Пред малку седев со душичката моја. И како и обично си дрдорев некои прашања кои му ги поставувам за да му влезат в глава и да ги научи, некои ги научи веќе како „Каде е мачето? - Мааа“, „Како падна вчера? - Паммм“, „Штекот што прави? - Апо“, „Како скокаш? - Опааа.“ Е има уште милиони други кои не ги знае. И така си зборувам јас и наеднаш кога реков „Како прави кучето?“ рече „Ауауауау.“ Мислам дека скокнав и врескав како никогаш досега. Колку ситна работа, научил нешто ново, ама толку се израдував што не можам дури ни да кажам колку. Па со тоа тенкото гласче Ауауау
Колку е само глупаво она кога си невработен и кога бркаш некоја работа низ чаршија некој што те познава те сретнува и ти вели : "Што правиш ти? Си шеткаш, м? " и некоја си сожалувачка фаца Божеее Ах, едвај чекам да си се вработам и една убава платичка да си земам, да ја потрошам на што си сакам и финансиски да им помагам на моите... И се разбира ТОЈ, да го осипувам со прегратки и бакнежи и да му купам некое поклонче од првата плата, па и од наредни Имајте убава вечер and never give up
Многу сакам кога ќе соберам луѓе што ме знаат од различни периоди од животот и различни места, и ќе ги спојам во едно друштво. Гледам како сите различно ме перцепираат затоа што имаат скроз поинаква претстава за мене. Другарот и другарката од основно гледаат заштитнички на мене, затоа што како мала бев константно исплашена и повлечена. Дечкото со кој од средно имаме "историја" знае каква сум кога нема никој со нас, јасно гледа како се менувам. Блогерката ме гледа во нашите сличности, во слика која ја создавам за себе и која ми помага да сменам негативности. Колешката од факултет, а и таа од работа, знае како реагирам во стресни ситуации, а другарката од средно ми се смее затоа што сум магнет за проблематични личности. А вчера седам на двосед во гаража кај другар, најнефенси место што може да постои, ама ми течат солзи од смеење и благо ми се врти затоа што пијам вино од картонска кутија измешано со евтина имитација на Швепс. И сфаќам дека "дома" не е место, "дома" се луѓе. Премногу пати сум била со погрешни луѓе на места кои се совршени, и јасно сум чувствувала дека нешто недостасува. Јас сум прилагодлива личност, ама не можам да се прилагодам на непочит, неискреност или психичко малтретирање.
Ако се дечко и девојка, ајде ок, може од дечкото е...ама маж и жена (заедничка колата), брат и сестра (заедничка колата), мајка и син (заедничка кола) Полова дискриминација Демек ние лоши возачи сме. И сега пред малку се карав со татко ми, ми вика дека некои жени возеле со 20 цм штикли е затоа сме биле лоши возачи, со штиклата додека ја погодиш кочницата...замина у пм колата.
Зборот игнор го употребувам секогаш и во било каква ситуација за луѓето кои воопшто не ми значат ништо во животот. Би требало да трошам нерви, време, зборови за некој кој ми е небитен, за некој кој неговите ставови ми се тотална индиферентност? Сигурно не. Искажувам и разговарам со некој кој ми значи и го сакам, го поштувам и ме боли, а сите останати личности.. општо луѓе покрај и околу мене ми се тотална безбојност. Никогаш не би паднала на ниво да си ја огорчувам душата и да си го реметам мирот за луѓе кои се околу мене.. за луѓе кои нивните малограѓанштини воопшто не додираат во мене. Дождот полека но сигурно рони.. прекрасно чуство и топлина од чајот со цимет и мед, дождот ми има тотална смисла.. се рони исто како што се рониме ние.. прекрасно чуство и неизмерна желба за моите волнени долги и широки џемпери.. конечно и есента ми пристигна!
Ме чешаше увото прееска,допирам и осеќам нешто како конец...И кога видов-ПАЈАК било! Сега чекам да станам spider-woman.
Dobro,site imame sekakvi periodi od zivotot,denovi. Koga tolku cesto ste polni so ogromno kolicestvo agresija,zosto ne najdete nekoj poinakov izdusen ventil? Zosto morate sekogas da se isturate kaj stignete?Koj prv naide,pa i vtor,tret.. Najdete poinakov nacin,i metata da ne bide Covek. Naglasuvam,da ne bide Covek.Inaku znam so kakva bukva se pisuva. Ete ima planina,mozete duri i da smenite nesto od vasiot zivot.Potrudete se da doznaete kade e izvorot na set toj ogan sto se talozi vrz vas. Denes ne se isturite na eden,utre na dru,tret,na site nim ke im pomine,no se dodeka vie ne go pronajdete izvorot pa i resenieto,toj ogan koj vi izleguva od ustata,ke vi ja gori dusata.
За да го излечите телото, започнете од душата. https://www.ted.com/talks/cristina_domenech_poetry_that_frees_the_soul#t-191129 P.S. Очигледно сум магнет за мачки, секој ден нови ми доаѓаат во двор. И ај после не чувај 15 мачки Во моментов некој нов мачор ми преде пред врата.
Не сакам да навредам никого, ама денеска влегов во автобус и имаше само 3 машки и во текот на возењето слушнав таков глас кој ме наежи, како женско ама малку во поинаква форма, другиот стегнат во фармерчина како женско да гледам, и подвиткани над глуждови, а другиот зад мене седеше и зборуваше со своето гласче како повеќе се дружел со женски, другари слабо имал Алоо, ќе остани некое право машко Друго, видов едно девојче, беше средношколка немаше фазла од 17год, на лицето имаше толку многу пудра како паштета да има ставено, и црнило околу очите едно кило, и мисли дека така е поубава ? Ретко забележувам некои вкави работи, ама кога ќе ти излезат пред очи и упорно те боцкаат во очите и да не сакаш ќе ги видиш.
Рингишпилот се врти бесконечно, нема СТОП! Така е и со животот, без оглед на падовите, тој и понатака продолжува да тече, се додека материјата не не напушти од нашето тело. Не постои утре, затоа што секое утре ќе биде секоe денеска, а тоа денеска ќе биде една историја во минато, чија содржина ќе биде различна, дали со тага, среќа, љубов која зависи од самите нас, од тоа како ќе го направиме денот. Затоа луѓе, живете го секој ден како да е последен. Секој ден како ќе биде, дали ќе биде исполнет со тага или среќа, зависи од самите ВАС. Имајте добра ноќ мили луѓенца
Да се немало осет, не ги оставија да ручаат на раат. Мене ова ич не ми изгледа романтично. Работа на вкусови. Ама запросување во јавност, во смисла сите да ме видат како сум јас јак и романтичен, ми е некако излитено. А овие па што испопаѓаа у транс, глумење до бесвест.
Домаќинчиња деца, барем си го поделиле трошокот за музика . Нека им е со среќа. Ептен се радувам кога гледам вакви видеа. Ми ја топлат душата. Можеби е клише ама нека, битно е за убаво.
Се гушам во градот во кој сум родена, повеќе не ги препознавам луѓето во него, како растев ги губев пријателите, роднините а го изгубив и семејството, ја изгубив нивната подршка, нивната доверба, и тие станаа странци како и останатите. Сакам да заминам во неговиот град, таму е тој, таму имам повеќе пријатели, таму се чувствувам и спокојно. Сакам што пообрзо да се спакувам и да заминам.
Треба храброст, особено ако не се сигурни, бидејќи наместо славно, може неславно да завршат како овие во ова видео
