Дефинитивно ниту едно јадење не ми е толку убаво како домашно зготвена манџичка. Онака мераклиски и со љубов! Здравје боже кога ќе имам дете,ќе се трудам секогаш да има дома здрав избор на готвена храна. Исто така,храната ми е милион пати повкусна кога јадам заедно со домашните. Некако тој чин, на заеднички ручек после напорен ден или неделен ручек кај баба во кој повеќе се зборува и споделува отколку што се јаде,ми ја топли душата и ме усреќува.
Чувството кога ставаш капки за очи и цело шишенце ти паѓа во око Инаку другарка ми почнала да оди на јога, па ми кажува некои вежби и јас во обид да ги пробам, ќе се осакатев. Цела половина, преку задник, низ колкови до колено ме боли п.с. Пак сум се симнала на 52кг, сега треба да накачам барем уште 3....мамо спремај го ајварот....
Секогаш спорев со луѓето кои велат "Беше што беше и помина, одиме понатаму ". Се разбира дека одиме понатаму, просто не постои друг начин на движење на времето .... но како одиме понатаму ? Јас не се плашам да го враќам времето назад, затоа што знам дека секој мој денешен потег, е последица на вчерашниот чекор. Денешно Стоп е последица на вчерашното ОП. А зошто им е тешко на луѓето, еве не знам. Тешко им е да ги отворат оние другите ормани во душата. место" секојдневните фиоки." Тешко им е да простат, себеси да си простат пред се, да згрешат и да продолжат. Премногу се строги, во тоа е проблемот. А и во се бараат проблем, тоа па е најглавното . Од метафизичката култура на Маите и Ацтеките до фонтаната на плоштад. И што е со фонтаната? Што е ? Кога победи Литванија , и сите се собраа на фонтаната нели таа штотуку беше пуштена... и кога од таа спонтана радост почна фонтаната да пее, луѓе аплаудираа, се радуваа се види целата суштина на истата.... Значи она што нас ни фали е всушност место каде што ќе се собираме и радуваме. Места за кафиња имаме, и за муабет имаме... Ама за радување немаме. Оти прво треба во душата да сме радосни, а потоа и било каде. Денес испив едно кафе покрај базен, топло, есенско. Додека сите зборуваа за убавината на жената , јас си ќутев. Си ќутев и се кикотев. Оти знам. Знам дека за да имаме атрактивни усни , треба да зборуваме само добрина, За убави очи, да гледаме само убавина во луѓето. За совршена линија, треба да споделуваме храна со глладните, а за правилно држење да чекориме како никогаш да не сме сами. Оти не сме сами. Цели сме. Сексипилот на жената не е во атрибутите, туку во нејзината питомост и кроткост. А цепидлачењето, ја уништува љубовта а сексот го прави како гинеколошки преглед. Баш ми е криво ако вака не размислувате. Имајте убав ден
Дефинитивно. Непоколебливо точно. Онака топла, светла, есенска манџичка со убаво салатче и добри луѓе. Во склоп на муабетов, денес се враќам дома после работниов ден и убаво кафенце со другарки и манџа ме пречека. Мајчинска, топла. Мила. Епа навистина ти се топли и срце и душа... Утре имам напорен ден, но одам на ручече со кума ми, драга пријателка. Жена со душа, така знае да те сплоти, да ти даде мотивација и да се радува на твоите успеси. Жена со реноме, успешна деловна, успешна мајка и сопруга, угледна, жена со манири и стил, интелигентна и добродушна. Жена што знае да прости, а тоа понекогаш е најважната особина... Софистицирана, кул и ин. Жена со стил. Се радувам за ручеков, се радувам на претстојниот муабет. Утре сум и на отворање на Џифони фестивалот, ама чинам од ручеков директива во МКЦ ќе продолжам... осеќам ќе се размуабетиме.
Не сметам дека некој е добар партнер, а камоли оној "вистинскиот" ако те уназадува и ти се потсмева на тоа што си амбициозен. Нема послеп од оној што не сака да види.
