Сдк дека математиката ја мразам најмногу на целиот свет и од се срце најискрено му пожелувам на тој што ја измислил да не види бел ден каде и да се наоѓа сега. Кинам цел ден нерви, утре правам писмена за да ја зачувам 4ката некако, а најискрено дупка сум и многу ми е гајле(аха да секако).И вака резултира моето денешно вежбање.Морав да ја истресам нервозата врз нешто, па си настрада невината тетратка. Заминав јас да ги препишувам задачите.
Се фали оти одела на одмор во јули во НАЈСКАПОТО! Бравооооооо женска си успеала во животот. Па уште смешни и биле тие што оделе мај и септември на одмор и оддалеку го гледале морето не се капеле оти ќе изѕемнат. Одиииииииииии мориии онамууууу. Е вакви мразам! Вакви! Прво ние не сме будали да не одиме во јули во најскапото на одмор ретардирана. Некој работи и некој нема пари за да оди тогаш. А второ три години одам со ред на одмор во септември и стално е 40 степени и не сум мрзнела. Море море море невоспитан народ се ќе речи само за да испадни интересен.
Едно кафе и сок ладен да се напијам и веднаш се буни грлото или крајниците. Што ми станало, зарем до толку нежна сум била ? Ни пијам ладно веќе, ни ништо... Уште малку и на свадба, превозбудена сум, повеќе и од невестата. Гледајќи ја брачеда ми сфаќам дека ме плаши самиот чин да го поминеш остатокот од животот со некој што ти значи најмногу на цел свет. Само за убаво да е, најубава невеста ќе ми биде и ќе си се изнасликам со старосватот
Гледам сега по Фејсбуков мој другар шернал статус на некој дечко кај што пишува демек не ми го дирајте Скопје тука ми е детството, првата девојка, сите бивши, првата тепачка и бла бла бла. И он си го сакал Скопје. Во ред. Браво за него. И ја сакам да не му го дираат Скопје. Фер енаф. Што да кажам јас? Првата девојка што ми била не е тука, живее во Берлин. Од сите 4 долги врски што ги имав ниедна не е во Скопје. Од 5 другари што цел живот се дружам, едниот на Малта, другиот на Кипар, третиот во Холандија, Германија и Шведска. Сестра ми, внука ми, во Лондон. Ај сега малце за детството да продискутираме.... КОЕ БЕ ДЕТСТВО? Во 29 ти кога учев и кога Лазо ОТП не маваше со креди и се дереше ОД АВДЕ ДО АНДЕ 30 сантиметра? Извини ама внука ми учи во Англија во школо замок и ги носат на екскурзии во некои места кај Брајтон какви на сон не можеш да ги сонуваш, а нас не носеа во Бунец и првата тепачка ми беше со школски другар дека ми украде паштета. Уопште тоа не е интересно. МИЗЕРИЈА. Или у Песталоци кога идев да си ги видам другарите и Гоки наркоманот кога ни зимаше пари? Тоа ли е детство бе? И оваа сиромаштија во душа уште што ја трпиме? Кој град е овој бе. Море нема, РЕКА нема бе ало, Дунав бар е пловен нешто од нешто, Солун има цвеќиња леандри, портокали по улиците, море, бродови, си видел ли ова мочките у Вардар какви се?. Што бе што, две планини сиромави и некое како населбиче наречено Скопје од Ѓорче до Керамидница со згради руски во Карпош 4 поклон за земјотресот, која уметност, кој рокенрол, која музика. Једино нешто што се избацило квалитетно биле Студени Нозе и Тоше. Едниот погина, другиот е во манастир спобудален. Лондоне, те молам отвори ги вратите бар староста таму да си ја поминам. Ви го оставам Скопје, вадете руда ( што ја нема ), копајте, мавајте се со јајца, кој кур сакате прајте, ама оваа агонија на мизерија што трае еден век ИЧ не ја сакам, и од секогаш не сум го сакал Скопје пошто е патетично. Е вака израснавме како денес недела ден. Цело време е недела у Скопје. И вечерта ќе почнеше серијана Боље живот со трауми и трагедии, а сега во поново време во Скопје во недела БУШАТ, луѓето од целиот свет ќе се сретнат со други цивилизации и со помош на кристали ќе влагаат во други димензии, а во Скопје и даље ќе бушат со бормашини. Оди бе бегај, само луд човек живее во Скопје
Абе пролет си е пролет Викендов ја отворив сезоната за пиење кафе на тераса. Средено, исчистено, нови столици, еден куп нови саксии со цвеќе, пука сонце, милина Цело маало раздвижено, во секој двор гледаш луѓе, деца на улица со ролерки и точаци, сите се некако поубаво расположени. Зимно време стуткај се внатре и ќути, надвор тмурно и ладно, соблечи се и наполни цела перална, па после алиштата суши ги недела дена Читав пред некое време за едно мало место во Норвешка каде нема сонце. Денот е многу краток, а и тогаш кога е ден, облачно е. Прашањето беше дали би живееле на такво место. Си размислувам и си викам - не можам. Искрено, не можам. Да ми речат утре те чека работа таму, нема да одам. Ќе ме мавне депресија од целото сивило, ќе овенам како цвеќе за топол зрак. Мислам дека ако живеам таму, ќе си испринтам огромен постер со слика од сонцето и по цел ден ќе ја слушам песнава
Помина година од неколкуте денови лани кои ги поминав со колегите во Банско и околните градови на теренска прошетка. Мислам дека беа едни од најубавите денови во мојот живот зошто и покрај тоа што тие луѓе ги знаев само 4 год. толку ми прираснаа за срце и толку ми недостигаат...тогаш имавме неверојатен провод, забави, смеи. Имаше алкохол, имаше ѕвездено небо, планински воздух, имаше гитари, имаше споделении тајни доцна во ноќта и отворени души, издишувавме еуфорија. Не ми се верува дека помина цела година...не ми се верува дека ги немам видено цела година и ми фалат, ептен многу. Сега кога се сетив ми дојде тешко на срцево. Тој период во споредба со оваа година ми беше волшебен. Бев среќна, бев исполнета и еуфорична, поради завршувањето на студиите, поради дружбите, поради воздухот и Скопје во топлите ноќи. Некако поради фактот дека скоро ќе е крај, секоја вечер имавме некоја дружба, факултетски ден ни беше весел, сите бевме возбудени и среќни и некако мили еден кон друг. Лани воздухот имаше мирис на новини, сега има мирис на носталгија.
