Има едно кафанче на кеј... типично кафанче. Ама до Вардар е, има маси надвор и убави светла. Има калдрма и правлив пат. Има насмеани провинцијалски келнери. Е таму, сакам да седнам, да пијам жолта, да мезам шопска преполна сирење, да свртам на бело вино и сирење на жар, а после на уштипци во кајмак и пиво. Да јадам баклава со фстак и турско кафе. А мирисот на Вардар и лесниот ветер да ме потсетуваат на младоста исполнета со тој мирис, и така хедонистички расположена да се збогувам со младоста во чаршија со 5 текили и да си заминам во мугрите. Го сакам сето ова... ама нема.
Гадно е двајца да носат ист долен веш. Гадно е со иста рака да држиш две спротивни крајности. Гадно е со иста уста да изговараш антоними. Ние луѓето некад знаеме да бидеме опасно гадни. , ваша М,
Вака. Дали на машките членови од форумов конкретно, не му е јасно зошто зафатена девојка(во врска) ги одбива за „другарско“ кафе? Си имам многу другари. И одам на кафе со нив, и излегвам со нив, и пиеме со нив. И дечко ми знај. И нема право да се побуни. Оти тие луѓе ми се мене стварно другари. Неколку се де, ама блиски ми се. Ама сега секој фиљан пишман шо ќе ми пиши и ќе ме викни на другарско кафе, не ми е другар. И искрено знам дека намерата на некој 25 годишен маж шо ме вика за излегвање не му е другарска. Не сум ни дрска, ни недружељубива. Ама едноставно не можам јас да излегвам на кафе со мажи, кога си имам дечко без разлика колку другарска му е намерата. Кога се од таа страна сите се лутат демек лелеее ти јас другарски те викам дечко ти не те пушта. А тие да имаат женски па да видам дали ќе бидат океј женската нивна да излегува со 10 мажи месечно, другарски де. Јас си знам како ќе ми биде мене дечко ми да ми речи, абе си пишам со една на твитер на кафе ќе одиме. Нема никаква смисла. Па уште се лутат ко ќе му објасниш. Сељачана.
И нешто ќе тргне, цела толпа луѓе ќе му се радуваат, ќе пишуваат ќе се забавуваат, спријателуваат...мерак да ти е да ги читаш.... и ќе видиш двајца без тројца што не ќе се пронајдат нема да им е убаво таму, нема да им е убаво онаму... десет теми скрои им кои дури и да одговараат на нивните замисли, на нивниот профил.... и па ќе се бунтуваат и нема да им одговара и нема да пишуваат и нема да се пронаоѓаат ни таму, ни ваму, ни онаму. Е кој ви е крив бе мајќе ви што не се наоѓате било каде во темите? Цацко ле? Јас да не би да пишувам редовно во младинсконо ќоше иако се „бунтував“ демек за да почне таквата тема? Да не би да припаѓам таму.. заедно со средношколците и 20годишниците? Или, да не би да припаѓам во 40ка со мажените и женетите кои треба да си зборуваат за децата и бракот? Па пак пишувам кај ќе стигнам, кај ми е ќејф во моментот и гајле ми е кој друг пишувал, кој не пишувал, кому му бендисало.. кому не моето писание. Ај не туку мрчете. Најдете си ќоше кај ви е убаво и шкрабајте. Ако уопште ви се шкраба. Ама..не ви се. Тоа е работата. Што и да се направи на форумов... никогаш нема да ви е арно. Затоа не се филмајте многу многу. Дискриминација, чудеса и врагови. Ене ви, дојдете во безобразната тема чат-пат и играјте си со нас бе... дојдете во Денес и таму шкрабнете за денес... дојдете во Феминско Филмско Фоаје и таму брмборете за филмовите.. идете у религија праповедајте ако ви се праповеда.. свратете тука или чувствувајте во Како се чувствувувате.. идете во Сингл темата ако сте сингл..оживејте бе мајќе ви некоја, било која тема и јас ќе ви дојдам ако ми е арно. Жалопојки едни, интровертни, асоцијални, нехаризматични ко мене. Мрш на сите вас. Многу лош сон сонував,патем.
imav smrten slucaj pred 2 nedeli...pocina neocekuvano ocuvot na 64 god od infarkt...majkami i brat mi se ocajni...se budam sekoe utro so golema bolka vo dusata! ne znam kako da si ja namalam, ne mozam da funkcioniram normalno! Ne znam kako da gi utesam a ne znam ni sebesi kako da si pomognam. Sekoj nov den mi e macenje. osekam samo praznina i depresija. Celo vreme mi se vrtit niz glavata deka brat mi ke rastit bez tatko a majkami po vtor pat ostana sama da se borit vo zivotot. Pred zaspivanje non stop mi se vrtat grobovi i iminja na pocinati....Strasno..se mislam kako ke se izboram i so ovoj den
Закон ми се луѓе кои покажуваат беспрекорни доблести на тастатура. Исто ми се закон луѓе што пцујат нечии жени/девојки при пожестока ситуација, со експлицитни описи на што и како ќе им се случува да зависи од нив, а кликаш на профил гледаш слика на фамилијарни и доблесни луѓе. Ево, ви веруем ако ви го разубави денот. I bid you good day.