Многу убав момент во животот е заминувањето и оддалечувањето на некои луѓе што само глумеле дека се пријатели со вас. Се преправаат дека се успешни, а уште факултет не завршле, ниту па се потрудиле да најдат некоја работа. Зборот успешен не е за секој, најмалце за тие што утехата си ја бараат во најдалечната земја на Светот и во секој нов партнер, кој го менуваат премногу често. Блиските да си ги имам до мене засекогаш и да бидам сведок на секој нивни успех, да се радувам заедно со нив. Премногу се радувам за престојниот викенд и за белото пуфчесто блузе што ми го купи тетааа си ја сакам премногууу
СДК ... брускети со вкус на сирења, ајварче и бело винце. Тоа е нешто како тапас брускети, сирења, кавијар и Пино Грижо или Просеко ( во филмот дее). Амм тоа е ... ако сами не си го режирате и не си го направите моментот, никој тоа нема место вас. На здравје!
Има некои луѓе не сакаат кога некој ги копира. Што е и ок. Секој си има одреден став и мислење. Но јас немам ништо против тоа. Зошто да не. А уште повеќе ги сакам оние кои скришно копираат нешто , а притоа држат став пред другите дека не им се свиѓа тоа. Епа cheers за тие.
Оваа есен сум толку многу исполнета со позитивна енергија наместо со меланхолија, со насмевки наместо со негодувања му се радувам на дождот, а неколкуте чадори и марами ми се омилени есенски додатоци. Есен - златното годишно време кое со себе носи толку многу магични мигови, толку многу промени... Преобразбата на зелените листови во златни, долгите прошетки во парк додека сонцето срамежливо ѕирка од зад облаците, топла облека, топол чај покрај каминот, дегустацијата на новото вино, прекрасната утринска сончева светлина низ есенските гранки, мирисот на новиот ајвар, бербата на плодовите... Оваа есен, овој месец е предвесник на многу промени не само на природата, туку и промени кои ме очекуваат и мене. Јас како човек кој обично тешко се навикнува и прилагодува на нови работи, овој пат некако се чувствувам спремна како никогаш за сите предизвици кои ми претстојат. Имам милион очекувања и прични да сум му благодарна и да го сакам овој месец...
Vie gospoda lekari i prosvetni rabotnici,nie zavisime od vasta profesiiija a ne od vas licno. Ili rabotete si ja rabotata od koja go vadite lebot ili prestanete da ni gi unistuvate zdravstvoto i obrazovanieto. Bildajte ego po doma.
Сум приметила дека на форумов се отвараат теми за срцепарателни животни случки и настани од секојдневиот живот. Страшно ме иритира. Де бе луѓе, прашајте си во соодветна тема за совети.
Некоја нова серија, ,,И небото плаче". Леле, колку само ме привлекува да ја загледам, еј. Еве веќе можеби 7-8 минути како пред зграда ечи автомобилска свирка. Некој се паркирал и автоматски заградил други коли да не можат да мрднат. И сеа си слушам тииит, тиииит, тииит. Море на тие што немаат сообраќајна култура, како би им ги дупнала сите 4 гуми... А башка би размислила да пукнам ретровизорче, светла нешто... А ко што сум у ПМС... Хохохохо. Пред некој ден, на сред раскрсница паркирана кола. Алооо, кој ви ги дава тоа возачките? Иначе ја добра. Се гура. Ај, поздрав.
I think i'm in Почна да ми недостига.... Стварно... Нз... Онака....вчера имав час и тој помина покрај школото, го видов низ прозорецот и се сепнав.....Ми се испушти пред другите учениците (моја возраст, истите што учеа со него) : 'Ене го Б' Леле кога се сетив ... Аа Не иди повеќе на часови и нз сакам да пијам кафе со него... Замина надвор од МК и за брзо се врати..... На неколку пати си пишавме на фб дур беше таму и ми кажа дека не е баш сјајно, платата многу ниска... и дека можно е да се врати...и ми падна жал.. Знам колку многу беше возбуден, сјај во очите пред да оди, па му го згрешиле името во договорот, па чекаше нов, па ја чекаше картата, идеше на часови, сакаше да научи англиски. Знам како е да си сам и да немаш никој..да бидиш далеку од сите, макар шо тој имаше, само што цимерите со кои живееше око не му видел, бидејќи многу работеле. Но не се чувствував ок бидејќи не ме праша ништо за мене.... Да, зборувам за мојот 29 годишен ученик-комшија..... Упс... вечерва го видов... Беше со брат му, женската на брат му и еден негов другар.. Никогаш го немам видено со женска, а ни на фб нема слика со женска... Ху ноус уат вил хеппен?! Гуд најт ворлд!
