Велат: И Рим не е изграден за еден ден, ама може да се сруши за еден ден! Е, се' може да се сруши за еден ден, освен нашата ВЛАДА !!
Кога одреден ден во годината е препознатливо измислен за извикана прослава преминува во традиција без основана причина. Се прави нешто без познато зошто... Патем... вистината е една, па нека е и во голтката здравица без повод, без подарување ѕвезди, без патетични изливи на емоции и шаблонска низа од зборови. Црвената е црвена и кога не ја забележувате со повод.
Ми дојде денес.А иам толку многу за учење и толку многу ме боли стомак и толку многу сум живчана.... Едно станување,ајде дери се на мајка ми зошто ми влегла у соба кафе да ме праша дали сакам. Ова не е нормално. Све ме нервира.
Од секогаш сум сакала да имам женско дете. Секое дете е убаво, благослов, ама ете јас повеќе сум по женските, сакам едно женско едно машко. Вчера бев со неколку мали прекрасни девојчина и така се разнежнив, си помислив како е чуството да бидеш мајка, сигурно не може да се опише со зборови. Кога би имала јас едно такво, цело во розово, со фустанчиња, косата направена, со панделки Дај боже за некоја година, сега мала сум
Како тоа модни критики ви скриено катче,а вашата шминка во апачик? Морав и тука да прашам. Што повеќе не открива,лицето или телото? Знаеме дека карактерот,ама од овие две?
Одамна се немав толку убаво почувствувано. Убаво - да, толку убаво - не. Секогаш уживам кога одам во кино, безразлика на кој филм. Преферирам кога салата е повеќе празна, сега беше релативно полна ама не ми сметаше. Филмот беше предобар, ме импресионира. Цел филм ме држеше за рака, и искрено го уживам тоа. Продолживме до Арт, јадевме брускети и торта и зборавме за сите денови кога двата сме постапни кој после долги часови учење, кој после цел ден на работа. Можам со цело срце да речам дека вчера ми беше најубавата вечер засега, годинава. (а да, и коментиравме колку нашите деца би биле самобендисани ) Па затоа денес се погрижив и убаво да го спаковам поклонот и да ставам нешто слатко на кое ќе има да се смееме години и години напред. Леле, летам. Готово.
Сум заборавила како е наутро да се разбудиш и да се легачиш во кревет уште цел саат, зашто знаеш дека немаш обврски. Вчера и денеска се потсетив. Инаку фантазија е тоа за мене. Аларм ѕвони, јас на нозе во истата секунда и почнуваат обврските уште веднаш. Последниов месец станувам во 6, се враќам дома вечерта во 8. Напорно ми е, не викам не, ама и убаво ми е. Ниту една работа во текот на денот не ми ја цица енергијата, баш напротив, ме полни уште повеќе со позитивни мисли. Навечер сум како воз да ме прегазил ама мирно спијам. Не е важно колку обврски имате, туку какви и како влијаат на вас. Некогаш и еден саат работа може да ви биде страшно напорен, да ве исцрпува психички и да не сакате да се мрднете од дома. Не се задоволувајте со малку. Не се тешете со тоа дека нема друго па ајде тоа е, дај шта даш. Борете се, секогаш има повеќе, секогаш може подобро. Гледано од секоја страна на животот, за се' и секогаш имаме избор, дозволете си да го видите тоа. И, не им удоволувајте толку на луѓето, гледајте повеќе за себе. Можеби некој ќе го дефинира тоа како себично ама за мене воопшто не е. Не е себично ако јас си го гледам мојот живот, се трудам, работам, си имам замислено цел, а притоа не се замарам за другиот и не сакам да го делам моето. Секој нека си створи сам, за помош и компромис сум тука ама тоа што е мое, си е само мое, за повеќе потруди се, заработи си сам. Морам уште ова. Гледањето на работите секогаш од позитивната страна и вечниот оптимизам не ги признавам. Тенка е линијата меѓу фантазирање и секогаш оптимистички мисли. Некогаш треба да сме реални пред себе и пред другите. Тоа оди толку далеку што не сакаат дури ни лоши вести да слушнат некогаш. Во стаклено ѕвоно да живееме, не можеме. Тој е светот, таа е реалноста, прифатете ја.