Па, не помина многу време откако паметните се вратија да молат. Уствари, уште подобро, те контактираат како ништо никогаш да не било. Хм, и јас би сакала да живеам во тој нивен паралелен универзум Второ нешто што сакам да кажам денес е, океј е луѓе, ако некој личи на некој, не ги мешајте карактерите и животот. Во ред е, ви личам на неа, но тоа не ви дава право на ништо, ни да стрелате со поглед, ни да се упознавамо. И трето & last: Some people deserve a special bridge Имајте убав ден
Buba4e,честитки for your job. А јaд oстaнaв без рaбoтa.Кaквo ли безмилoстие е oвa?Кoгa ли јaс ќе нaучaм декa светoв е тaкoв без милoст? И прекуглaвa ми е oд секaкви лицемери,секaкви лижaчи,глупaци. Пoнекoгaш мислaм декa се сите нaивни кaкo мене.Пoнекoгaш мислaм декa сите се луѓе.И секoгaш се пoпaрувaм.Зш сум чoвек,зш незнaм пoинaку кaкo дa се пoнaшaм.Кoгa дoзнaв сo кaкви луѓе сум рaбoтелa,сум делелa леб тoлку време ми се пoврaќa,ми иди дa си јa лупнaм глaвaвa oд нештo.Прoстoтилaк жив. Вие тaквите,вие лицемерите..прoдoлжете тaкa.Бидете тaкви a Гoспoд е нaјгoлем oд се,тoј ќе ви врaти.А јaс пoвтoрнo ќе се врaбoтaм,пoвтoрнo ќе рaбoтaм чеснo и искренo,мoжеби и пoвтoрнo ќе бидaм изгaзенa и пoвтoрнo ќе сум чoвек ! Нештo штo вие дoдекa сте живи немa дa знaете штo е дa се биде ЧOВЕК.
Мачињата пораснаа во прекрасни пувки. Сабајле прво нешто што правев е носев маче во нов дом, па на забар за полесна да ми биде болката. Поише ме болеше за синот што го подарив во нов дом, него ли интервенцијата. Му плачев на телефон, ми вика па ти за мачево во несвест паѓаш, што ќе се дешава на прв ден градинка? А за женење не зборуваме, па после мајка ми била опасна, ти ќе бидеш бетер!!! Љуби га мајка. Денови и денови циу циу, млекце од цуцла, па првата храна за бебе-мачиња, па восклик на среќа што се самостојни (ама како на прави бебиња, со млечни оброци измеѓу), па бељи чистење. Мислам дека положивме родителски испит и ниту еднаш не се скаравме заради нив, иако он прв пат се соочи со мачки и се беше на мое барање. Имаме уште еден, ама нааајверојатно ќе остане, а јас ќе пијам антихистамини така подолго...ама љубов неизмерна, син на мајка.
Денес дознав дека некој всушност со месеци ме лажел, и сум верувала. И тоа колку сум верувала. Првиот и последниот човек на сум некогаш сум му поверувала. Ама за среќа постојат луѓе кои ми ги отворија очите. Не знам што би правела без нив. И така, извлеков една поука која ќе внимавам секогаш да ја применувам. Не верувај. Никогаш. На никој и во ништо.
Кога веќе те заголицало моето мислење и кога веќе си решила да ми направиш психолошки профил на личноста, барем биди храбра и цитирај ме. Чувството на припадност е лично, јас имам доблест да го произнесам. Не гледам причина зошто моето лично чувство тебе би ти сметало.
Многу мразам кога пробувам нешто во бутик, а продавачката стои залепена до соблекувална и цело време прашува: Како ти се пантолоните? Точни ти се? А кошулката? Добра е? ...Додека јас внатре се борам со ташни, јакни, обуфки, скршени закачалки на кои нема место за ништо, за тек тогаш да дојдам до моментот нешто да пробам. Разбирам и услужливост и сè, ама толку ми е непријатно кога некој ми диши позади завеса и го слуша секое мое откопчување Уште па ако ми рече: Ај излези да те видам Ако ми треба поголем или помал број, сама ќе си побарам. Сама знам што ми стои, а што не, нема потреба некој да ме убедува. Во меѓувреме пушти ме да се гледам во огледало и да си планирам комбинации И да си жалам по пантолоните што ужасно многу ми се допаѓаат, а толку безврска ми стојат...
Со верба дека времето лечи се. И со позитивно мислење и убави спомени. Остави да изболуваат и да се опорават од шокот, дај си време и ти. И ти си изгубила татко, па си издржала, не?
