СДК дека сите трагаме по вистината. Сите не интересира и сакаме да ја чуеме. Но...мора и да сме спремни да ја поднесеме, вистината знае да биде и сурова. Понекогаш живеењето во илузија е подбро.
Имам информации, доказ црно на бело! Никогаш не ни можеш да дознаеш за тоа.. И кога толку ладнокрвно ме лажеш, а јас знам.. Дали тагата за фактот што покажуваш колку лажно се претставуваш пред мене Или радоста што очите ми се отворени и те знам вистински, иако на таков начин Што е поголемо!?
Во саботата со другарка бевме излезени до ГТЦ. Одејќи натаму на поминување едни две непознати девојчиња ни рекоа Добар ден и јас им возратив со истото. Кога се разминавме другаркава ме прашува ги знаеш, одговорив не и ми вика дека биле ненормални, не знам од кога на некому да му посакаш добар ден е ненормално. Како и да е, мене една убава есенска сабота ми ја разубавија уште толку.
И јас да не бидам покуса почнав да се однесувам светски. Кога тргнав за Грција по котлините имаше густа магла, тунелот на смртта беше невидлив речиси, светлата од камионите беа како од некој хорор филм излезени. Освен тишина, се осетив како да одам во пеколот. Секаде магла и лоша видливост. Се тоа помина, се додека не излезе сонцето, и тогаш имав некој мир во себе. По патот прочитав за Париз и во секој момент сакав да кажам "А да се вратиме ние дома?!". Ама не, не одам во Париз си реков, тоа е само Солун. Ипак да ја скратам приказната неможам да се "стабилизирам" два дена. Преубаво ми беше па, сакам пак. Ми се свиѓа солун и морето и градот и трговските. А денес станав и се чувствувам светски.
И така после некој период на неодредена тага, неспокој и внатрешен немир, чувствувам дека запознав личност која ќе ми биде многу важна. Мислам дека полека се вљубувам
Se sto e ubavo kratko trae neli? Ne sum ni stasana doma a vekje premnogu mi nedostasuva i brojam denovi do slednata sredba :/
Секој ден ја отварам темава и се мислам што сакам да кажам и сфатив дека немам ништо посебно до кажам освен што сум запрепастена од ова што се случува со луѓево. Каде и да отворам да прочитам нешто само црна хроника може да се прочита. Како поминува времево се плашам дека се помалце околу мене ќе гледам среќни лица. Се надевам дека е само некој лош период и дека за сите нас ќе има подобро утро.
Татко ми ме израдува денес со прекрасни вести, резултатите од испитувањата се негативни! Не се опишува која среќа ја чувствувам во моментов. Одам да го гушнам по не знам кој пат
Sakam da kazam deka nenormalno me izraduva vesta za bremenosta na sakanata mi prijatelka @Adina Uste ednas ti posakuvam lesna bremenost najmila moja Znam deka ce bidis najubavata mamicka na ovoj svet, znam! Drugo sto sakam da kazam .. usvari nee nisto posebno za razlika od toa gore ↑ I zatoa nisto ne kazuvam ^^... no zatoa koristam prilika da vi posakam ubava vecer na site <> (Dunavka stajl)
@Kukla994 Srekja e da se imat prijatelka kako tebe!! Srekjna sum sto postois vo mojot zivot! hihi najuba mama a?? me zasrami sea da znajs, a ti ke bides naaaajdobrata tetka na ovoj svet, veruvam! Ljubov do tebe
Најубаво ми е кога во вакво време тмурно, се осеќам пресреќно и читам преубави мислења во „Што би му кажале?“. (Сакам да ставам ми се допаѓа и во тој момент ми текнува дека всушност некој можеби и ќе помисли дека го следам, па се премислувам ) Ниту имам некоја обврска, ниту задолженија. Можам да се опуштам и времето да го трошам целосно на некои работи што ме исполнуваат. А има ли нешто поубаво од читање на искрени пораки за љубениот? Епа нема.
Денеска се смеев,плачев,пак се смеев,пак плачев.Ете така. Премногу се напнувам со кроење планови,и освен за иднината на ништо друго не мислам. To me: Олабави се бе,се ќе биде океј.Бог е со тебе.Се ќе биде океј,се. Па како знаеме да даваме совети на сите,секогаш треба да си даваме совети самите!
Моментот кога нема што да правиш и седиш и си ги читаш постовите на фб профилот од далечната 2008ма. Моменти ко "од што е грд новиот Шефкет дури и Седеф ќе го отсака" до слики што треба да бидат закопани или запалени, а не па објавени, до срцепарателни, храбро издржани моменти кога сите ја гледале насмевката додека душата ми плачела
Се навраќам на моменти низ тие добри школски денови. Седење во групи, тие наши интересни детски, слатки дебатирања низ игра. Така кога бев основно ќе ни зададеше задача наставничката: „Утре носете си сите колаж хартија, ножички, разни листови во боја, светки, лепила“. Ние со нашите рачиња изработувавме некакви си наши дела, од наша видна точка. Јас сакав такви нешта да правам но секогаш сама, без никој да ми пречи или да ми ја нарушува концентрацијата едноставно. А, кога стасавме поголеми и кога ќе ни зададеа нашите наставници по некој проект, хамер изработен ни беше како втф ситуација. Ама сакам, сакам да се врати тоа пак време ми фалат деновите поминати во училишната клупа, собирање после часови, правење на хамери кај некој дома, од кој 90% се правиш освен задачата, хамерот. Денес нема такви нешта како што гледам, се изгуби вредноста. Ако треба нешто да направиш, прати ми: на и-мејл, донеси ми на усб. Јас од секогаш ги сакав ваквите активности, но уште повеќе ја сакав кога ќе ми се паднеја луѓе со кој можам да соработувам. Често во среднo одев на слободни активности и таму изработувавме различни картички за некакви хумани работи. Без разлика на тоа што сум била зафатена од сабајле до вечер не ми било мака, напротив. Тоа што сакам да го правам никогаш не ме изморува, покрај се што знам дека сум опкружена со позитивни луѓе. Ех... се ми фали во животов.
Ајмо сите лајк шо сме мистериозни и на фејсбук Нит некој знај шо сум јадела и кај сум била вчера ниту па каде че одам викендов.... Иначе, бев да си земам ливчиња ( ги дадов на една 17 годишна девојка, патем одлична ученичка и моите внимателно пишувани ливчиња со сите 12 времиња на англискиот јазик ги добив-истуткани.. Боже неодговорни, невоспитани дечишта, а другата госпоѓица уште од лани ми останаа кај нејзе ми рече дека ќе ги ископира и ќе ми ги врати, денес и ги побарав, знајте шо напраијла таа, демек поголема ја сметав (прва година на факултет) ГИ ФРЛИЛА! Молам? Боже, боже Како бе тоа нешто што не е ваше го туткате и го фрлате?! А што ако така ви направат вас, бе? Алооо Си знам отсега, ма не ме боли уво, сакате учете, сакате не учете. Јас ви давам се од моето знаење што сум го стекнала, а вие што правите? Потоа, бркав низ чаршија некои работи. И на крај си бев на аеробик Така, женски. Поздрвче
