Не ме болеше главата, ама ја чувствувам почнува на стандардното, омилено место - слепоочниците. Ова од форумов ме префана осеЌам. Абе многу сум дружељубива, емпатична, лојална, срцка. А и во ПМС сум. *************************************************************************************************************************** Цело сабајле вртам комбинации низ глава... сако, балетанки, нова ташна, листам каталози онлајн... абееее болест си е болест што да кажам. Ме чешаат парите што ги немам. Придај Боже, придај Боже работава. Море ќе придаде уште една година во купот овој месец, ете тоа ќе придаде. Многу паметни работи кажав, да престанам ќе биде најарно. Имајте убав ден.
Неќам чурук луѓе Да им го гледаш забалото А во очите сонцето им згаснало Ич ги неќам таквите Демек убај Демек фини А ко ќе те прашаат како си Погледот им шара налево-надесно Чунки гајле им е И не им е Не им е гајле ниту кој си Ниту како ти е Дал тежина на душата носиш Или радост во срцето ти пее Таквите милост немаат Дури ни кон себе ја носат Оти брана кај грлото си клале Та нит да плачат можат Нит да се кикотат со тебе Такви многу изникнаа Ко коров Така баба ми покојна велеше “коров-луѓе, кај не ги садиш, таму ќе ти никнат” А мене троа страв од нив ми е Оти јас кавгаџиите си ги сакам Та и плачковците И оние кои дур смеата им гргори Земјата околу ѕвони Тие, таквите мои се Убај Со милост во ликот Ко ќе те погледнат Ти се чини дека на облаци лежиш Меко ти е и топло А ко ќе те изгушкаат Ех Ко во висока трева зелена да се тркалаш Мирисаат убо тие луѓе На спокој и арнина Оти и арнината мирис има Исто ко лошотилакот Ама тој смрди на гној Смрди на душа расипана На нешто шо те тера подалеку да бегаш Моиве луѓа сите убо мирисаат Зато ко ќе ги гушнам да плачам ми иди Од радост Од среќа Од шо ми се чини оти дома сум си дошла Таквите Господ и Универзумот да ми ги поживеј Таквите Моите убај, убај луѓе
Некогаш стварно не ми е јасно што е со мене. Да ми кажеше некој лани за кого ќе осеќам толкава празнина, ќе го прашав дали е на некоја дрога. Ама празнина, дупка, цел ден си задржувам солзи. И неверојатна лутина што ми стои како грутка во грлото.
Обично многу-многу не споделувам мудри мисли, цитати од типот на семе синапово кои сите ги знаат,а никој не се води според нив, но во ретки случаи кога ќе прочитам нешто интересно, буквално се ежам и за момент застанувам и ми доаѓа како шамар за освестување. Безброј пати во животов постари луѓе ни кажувале некакви народни поговорки на кои возвраќаме со едно ,,Знам, така е." и потоа како ништо да не кажале. Откако ќе ти се случи нешто што ќе те натера да се подзамислиш малку, овие нешта ќе ги сметаш за досадни и клише бабини деветини или што ти знам. Вчера случајно отворив една статија со цитати, прочитав еден цитат од Франц Кафка кој гласи: ,,Оние кои не го паметат минатото се осудени да го повторуваат." и си размислував за ова неколку минути. Само читам и си велам: ,,Па тоа е тоа бре, како на ова не обрнав доволно внимание!" Многу пати знаев да се жалам за нешто што се случило и да се задлабочам со претерано неконструктивно размислување за нешто непроменливо, сакав да заборавам на некои работи, но едноставно ако доволно се потрудиш ќе најдеш логика и заклучок во се', иако тоа не секогаш е очигледно. Ако заборававме на се', ништо од она ,,Од грешките се учи." Клише муабет, знам, ама ете, некако како олеснување ми дојде ова. *** Инаку, во средно еднаш еден професор требаше да не' испрашува, прашува дали некој научил, сите молчевме. Не' праша да не сме биле заљубени, па затоа не учиме. Ни рече дека тој кога бил заљубен можел многу повеќе да постигне. Тогаш ова не го разбирав, си велев како може така, нон-стоп ќе мислиш на личноста во која си се заљубил и немаш концентрација за ништо. Имало и вакви моменти, но тоа чувство што те држи еуфоричен цело време, кога чувствуваш како слонови да ти трчаат низ стомак, а не како пеперутки да летаат, кога си најзафатен повторно мислиш на таа некоја посебна личност...Е овој склоп од пријатни емоции те држи мотивиран и позитивен, се' ти се чини лесно и без некакви потешкотии ги постигнуваш нештата. Колку само може да го смени човека она чувство наречено заљубеност... Ми викаат сум била порасположена, нон-стоп се смешкам, а па викендот кога бев излезена со друштвово стомак од смеење ме заболе, ми се чудат дека сум ваква. Ама не сум јас виновна де, господинот прави ваква да сум. Сите чувства кои постојат не' обликуваат на најразличен начин, чудо едно како може некаков апстрактен хаос од емоции да влијаат на нас на тој начин. Се распекмезив првомартовски, ама ако. Бидете како сунѓер кога се работи за позитивните нешта, впивајте ги. Создавајте магија од ситните делчиња кои даваат совршена сложувалка наречена среќа. Фантазирајте слушајќи музика или додека се занимавате нешто кое ви причинува задоволство и ви е неограничен извор на инспирација и позитивни вибрации.
