Каде ми е сликата ? Лелее неможам да ја најдам во ниеден албум.Ке пукнам од мака.1500 слики имам бе како ке ја најдам жива ке се изедам.
Денес ми е роденден. Како вага секогаш сум сакала да планирам некакви изненадувања за други,сум обожавала додека ги виткам поклоните,сум се радувала на среќата што би ја осетиле од мене.Убаво ми е да ги гледам блиските насмеани.А јас ретко сум била изненадена,колку и да сакам изненадувања пак им навлегувам во детали и им ги откривам сите планови. Оваа година не очекувам ништо....не сакам ништо.Си ги сакам блиските,оние вистинските.Си сакам да се осеќам посебно на овој ден,дека е мој ден! И толку.
На мачоров мој му е досадно. Кучето одамна заспа, сања кокошки, ова бре црнчугава абер нема. Сега одлучи дека ептен му се допаѓа мојот ножен палец и проба да го изеде. Него, голем поздрав до @Sanjichka007 - ептен си ѕвер Позрав и до вас со крстот на чело, просто лика и одлика сте си на религијата за која се мавате во гради, со верници како вас, има рисјани по цел свет да се населат Сфаќам се, ама дирекни и несуптилни навреди, не укажуваат на ништо друго, туку на простотилук at its finest. Значи, колку и да ви е паметно тоа што го зборувате, кога ќе кажете некому дека е глуп, прост, досаден и ќе ја сведете дискусијата на лично ниво, се ви паѓа во вода. Паметниот човек не треба да каже дека е паметен, си стојат мислењата, за век и векова, вашата брилијантност (во која сте толку сигурни) ќе биде препознаена. Но, дури и виртуелното навредување и дискриминација сепак е ниско, подло и многу зборува за вас како личност. Или да ви зборувам на ваш јазик, оти само тоа разбирате - каква сакаш пудра стави, каква сакаш сенка стави, ако брате смрдиш под мишка џабе ти е се. Ај поздрав, црниов ми мачор многу ми трча пред мене, изгледа тргнал некаде. @lovelife Среќен роденден
Со Абеја ги имам зденато најгадните зборови што некад сум ги изговорила, а бога ми ни она била поарна према мене. Ама помеѓу три тома муабети... од неа извлеков битни заклучоци и еден најбитен. Не треба да те боли курац за никој, секој си ги бере своите гајлиња. Не ја цитирам, ни парафразирам, туку тоа е заклучокот кој сама го изведов. И скроз е точно! Има луѓе кои ти значат МНОГУ и на тие луѓе им ја раскажуваш својата приказна и предизвици пред кои се наоѓаш, како си исплашен за своето здравје и сакаш деца, но се како чергиче ти го тегнат под нозе и паѓаш на гз. И ти викаат - леле ќути еј, и јас се намачив, во фаза на раскинување сме. Многу ми е тешко, многу се намачив... и кога предочуваш - ало... што си се намачила, здрава си, млада си, што ти фали ќе најдеш друг? И добиваш заклучок - да, да имаш правно, нејќам здравјето да си го упропастам...ај, лека ноќ. Ма оди у пичку матер и ти и он и сите. И тука ми се отвара прашањето - како ако сте вакви, очекувате да бидете сакани? А? Знаете што ви оди? Ви оди да влепите силен шамар... а потажно е кога ќе согледате дека тоа е почеста реакција, него ли вашето сочувствување со сите нив. Па мене другарка ми ми вика - еве се враќам, втора смена бев, преуморна сум, па ми оди одма сочувствувањето со нејзиниот умор, сликата пред очи како и е со уморот, а јас самата не втора, веќе почнувам трета, а сум поминала и прва смена за тој ден. А пустата, да не ви кажам што се изнаработела за 30.000 плата... више за жалење вака кога од дистанца ќе ги погледнам нештата... На себе заборавам, јас можам нели, ама она сиротката, дури втора смена била со цели 6 саати, а јас веќе го терам 17тиот саат... Мислам сериозно, до вас е, не е до другите. Грото се бесчувствителни и саможиви. Другите им се скроз третостепени. И во ред е до некаде, но е нездраво кога тоа оди до опсесија со самите себе си. Најбитно е само она што на нив им се случува како да прашањето дали ќе опстои светот зависи од нив... Ми се повраќа и од ваквите, но и од себе. Еве, кажете ми како да научам до толку да не се празнам енергетски на туѓи глупости, зошто петко го боли уво, сашка ја боли мал прст, на сашко му биле загорени макароните... и јас тоа нели, секогаш прописно го преживувам, скроз влезена во нивната прича...