Знаете што? Викендов си го посветив комплетно сама на себе, по долго време. Можам да кажам слободно, по никогаш. Чувството да уживаш комплетно во секој поминат миг со блиските без да размислуваш за претстојната работна недела и сите обврски (мили или и не баш толку) што те чекаат. Не се замарав со носење работа дома, шетав, бев на шопинг, кафиња, готвев, денес лабава прошетка во Зоолошка. Комплетно се изнауживав на сонцето, во природа, меѓу луѓе и животинчиња, отидов на пазарче и се наполнив со многу живост, широк спектар бои, свежина од овошките и зеленчуците кои ги бирав со внимание... И моментално имам некое чувство во себе кое ми вели ,,Подготвена сум,,. Не се чувствувам лошо затоа што не сум завршила попатно некоја ,,паметна,, работа викендов. Нема тронка меланхолија неделна или раб на нешто што означува депресија. Ни грам, ниту едно обично бедно навестување. Подготвена сум. Подготвена конечно да се разбудам од зимскиот сон, подготвена сум сигурно да продолжам да чекорам низ животот и на излезам од оној сон во кој бев длабоко завиена деновиве. Подготвена сум повторно да се сакам себеси, самодовербата да си ја издигнам на највисокото ниво, без да премине во ароганција. Подготвена сум да запознавам нови луѓе, подготвена сум за весели и позитивни муабети и проекти со фини луѓе, за сончеви кафиња и излегувања со најблиските пријатели, за патувањето кое ме чека и за кое сонувам... Подготвена сум за утрешниот понеделник. Подготвена да се разбудам рано - рано со блажена насмевка, да се облечам убаво, да си ја кренам главата и да ја започнам неделата на најубав можен начин...
незнам како да се смирам нервите ми се раздразнети изгледа дека сум во ПМС тешко ми е мајка ми и е страв да не останам девојка-ало жено ми вршиш притисок од дома само караници за секоја ситница на факс е пекол излези позитивна се вракам крпа што кур сакаш од мене по цел ден со тетратките и кн8игите во библитека сите околу мене дечко дечко ке завршам јас кај Гордик на ПСИХИЈАТРИЈА ОЧИГЛЕДНО а камоли да се вработам во некоја фирма кој знае што ме чека оф више не можам
Ми недостига времето кога слободната недела ми беше ден за излежување по дома во омилените пижами во друштво на душичката моја Кога немав толку обврски и си мислев само на себе
Човек кој глумел дека е полн со разбирање и внимание и наеднаш самиот се издава и го открива своето вистинско лице никогаш повеќе нема да може да ме убеди дека е добра личност. Ако не почитува мои мислења и правила не ни помислувам да разберам што ми зборува или пак да му возвратам со разбирање...Во таков случај одам контра за да биде очигледно дека нема да биде како што тој/таа посакува да биде туку ќе биде баш онака како што ми одговара мене. Па ако може да издржи океј ако не нека се тргне на страна а со тоа ќе ми направи уште поголемо задоволство
Со текот на годините сфаќаш дека некои "битни луѓе" у твојот живот устрави ни најмалце не се битни , престануваш да им се притресуваш зашо им го гледаш правото лице , или пак сменето - не знам .... ииии така си живееш уште посреќно без нив до до крајот на својот живот. Чича- мича , завршила прича .
На некој луѓе џабе им е завршеното школо и добиената диплома кога едноставно немаат никакво однесување!!!
Пред неколку години мислев дека никогаш повеќе нема да се заљубам. Уствари не мислев, бев повеќе од сигурна. Го сакав повеќе од себе. По бурното раскинување, буквално го допрев дното. Од дома не излегував, студиите ги напуштив, на машките не дозволував да ми се приближат... Така терав скоро две години. Сама. Никој не успеа целосно да ми го привлече вниманието. Имав неколку кратки врски ама сите тие беа неспоредливи со она што го имав претходно. За да ги сакам толку, не ни вреди да го начнувам тој муабет. Се додека не се појави тој. На почетокот не го но приметував како и секој останат. Беше упорен, дури и ме напнуваше. Тогаш бев дрска и безобразна. Пак не се откажуваше. Решив да му дадам шанса иако не беше мој тип. Си реков, што може да изгубам. Се видовме. Еднаш, два пати, три пати. Ми стануваше се поинтересно, поубаво. Се заљубив во неговиот карактер. Се чувствував многу сакано, заштитено, како конечно да сум на сигурно. Го гушкам и може клише ама на тоа место сакав да останам до крајот на животот. Ме бакнува во чело и готово, во рајот сум. Ама благодарение на нашите карактери, се се распадна. Проклета гордост, его, инат и машка суета. Се нека оди по ѓаволите. Го сакам назад до мене! И некој ќе ми каже од љубов не се живее? Ми иде да им спиштам во фаца НИШТО ВИЕ НЕ ЗНАЕТЕ! Незамисливо би ми било да легнувам и да се будам покрај некој во кој не сум заљубена, да ми трчка синот во прегратка и да ги нема очите на човекот што го сакам... Извинете за долгиот и не јасен пост, ме надвладеа емоции (нешто што многу ретко се случува) и морав некаде да се испразнам.
