И денес дено помина.. Битола полна како и секогаш,на сите страни луѓе. Во кафичите едвај место да најдиш... Официјално отворанје на Битолската шема
И јaс еден слoбoден ден имaм и тoј дoмa пaпсaв oд рaбoтa...aбе дa врнеше дoжд бaрем ќе oдмoрев a јaс кo будaлa aмa кoгa немa друг ден слoбoден тoa е. Утре нoв ден нoвa рaбoтнa неделa...штo биде некa биде...вaљдa ќе пуштaт нештo aвaнс пред 1ви дa се сврти некoе меСце нa скaрa
Неделава сум била среќна како никогаш до сега. Изгледа сонцето ме вади од депресија, детското гласно смеење што се слуша низ цела мала и моето старо обновено друштво. Деновите пребрзо ми поминуваат а јас најпозитивни сум кон сите нешта што ми ги задава животов. И така една позитивна личност може да се сруши од еден сон ,глупав сон што ќе те погоди таму каде што со денови мислиш позитивно,или па замижуваш кога е во прашање тоа. Еден сон кој не ти дава спокој...
Sdk deka krajno vreme e da gi otpeat vo pesna nashive makedonski mazulinja.Pa nigde nema pozgodni be Raj za oci,lek za dusa <3 Imajte ubav den
Денес бев в црква. Онака, вчера не можев, па да се помолам денес. Мислев ќе нема никој но се изненадив кога видов внатре дваесетина тинејџери и свештеник. Молитва беше во тек и јас нормално се придружив. На крај кога палев свеќи во дворот не издржав и прашав една од ученичките за кого се молевме.- "За еден соученик кој е во болница"- ми одговори. Искрено, солзи ми надојдоа и некаква милина ми го обви срцето. Колку убаво! Го поздравувам оној кој ја дал идејата. Вака, токму вака треба да ги воспитуваме нашите деца. Ми го разубавија денот.
Главоболка, болка во грлото и омалаксаност. Браво за мене, успеав да се разболам на триесет степени. Глупаво време, сега ли најде да се менуваш како што ќе ти текне. Се надевам не сум закачила некој вирус, зошто последно нешто што ми треба е да ми се намали апетитот
Не знам дали е до мене,ама денешниве момци немаат м од машкост Се тресе на пијачка да те покани,мислиш крај на светот е.И кога конечно ќе го стори тоа,чека ти да одиш кај него... Повеќе храброст не е на одмет, не одите во војна Аа и да не заборавам,не сите девојки сонуваат за пари и скапи коли,ставете си го ова во глава Како вика песната: I love cheap thrills,I don't need no money as long as I can feel the beat..
СДК... Капката која последна ќе капне во чашата и ќе ја прелее содржината е онаа која од разноразни причини не сме ја дозирале во изборот. За волја на вистината, нештата што ги занемаруваме спонтано бараат пат до површината за да не потсетат дека нешто оставаме зад нас што не е на соодветното место и време.