Ма јас сум нездравата тука. Баш сум дебил према себе. Секогаш било тоа така. И знаете како... секогаш кога ќе дошло ред да застанам зад себе секогаш, ама секогаш имало увреѓени и навреѓени од мојата реакција зошто нивното височество не било испочитувано. Ма гонете се у три лепе пизде материне. И ако сакате да бидете најантипатичното суштество на светот, кога некој ви раскажува низ што поминува, бидете тотален дебил и викајте - ЛЕЛЕ И ЈАС ТАКА и раскажете му некоја приказна од пред 10 години за вас и како ви било тешко и како све тоа вие сте се напатиле... а оно било зараснат нокт у прст. Не сакам вакви луѓе. Го пресекувам разговорот. После се лутат и за чудат зошто... Зашто да му ебеш матер зашто. Зошто секој ебан пат кога тебе те боли главата од времето, од мажот, од лошото седење, јас те слушам и тоа е секој ебан ден, а јас се тресам до резултатите во раце и ти немаш трпение ни 5 минути да ислушаш, ма гони се бре. И и го реков, баш вака... го крена носот. Ме заболе тасе.
Сеуште не можам да сфатам дали тој е оној вистинскиот дојден во погрешно време, или погрешен во вистинско време? Постои ли воопшто таква работа.. По некое непишано правило, јас не можам да бидам среќна. Секогаш се случува нешто да помати. Тој се појави од никаде, и внесе нешто ново во мојот живот. Најпрво и најмногу го чувствувам како другар, да му кажам се што ќе ми текне на ум, што мене лично ми е најважно. Нема скоро ден, а да не се видиме.. Ми се допаѓа топлината што ми ја нуди, авантурите, безвезните шали. Големо-мало дете. И тука доаѓа моментот, кога сфаќам дека сум изгубила најблиска личност, другарка од детство.. Покрај неа, и уште една - како знак на поддршка на првава, ех.. Односите во семејството, како и секогаш лоши, ништо ново. Потоа, како сакаш да седам дома и да не бидам излезена. Настојувам да го насочам умот кон било што друго, освен кон размислување за проблемиве и факултетот. И знам.. Премногу се ослонувам на него, а утре ќе го нема. Тогаш навистина ќе немам никој и ќе биде претешко. Но, треба да научам дека среќата не треба да ја засновам на други луѓе, туку лично на себе си и своите достигнувања и надоградувања. Уште да имав амбиција и супер ќе беше. Луѓе, сите си одат..
Posle dolgo vreme se cuvstvuvam korisna za sebe i opsestvoto,denovite mi se so mnogu obvrski ispolneti ,se odnapred mi e isplanirano,i ne se zalam,samo mi fali sekojdnevieto so dusata tetkina,ama koga se vrakam docna doma navecer,kako mi ja polni dusata so negovite mali racinja me guska presilno,se plasev deka ke me zaboravi,ama toj uste poveke me saka i posilno,na rabota koleskite samo za decata nivni zboruvaat,i neli se raspoznavame uste i sledat prasanja zosto ne sum mazena ,nemam deca,ama ne ostanuvam pokuso jas ne im objasnuvam mnogu ama ja opisyvam ljubovta kon vnuk mi,toj e zivot moj,i ke go sakam neizmerno i togas koga ke imam svoi deca... Plus,edvaj cekam da mu kupam nesto od prvata plata,e togas ke bide kako da stignala teta od Amerika,nikogas ne zalev za sekoj potrosen denar na nego ,pa nema ni sega...po nekoe vreme ke stanam teta za vtor pat,se raduvam neizmerno ,i si vetiv deka nema da pravam nikakva razlika megju niv i deka ke mi bidat milenici i dvajcata,bidejki znam kako e da osetis delenje na sopstvena koza
СДК колку треба да си закочен во главата за да отидеш во книжара да бараш мотивационо писмо.. оф мори мајко а од друга страна најпаметни изиграваме.
