Уф, имам толку многу да кажам, па ќе си ги поделам: СДК1: Претходната година сонував погреб. Татко ми го носеше ковчегот. Куќата на смртта наликуваше на онаа на баба и дедо. По еден месец дедо ми тешко се разболе. Подоцна (по неколку дена) сонував како дедо ми и јас се разделуваме. По два дена тој почина. Трауми за мене. Во ред, сфатив веќе, му беше дојдено времето. Претходниот месец сонував како носам бел фустан и сум покриена со крв во стомакот. Почнав да добивам грчеви во рацете и нозете. Синоќе левата страна на трупот ми се скамени. Имав неописливи болки и тврдост насекаде. Ноќта сонував ковчег, мал, колку за мене. Што ми се случува? И мојот крај ли ќе дојде? Не сакам баш сега да заминам. Во ред е, не сум. личност која би сакала да живее 100 години... Туку ќ, барем нека заврши основното, т.е. полуматурата, па тогаш слободно ќе можам да починам.. СДК2: Не е сѐ во парите. Некои луѓе се мачат, а сепак немаат ни за корка леб. Други пак, имаат милиони дома и сакаат тоа да го покажат. Добро, па не сѐ сите како вас. Не мора да се фалите толку. Мене не ми смета тоа што имате пари, имајте си, но повредувате многу личности со вашата самоувереност. Мислите, ако некој не се шминка и не се прави теткица ко вас, тогаш нема пари, ниту. љубов. Епа не се сите ко вас да трошат пари за друштво. Некој можеби мисли дека. јас немам скршен денар, но јас моите пари ги трошам за брат ми, сестра ми, не за да се кревам до Марс. А, постојат и луѓе кии имаат пари, но ги даваат за останатите, дури и за оние кои не го познаваат. Е, и. тоа е претерано. Живејте го животот за себе и за љубовта, а не за некому нешто да докажувате.
Утринскиве емисии никогаш не сум ги разбирала, ни пак ќе ги разбирам. Еве за пример ќе ја земам Здраво Македонијо на Канал 5, бидејќи тато кога има време ја гледа таа утринска емисија, а знае дека многу ме нервира. Прво не знам како им се станува во 5 или 6 за торти фризури да им прават поготово на таа Милена, па после фустани кратки, знаете што мислам, а шлаг на тортата е Раде. Па мене сабајле уста не ми се отвара, а не па да пеам. Се јавува некој и во принцип сите ова го зборат сакам да ги поздравам сите од селото, внук ми, ќерка ми во странство, или Трајко, Станко, Петко, а сакам и да ги поздравам Милена, Роберт и Раде и сите во канал 5... Ужааааааааааааааааааааааааааас Од кога ќе заврши со поздравувањето на роднини, непријатели и се и сешто следува на ред избирањето на песна, а пред тоа или се предложува некоја песна или пак нагласуваат и Милена да пеела. Тоа се така до 8 часот, после започнуваат нели со изборот на темите што ги имаат, ЗА или ПРОТИВ. Овој период се јавуваат пензионери најчесто и повторно доаѓа фалењето, леле Миленче што си ми уба денеска, браво за темата браво, да ве поздравувам и блаблабла, а оваа најпрво вика фала, а од кога тој/таа што се јавил/а влече со зборење му/и викаат побрзо. Во принцип машките ја фалат неа, а женските Роберт и се се тоа пензионери, чат - пат по некој помлад, ама добро тие се дома кој друг. Само убаво е од 7 до 7:30, бидејќи тогаш кажуваат корисни информации, а овој Раде што го донесоа уште поголем пропаст, а пред тоа си ја гледав и јас некогаш емисијата поинтересна беше. Одамна се мислев дали да го пишам ова, ама стално или ќе го избришев, или ќе ми се случеше нешто, па немав лика и прилика. Зграпчете го сонцето, започнете го денот со топло гранд кафе и гласајте за број 1 Ѓорѓе Иванов, следуваат платени политички реклами. Шала на страна добро утро, а веќе би било добар ден.
Не губете надеж доколку при еден обид не ја постигнете целта што сте ја посакале или замислиле да ја остварите.Убавите нешта им се случуваат на оние кои се најупорни да го направат тоа што го сакаат и да го имаат онаа што го заслужуваат.Животот е еден,трудете се да го исполните со многу убави моменти,предизвици кои ви се испречуваат на животниот пат и среќни денови. Во животот нема место за негативности и падови кои сепак мора да се дел од сечиј живот но барем да ги избегнуваме и да бидат се помалку ''Повеќе ќе научите од неуспехот, отколку од успехот. Не дозволувајте да ве сопре. неуспехот ја гради личноста.'' Смејте се,радувајте се и уживајте,имајте убав ден
Станав сабајле спремна за офанзива. Април ќе биде месецот, мора да биде. Има де се затворам дома и додека не напишам 100 страни не излегувам од дома. Морам веќе да завршам со одамна почнатото и да почнам да живеам како што треба. Ме притиска, ме гуши, ме оптеретува секоја секунда од денот.
^ Напиши па дај ми да препишам... Се зезам. Ама од вас ме фаќа и мене мука...уште не сум дошла до стадиум да ме стиска. Не знам дали е ова нормално. Добро, жени, сандали?! Рили? Секоја промена на сезона истото...прлиња пред магаре.