Море, оглупавев, да ви кажам право. Знаете како сфатив дека оглупавев? Ме прашаа што правам во слободно време и јас како глупача, ами не знам, немам слободно време. Глупаво девојче, како може да немам слободно време. Имам слободно време ама поим немам што правам. Човекот љубезно ми се насмеа и ми вика да, да, разбирам како е, младоста е хаосна. Хаосна? Ова не е привремен хаос, ова е веќе живеење во хаос. После размислив и сфатив дека имам и дека го трошам на глупости, следствено, оглупавувам. Мора да почнам малку повеќе време да си посветам на интелектуалното надградување на мозокот, оти, лошо ќе е. Памтам како порано си наоѓав време да прочитам некоја навистина добра книга, поучна, да научиш нешто ново, да не биде лимонатка или белетристика. Сега, најискрено, ми се повраќа ако видам букви пред мене, сакам да завршам со работа и пред очи не сакам да видам ни листови, ни хартии, ни букви, ништо. Или гледав документарни емисии и филмови, откривав нови светови, нови култури... Моментално, одвај имам концентрација да изгледам дваесетминутна епизода од некоја сериичка, најчесто заспивам сред гледање. Зборот ми е, имав жед за нешто ново, сега, се презаситив. Во целата трка на животот, се губиме како личности и жими мајка, оглупавуваме. А потоа, си размислив, што правам кога не работам, и си викам, па чекај, ти имаш интереси, не дека си вејка на ветрот... знаеш многу добро да го минеш слободното време. И тоа е точно, уживам во трчањето, во минувањето време со добро друштво, во готвењето, во патувања и откривање нови места, уживам во тоа да си посветам време на себеси и колку и плитко да звучи ова, на надворешниот изглед. Уживам да читам нешто што ќе ми помогне да се пронајдам себеси и што ќе ми дозволи да видам подлабоко во себе. Почнав да сфаќам дека мора да се развива и емоционалната интелигенција. Сакам и да пишувам, се запознавам себеси кога пишувам. Па си се тешам, ех, какви има, та ти ли се сметаш за глупава. Ама ќе се затупам ако не почнам да правам нешто ново, нешто што ќе ме движи внатре. И ете така, во главата ми се всели еден црв. Си прави крукчиња внатре, ме копка, ме скокотка и знам дека нема да ме остави на раат додека не си ја истерам идејата до крај. Тоа е двигател на животот - борбата за нешто ново, за одење напред, желба да направиш нешто што ретко кој го прави. Со себе носи и една неблагодарна особина - никогаш нема да си среќен и задоволен од малку и секогаш ќе бараш уште и уште од животот. Понекогаш, им завидувам на оние што се среќни со малку. Не велам дека не сум среќна, ама зад мене, секогаш се влече и мојот црв, ме јаде и ме тера да барам уште повеќе. Живот како живот - не секогаш е подготвен да ти даде се' што ќе му побараш.
Колку сум станала фанатик по чистење дури и самата не се препознавам. Цел ден оди по сите и на крајот пак не се гледа крајот. Само тоа правам. Немам време за себе подолг период. Колку би било убаво да има опција сејв Инаку расадував цвеќиња и си ги ставив на балкон и да се пофалам супер изгледаат и боите се многу нежни. Нешто се увреднив вие денови
СДК декa денoв ми е ептен ТАПА,вчерa еднa пријaтелкa ми кaжa декa е бременa и зaкaжaлa aбoртус,тешкo ми пaднa декa јaс едвaј успеaв дa гo дoбијaм мoетo aнгелче,кaкo мене имa пoлнo др,a некoј еднoстaвнo НЕ ГO САКА(вo нејзиниoв случaј нее финaсии прoблем,имa бaшкa две,туку ми рече не гo сaкaм дoстa ми се две a инaку 11неделa е),и секoј ден нa фб сaмo гледaм нa пoчетнa,кoе дете бoлнo,кoе жртвa нa нaсилствo и си викaм ЗOШТO???секoј некa си плaќa сoпствени гревoви зa себе,децaтa не се криви зa ништo,душa ме бoли кoгa плaче мoетo зa ситници a не пaк свеснo дa гo рaсплaчувaм... Акo имa силa дa се испoлни еднa единственa желбa би ми билa тaa дa мoже Ниеднo дете дa не oсети бoлкa глaд жед и тaгa Ах....кoлку непрaвди пo белиoв ни свет
Уште на времето знаевме да се правиме јаки и да заплашуваме луѓе колку да се покажеме пред луѓе. Во ова време уште владее тоа меѓу децата што е многу според мене недолично и се претвора веќе во психоделична опседнатост. А кога сме кај психопатите ги има и после се чудиш што ти се чудни луѓево кога ќе ги погледнеш во очи.
Педигре е... кога на интервју за работа ќе приметиш како... на ликот наспроти тебе му блеснуваат очињата веднаш по твојот одговор на прашањето: кои се и што работат твоите? И сега, таму, некоја си будала ќе помисли - па што побогу има да те прашува за твоите на интервју за работа?! Их. Види, стварно будала. Место да го сеќира тоа што... не му блеснале очињата на тој наспроти тебе. Е. (од дневниците на едни другари и другарки)
Zamisluvav da imam miren i spokoen zivot.ne ni sonuvav deka zivotot ke mi se pretvori vo akcionen film.do sega stom ne poludev dobro e.