Уфф сакам да не сум толку емотивнааааа. Денеска земавме дрва, човекот што му подаваше дрва на тој што ги сече со машината беше пристар човек плус и со некој инвалидитет, застанав и го гледам како се бори за парче леб, колку се мачи. Ми беше прво незгодно но се доближив до машината и му реков чиче може ли да ви помогнам, заедно ке ги креваме дрвата. Тој ме погледна со поглед полн љубов и ми рече не дете фала ти. Едноставно не можев да се воздржам и да не се изнаплачам. Ех некогаш несакам да ги покажувам солзите, амааа па никако не можам да ги сокријам кога нешто ми ја пара душата. Лоша е оваа преголема емотивност.
Сум кажала и пак ќе кажам дека не ги сакам воопшто луѓето кои не разбираат од култура, едноставно никогаш не би седнала со човек што не знае од поимот култура и основно бонтон однесување. Толку ли е тешко во било каква трговска, економска институција да се каже едно "здраво", и да се биде љубезен... Толку ли е тешко на улица да се оди и да се однесува пристојно, човечки.. Џабе ја потенцираме и земаме за пример стоката кога ние сме бетер... Толку ли е тешко бе да се биде човек? Човечен? Културен? Не ги сакам ниту негативците.. кукање, жалење постојано, побогу па зар секојдневно? Па зар на нас останатите ни цветаат ружи по дома. Тух! Секоја личност културна, човечна и позитивна, личност што пред се изживеала и прошетала, има долги видици и ставови кон животот е среќна личност, позитивна и исполнета, секогаш! Не си ја загорчувајте никогаш душата со омраза, опсесивност и премитивност .. бидејки цел живот вашиот надворешен одраз ќе ви биде мрачен и видно негативен. Не им барајте и не им загледувајте на луѓето игли в сено.. не ставајтр на врв на срце.. не сваќајте здраво за готово.. имаје разбирање и обидете се да погледнете бар малку подалеку од вашето тесно пространство.. Пред се ќе бидете и ќе се чуствувате среќно, моќно и возвишено. Пријатна вечер на сите.
Mrazam nepravdi,bilo naneseni licno mene,bilo na drug,sekogas ostro reagiram,ama nikako ne uspevam da se izboram dovolno i da gi pobedam site onie stetnici koi se hranat ako go povredat nekoj pobespomosen od niv,jas ke prodolzam so borba i veruvam vo pobeda Na krajot pobeduva dobroto,iako so zloto e vo vecna vojna,na krajot se ke bide dobro...znam,ke se nasmeat mnogu lica koi zivotot go pominale vo potcinetost i omalovazuvanje!!!!
Хоби и било дизајн на ентериери. Хоби. ХОБИ! Хоби е плетење, цртање во блокче, читање љубовни романчиња. Не си магично талентирана ако си наредила перничиња на троседот и си купила цвеќе во саксија.
@crimson Eхее да е само една таква професионална со хоби Абе таа е, склопила фармерки и блуза и одеднаш магично модна блогерка, вау
Не сум емотивец јас, ви имам посочено неколку пати, еве во случај да сте заборавиле пак ќе ви кажам. Само не знам што ми е, не знам зошто толку многу ми недостига, не знам зошто во секоја песна се пронаоѓам, не знам зошто толку лесно може да се расплачам, не знам зошто толку го засакав... Толку само ми фали, сакам да го видам барем на секунда а и онака ќе му ја завртам главата во мигот кога ќе го здогледам, ама сакам да го видам, да знам дека е добар и среќен. Тоа ли е љубов бе драги мои? Ако тоа е љубов не ја сакам таква, многу боли. Се пронаоѓам во ситуации кога или мислам на него, или мислам како мора да престанам да мислам на него, а тоа не е океј. Ама не е љубов, настинка е, температура имам, или пак гладна сум? Има моменти кога не сум сигурна дали ми фали неговата прегратка, да му удрам бокс, или да се напијам неколку текили да смирам живци.
