Медицина не е само гледање органи и работење со нив, тоа е хирургија, и психијатрија, педијатрија фармација спаѓаат во медицина на пример. Ах бе деца, информирајте се прво.
^Медицина во Македонија е да си ја носиш главата во торба секој ден за мали пари . Кој работи и греши а во ниедна професија грешката не е толку скапа ... Не се лажете по убавиот мантил само , лекар е одговорна професија и нема секој живци и срце за тоа , а за жал се повеќе само ради мантилот учат медицина .
Понекогаш е добро да се дружиш со помладите се подмладуваш и си безгрижен . Ги слушаш нивните проблеми во врска со професорите, оценките. Се додека не удриш на земја и не ги согледаш своите проблеми.Кои и баш не се толку забавни. Понекогаш навистина ми фалат места за +25, форуми за +25 ...Се прашувам каде исчезнаа тие места ... Излегуваш во град ,идеш на едно па на друго место и секаде само 20годишни и една маса моја генерација се забавува ко да има 20 ...Ми фалат моите генерации. Колку постари толку полуди стануваме.Само никако да се собереме на едно место.Порано барем се знаеше онаму одат само старци ,не само што немаше да не пуштат на врата(ти треба некој постар да те внесе) туку и самите ние не сакавме да одиме таму. Сега сите се секаде. Одиш на одмор -врие од деца. Одиш не кафе по работа- врие од деца. Одиш во Зара и Массимо Дути -врие од деца -се извинувам тинејџерки . Седнуваш на фејсбук и ти прака порака за приател братучеткати од 12год... Ти вели мајкати -Братучеткати има 22год ке прави свадба ти што чекаш Идеш на свадба -врие од деца и како капак на се и децата имат деца Ми здосади ....Ги сакам младите ама искрено ми здосади
Леб и сол да јадеш..на вратите на државното здравство да не затропаш,или брза помош да чекаш. Тешки врати.
I feel completely lost. Nobody believes in me. Nobody respects me. After they use my love, my patience they leave me. Well, okay then. I can handle this. I'll just turn the music on and cry. I can't keep the tears in my eyes anymore, I need to let it go. Being lonely is such a pain, especially when it happens all the time. Извинете за англискиов, но само вака можев да се изразам.
Ја сакам убавината на тишината,го сакам сјајот на сончевата светлина,мистеријата на темнината,силата на пламенот,моќта на водата,опојноста на воздухот... Го сакам чудото на живеењето.
Како некој да ме проколнал. Како некој од завист или чисто онака од здодевност да фрлил магија и да рекол „ Доволна ти беше сета таа среќа, страдај сега!„ Разбирам да уназадуваш на едно поле, меѓутоа просперираш на друго. Кај мене се оди во неповрат. Се. Што е најчудно, свесна сум што се случува, но не можам ништо да сторам. Не можам да се одбранам. Се чувствувам беспомошно. Како да ми се врзани рацете... и... единствено нешто што можам да направам е да врискам. И плачам. Како да сум заробена во мала просторија помеѓу четири ѕида. Како да сум си заробена во телово. Како душава да сака да ми излезе и да замине далеку. Далеку. Далеку, за да почувствува спокој. За да побегне од телово. За да побегне од умов. За да побегне од моево јас. Како некој да ми направил магија. Како да ме втурнал во свет кој не го познавам и од кој не можам да побегнам.
Порано не ги пуштаа на училиште , најголемите умови на светот беа полуписмени. Живееа во беда и сиромаштија , но пак твореа и напорно работеа иако никој не го ценеше тоа. Тие веруваа дека со подобро обрзование ќе станеш некој. Денес не е така денес е едно прашањето имаш или немаш книшка од ова или онаа партија!
Се вракав од работа уморна.Застанав да здивнам малку , кога погледот ми застана на насобрана толпа млади.Се гледаше дека се спремат за некој спортски натпревар, дали како навивачи или директни учесници не знам.Беа направиле еден огромен круг и се смееја до солзи.Пријдов , оти ми ја разбудија љубопитноста.Кога ја видов глетката ми дојде да вреснам.На средината стоеше шише со ракија.Еден постар човек се беше напил прилично и ракијата ја нудеше на малолетници , среде бел ден на автобуската станица.Тие исто во рацете држеа мали пластични чаши и си пивнуваа од нив, дури и девојчиња имаше меѓу нив.Му се смееја на човекот.Тогаш сакав да пријдам и да и речам добро да го погледнат човекот, да бидат искрени дали им се допаѓа она што го гледаат,да се запрашаат дали тие малечки чаши можат истото да го направат и од нив, за една или две децении. Но ме прибра мислата дека Од пијаниот и улавиот бега. Признавам дека се каам , што не пријдов .Можеби моите зборови ќе допреа до некого од нив. Сега длабоко во себе чувствувам страв од помислата дека тие деца спортуваа со алкохохол.Дека ниеден член од нивното семејство ни на крај памет не би ја замислил ужасната глетка.Дека се нечија гордост. Во целиот тој ужас се запрашав себе.Чија е одговорноста? Кои се виновниците? Каде одат овие деца со своето однесување? Какви личности ќе станат? Ужас ....