Многу е лошо кога ќе се соберете старата екипа за пиење и правење многу,многу глупости Како да се навраќаш 4,5 години во безгрижни,средношколски денови,филтерот за разум и контрола тотално се губи,заглавуваш до ниедно време по празни,темни улички,одиш кај ти врти умот,флертуваш со бивши и сегашни и идни и не знам веќе што Кад је бал,нек је маскенбал Песнава ко да сум ја напишала во одредена состојба. I get home, I got the munchies Binge on all my Twinkies Throw up in the tub Then I go to sleep And I drank up all my money... И да,старите навики стварно умираат тешко...
se cuvstvuvam tesno vo sopstvenata koza.se gusam.mi fali vozduh.ne mozam ovde da sedam,ne mozam doma da se vratam.za nikade sum.nikade ne pripagam.tolku sum izgubena sto nikade ne se pronaogam. P.S. pokraj ovie cuvstva sto so godini me gusat,denes slusnav srekna vest.drugarka mi bremena e.majka ke bide.placam od sreka,place i taa.dusa.mi fali mnogu.
Му побарав објаснување, и место да ми одговори, ме изнасмеа. Ми вика, мајка ми ме израсна како принцеза и затоа сега знам како да се однесувам со принцези. И ај како да не умрам од смеење? Радост ми е. Смеа и љубов. И се чувствувам необјасниво многу среќна. Е така. Мистеријата ја дознавме, сега полесно ќе спијам. И како да се воздржувам од тоа да му скокнам во прегратка кога и да го видам? Трепери срцево од љубов, ќе ми излета од градиве. Сега ми е јасно зошто велат дека после дожд изгрева сонце. И така, јас очигледно се заљубив, се затрескав, што биле убави овие посебни пеперутки. Вака досега никој не правел да се чувствувам. Ќе го гушнам, ќе го стиснам и никогаш нема да дозволам да го пуштам, или да посака да ме оддалечи од себе. Добра ноќ! Ширете љубов, бакнежи и прегратки. ♥
Гледам стари фотографии со друштво,со насмеани лица,полни со среќа и другарство... Ме фаќа тага и се прашувам: Каде ли сте вие денови? Каде сте длабоко закопани во душите? Ме фаќа меланхонија... Сакам да биде ко порано,но си ја сакам и сегашноста.
Моментално, една песна, еден лајк, една порака на фб можи да ми го смени расположението за 360 степени.
Ги гледам пола генерација со бебиња сликани, родители станале, уште малку децата ќе почнат во школо да ги носат, а јас се прашувам што правам? Уште соленките ко цигари ги пушам уште се замарам со секакви идиоти, уште дозволувам секакви морони да ме нервираат и уште не се сметам баш за сериозна. Сакам да спијам до доцна, филмови да си гледам, да шетам кај сакам, со кој сакам и до колку сакам Од една страна ме фаќа мерак и мене и мислам им е убаво на тие млади со бебе, ама од друга страна мислам ништо немаат видено од животот а веќе имаат дете, и нема баш логика. Ама кој како си сака... Сега некоја колку мене или помала од мене си го заспива бебето, а јас одам да си ги гледам Сем и Дин Колку ми е убав човеков. Некако посебна убавина и харизма има. Обично ме привлекуваат црни дечки, па и со брадичка малку ама овој е исклучок, не можам ни да опишам колку ми е симпатичен. Ама искрено би го неќела за маж, пошто знам ќе оди уште со 10000000 жени. Убав, ама сигурно вртел по 50 женски во младоста (сега веќе е повозрасен и има жена и дете), и му ја жалам жената....или и завидувам? Не знам...
sdk na samata sebe si: wtf se slucuva so tebe zeno???sedis i cekas meteorit da te dzvekne po glava da ti svetne deka koga nesto ne ide ne si ide onaka samo od sebe ne radi tebe...aj moze i ke docekam da mi se upali sijalicata bidejki kako sto sum baksuz moze i meteoritot da me odmine i da ispadne dzabe cekanjeto.
Odamna ne sum se nakazala tuku ajt ke ostavam pak za drugi pat, ne za nesto tuku oti posledno vreme koga vreme e za spiejne mene mi se jade :/ kolku i da probuvam da mislam da zaspijam se nesto mi se vrti za vo kujna mi se jade nemozam nisto tuka ajt na brzinka da se trknam da zemam nesto dur ne me stegnalo srce