Мојот успех се состои од 75% инат, 95% трпеливост и 100% страст. Јас сум една од тие, што нема да заспијам и ќе го дадам и последниот здив, сонот да го остварам, отколку да го поминам животот каејќи се за нестореното.
Опсесивно можам да се заљубам во песна. Ја слушам еднаш,два пати,три четири пет....и така до недоглед. Станувам зависна од ритамот,текстот,бојата на гласот од изведувачот. Има такви ритми,и стихови што буквално можат да те разбудат,оживеат... .
Најголема грешка ми е што не ги применувам советите што ги давам на другите. Истите тие совети се и за мое добро, ама јас ниеден од нив не применувам. Било кој да ми каже каков проблем има, можам трпеливо да го слушам и да му дадам искрен совет, тоа што го мислам...истиот тој проблем и мене ако ме најде после некое време, не го применувам советот што сум го дала Мислам понекогаш ја погрешив професијата, требало да бидам психолог. Пред некое време (пред година дена) на еден познаник му давав совет за еден глупичок проблем, и на почеток не ме слушаше, ме нервираше, си тераше по свое, но после сфати што му кажувам, ме послуша и се спаси од тоа...а сега јас сум во таква ситуација, и воопшто не се придржувам до тоа што му го кажав нему како совет. Пробувам пред огледало да си зборувам сама, пробувам скрос да сум сама и сконцентрирана, и да кажувам што да направам, исто ко на друг што би му рекла...не, бре брате, ништо не успева. Пак се нервирам, и пак довозлувам одереди (небитни за мојот живот) личности да ми влијаат на моето расположение. Значи еве и овде ќе пробам сама да си давам совет. Слшај ваму JollyGirl...тие се небитни, зошто дозволуваш да ти влијаат? Воопшто не ти се битни во секојдневието, си имаш другари, братучеди, колеги и семејство што те сака, што те почитува а ти се замараш со нив? Зошто дозволуваш да си нерасположена заради нив? Дозволуваш нервозата да ја истураш на домашните луѓе, што неизмерно те сакаат? Дозволуваш интернетот, некој виртуелно да ти го ремети секојдневиото? Дозволуваш виртуелноста да ја победи реалноста? Нема веќе ништо такво нешто да дозволиш. Од утре вртиш нов лист. Сеега плачи, крши, нервирај се...ама утре да бидеш кко нова, ме слушна? И земи учи, не туку се замарај со тотални идиоти. Си ја уништуаваш иднината и кариерата заради нив. Ќе се потрудам да си го послушам советот, ама мислам дека пак нема. Ако го послушам советот, ако се трудам да не се замарам толку со нив, ако стварно пробувам да свртам нов лист во мојот живот, тогаш ќе си се почастам нова блуза и патики. Бидува? Бидува... Плсу си ја имам фемина, знам дека има многу членови што даваат неизмерна поддршка, и имаа големо сфаќање скоро за сите проблеми. Епа драги феминки и феминковци, држете среќа да можам завртам нов лист. Време е.
Denes bese silno Sonceto.Licevo mi e piper,kako ke odam vo skolo utre?Resenie?Gi izmiv so ladna,voda nekolku pati.
Sakam da kazam deka se racorav od lugeto. Od prijatelite. Od vistinskite prijateli. Ama stvarno mislev deka sme vistinski prijateli. Semejni. No otkako se porodiv niv kako da gi snema. Potocno vozbudeni dojdoa nekolku pati so polni race pokloni za maliot i tolku bese. Doagaat retko, a nas ne ne viknaa nitu ednas. A porano postojano bevme edni kaj drugi. Sega nigde gi nema. Im se javiv mnogu pati, kulturno me otkacija demek zafateni se, ke se cueme utre i tolku. Krivo mi e sto se druzime od deca, trebase da ostane taka.
Aa пирамидите ми се следни, ова као демек полесно сеа.Нема куртул од математиката, треба да се помирам и јас изгледа.
Веќе неколку понеделници како стапнувам подлабоко и подлабоко. Несакајќи, а умислено ковам теорија на заговор и абер немам од опаметување. Гарант сум од оние што учат од потешкиот пат, и со оглед на тоа ми останува сега да се надевам дека тоа нема да е овој пат. Баш ме занима во што ли каша ќе се уплеткам сега. Со љубов, ваша М,
Odlichno vreme za otvaranje nova tegla nutella. Mu propadna planot na tatko mi so lupachot za krastavici i dietite.
Ми падна телефонов во купатило и екранов се направи сол, едвај ве читам. Ако некој знае каде може да ми го сменат и колку ќе ме чини ќе ви бидам многу благодарна. По можност да биде одма готов затоа што ако види маж ми може следниот пат кога ќе купуваме телефони да се предомисли, место ајфон да добијам алкател (и тоа кинеска копија на алкател).