Боже, колку го сакам градов. Мој, твој. Наш си е. Буи низ пролет. Најдов кокичиња, зумбули, нарциси и магнолии расцветани под зајдисонцето. Дома пешки, како да реоткривам нови светови. Можеби сум само патетична будалетинка што сака да лиже сладолед во својот град. Не знам. Не ме интересира ништо друго. Си честитам сама себеси. Еј, жено! Издаде книга и издаде песна! Ќе пишуваш текст за мелодија на Макфест! Одржа говор пред себеси во чиста несоница и терај си понатаму. Човек мора да се самопотапша и да си заблагодари за храброста што го преживува секој ден, го живее, дише и мириса. Резервиравме карти за Аеросмит - на среќата и нема крај! Jadded во живо?! Ќе си умру. Мислам дека можам да живеам по светов одејќи на концерти, танцувајќи и пиејќи пиво. Ништо не ми треба. После многу време, сите 4 другарки одиме на концерт. Па каква среќа. И има милион мачиња по сокачиња! Навистина! Вака си седат - ❤ ❥ Затоплува. Сите нежни бои ќе пркнат по нас и околу нас. Маруломладокромидие и џез по соби. Нацртани облаци и едно сонце во ќошот од душава. Точакот сјае и го чека мигот на заедништво. Од утре почнувам пак со вежбање, штедам за одмор и свадби што ќе ме банкротираат и финансиски и емотивно! Многу бебиња, кокичиња, предизборни плакати и чуден слаткаст набој во воздухот. На далечина од милион километри, насетувам промена. И храброст, со едно крилце, ама силна. Запролети се и стани подобар стани од седиштето од автобусот јавни точак купи зумбули чоколада што да е Живеј! Сакав да кажам милион емоции... не можам, не ги збира. Само знам дека и на македонски, мојата поезија продре и во Србија. Крагуевчани ме канат на средба во јули. Да е само се’ како што треба, ќе патувам. Со себеси и поезијата. Ох... Многу нешта. Многу треба да се љуби и да се победи и да се чуваат сонца по образи... Ќе си пукнам, ќе станам и тетка од прв другар за неколку месеци... Која радост е и тоа! Пролет Полет и елан... Како сон. Во Скопје. Мојот пријател.
Колку треба да си неписмен и изгубен во простор за да прашаш : Марулата на кило е или .... -Или шо бе на листови ли Многу глуп народ држи земјава многу
СДК дека резервацијата во хотелот е потврдена!!! Веќе со паметот сум на плажата на хотелот. Мирисот на кремите за сончање... И еден совет, не одете на одмор со агенции, сами резервирајте онлајн. 70% е поефтино, а од агенциите користете само превоз. И плус знаете кај одите и сами бирате, не можат за ваши пари да ве прелажат! Вака пола свет може да го ишетате, за истите пари што би ги дали за неколку одмори со наша агенција!
Порано на форумов имаше што да се прочита имаше форумџики од кои имаш што да научиш, да прочиташ. И нема да набројувам затоа што се многу, знаеме кој се тие Сега секое второ мислење е за тоа што се извадило на тестот по математика, хемија, боилогија, кога се има испрашување, кој е каков наставник или што се работело во текот на денот до најситен детал Мислам не дека и сега нема квалитетни мислења ама за жал секој ден се се помалку, претходно едвај чекав да се вклучам и да прочитам нешто убаво, ново а сега само читам за школото за симпатиите. Јас сум за да го вратат Гламстик за таму да си пишуваат дневник децава
А зошто наместо да кажувате така вие не се потрудите да напишете нешто што другите ке сакаат да го читааат и ке имаат што да научат?
Позитивна енергија,преплавена сум со неа. Сите околу мене позитивни а и јас сум таква. Времето уште повеќе ми прија. Имав прекрасен викенд,и денот денес ми беше прекрасен. Уживам во сите убави работи во животот,увидов дека ги имало многу. Доста беше депресии и плачења. Конечно почнав да живеам така како што посакував. Конечно сум среќна! Дајбоже и најлошите денови вакви да ми бидат. Ви посакувам и вие да имате многу среќни моменти во животот,многу убави денови и викенди,и многу позитивни личности околу вас,и личности на кои многу ќе им значите! Пријатна вечер,и имајте убав почеток на новата работна недела.
Јас па баш поради таа причина ја читам старата СДК и уживам. kafe-muabeti/sakam-da-kazam-t9061/ kafe-muabeti/sakam-da-kazam-t615/
Хамбург? Европски шампион? Пф ова е македонскиот Вардар! Браво момци,секоја чест . Два македонски тима во четврт финале. Која гордост