Утрово си станав позитивна и расположена надвор грее сонцеее, не сум јас човек за дожд и студ сакам вечно летоо, ми се оди на плажа ми фали езеро/море, врел песок и џагор
СДК добро утро на сите, колку долго само ме немаше на форумов и сама незнам... Иако можеби сите се жалат од времево јас го обожавам, кафе, радио и уживање по дома.
Фраер си ако на лицето на Девојката донесеш насмевка.......а не солзи. Се помалце и помалце има фраери за жал
Поодаман сакам да кажам дека буквално се заразив на форумов ама ептен,сега дури и оние теми што не ми се свиѓаа сеа си ги читам,незнаиш од каде и од кој може ке слушниш нешто паметно,смешно .... Пред се свака част на поединци посебно од оваа(СДК) тема каде што толку убаво пишуваат леле да се изначиташ и да бараш уште,абре луѓе што имате завршено ,колку факултети колку книги имате прочитано оти јас тиа што ги познавам у real life со факултети освен диети кој колку кила бил и рекла казала друго неможам да слушнам. Малку ме нервираше на почетокот кога ке налетав на некоја тема и си читам си читам и оп кавга..аман си викав и тука ли е така ...ама сега и тоа ми е интересно ...какви расправи паѓат чудо нешто , толку факти аргументи море реферати се пишуват за тоа кој е у право(дали свекрвата или снаатанајчесто) , а у живо полошо ке биде вака подруго си е, си читаш со тон шо тебе ти одговара ! Е сега имаме и од оние што се тука да ни кажат како се пишува каде требало мала буква каде голема ,дали некој збор се пишува одделно или сврзано ехееее се ке научиш! А да не ги заборавам оние со смисла за хумор е тие да си ги чуваш ,а бе дома да си ги чуавш и кога не ти е денот они да се тука па да те изнасмеат од срце! Инетерсени ми се и тие што даваат совети,посебно у некоја нова тема(најчесто трол) а бе ќе се утепат од совети давање и на крај а бе ова е трол.....ама некои упорни па си пишат, нивно е да си кажат ! Е и темите со слики ги обожавам стварно имаме таленти де,дали кулинарството дали општо, си ги бива човеците! И шо друго да кажам...ааа дека си пишам на мојот дијалект , некако поубаво ми е! И дека стварно до каде ке одиме со овој виртуелен живот,неакако се поретко се гледаме у живо со воа луѓето бре,и веке ми се смачи да ги канам..-.ајде дојдите некоја ден......-ами ајде ке поминиме..и толку ем никаде ги нема ем не те канат!..Е па и јас не канам веке! И така тука ми е поубаво,шо сакам тоа си читам ама не пишам ногу и онака сум добар слушател само некој нека има шо да каже! Еве сега бебушот ме гледа како куцам и сум заразена по воа интернетот,а утре ке го учам дека не треба да седе на лап топ по цела ден...ама ајде сега малку мама да ги одморе воа очите па да си поиграјме малку до срцката со омилените песни на мама шо ги слуша веке само дома затоа што нема време за шетање,така и мама срекна и весела и срцката исто така!
