Денот денес ми беше луда железница. Покрај трите тестови и двете испрашувања, дополнителено вознемирување предизвика тоа што ни фалат 1700 денари од лотаријата. Па, не баш вознемирување, бидејќи Лела си е Лела и цело школо го крена во паника. Како можеше ова мене да ми случи? Јас секогаш пазам на овие работи, како не можев еден ред на воспоставам. Една работа имав и таа не ја завршив како што треба. По долга фаза на себеобвинување, тргнавме низ град да ги купиме сите награди. Толку не сум одела цел живот. 50 пати искруживме од центар па АМЦ, па Разнопромет, па книжарите, па пак центар, да не зборувам колку пати ја поминавме Ленинова, дури и луѓето не препознаваа веќе. Нема место во Струмица на кое има жива продавничка, а да не сме ја поминале. За среќа, ги купивме повеќето од работите. Најважно, главната награда. Сè складиравме во куќата на соученичка, бидејќи за жал јас не живеам најблиску до школото. Сега останаа за наредните денови уште некои пакетчиња да за купиме и смоки, чипсови, такви расипливи работи. Денот го завршив со семејна собиранка и пробување да си ги прочитаме мислите со братучед ми. А сега, ролетните ми се спуштаат и кај и да е, ќе потонам во земјата на сништата. Нозете ме молат за малку одмор. Ајде добра ноќ, имајте убави сништа и помалку вакви денови како мојов, бидејќи јас и хаосот не сме многу добри пријатели, а верувам дека ни вие не сте.
Да направам едно резиме за вчерешниот ден. Бев на работа.Си дојдов дома мотивирана да прам нешто за јадење и кога ќе отворам немав баш ништо...имав малце кашкавал и путер ама навистина ми се смачи од такви јадења.Па потоа појдов во burger king и каснав.Зедов допло помфрит оти еден сендвич од таму не ме најадува.Зедов Швепс за дома и расчистував низ дневна...се мислам кога ќе ја китам елката... потоа сум заспила...долку сум паднала во зимски сон што скроз заборавив на концетот на нокаут..и се разбудувам кај 19 часот.Три повици и 3 пораки. Леле, требаше да го изненадам дечко ми... Па паники почнаа околу мене и во мене..хахаха И му се јавив, ми викам земи нешто за грицкање и облечи се убаво...сакам да се сликаме...ама вака така денес да не излегуваме...почна да изводи..ама викам нема да излегуваме ќе одиме на нокаут...и тој како што...карти ама...и викам купив и сакав да биди изненадување оти си многу фин. И дојде екстра брзо. Некоја посебна емосија е кога нокаут ќе ја свирее "знаеш каде да ме најдеш'' и цела атмосвара во салата Борис Трајковски... Па бакнежи на убавите песни... Не знам дали ми кажа фала за картата, ама тоа не ни битно.Битно е дека толку убаво си поминав, толку убави слики направивме...и симболично си ја облежавме нашата љубов... а денес...денешно резиме станав и кога се тоширав и си пеев некој песни на нокаут...пред пауза му пишав дека сакам да го видам многу. И за пауза дојде кај мене дечко ми...абе најголемо срце. За разлика од вчера, денес на моето мени имаше ориз, печурки и пржено пилешко. И тоа најправив за цело војска... денеска хоум алон... а за викендов дружење во кугланата во сити мол со другарките од средно..
СДК ... само да знаете, оној кој ви делува дека е најсамоуверен, силен и "див" е всушност најкршлив во себе. Крие многу повеќе солзи од оние кои тоа почесто го откриваат ..................................
Si sedam i si mislam...zivotot e kompliciran ili nie lugeto?ona vo koe se vlubuvame e vo genite ,licime na predcite ili?denes jas stojam i se prasuvam,kade zgresiv,samata li si skroiv nedoverba ili do drugite e?taka li mi bilo pisano? P.s.blagodaram na crna damicka i tina na ubavata druzba,blagodarenie na niv sum popozitivna denes.Sakajte nekoj i nekoj ke ve saka vas.Oblecete se vo nasmevka i dobrina,namesto vo skapi obleki i sirete samo dobrina.Iako sme razlicni,site imame potreba od ljubov i sreka,potrebno e mnogu malku za covek da go dostigne vrvot na srekata!Ve sakam,hermi
Конечно легнав .. Ја сакам нова година ама некако одма почнува брзиот ритам ,обврски работа,факултет ,гостии целл ден гости , па кога ќе ми текне иде недела треба генералка дома да се прави некако напната сум нервозна уморна од оваа градов загаден главата боли а за белите дробови ич непраам муабет ... Си најдов начин да се смирам Милка една пред спиење
"Не се тие деца со посебни потреби,тие се со посебни моќи" фб статус на "Јордан Ѓурчески" http://revolucionermk.com/ne-se-tie-detsa-so-posebni-potrebi-tie-se-so-posebni-moki/ Господине Јован,прв пат слушам и читам за Вас,но на овој текст ВИ СЕ ПОКЛОНУВАМ ДО ЗЕМЈА!
