Ne gi svakam onie roditeli koi uporno gi sporeduvaat decata,pa pobogu sekoe dete e razlicno i ne go biva za se,sekoe dete raste i se razviva poinaku,ne gi forsirajte decata od mali noze,ne se borete da e podobro od komsijata,od bratucedot,ostavete go da si bide svoe...edno e da se vospituva pravilno,drugo e nasilno da mu davash prioriteti i zelbi,da se realizirash preku deteto za neshto shto ne si uspeal vo tekot na zivotot,bash ich ne chini! Ne lechete kompleksi preku decata.
Пих... Ме оговарала, демек јас не знам со иста мера? Мајка ми вика не паѓај на нејзино ниво, ама што бре ниво? Па фер е да си кажам дека поарно во Берово на зимување со паметен и симпатичен дечко, отколку кај туп па и грд во Камбоџа. Халоо! Ти зјаеш во зајдисонцето, а он оцерен ти прави селски романтики, мижиш да го бубнеш и си правиш мантра - он го плати се ова, биди бчагодарна и среќна, иначе ќе глеаше зајдисонце враќајќи се од работа пи Илинденска. А кога сме кај Камбоџа, денес дадовме капар да си купиме сон. Кај паметен и симпатичен, таму и каде што уште едно место ќе биде шкртнато од дрим дестинациите. За тоа многу што се правите мангупки многу глупави и грди дечковци фаќате, ја да ви кажам. Остајте душата, пред нив Гет кафе ви беше Хилтон скајбар. Освен парите ако не му ги викате душа. Па после швалери, епа швалери бе девојчиња. Немало страст, па нема бе девојчиња, со парите можете да си купите се друго, ама да ве потсетам - со НЕГОВИТЕ пари, бидете бар доблесни тоа да му цените, не бидете мивки.
Кога ќе кажат "Јас да бев на твое место, до сега, ќе го немаше".... А она пуста, нели и е јасно. Знам, знам дека нејзиниот ја мава секој пат кога ќе ја отвори устата да прозбори нешто. Ама тоа е оружјето на сите што сакаат да фатат џаде, кога љубовта престанува да биде состојба на вљубување и полека станува состојба на истрајување. Нема што тука, манипулацијата станува клуч во љубовта, а некои клучеви затвораат врати засекогаш.
Некои ја користат убавината за да добијат некое срце,но заборават дека срцето се добива со срце. Жално но вистинито,ширете љубов а не политика и омраза.
Мразам кога ми се менуваат планови. Ајде утре ќе има штрајкови оправдано е. Ама сабота ќе отидам па и торнада ако сака нека има. Се запнав и ќе истуркам.
СДК 1: Одамна немам пишано „нормално“ мислење во темава ама ете. Сакам да чкртнам два-три збора за здравиот начин на живот, исхрана. Неодамна го почнав, да не речам годинава. Не држам диети, никогаш не сум можела да се придржувам до такви правила зошто често ми налагаа да јадам повеќе отколку шо можам (верувале или не) и често работи кои не ги трпам. Се хранам здраво, не внесувам шеќер и полека го исфрлам лебот од употреба. Скапа инвестиција која се исплати. Забележав некое кило минус, ама тоа и не ми беше целта. Се чувствам посреќно. Покрај нормалните вежби на чучни- стани, стомачки и сл. почнав и со почетничка јога и мислам дека одамна сум немала дишено како човек, се било уз брзање, без релаксирање. Патем уште првиот ден забележав дека зошто долго време стоев испраена, почнав подсвесно да го држам грбот сосем испраен, а обично сум подгрбавена. Можам да речам дека сум среќна, на повеќе од еден начин. СДК 2: Сакам да почнам со предавања на факултет. Сакам од повеќе причини - дома цел ден безделничам, неможам повеќе. Сите пријатели или на испитна се па учат постојано, други кои не се на факултет почнаа да работат, а трети се на смени во училиште и онака си седам само дома по форуми и со игри дур дојди 6 час, па да излезам да се видам со дм. Некои другарки ги нема на фб и по 12 часа и едноставно ми недостигаат. Јавувам на телефон ама зборувањето на телефон е некако лимитарно посебно ако другата страна е малку зафатена. Се осеќам малку осамено.
