Секој ден дотерана, денес ко од поплава исфрлена и ете го симпатијата Ај барем фина и насмеана сум секогаш
Од мали нозе со братучетка ми си ги планиравме нашите свадби и конечно дојде ред една од нас да го исполни својот сон. Вчера ја запросија, а јас сум пресреќна. Вчера многу алкохол се испи и денеска прва муштеривка влегува и вика парфемов како на ракија да мириса.Се замислив да не и мирисам јас??
Sakam da kazam, koe uvanje mi e od sabajlevo kako sum stanata, sama sum, ama nekako mi godi, kafe si napraviv, ama kako sum si go pogodila sto da vi kazam. Soljickata taka pogolema mh mh uzivancija dodeka go piev, la ne mozev a da be spodelam so vas.
Losa gluma i los ignor se najsmesni. Edvaj cekaat tvoe dejstvo za da imaat bilokakva osnova da kontriraat . Naporen im e zivotot;sfatete gi,daj te im po eden lajk,razveselete gi,olesnete im go naporniot zivot .
https://www.facebook.com/events/1670368406555402/ Настанот за денес, кој има време и нешто да подари може да дојде од 7 саат до 8. Баш сега го спремав куферот за 2 дена кога ќе си одам и имам 5-6 фармерки и блузи за подарување и една книга. У близина на електро е, ако сте за еве како да стигнете https://www.google.mk/maps/dir/Orts...7e5b87264!2m2!1d21.4095487!2d42.0041131?hl=en
Со @Crna Dama го вртиме кафето. Јас велам ај на по уште едно па ќе ти гледам. Е нема вака ем топло ем кафе ем благо ем соленко.
За новава година повеќето сакале да слават во кафич, на плоштад, накинџурени од глава до пети, на штикли, ќе пиеле алкохол (читај дрва ќе се напраат) и супер ќе си поминеле. Не сум ја по тие работи. Домашна атмосфера - најубаво. Јас со другарки кај едната дома ќе бидеме. На топличко, си пушташ музика, руската салата и кифличките на маса, карти играње, муабет до 3 навечер. Може и покасно. Дури не мора да се грижам ни како сум облечена. Не сум тип што може да поднесе гужва, премногу гласна музика особено турбо фолк. Сакам мирна атмосфера, доволно да си поминам убаво за една вечер.
Сонував како на еден другар сум му ја барала книгата „Девојките на Марко“ за брат ми. Неможел тој да ја најде, а му требала за 30 Декември ... And guess what ?! ... Станав, си правам кафе и ги слушам мајка ми и брат ми се расправаат. Денеска дури кажал дека на 30 Декември треба да ја има готова напишана книгата „Девојките на Марко“.
Големината на човек покрај во простувањето, исто така се гледа во признавањето на сопствените грешки , а не наоѓање оправдување за истите и утеха во ситењето на туѓите. Се додека имам грижа на совест, не се плашам дека она човечкото во себе сум го изгубила.Или што би рекол Хичкок "Грижата на совест не е нешто што поминува со земање на сода бикарбона, ама ако некогаш сте ја почувствувале, значи дека сепак сте само човек".
Најголема маана ми е што не знам да се преправам пред луѓето (што не ми се драги) дека ми е мило за нив што им се случило нешто добро Сеедно ми е, ама не можам да се преправам дека и јас сум среќна, кога знам зад грб што се има зборувано за мене, а пред мене е ок и сме другарки. На поблиска другарка да и се случи нешто добро, или на некој од семејството нормално дека сум среќна и тоа не можам да го скријам од лицето, ама за вакви некои личности ноп ноп ноп....радосна, среќна ми кажува некоја вест, а јас i don't give a damn...барем да знаев една лажна насмевка да направев, ама не знам, усните ми трперат кога се преправам и одма може некој да ме примети Инаку ми текна дека пред многу години решив да ги собирам сите честитки, хронолошки да ми се наредени и да си ги чувам....ама нормално после неколку години магично исчезнаа Секоја година овој период кога се китеше елката, и честитките беа убаво наредени во кутија и стоеа заедно со новогодишните украси, и знаев каде се, ама сега ги нема...елката тука, украсите тука, а честитките???? Најстарата честитка ми беше од 75/76 година ( на неа имаше овчар како свири на кавалче и околу него овци), татко ми и тетка ми им ја пратиле на нивните дедо и баба во село, и после толку време не знам стварно како успеал татко ми да ја најде, ама кога ми ја донесе бев пресреќна. Па тие со свирење, со отворање и тие од странство ми беа во посебно кутивче, а другите од другари во школо (и мои и од брат ми), од комшии, од братучеди што праќале обични честитки, тие ми беа башка хронолошки наредени...ах бе, си ги сакам кај ми се, кај ми се изгубија?????? Веќе 5та година по ред ја прашувам мајка ми и нормално никој не ги видел Порано премногу се радував на овој период од зимата, елката се китеше, украси се местат, сијалички светкаат, јас си ги разгледував честитките, брат ми се вртка околу мене и едвај чека да земе некоја честитка и да избега со неа за да се бркаме А сега, не знам колку години со ред не сум дома кога се кити елката, не сум дома кога се украсува домот, ете и честититките ми се изгубија.....кога ли ќе се вратат тие денови? Ми недостигаат премногу.....
Ги сакам неделите,онаа една слободна после 14 дена работни...посебно ако има многу сонце и падне договор за кафе со старото друштво,дружба добри 15 години...се знаеме како дишеме..пред нив нема маски,глума,дури и тишината е пријатна. После тоа мојето најомилено дружење со мојата пуфка која ме расположува максимално.Душата полна!!!Сакам да ми е вака секој ден....
Дали само јас сум овде против девојчако вече и лигавења по кафичи каде што треба да бидам центар на внимание ? Оу,Гад плис спеар ми. Нз шо ме 'штракна' ова...
Што им стана на мажите сите како договорени почнале да си ги запросуваат девоjките вака пред Нова Година. Пред некоj ден слушнав дека моja школска се верила, синоќа на фб се пофали и цимерката од 2012 , утрово седиме на кафе со комшивка и ми кажува дека друга комшивка се омажила со некоj што го познавала само две недели и сега пред еден саат пак на фб видов приjaтел моj обjaвил дека има зет, сестра му се омажила Ништо си издишав тешко, си сварив кафе и си ja слушам "Сите девоjчиња, мамо се мажиja" си потпевнувам на оние делови што ги знам, додека брат ми и сестра ми ме гледаат ко да ми фали нешто