Си седам и си размислувам колку убаво ќе ми дојде едно чоколадо во моментов... А бев до продавница и во широк лак го заобиколив тој дел. Дека нели, се трудиме да вежбаме и здраво да се храниме. Ќе си го истетовирам ова, а трудиме ќе биде со задебелени букви. Ама не бе, не можам да работам, мислам на некое полнето чоколадо. Ќе почнам и пак таму паметот, па некако тоа пускетавци од Најлепше жеље ми се мота, Господ знае колку време го немам јадено. Што убаво немав апетит, сега отвори се аждајо, изеди ја собата. Се гледа дека ги сменив аповите, нели? Може малку ги измешав брзините, нема веза, добро е, добро еее.
Знаеш колку си срцка? Ајде потруди се да станеш таков херој и верувај сликата ќе ти ја има над секој женски кревет. Ќе се колнеме во тебе
Ете де, таква сум.. Сакам слобода, сонце, чисто небо, добро друштво, смеа, џагор од деца, малечки срцки што трчаат низ паркот, зеленило, мир. Сакам да седам со двете нозе вкрстени на клупите во паркот. Фристајл бејби, енд ај дон'т кеар фор енитинг. Ohhh, dear sunshine I LOVE YOU. Убајни СДК 2 Шо е толку работата бе луѓе? Те сакам,ме сакаш. Доволен си ми и тоа е тоа. Зошто неверства,глупости кога се можи да се разреши со муабет.
Колку е распространет синдромот на отуѓеност меѓу популацијата релевантен доказ е секојдневната ситуација која по поздравот проследен со ракување и она стереотипно прашање "како си", одговорот на останатите прашања е општопознат, "немам време". Банална фраза за бедната реалност што континуирано ги отапува сетилата за слух и вид. Чувства обременети со јад и огорченост. Многу труд и посветеност за никакви приходи. Едно, огромно, за жал...
Така за храна за мигранти има пари, за споменици, за глупости, а за на некој кога му треба помош нема. Денеска баш сум на нервна база. Не може секој ден да ти е погоден и не бев расположена за возење. Возам 6 дена и денеска в град, лево десно таман си исправил ајде лево и нормално дека ќе згрешам, па инстуркторон уште толку ме изневира ми кажал вчера знам дека ми кажа знам и шо да правам да возам како професионалец. Епа од кога ме изневира дополнително, и вицови и се, џабе ти е.
Ме смирува само со присуството. Додека е тука, после е се по старо. Сакам да сум малку посилна. Затоа што боли. Смотано девојче. Се ќе биде исто, ама чувствувам дека нема. И ај сега пак истото. Како секогаш.
Сега ако некоја кандидатка не се појави за дејт - никогаш. Сонот на секое женско е да се најде некој ваков херој како тебе.
Одамна ви немам прикажано нешто тука. Омилена тема ми е жими сееее. Значи не знам зошто ама стално кога си купвам парфем, ќе мирисам тестери и ќе се заљубам скроз во некој парфем. Ќе си го купам и дома кога ќе го мириснам бљак. Не е то то. Обавезно секогаш ова ми се дешава. Користев зимава Тесори ама некако ми се многу тешки за топло време иако се предобри парфеми и мнооооогу долго од како ќе ги ставиш мирисаат. Комшивката ми вели ко ќе излезиш од дома цел двор мириса на парфем. Ај лав дем. Ама сега дими пролет иди жешко време... Сакам нешто посвежо. Ете. Ќе видиме дали ќе ми се бендиса овај. Луѓе кучето мое Марли се удри во окото. И сега му го гледав внатре белката му е цела скроооз крвава. Се има повредено. Го провервав дали гледа од окото и гледа. Одма му пуштив слики кои ОДВААААААЈ ги сликав со големи тешки борби, на ветеринарот негов. И ми рече тој да му купам капки некојси и да му ги ставам. Амааа ставање капки во око на Марли би било еквивалент на годење конец во игла закачена за вентилатор. Како по ѓаволите би му клала капки? Второ име му е хиперактивен. Не знам како да го држиме да го правиме... Окото нема шанси да му го погодам. И тоа седум дена треба по три капки. Не знам што да правам
Spoiler: Copycat much? Друг пат наведи го авторот на делото што го копираш, бидејќи вака ги нарушуваш неговите авторски права.
Има некој луѓе, луѓе што по било која цена би ги задржала во својот живот. Некогаш се прашувам со што сум заслужила вака прекрасни личности околу мене, иако секој ден сум со нервози, најчесто створени од нив ( ) ама мило ми е кога се тука. И со своите лигави понашања, со своите исти муабети што ги вртат секојдневно, со подлите размислувања за некои работи, со грешките што ги прават по стоти пат, со ситеее недоразбирања што ги имаме.. Мило ми е што постојат, мило ми е што тие се оние на кој може да им раскажам колку лош ден сум имала денес или пак колку убава книга сум прочитала, да им плачам на рамо и да ги трпат моите нервни сломои и уште еден мал милион работи. Ги сакам и фала им. Среќна сум вака. Доволно е.
