диво им е виновно. Многу лоши работи ми се случија изминатиов месец, колку човек и да сака да избега едноставно не е можно некогаш. Не е можно да избегаш од нешто што е дел од твојот живот.На никого не се пожалив, на никој не му цимолев, никого не оптеретив со моите проблеми и чувства. Затоа не можам да разберам кога некој сака да направи дека неговиот проблем е најголем и нерешлив. Кога некој нема обзир за твојата болка, твојата тага, а те заморува со баналности. Ми треба само мир, спокој, тишина. Ми треба на раат да си одболувам, да прежалам нема никогаш.
http://www.express.co.uk/entertainm...e-of-Thrones-season-6-Macedonia-film-location OMG OMG OMG OMG OMG OMG OMG OMG Мора да побарам автограм од Калиси.
Би се преселила во Скопје само за од Вили да јадам, жими се Летово ми го одбележа! Што ми е лесно со ваков метаболизам
Да знаат моите кај ме има, татко ми ќе се откаже од мене по весник. Секако не е порно сајт, погрешно да не се разбереме. Ама ете си имаат луѓето предрасуди за некои луѓе и тоа е тоа, која сум јас да им ги менувам кога они паднаа во кома кога им реков еднаш во минатото - јас сакам деца,сакам партнер, не сакам свадба односно брак. Ма како тоа, до десетто колено да не се канат на свадба, ма нема шанси бре!!! Е така е и ова. Само зетов така му е одмилен... што мислам дека овој пат ќе прифатат да нема свадба. Случајно тактички испадна ова. Животе...смешно ми е. И шопијаткафана, не се пофалив соодветно, ми одобриле уште едно проектчуленце. Од по дома, а за надвор. Не, како беше, Грујо ме вработи, така? Добро, за уште некое евро нека ме платат, ќе лажам дека е така, бар ќар да имам и јас и он. Треба да ме плати што му лобирам дека се ни е ок, дека западните медиуми ги пумпаат вестите, дека нормално функционираме, е сеа малце со хонорариве незгодно, ама ете има логичка последица за тоа, не е затоа што државата ни е во криза. Па барем правник да ми плати да ми ги сработи работиве, преговарајќи научив и дипломатија да терам, лажам како циган, гуглам терминологии на англиски за да се изразам соодветно и политички коректно. Имав и прашање преку скајп - Што ќе се случи, ако се разбудите еден ден и треба да работите за нас и имате последен рок, но во вашата населба се случи одненадеж војна како во Куманово. Сакав да му речам, ало бате што не мислиш ти тука нас, Бразил? Малку се заиграа децата, камај-камај и се деси шит, што да ти кажам? Не бе уживајте, беше што беше, ич нема последици, ич. На никој не му е гајле. Аха...мислете си. И малце храна за женска душа. Енџој! I crave your mouth, your voice, your hair. Silent and starving, I prowl through the streets. Bread does not nourish me, dawn disrupts me, all day I hunt for the liquid measure of your steps. I hunger for your sleek laugh, your hands the color of a savage harvest, hunger for the pale stones of your fingernails, I want to eat your skin like a whole almond. I want to eat the sunbeam flaring in your lovely body, the sovereign nose of your arrogant face, I want to eat the fleeting shade of your lashes, and I pace around hungry, sniffing the twilight, hunting for you, for your hot heart, like a puma in the barrens of Quitratue. ~ Pablo Neruda
Ваκа петочκи навечеρ... ми фали стаρото Сκопје...... сеκое ново поминување низ неκои уличκи и места осеќам таκва пρазнина во душава тоа чудо едно...сеκое можно делче е уништено а со тоа и спомените... за жал
Деновиве се добри за правење на нови спомени ама овде ми се расипа глупавово временце баш кога планирав да идам во шопинг Имам голем мотив да им помагам на лугето ама некои пак не ме сфакаат сериозно па лепо фино ке си јадам блок Не дека ме засега де ама смешно е. Забавата за некој час може да започне, ќе си терам пак по свое