Прекрасна седмица помината со нови луѓе,учење на нови работи и размена на искуства. Утре почнува ново поглавје во мојот живот,се прашувам какви се предизвици ме очекуваат периодов.
Ни дојдоа на гости баба и дедо. Со баба си пијам винце, си го прославуваме празников. Абе најмногу си ги сакам.
Кога си заборавен така е.. сега ќе чекам вода уште пола година да се стопли Онака губам време моментално, ништо не правам.А баш убава работа ми се деси петокот и види бе некако се чувтсвувам како тажна којзнае оти Дали што треба да ми дојде и се ми се пореметува Којзнае. Недела.. како и да е досадна си како не знам што. Немам што повеќе да ви кажам , од утре, сите со нови сили Викендот е тука само за пет дена
Во согласност со времето да го музицирам статусов: Вчера:Врне,врне,врне,уште малку и ќе не наврне... Денес:Сонце не ме грее,сонце каде си тиииии?
Сакам да кажам еден телефонски разговор со пријателка ме наведе да размислувам како понекогаш сум многу неблагодарна и едноставно не знам да се радувам на убавините што ми ги пружа животот. Постојано сум во некоја трка по нешто, постојано нешто ми недостига и го посакувам. Добро, знам и да бидам среќна и да уживам во мали моменти, но во вакви депресивни моменти сум среќна што ја имам. Имено си разговаравме како си го поминавме денот, како насекаде брзаат луѓенца со вино, рози и подарочиња, колку е тоа изнасилено но и убаво... Ми кажува девојчево многу убаво си поминала денес, се возела наоколу со внук и, шетнале и до Бриколаж... И јас веднаш ја прашувам ,,Си купи ли нешто?,, , а таа ми вика, ,, Па не, шеткавме и си пиевме сокче на сонцето. ,, Одеднаш се сепнав и се запрашав зошто секое неделно попладне ме мава депресија? И јас денес бев на настан, на кафе со другарки, шеткав, готвев тестенини, слушав музика, ги гледав луѓето... И пак сум незадоволна, мрзоволна, депресивна и тажна... А другарка ми која имено не може да се движи (инвалидитет) се радува на ситници во животот и се обидува да ме расположи... Ми вика направи си чајче во тие твоите убави шољи како што само ти знаеш, пушти си гласна музика и танцувај, направи си купка, врати си ја твојата најпрекрасна самодоверба и размислувај за деловната понуда на убавецот... И да. Станав и си направив чајче, а нешто подоцна ќе одам да си направам и убава купка. Јас луѓенца сум една таква одвратна глупачка што многу си ја сака другарка си. Сфаќам по не знам кој пат колку многу сум среќна личност... Здрава, права, весела...
Vozacot na avtobusot zaboravi da vleze vo Veles, pa koga vidov deka sme na patarinata posle Ve docna beshe veke. Si zemav taxi od tamu, I normalno go ispustiv sledniot bus koj trebase da go fatam. Pa taka ke si pocekam 2ipol saati ovde, I taka ke si proslavam I Trifun I Valentin. Na seto toa, I temperatura imam, celata sum nastinata, za nikade. Mi se smaci veke od cekanje, patuvanje natamu-navamu celo vreme, a zosto? Za na kraj na denot da si legnam so grutka vo grloto, koja ne mi pominuva nikako.
Зборувајте ми за романтики, ама јас за валентајн добив сомун од комшиската фурна. Подоцна ме прашаа дали сум сакала и пица во форма на срце. Ма не, само добро ќе ми дојдеше едно шише вино.
Вие што сте дојдени на светов без да направите разлика, како уопште ви се живее? Завршивте факултет, се вработивте и терате некоја досадна административна работа, влеговте у брак, живеете во стан сами со парнерот, добивте деца и сега? Што ви е поголемата цел? Ја имате воопшто? Ние еве внукот го бркаме по дома и пиеме вино. Не е добра комбинацијава, кој кого ќе збрлави попрво.