На разделување, се гушкаме и несвесно со раката го задржав на задниот дел од вратот. И сфатив колку убав и спонтан и моќен е тој момент. Тие мали и навидум глупави работи се она што прават одредена личност да ни биде посебна, и постојано да не влече да и се навраќаме, пак и пак, колку и да сакаме да завршиме со неа. Ми треба промена малку од тебе, ми треба дистанца, а сепак се лутам кога те немам видено многу долго. И сфаќам дека за нас важи она муабетење со погледи. И ме плаши што се знаеме толку кратко, а сосема лесно си ги читаме погледите или си ги наоѓаме залутани во гужви.
СДК дека што е нештото побесно и поненормално толку е по-популарно и обожувано. Не верувам дека тоа е Македонски синдром, нешто во психата на човек е. Кога бев мала, агресивните деца беа ,,водачи,, Кога тргнав во школо, најгоелм авторитет ни беше Стефанија чии татко имаше најмногу пари, па таа имаше најубав прибор за во школо Кога станав девојка-тинејџер, најпосакувани беа оние кои безделничеа по цел ден низ град, оние кои се опиваа, оние девојки кои беа како ,,пашитни говеда,, (израз на мајка ми ), моторџиите.. Кога влегов во светот на возрасните и основав фамилија најпопуларни беа жените кои ги баталуваа децата кај родителите, излагаа со мажите и се опиваа.Со денови се прикажуваше за нивните авантури по кафани и дискотеки Кога тргнав на работа најобожувани се најнеработниците.Оние кои си работат и си ќутат се глупи.Останатите се надмудруваат меѓу себе, гледаат да те заебат и да ти утрапат некој предмет.. ..... ....да не набројувам уште периоди од животот. By the way, гледам и овде на форумов има такви (да ги наречам) ,,идоли,, Тоа ми беше поентата на горното излагање, морав да бидам сликовита.
Да знаеш дека си многу во право и оваа е нешто од попаметните работи кои сум ѓи прочитала во последно време на форумов
Конечно се уверив дека не треба да се нервирам за работи кои неможам да ги имам или направам во моментот кога сакам туку да чекам да им дојде времето.И така,кога најмалку се надевав почнаа да ми се редат коцките и да ми се остваруваат долго посакуваните работи.
Може ли да ми се обрати некоја форумџика чија професија е психолог? Ќе ми биде од голема помош,благодарам.
Не е себичност да го живееш сопствениот живот како што сакаш, себичност да се обидуваш да моделираш нечиј туѓ животен пат според твоите сфаќања и правила, очекувајќи и од оние околу тебе да живеат како што ти сакаш. Добар ви ден...
Уморна сум ,и ич не ме интересира како надвор грее сонце и како сите шетаат и пијат кафиња и одат да трчат и носат кратки ракави и не им се влегува дома и бла бла блааа значи НЕ МЕ ИНТЕРЕСИРА сакам да си седам домааааа
Значи ме утепа времето.Колку и да се радувам на сонцето,не ми одговара ова променливото време.Осеќам некој умор што 10 магнезиуми не можат да го оправат. Кај се видело 20 степени во Фебруар..
Поставиле голема табла среде New York со порака : WRITE YOUR BIGGEST REGRET (напишете за што најмногу жалите). Колку е само тажно кога на крајот гледаш дека целата табла е преполна со работи кои луѓето НЕ ги изговориле, НЕ ги направиле, за кои НЕ се бореле.... не можеш а да не се запрашаш, за кое свое НЕ јас ќе се покаам подоцна? http://aplus.com/a/clean-slate-blackboard-experiment
