Ама многу досадна станува темава кога пишувате рандом цитати од фејсбук страници за инспиративни пораки.
Порано за 1 саат се пишуваа 2 страници во темава, а сега дали 2 страници во еден ден. Си ја сакам старата фемина и со старата СДК тема у која имаше прекрасни текстови... Ме фати носталгија некоја
@referentka ma zeno se naeziv SDK Deka odvaj cekam da si odam od rabota da si gi vapcam jajcata.Se raduvam kako malo dete. Lani imav ogromna pomos od moeto since,se lom mi napravi . Ovaa godina e pogolem pa moze koga ke saka da mi pomogni nema sekoe jajce sto ke go fati da go smacka
Кога некој го познавате има одреден физички недостаток (крив нос, клемпави уши), никогаш, ама никогаш не се шегувајте на негова сметка. Дури и самиот да се шегува, верувајте и тоа е тешко, а камоли да му го посочите и да се насмеете. Зашто не знаете колку години живеел со тој комплекс, не знаете колку е тешко да се погледнеш во огледало пред да излезеш и да се убедуваш дека си убав/а. Не знаете која борба е да се трудиш да се прифатиш како таков. И на крај некој со кој живееш толку години, кој секогаш си го бранел кога го напаѓале за дебелината, ќе те убие со еден збор. Ми го расипа денот, иако не требаше да дозволам. И тоа се викало сестра.
Каде беше темава испукај се ?!!!!!!!!!!! Алооо немој ти мене да ми кажуваш што можам што не можам!!!!!!!
Не си поставувам огромни цели. Наоѓам луѓе што се за нијанса подобри од мене во нешто и се трудам да ги надминам. Кога ќе успеам, наоѓам некој уште подобар. И така цело време.
И како да се сопри тежината во градите која те потсетува на се зло, како да се сопри болката во грлото од се премолчено, како да се сопри челото да прави брчки немоќно пред судијата кој не судел и барел... И додека се измачувам со бесното срцебиење и злото кое го посеале во мене ја здогледав оваа слика од Коста Петров, дефинитивно е во право... Кога злото што темина ни донело во животот веќе стои на врата, нема кој да го сопре Соцето да изгрее и конечно да ме стопли, да ме погали, да му се насмевнам....одамна не било така...време е!
Малку трпение, ме поштеди од многу денови тагување. Ви кажав ли? Ви кажааааааав ?! Ми треба една топла купка од лимон и зелен чај. Тори, љубов моја
Зарем е потребно тоа ? Можеби од планетата каде што доаѓам гравитационото поле е толку силно, што на оваа не ми е потребно толкуцка сон, пали ли тоа ? Патем и денеска истата приказна, каде и да е ќе започнам да откривам нови моќи...пример ласерски очи, пцуење во слободен стил итн... Или пак премногу сонувам со отворени очи, па не е потребно сон...човек ич да не е раат! Кизне како да речиш...
Ми oлеснa, сестрa ми ми се јaви зa резултaтите oд испитувaњaтa нa мaјкa ми. Дoбрa е кoлку штo мoже дa е сo прoблемите сo слухoт, aли не е нaјлoшoтo, oнa oд штo умирaaт мнoгу пoмлaди oд неa и штo се плaшев веќе 20 денa. Мaјкa ми е здрaвa, се oстaнaтo е небитнo, пoчнувaјќи oд дејтoт нa кoј јa спoмнaв двa пaти и рaди тoa сум изгледaл мaминo синче и неoсaмoстoен и нерaспoлoжен. Уште 1000 некa ми гo кaжaт oвa сaмo oнa некa е здрaвa. Се нaдевaм oвa е пoследен пaт влегувaње вo тие никaкви клиники у нaредните ... мнoгу гoдини
За роденден на татко ми заедно со брат ми му купивме поклон тоа беше рачен часовник не беше скап (околу 500 денари).. Јас заборавив дека како и за нас младите и за неговите колеги е важно која марка е саатот, која цена, од каде го купил и сл.. Кога му го дадовме поклонот многу се израдува и веднаш го стави на рака занемарувајќи што ќе кажат неговите колеги. Денес тато ми одржа голема лекција дека треба да бидеме задоволни од тоа што сме и да не се срамиме, дека не е битно дали часовникот што сме му го купиле е скап или не туку дали ние сме му го купиле... дека на работите треба да гледаме од тоа колку се значајни за нас, треба да гледаме на предметите од нивната емоционална вредност, а не од материјалната..
I taka jas od srekjna posrekjna, od shetana po shetana, od sakana posakana, od zadovolna po zadovolna, od zdebelena po zdebelena ....ama licam na covek barem sega I taka jas od ubava po ubava. More naj ubava!
Колку сум променета, не можам да се препознаам. Уживам во сопственото друштво,учам да имам позитивни мисли и да се препуштам на ветрот. Едноставно почнав да ги прифаќам работите,не се опирам,туку се прилагодувам и тоа не ме крши. Личностите што ми носеа тага и негативност едноставно ги прешкртав. На други само им се спротиставив,прв пат покажав заби. Видов како силата на емоционалните насилници што дотогаш ме плашеа се стопи под напливот на мојата новоздобиена моќ на созревањето. Почнав да се борам за секоја минута мој ,личен спокој. Тоа ми е најважно во животот,а секојдневието ми е посветено на хедонизам и личен раст. Среќна сум. После долго време пак се смеам на глас,спијам мирно и се радувам на новото утре. Само нека потрае,а не ова да му биде нов предизвик на животов,па за инает пак да ме кутне во правта.
Кога си дојдов дома, во родната Битола, некако се почуствував дека припаѓам свој на своето. Денес за ручек леѓа ама од другата соба мирисаше питата на мајка ми и ѕиркаа прекрасните црвени јајца. Денес ги направивме и слатките. Најубавиот празник<3
ЈАС СУМ НАЈГОЛЕМАТА ГЛУПАЧА, шо некогаш ја имам сретнато! Ми иде да ја земам главата и да ја маанам едно 10 пати од ѕид. Добро, шо мислев???
Колку ли му е тешко на мУж ми со ваква недомаќинка како мене. Не станав во 4 сабајле да фарбам јајца. Греота. Напатена душа. Неверник.
