Утре и официјално за прв пат започнувам да работам. И мило ми е што конечно ќе имам плус занимација а и парички. Е тие парички сите ќе ми одат на штедна книшка. Јуху. Интересно ми е, морам да признаам. Никогаш не сум мислела дека може да ми биде толку интересно. Инаку не знам што среќа ќе имав, (читај немав) во животов. Уплатувам спортска, играм тенис и се мислам за некои утакмици и ај викам абе ќе биде така, ама ризична е не ја пишувам. Е после aj да се изедам што сите тие испаднаа како што мислев. Бреј, Кјукли несреќо.
Аааам... од утре ќе имаш работа и парите нема да ти требаат за никакви обавезни трошоци, па ќе ги ставаш на штедна слика. Уствари, имаш среќа во животот. Со среќа!
Сестра ми ретко се жали , колку и да и е тешко се повлекува во себе и не искажува ништо ... многу ретко знае да се пожали дека не и е добро или дека нешто не е во ред . Овојпат почуствував и знам дека не е во ред , чекав да видам дали ќе ми каже нешто иако сум далеку да ја ислушам,да и помогнам . Кога најмалко очекував добив порака : тешко ми е , ми недостигаш, сакам да си овде... Причината ја знам , и болката и ја знам а неможам да и делувам,самата неможе да си делува затоа што се плаши ... Ме боли, плачам,сакам да сум дома,сакам да сум кај нив,сакам да ја гледам, да ја тешам, да биде силна... Само сакам да ја најде вистинската среќа и да не се залажува со ништо што и влијае негативно .
Човек можеш да го советуваш или да споделиш со него свое искуство ама ништо више. Некои луѓе треба буквално да бидат сломени од торнадото наречено ''љубов'', презгазени и оставени на дното, за да сватат дека не вреди да се борат понатаму за таа илузија.
Се решивме вo држaвaвa, ни oстaнa уште дилемaвa зa дaли денски дa се вoзи сo зaпaлени светлa. Ајде нa екс дo днa: М,
Кога сакаш да разубавиш ден на неодамна запознаена личност, уште поубав начин од тоа да кажеш дека според изглед би помислила дека има помалку години отколку што ќе ти спомне при запознавање, е (освен тоа) после дискусија и разменување мислења на разни теми, да ѝ кажеш дека според своите ставови би ѝ дала повеќе години отколку што има навистина. Нема нешто поубаво...
Тажно ми е се. И чудно. И никакво. Сакам да знам зошто почнува пак се по старо. Сакам да знам зошто мислам на него по цел ден, зошто се смеам во еден момент, а во друг веќе ми се плаче... Сакам да не засакувам повеќе. Затоа што, знам, ЗНАМ, дека нема да е добро. Ќе патам, ќе плачам и ќе се нервирам... Не, не, убаво ми беше претходниот месец, кога излегував со чист ум и смирени мисли. Имам страв од љубовта. Страв кој мислев дека ти ке го срушиш, ќе ми помогнеш да го надвладеам. Ама не, и тебе како и сите други те снема. Така е тоа, секогаш, секаде. Ќе направат да се чувствуваш посебно, па ќе те спуштат повторно меѓу оние обичните, кои одамна не веруваат во искреност и чиста љубов.