За децата со Даунов синдром имаше една книга, јас се извинувам ама автори и наслови не помнам во последно време, во таа книга авторот нагласува дека децата со Даунов синдром се генетска промена која ќе се јавува се повеќе и повеќе, таа е иднината на човештвото, тие се благословените. Поминаа од тогаш наваму сигурно повеќе од 15год. јас тогаш и не знаев што е тоа даунов синдром ама гледам тој автор предвидел точно, тоа се деа чисти и полни љубов само ние не знаеме како да пријдеме и како да се справиме со она што е различно и со она што не плаши.
Како може да постојат толку многу ужасни луѓе,гниди во душата,а и толку многу мили луѓе од кои сакаш да потскокнеш од среќа? Или пак,луѓе кои се збир на овие горенаведените? Несоници....
И уште не можам да ги разберам оние кои се сами на сликата а го тагираат дечкото или десет другарки и попатно ставаат сто срца, бакнежи, ѕвезди...
Каков петок, луда забава!!! Денес си поминав преубаво на моите 3 naps во денот. Од понеделникот до денес полагав 4 предмети и да ви кажам од ум излегов од учење, не спиење, или спиење на штрек итн. Вчера си легнав во 3 станав во 6 да повторам и во 7 и 10 тргнав за Прилеп за во 8 и пол да полагам. На таксисот наместо На селската (кај да ме слези) му реков на берзата. Е толку бев преморена и надвор од умот. И затоа, си легнав еднаш од 11 до 1, па после од 3 до кај 6, па после од 11 до 1 и пол и муце сега топ сумммммммм! Сега одиме на маратон серија! Утре пак треба да учам, ама и ќе излезам за инаеттттт! Понеделник последниот колоквиум го полагам. А иначе многу се замарам со резултати. Чекам од сите страни. Првично резултатите од Пап тестот за кој сум надвор од умот загрижена. Ми рекоја за 3-4 недели, вторник 4 ќе се направат. Ако не ми се јават до тогаш јас ќе му се јавам или ќе полудам Аман нека е се во ред, аман аман. Се молам. После резултати од колоквиумите да почнат да ми олеснува по малце, и на крај резултати од стипендиите на 30ти малце да се израдвам ако дај Господ и тоа е тоа. Ајде лејдис (енд џентлмен) гуд најт, јас гледам серија до даље.
Nasmevka vo 8 nautro. E da i toa e mozno. Kuferot vo raka i dva dena vo Minhen samo za nas dvajca Life is beautiful.
Кендал Џенер за една слика на инстаграм сликната со телефон земала по 150 000-300 000 долари. Чисто за споредба, ако Македонец зема плата од 250 евра, тоа значи годишно зема 3000 евра. Му требаат точно сто години (под услов да не троши пари за ништо) за да заработи исто пари како Кендал со матна слика од нејзиното стапало. Не знам дали само јас сум длабоко вознемирена од овој податок.
Koga ke bev oblecena vo crno od glava do peti, znaese da mi kazes -Koj kurac ti e tebe devojce so crnovo. Jas ke pocnev nesto da se smeam I pravdam, so my personality i slicno... Denes nema da nosam crno, zosto znam kolku mrazese...
Добро утро, и после неколку саати пауза (и јас треба да спијам удавива на фемина за да останам будна) и озбилно ти кажувам овој пат се е совршено НЕМОЈ ДА СЕ ЗЕЗАШ !!!!!!!!!!!
Невозможната љубов според мене е едно од најубавите чувства. Но и едно од најболните. Таа слатка болка те прави зависен. Никогаш не слушаш "и јас те сакам", само продолжуваш да се надеваш, од ден на ден, мислејќи дека ја губиш силата, но тоа возвишено чувство во тебе расте, станува уште поголемо, посилно ,како да те обзема целата, како да ќе те проголта. Чувствуваш дека од тебе не останало ништо, а никогаш не си била покомплетна, поисполнета. Надежта во тебе те тера да продолжиш, да се бориш, да се пробиваш, да ја рушиш секоја препрека. Не обрнуваш внимание на осудувањата, на погледите, на шепотењата зад грб, на сожалувањата и на потсмевот. Сама на себе си се смееш, самата се сожалуваш. И пак не можеш да откриеш, што е тоа што и после толку години те држи на истото место, замрзната, занемена, и пак тешко дишеш кога ќе ја здогледаш таа личност, и пак дланките ти се потат, и пак се трудиш да изгледаш убаво. Но очите ја издаваат твојата слабост, твојата немоќ. Се обидуваш да стоиш цврсто, но колената ти потклекнуваат. Секоја клетка во твоето тело чувствуваш дека е жива, чувствуваш како трепериш и се радуваш. А неколку секунди потоа, повторно солзи. И така во круг. А кругот е затворен, како да одиш со превез на очите, и со насмевка на лицето, не обрнувајќи внимание на зборовите на оние кои ти мислат добро.Затоа што е посилно од тебе... Но не се предаваш, веруваш дека еден ден, сепак ќе биде по твое, дека еден ден пак од срце ќе се насмевнеш.