Ги знаете оние гости кои ви велат "ќе дојдеме негде на пладне", па тоа пладне се претвара во попладне, па во 'приквечер', па - "аха, само што тргнавме (од друг град), за еден сат сме таму"? Е, такви гости чекаме цел ден. Вежбање одложено, да не не се заврши спремањето пред да дојдат. Работа оставена на половина, да не дојдат во секој момент па да ме фатат неспремна. Храна изладена. Претходно закажана средба одложена за подоцна, па за подоцна, и најверојатно за друг ден. Цел ден седам и чекам ко гуска, мислејќи дека ќе дојдат во наредниот половина час. Уф, луѓе, не бидете од овие луѓе. Не им е прв пат, и сигурно нема да им е последен. Колку и да го почитуваш пријателството и уживаш во нивно друштво, ти доаѓа да си легнеш и да не им отвориш врата кога конечно ќе заѕвонат.
Доволно сум храбра да те цитирам, ич да не му се сеќираш ти за тоа. Ама, ќе те цитирам кога ќе се однесува конкретно на тебе, а не на сите кои и пред тебе го изнеле истото што и ти...и сите кои го мислат и чувствуваат истото што и ти, вклучително и јас. Патем, и јас не се пронаоѓам во темите.И јас сум од категоријата без своја тема. Ама затоа што за мене нема тема треба да се затворат темите каде пишуваат сите кои пишуваат? Заради мој ќејф? Или? Која беше еве, твојата идеја со постот и тагнувањето на Рејнбоу во врска со новоотворените теми?
@zhap4e тагнувањето на @RainBow не беше да ја затвори темата. Воопшто не го ни помислив тоа. Темата има испишано 40 и повеќе стриници, таман работа за мене да ја затвараат. Јасни ми се мене работите како се одвиваат на форумот. Реин не ја тагнуваме секој пат за да направи нешто лошо. Со моето мислење повеќе се зезав во стилот …ее па кај сме ние … затоа така и го почнав текстот. Јас незнам зошто ти го сфати тоа толку сериозно. А во однос на припадноста, секоја девојка вклучувајќи ја и Реин поминала низ истиот период низ кој минувам јас. Па ја тагнав затоа што знам дека ќе ме разбере.Период во кој ДМ е повеќе ММ самошто не сте го рекле она судбоносно Да, каде секој еден прашува кога свадба, каде планирате семејство а сеуште немате, каде сте ги поминале оние дваесетите млади луди години и сте на прагот на триесетите…Всушност јас сум долго време на форумот, можеби не пишувам често но ве читам постојано.Постојат многу девојки кои поминаа низ оваа фаза заедно со форумот, а денес се мамичи и се преместија во други теми, да не ги набројувам. Навистина немаше потреба од таков гнев, па и лична пресуда на тоа каков карактер сум јас или пак останатите кои не се пронашле во некоја од темите.
Деновиве тотално се ми е безврска. Ништо не ми е интересно, ништо не ми е по ќеф, со никој не ми се зборува баш толку многу, се обидувам да ја потрошам негативната енергија со долги прошетки, со долго пешачење ама тешко некако ми оди. Не може ништо посебно да ме смири, а не знам ни сама што ми е. Се тешам од времево дека е така, таков период, па се надевам ќе ми помине. Како да имам кнедла, како да чувствувам немир без посебна причина. Ми се случувало вака повеќе пати, ме држи неколку дена и после полека ме пушта па ај се надевам и сега така ќе биде. Ми треба кученце малечко мирно или бебе мирно, па да го изгњавам, мислам така побрзо би ми поминал овој глуп период. Сама сум си крива, сама се замарам со непотребни рабои, со небитни луѓе и никако не можам да си најдам душевен мир. Се земам при срце, се собирам во себе и ете понекогаш знае да исплива се тоа собрано. Камо да си бев како некои што воопшто не се грижат за ништо, што воопшто ништо не земаат при срце, воопшто не им е гајле мислењето на другите, едноставно си живеат како сакаат...ама не сум таква... Премногу се приврзувам за луѓе и после кога ми вртат грб ми е тешко, епа ќе ми биде нормално. Неделава едвај собирав сили да појдам до факултет...откажано предавањето...другиот ден пак одам, пак откажано и ај сеа...ко за на кафе да сум одела, па ако сакав директно во кафич ќе си појдев, а не за на факултет да станувам рано и да губам време без осет се стварно, не одам повеќе...знам дека им е гајле нив, епа и мене ми е гајле...ќе си спремам испити јас веќе не се замарам со предавања, кој оди нека оди...у курац веќе. Си мислам ако се појави сонце дека ќе ми биде подобро ама стварно не знам што се дешава со мене...најубаво е да се тешиме со времето, било вакво било такво па и на расположението влијае...ако сепак сите потсвесно знаеме што ни е проблемот
Мора сама да си се цитирам и да кажам дека паметот стварно не ми е тука, и ми иде да се отвори земјата и да ме голтне. Колку сум глупава човече Пред 10тина мин, наместо кај брат ми се јавив на асистент од порано ми го има дадено борјот, се слушавме за предмети, глупости и сега така занесена му се јавувам на брат ми, и наместо неговиот глас, слушам друг непознат...го вадам тел од уво, гледам кај асистенот сум вртела и ај што да му речам? извинте грешка, земав исклучив и во паника скрос цел тел го исклучив ваљда го нема тој зачувано мојот број... ајде побрзо отвори се земјо...