Најтешко е кога ќе сватам дека за да учинам некому сум го погазила најмилото Поготово, кога тој некому не е ништо во мојот живот, па капак е кога последно од него што се надеваш дека ќе чуеш е ,,фала,, ...а надевањето ќе ти пропадне.Ни фала ни чао. Зи заврши работа тој. А најмилото ??...уште ме гледа со очињата и уште е до мене !!! Ахххх Референткеееее....остаре и не ти дојде памет !!! Глеј си за дома за ,,чергата,, !!!!
Не ми се верува дека скоро 2 недели не сум била на училиште!Знам дека уште од прво одделение не сум имала никаков изостанок,ниту оправдани,ниту неоправдани,а сега,бааапп последна година 30 оправдани Ама тоа е,многу почна да ме боли ногата,не можев дури ни да одам,целата се искривив. Каде не бев,ниеден доктор не знае што ми е. Ме шуткаат од една во друга болница,од еден во друг град,разни апчиња,па куп инекции... А дома,едно досадно,само лежам,им велам на моите оти многу ми недостасува училиштето,мислат дека се шегувам,ама вистина е. Што убаво си учев со ред,ќе научев некој предмет ќе станев да одговарам меѓу првите и после на раат ќе бев.Сакам организираност,а не сега,хаос,се ми е испомешано,не знам ни распоред,ни смена,ни часови,ништо... А најмногу тој ми недостига,го немам видено исто 2 недели,и постојано ме прашува што ми е,и како да му кажам кога ни самата не знам. Едвај чекам да станам од креветот,да се исправам и да одам на некоја ливада,да трчам,да трчам додека не се изморам.....
@Rama драга како ја да сум го пишувала посотот за мојата внука. Порано не ми беше јасна таа релација тетка-внуци, можеби затоа што јас не сум имала вистинска тетка во животот. Но кога се роди внука ми, се зачудив колкава количина на љубов можам да чуствувам. Го сакам моето семејство, дечко ми, сестра ми одсекогаш ми била слаба точка, ,но кога ни се роди принцезата почустував нешто повеќе од љубов. Не може да се опише со зборови. И животот би го дала за неа без да размислам два пати. Па некогаш се фаќам затечена како си го поставувам прашањето, ако вака ја сакам внука ми, какво ли е чуството да бидеш мајка? Има само 8 месеци, а веќе почна да ги подава рачињата кон мене, кога ќе ме види се смее на глас од среќа. Ја земам да ја шетам сама и никогаш ми се нема расплачено( пу пу да не ја подречам). Вероватно и таа чуствува колку ја сакам. Знам само една работа,. Колку и деца да имам и други внуци, секогаш ќе има посебно место во моето срце. Чуствувам дека сме поврзани во некоја света врска и секогаш ќе бидам нејзниот ангел чувар.
Еве, готово, почнувам да ги слушам другите како се жалат од есенските дождовни утра и за ваше добро ви велам, не бидете тој скиснат човек рано наутро. Мислам, мене ми е сеедно, јас кога видам дожд автоматски како да ми се покачува хормонот на среќата. Или не знам, на мирноќата. Некако многу се чувствувам сигурно кога е вакво времево. И да видам некој нерасположен ќе се потрудам и да го насмеам, ама тоа мислиш во кодот на човекот е, да се радува единствено на сончево. Барем на повеќето. Забораваат дека сонцето е сепак тука над нас, над облаците. А, тоа е типично дионистички да се сака дождливо време, и студено, и смрзнато исто колку сончевото; и меланхолија и радост. Мислам, нема што добар шал и чадор не би решиле. Со слушалки на уво, хидратирани и ама баш ви е гајле, вие сте среќни.
-12 кила! Денес кога погледнав во вагата не ми се веруваше. Искрено, конечно можам да кажам дека сум горда на себе, прегорда! Се надевам дека ќе продолжам со ова темпо и на сите ви посакувам да си ги видете посакуваните резултати. Јас одам до -15, и доста ми е. После само ќе се одржавам.
