Сакам да кажам дека се плашам животот да ми стане мизерија а некако се чувствувам мизерно секој ден се повеќе ми доаѓа нагон на повраќање
Денес сфатив дека упорноста и не секогаш е доблест. Некогаш би било потребно да ги прифатеме работите такви какви што се, едноставно ја немаме таа моќ да променеме се' што сакаме. Океј е, човечки е и тоа.
Сношти го сонував Џуд Ло..dat man! Можам да кажам дека многу убаво си поминавме Тие плави очи, таа коса, тие црти на лицето, само кога ќе го видам, мислам ...
Ona koga ke go dofatite kolegata od rabota, kako se misli deka e sam I mizejki go pomirisuva vaseto palto koe se naogja na zakacalka. Sto se nema da mi se sluci. Sto e sledno?
Многу ми се интересни оние девојки што се менуваат за нивните дечковци. И постепено почнуваат да личат на нив,ги користат нивните фрази,се служат со нивните мислења. Одеднаш неговата омилена рок група,станува и незина омилена. И после долго време,гледаш го изгубиле идентитетот не знаат ни кој се,ни што се
Ретардирано било што сум гледала цртани самоволно. Да, баш тој збор - ретардирано. Па, и ти гледаш бе, сестро. Единствено што ти мораш ради детето кое брзаше да го родиш на 18 за да не ти побегне момакот. Канџи истера тогаш, а сега плукаш по секого отров. Не знам кој е тука незрелиот. Ама, премолчив. И онака ѝ ја препознав огорченоста, не треба(ше) и мој коментар. Цртани сум гледала на 5, ќе гледам и на 55. Крај. Тетин ми, еве го на 60 секогаш се смее ко дете на досеткине на Том и Џери. Тоа е најискреното и најгласно смеење што го слушам од него, без ниту трошка прикривање нервоза, мака или јад, како кога се шали на сметка на секојдневните проблеми. И моментите кога ќе седнеме заедно да бидеме деца, макар на половина час, не би ги заменила за ништо.
Повторно се чувстувам живо,дишам,чувствувам и се надевам дека ќе бидам среќна дека барем ова ќе ми исполни, па и јас конечно да видам светлина после долго време во мрак. Се надевам посакувам...
Животот е едно големо клопче од волница кое секојдневно се одмотува. Ни плете ситуации со плетка што не ни прилега секогаш, ни врзува јазол што треба да го отплетеме, а крајот е невидлив и непредвидлив. За секој од нас има по некој ред каде што недостасува дел од конецот затоа што не постои совршена плетка за секоја прилика. П.С. одбележав две години членство во виртуелната комуникација на форумов и Ве честам нешто актуелно за сезонава што може да го направите по сопствена мерка, модел и боја, ако тоа не е случај со секојдневието
Само не знам како испадна баш јас да се погодам таа разумната во поголемиот дел ситуации и поразмна од многу луѓе. Дали ова луѓево скроз забегале или јас таму некогаш сум испила некое јако кафе што ме освестило? Не сакам да бидам возрасниот во групата, ама ич.
Се шо сакам е Марли (лабрадор) да ми е дома Ме боли душата вака ко ќе е ладно и тој надвор е, а сакам да ми е тука в соба да си се гушкамеееее топлиме. Знам дека е многу голем и многу беља прај ама шо ако па.... Ех да си живеев сама не со овие домашните злобни, до сега 190435904 пати ќе ми беше дома прибран. Барем уба куќарка си има. Аххх срце мое малечко (не баш малечко) најголемата среќа во животот шо ми е <3
АПЕЛ ДО СИТЕ СЕГАШНИ И ИДНИ МАЈКИ НА МАШКИ ДЕЦА! Не правете од вашите синови инвалиди! Ако на вас не ви е тешко, мене ми е тешко да го одгледувам понатака вашиот "инвалид". Ниту имам во план наутро да станувам еден саат порано од него за да му купам тазе леб, да му направам доручек и да му спремам облека ( уште да му измијам заби ако треба ), ниту имам во план да легнувам еден саат подоцна од него за да мијам садови, пуштам машини и правам ручек за следниот ден, бидејќи нели, мама го научила господинот кога ќе се врати дома да го чека зготвен ручек поставен на маса. А потоа само да стане од маса и да се плесне на кауч за да гледа тв. И мене мојата мајка не ме гледала домашна помошничка да бидам! Фала многу!
