Neka ne ocekuva nikoj nisto od mene. Zivotov golem zalet zema, kade li me vodi ni sama ne sum svesna. Edno znam, a toa deka ne sum spremna za novi pocetoci. Golemi promeni za krtko vreme pretrpev. Ya Allah, neka bide onaka kako sto e najdobro za mene a ne kako sto jas sakam. Poradi toa sto ne mi ostana ni mozok ni pamet za da odlucam sto sakam, a mislam deka I neznam sto sakam, zatoa se naslonuvam na Gospoda da napravi kako e najdobro.
Роден сум борец... мала , нежна жена со неверојатна сила, тврдоглавост и упорност, би рекле моите најблиски... секогаш уверена дека се можам сама, доволно е да сакам... секогаш дрска и самоуверена... секогаш во потрага по љубовта... Токму тој недостаток на дел од мојата душа, токму потребата од соборец во животот, од рака која милува како мојата и насмевка која сјае како мене јас ја направив најголемата грешка во животот... Заборавив да сјајам заради човек со гробишта во душата... Се огледував во очи кои погледот го вртеа од мене... Посакував уста која само отровни стрели испраќаше кон мене... Милував раце кои ме оттурнуваа, без каење... Со мислите допирав човек кој да ме допри се плашеше... Без глас останав зошто ме замолчуваше неначитан човек... Рани по душата носев зошто ме камшикуваше доминантен човек, без трошка милост... Заборавив да бидам среќна заради утрето кое него никогаш не го интересираше... Заборавив колку сум моќна оти тој круната од глава ми ја турна... Заборавив дека сум неверојатна зошто заради него заборавив колку вредам... Тврдоглаво замижував пред секој знак... пред секој врисок животен, мислејќи дека е тој совршен за мене... Упорно го изодив калливиот пат на самотијата... калливиот пат на болката...калливиот пат на отфрленоста... И станав посилна...помудра... пожедна за љубов од било кога... посигурна дека мојата љубов допрва ќе дојде... посамоуверенана дека таа ќе ја пронајде најдобрата верзија од мене... Бидете тврдоглави и вие...не откажувајте се... прашинките кои ќе влезат во вашето око направете ги дијаманти на вашата круна и моќно продолжете напред...
На крај, секој си го добива заслуженото. Не дека потценувам, но види каде си ти и што направи од животот. Знаев дека еден ден се ќе се врати и кога јас ќе се смеам, ти ќе ги плачеш моите солзи, и повеќе. Треба да бидеш човек. Можеби за тебе тоа не значеше ништо. Мене ми беше пекол. Не може никој да уништи нешто што е вечно, посебно. Без разлика дали сме заедно или не.
Долго време бев пасивен набљудувач на форумов. Чат пат ќе потпрашав нешто и ќе ме снемаше. Сега повторно се враќам, но овој пат како вработена и верена во фаза на подготовка на свадба и секако позрела (ако се лажеме).
Знам.Знам дека е 1ви април, знам дека е петок, знам дека ќе има журки секаде, но ете полагам утре. Батали се кога си на факс. Баш се. Ајде, убав помин тие што ќе излегувате. Напијте се нешто и за мене.
Штеди, штеди, штеди пари и на крај ќе ги дадеш сите во болница. Наместо да си уживаш во животот, ќе штедиш, ќе се глупираш и ете ти на крај. Се уште го губам времето со небитни личности, се уште се расправам со небитни личности...наместо да се сконцентрирам на сегашноста, јас се губам во минатото, се заробив таму, се заглавив. И пак ќе речам: Секогаш трчаме по тие што не не забеежуваат, а тие што трчаат по нас ние не ги забележуваме. Го знам ова одмана, и пак терам по исто. Епа ајде мавај си ја главата во ѕид...ѕид во ѕид мавај До кога бе вака? Ова нема крај. п.с. мразам кога ќе ми се изгуби некој на сред разговор. Ти пишува, по 5мин го нема, пак го има, пак го нема..ај еби си мајката.
Ништо ново.. али ете... иако е први април ден на шегата ( а маскирањето е некоја си изразна форма на шегување) би сакал, кога веќе се маскираат, повеќето околу мене да се маскираат во луѓе и нека си ја задржат за подолго.. пошо и од лицемери, лижачи, преваранти и шо ли уште не, НЕ ЈА БИВА !!!
Денов ми е многу лабав, уште стомак да не ме болеше и да не сум утре прва смена на работа се ќе беше супер. Другарки, кафиња, шетање, смеење, исполнет ден. Пријавив магистерска, уште да почнам да ја спремам. Си слушам музика, пијам какао, дремам на фб и не мислам ама баш на ништо.
Ги набљудувам денес дечињата кои беа дојдени кај комшивчето на роденден, како убаво се играат на убавото време. За миг ме вратија во моето детство, без грижи, без проблеми, посакав да можев да се вратам назад, а кој не би!? Убаво време денес, арно ама моето расположение на нула, ме боли душата, премногу сум емотивна, воопшто не сум исполнета, не сум среќна. Таман денес реков пдообро ми е, и оп ете измешани чувства налив на емоции солзи сами излегуваат. Никогаш не сум се чувствувала волку беспомошна, волку осамена болка во душата се гушам од сопствените солзи. Морам да го поминав овој период, арно ама како? Не сум силна воопшто...ама баш воопшто! Се мразам што дозволив да ме повредат некои личности!
Two, dont' you stay with them one minute: ,,do not understand you" ! and ,,who doesn't know your worth" !
Од понеделникот си викам кога ќе дојде сабота ќе се наспијам убаво, дојде сабота и оп будна уште од 8ч сабајле.
Сдк, Не можам да се одлучам меѓу скара во викендичката и лежење во кревет Ако одам на скара ќе треба да чистам после, како што ме боли кичмава, не сум способна ни 100 метри да одам.. А такво е убавко времево.. А да, инсистираат да сме го полнеле базенот денес..изгледа не знаат дека цел ден треба за него, не можам никого да убедам да направи правилна одлука во последно време