После два и кусур месеци, сепак Леси се врати дома... И сите ми велат сум лаела повеќе од претходно (смајлиштолае)
Денес два пати бев дискриминирана од стана на брачата. Прво во бутик си влеговме со дргарка, продавач беше помлад дечко албанец и си правеше муабет со 2 девојки од иста националност. Го прашувам за цена на фармерки ( на македонски), пошто немаа ставено, измешани беа цените...тој ми одговара на албански Му викам не разбирам, па ако може ( ако може во Македонија, ) да ми кажете на македонски. И ми кажува цена и пак ни се заврти со грб (као демек не сте битни). И ок, ајде ние скоро до вратата бевме за да излеземе... во бутикот влегоа 3 девојки од негова иста националност...беа на наша возраст (значи не беа постари па за тоа внимание да им посветува). Само рекоа Добар ден на албански и овој одма се заврти кон нив, ги поздрави, се насмевна, им кажува нешто, им покажува.... Ние излегуаме, му викаме пријатно...а тој ништо.....и како ова да го сфатам? Ама добро, тие губат муштерии. И да имаат добра роба никогаш не би купила ништо од таков глупак. После и во автобус исто се деси, каде што група од 6-7 Македонци бевме дискриминирани од страна на албанец возач....ама да не навлегувам за тоа, битно очевидно постоеше национална дискриминација. И после соживот да имало? Со кого соживот? Со тие поцивилизираните може, ама со другите ноп ноп ноп.... Па мајка ми од секогаш ми вика, уште мала ко бев...ми вика дека ако некој непознат убаво замолиш да ти помогне за нешто, да ти каже нешто, да ти покаже каде се наоѓа тоа, каде се наоѓа ова на пример во друг град и да се заблагодариш...секој би ти помогнал, секој би ти покажал пошто сите се луѓе......абе мајко мила, во право си дека сите се луѓе ама ретко кој е човек И уште за културата да искоментирам дека е на најнисто ниво што постои. Кај сите националности...во цела држава.. Во банка чекав ред на шалтер, зад мене застанала жена и ми кашла во врат Што ти е по ѓаволите жено божја? Не можиш да се завртиш настрана? И по втор пат почна да кашла и само и се завртив со поглед гони се у пичку матер, да не те отерам јас. Ми се извини...сепак гони се.... На другиот шалтер, жена на возраст од 40тина год стоеше во редот и си пишуваше нешто на мобилен. Зад неа помлад дечко, зјапа ли зјапа во нејзиниот мобилен па уште и си се смешка Ало, глупав еден, имаш слушнато за приватност? За култура? Ајмо пут под ноге и подалеку од оваа проклета земја....
Denes mi e rodenden ajde ajde da nazdravime denes navistina mi e eden od posebnite denovi sum presrekna odamna nemav proslaveno vakov rodenden a nisto posebno ete uste od vcera vecer maloto me gusna i mi rece sreken rodenden mamo se sropiv gotovo pa toj znael deka mi e rodenden so mm bile da mi biraat poklon koj go dobiv tocno na ponok i ja izvadi tortata. Zatoa sto denes bev 2 ra na rabota od sabajle duvav svekicki pa go nosev sinko vo gradinka da zememe dok.a na rabota dobiv ubava vest poznanicka se porodi. Od ubavo poubavo sreken den a nasmevkata na liceto kolku i da sum izmorena ne ja trgam.
^^ Мене па истото ми се има случено повеќе пати со македончиња, било у кафич, било у бутик, било у продавница. Да ме слушнат дека зборам на друг јазик па да се крајно безобразни со мене. Изгледа ме гледаат дека сум од „брачата“ па автоматски се дрски и превртуваат очи. Така да не е до нацијата, до културата на поединецот е. СДК пред добивање сум, храна не остана дома вечерва. Донирајте веднаш.
АУ! Какви песни има, ти ја допираат душата. Зборуваат наместо тебе, те разбираат, те прегрнуваат. После некој ќе ми каже зошто ништо не работам без музика, епа затоа. Имам една цела плејлиста која е со песни кои се како напишани за мене. А не е лесно кога ги слушаш, ама барем тие на еден начин ти ја олеснуваат болката, разбирливо е.
Оваа Силви Бенд била хорор .. Ми вришти цел саат под прозор и ми иде да се убијам... Или да земам кола и да и влетам во парк.. и онака само пет години можеле да ме осудат.. Подобро тоа него ќебапи да одам да украдам...
Што се не може да истрпи едно ливче хартија..... Толку емоции, тајни.... Полесно ми е... Фију... Сакам да бидам отворена.... Многу сум се затворила во себе.... Ми треба душата да ја олеснам...
^ Не знам кај виде дека изгенеразирав, во деминутив ги ставив затоа што ниеден што дискриминира заради нација, не е заслужен на мојата почит. Не реков за цела нација, туку за поединците, кои пристапиле така спрема мене.
Син ми е прваче. Почнаа обврските и за него Порасна мажето мамино. Туку сакам да кажам дека додека го слушам тропањето на Логичките плочки, ми доаѓа слика дека јас трчам со ташната на мене и се слуша истото тропање. До сега вакво чувство сум немала никогаш. Колку брзо минува времето. Тек сега сфаќам колку ми се свежи сеќавањата за моите први денови во училиште. Колку е краток животот...