Среќен Понеделник на сите!! Малку касно го честитам, ама никогаш не е предоцна дури не дојди пол ноќ хм. Ме немаше премногу изминатиов период, извинете. Времето не ми дозволи Лошото време влијај премногу на мене ама зато денес се радвав на сонцето Меѓу другото дури и решив да завршам цртежи почнати од „лани“ Сега се ми е шарено, убаво, прегратки од мене за сите вас Spoiler ^This could be us if we were a little bit more hyperactive and not so lazy Океј лажам, јас сум по малце хиперактивна (читај многу), особено денес. @Daydream читам за чорапа-фрик што си пишала, мој предлог - земи ги сите чорапи, никогаш неможи да има доволно чорапи Јас на секој нов пар чорапи се радвам како дете пред сладолед (не дека не се радвам на сладолед, да не се сфатиме грешно ) и дури на лето кога одам на одмор пакувам сите што би ги носела.
Мене денес ми е петок и ништо друго не ме занима!!!!! И утре ќе ми биде. И во петок пак ќе ми биде. До крај на година има да си умишљавам дека сум на плажа па што сака нека биде. Јас денес предадов тоа што ми беше обавезе и сега има да лебдеам. Ч А О Ајде крисмас спирит, бринг ит он!!!!! Spoiler: песничка за расонување Ваша М,
Podnapraj ti use nekoe blakce,pa skoro skoro nema da se smeeme. Sakam koga ladnoto mi gi stipa obrazite ama ne sakam da mi seta po teloto. Mozebi koga ima poveke prostor na krevetot polesno se spie,ama koga e poprazen poneubavo se sonuva.
Ууу не маче никако, за лице барам спас, не за газево. Периодично со нивеа се премачкувам, само тоа ме спасува моментално. Барам нешто поасално (читај пофенси) за да не ми се распадне лиценцевo.
Во овие доцни часови се сетив на моменти во кои сум била горда на себе, изненадно и непланирано. Во 5/6 одд. правевме тест по македонски и беше премногу тежок, со многу примери, реченици, дефиниции, и огромен беше....немавме време ни да го решиме цел. Ама ете се трудев, пишував, измислував реченици и примери, и на крај се надевав на 3ка или 4ка ама после 2-3 дена кога ни ги даваше тестовите, сум имала еден од најдобирите 3 теста во цела генерација и ни ги читаше имињата (на нас 3ца) по сите класови, кај што предавала таа професорка. Ех, живи радости....непланирано бев пресреќна. После, во 8мо одд. тест по физика. Не ми одеа баш природните науки ама се подготвував, дефинициите ги знаев скоро сите многу убаво, а задачите така така....ама ете успеав и нив да ги решам, и пред да го предадам тестот ја допрев со лактото другарка ми до мене (што беше одлична по математики/физики и хемии), да фрли поглед на мојот тест барем дали се точни задачите. И таа виде набрзина, ми климна демек ок се, го предадов тестот и се надевав на скромна 4ка. Следниот час ни ги даваше тестовите, од најслаб кон најјак. Им ги даде кецови, двојки, поминаа и тројки и се надевав некаде и јас ќе бидам помеѓу 4ките, ама почнаа и 5ките...чекам, чекам никаде ме нема мене.....уште три теста имаше во неа, и вика овие два се со по 98 бода (и им ги подели на учениците, едниот беше на другарка ми), а овој последниот е најјак тест во ЦЕЛА ГЕНЕРАЦИЈА со 100 бода...JollyGirl....и јас подзината стојам, сите ракоплескаа, ми иде таа, ми го дава тестот и кога ме виде таква збунета ми рече: Што е? Што си изненадена? Не очекуваше?..... И уште оттогаш сфатив дека мене ми треба всушност поголема самодоверба, уште во тие рани пубертетски години едноставно понекогаш знам да се потценам. Дефинитивно треба за се да се има самодоверба, поголема самопочит...пошто сам ако не се почитуваш, никој нема. Сам ако не се потрудиш да стекнеш углед, почит и достоинство, некој друг сигурно нема тоа да го направи за тебе. И што и да правите, верувајте до крај во себе, секогаш имајте самодоверба...ако паднете, пак ќе станете.....многу е посладок непланираниот успех