Oд вистината не се бега, можеш да ја извртуваш, да ја ставаш под тепих, да ја цензурираш и бришеш, ама секогаш ќе дојде на површина и ќе те боцка додека не се решиш да ја прифатиш. Реалноста можеш да ја избегнуваш ама не можеш да ги избегнеш последиците од избегнувањето на реалноста, тука се зезнуваат многу па и оние што бранат нечии идеали и гинат заради само. Сега ќе си нарачам и ќе уживам во екстра попладне. и топ комбинација.
Вчера кога еден проф. ме крена да одговарам, кога станав толку силно си ја удрив раката во шпицот од една друга клупа... што денес имам модрица на средниот прст. Што убава е, зеленкаста. Ко прстенче е. Таман ми прави поголем контраст со лакот за нокти, што е црвен, за повеќе да ми се познава. Памет за друг пат, да не се возбудувам толку, кога одговарам, а и уште еден памет, да не ги мафтам толку рацете. Мајка ми го расчистуваше шкафот и креветот. Односно работите што се под креветот. Најде работи од баба ми. Имаше прекрасна алка, со златникава боја, ја носеле порано против реума. Само што јас ќе си ја носам, преубава е. Прекрасни ланчиња, бисери... Само штета што како мала, сум ги разрешетала. Кога си играв со нив. Во секој случај, ќе направам некои комбинации, штета е да стојат во шкаф, да замирисаат на влага. Интересна ташна, обетки... дури и пармефчиња, българска роза. Сигурно ги знаете малите парфемчиња, што се нанесуваат со стапче, не знам како да објаснам. Мајка ми ми читаше некои српско-хравтски состави, што ги пишувала баба ми, за на училиште. Малку ми надојдоа солзи на очите. Љубовни приказни. Сакам да разгледувам, како било порано. Мајка ми ги чуваше листовите што играле брич со татко ми, додека биле дечко и девојка. Дури и со некои роднини, пријатели што играле. Листови, купишта. Ама веќе нема каде да се чуваат. Во секој случај, најинтересни ми се сведителстава на татко ми. На мајка ми не се интересни, сè петка до петка. Сметам дека треба да си изузетен талент, за тоа што правел татко ми. Кога раскажува случки, тоа се цепки.
Пролетна сабота, како измислена за чистење и средување, и на собава и на мисливе. Уште ме држи пост-колоквиумски стрес, периодот додека полагам не ми е толку напорен, како што отпосле се чувствувам безвезе и не можам да дојдам при себе... Многу планови, малку време. Додека трепнам пак несакани обврски... oh, well...
Дали знаете дека Даниел Кајмакоски е ЗвеЗда на Х фактор Разбирам фанови, тинејџери, занесеност...... ама не можам да разберам таква НЕПИСМЕНОСТ
Има некои луѓе шо ги критикуваат и пак некако не им доаѓа паметот дека треба да прекинат.Или свесно знаат ама пак си тераат како демек ништа није било друже,ја идем даље? Хааа бе....ти го плукаш,тој мисли врни.
Кога денот не ви е наклонет воздржете се од донесување какви било одлуки. Секој погрешен потег може да ви ги уништи дотогашните заложби. Почекајте го следното утро!
После колоквиумска -> пијана ноќ. После пијана ноќ -> шопинг. Онака за релаксација по цела недела стресови. Некогаш и тоа се исплаќа
Природата ти е најдобар пријател кога ти е потребна релаксација, спокој, кога сакаш да посветиш некој саат само на себе, да ги разбистриш мислите. Толку ја обожавам магијата на пролетта, што во овој период не ми се потребни посебни места или забави, дискотеки или кафичи, само обични прошетки... Да го осетиш спокојот што ти го предизвикува лесното пролетно ветренце на образите и мирисот на расцветаните дрва, насмевката која неизбежно ти се развлекува гледајќи во пролетното сонце и џагорот на разиграните деца наоколу. Точак и природа, сок од портокали на тераса во придружба со звукот на радиото и книгата што чека да се нурнеш меѓу нејзините страници... и се е полесно потоа, едноставно ги полниш батериите и физички и психички, подготвен си за предизвиците и обврските. Ве поздравувам! http://www.youtube.com/watch?v=K0hDPCBgVq0
Преубав ден Преубави луѓе Преубаво место ... Денес, Охрид на мапата... Кафе покрај мирното езеро, муабетчиња со омилените луѓе, кратко ама слатко. Сега едно топло чајче дома, испружени нозе, добар филм и спиење, доколку не излегувам И една кратка и јасна порака до сите феминки и феминковци
Многу убав ден. Се чуствувам исполнето. А следува уште поубава вечер. Сметав дека никој не ме сака и дека немам пријатели. Но се докажа спротивното. И многу сум среќна. Среќна сум бидејќи сум опкружена со луѓе кои ме сакаат,и сакаат да се дружат со мене. Денес многу ми е убав денот,вчера имав исто така многу убава вечер. И утре ме чека убав ден. Ги сакам викендите бидејќи цело време сум излезена,се шетам,се смеам и уживам во животот. Криво ми е што тоа не сум го видела 2 години. Не сум видела колку е убав животот и не сум гледала какви добри и позитивни луѓе постојат. Луѓе со кои ќе ти биде мерак да се дружиш,да седиш и да поминуваш часови во разговор со нив и во смеење. Го сакам ова чуство кога сум изморена,но со мерак излегувам и се дружам ! Ви праќам многу позитивна енергија и ви посакувам да имате прекрасна саботна вечер!
