Вообичаено е за нас да се расправаме за глупости. Но денес беше поинаку. Денес се свести. Што ми направи за овие 5 години. Ме порасна, ме остаре, ме измори, ме направи ранлива. Тешки да те пуштев на бившата кога очајнички те бараше назад. Она ништо не изгубила. Јас изгубив се со тебе. И колку да се правиш дека не ти е гајле, болката на лицето ти ја гледам секојпат кога заминувам.Но овој нема да биде ко останатите.Можеби е последен. Знам и знаеш, тоа место е дупка без дно, не се потполнува. Што и да ни донесе животот јас ќе бидам вечно твоја. Грешките не се бришат. Болат и ќе болат.
Со мислите лутам назад во времето, се сеќавам на тоа кога прв пат го видов, се запознавме и можеби ќе ви звучи смешно, глупаво, бесмислено, но всушност тоа вистински се случи и самата се уште се чудам како е можно, ама ете.. Ми дојдоа нејасни зборови во мене тој момент, го гледав и во себе само изустив "дали е можно да сум јас толку среќна". Дали тоа беше знак ? Што значеше, јас не го познавав воопшто ( од каде ли беше тоа ) што се случи во мене сеуште не разбирам. Но тој е тука, секогаш е тука за мене. На каков чуден начин не поврза судбината, а во прашање беа секунди за нашата средба, само едниот да не беше на местото во моментот и ние ќе бевме изгубени души, може и никогаш немаше да се сретнеме. Божја волја било .. Во тешките денови тие зборови ми влеваа храброст и сила да се бориме за нас, да не се откажуваме, да стоиме цврсто.
Луѓе, престанете да се убедувате себеси дека на другите им е многу лошо, за да се чувствувате добро за вашиот живот. Убаво ви е? Супер, фокусирајте се на тоа. Ако имате нешто некому да кажете, кажете и разговарајте. Не она кажано во завиена форма на други - како некој прави погрешни избори, па глуми пред себеси дека е среќен. Мане ова вашево настојување да убедите дека само вие сте среќни, баш така ми изгледа - ко да нешто не е во ред. Ох, психолози, психолози насекаде.
Терминал на ФлајДубаи во Дубаи. Чекам да се чекирам за лет до Скопје, а околу мене куп пензионери кои ги оговараат своите комшии и/или роднини. Каде се враќам јас?! Баш добро ми беше без душебрижци, а комшииве мои, сите нив ги интересира сѐ за мене. Ми се јавуваат роднини кои дали два пати сум ги видела, ко да ме знаат, мајката. Станав професионалец во игнорирање на небитни луѓе. И така.. Се смрзнав. Ми фали тоа убаво, жешко тропско сонцеее!
Алергии на нервна база, две ноќи по ред полна месечина, гушење, луѓе искомплексирани... Па ти објаснуваат :Не се капат јајцата така, туку вака, други па со иштиркан ум,не се љубело така , туку поинаку... Луѓе дигнете си го газот и одете си побрзо од мене, нема да ме умрите да знаете. А јас бели глувченца, пиленценца, јатки од ореви си сонувам..... Се ќе биде убаво. Младо, крцкалче, убаво ...силно, моќно сум, шо ми можете беее?? Немате вие толкави комплекси колку јас верба во мене
Сдк некогаш премногу луѓе гужви народ ме изморуваат, ми ја трошат енергијата. Затоа подобро е човек да си прави рестрикција во однос на луѓето. Денеска некаде прочитав оти интелегентните луѓе имале помалку пријатели, па решив да станам интелегентна Хмм конечно сонце, ај да видам сега дали пак ќе кукаме, вчера сите истиот муабет лелее колку е топлоо а некни леле колку е ладнооо, е па нема погодувачка. Туку ај да уживаме па дали топло или ладно гајле ни е.
Јас ако не расипам нешто не бива. Си ја пумпав гумата од точако и ај да видам нешто кај кочницата оти слабо кочеше и се расчепкав назад и тоа гуменото го фатив и се одмота нешто. Че ме швркнеше по рака. Пуста љубопитност, немаше шо да прам... Не знам шо ми текна и после 15 минути успеав да ја вратам во нормала кочницата. Кој ме тераше не знам.... Мајстор расипи...
Ме тепа срам кога гледам видеа или сведочам во живо фејл први свадбени танци. Кореографија шта да ти причам, а младенците со две леви нозе, па си под стрес каде дебело ќе утнат. Он ја врти, она у спротивна насока се движи. Се договараат, бројат чекори, забораваат чекори, си даваат ишарери. Па уште ако се тремаџии, па и аплауз за поддршка инстант им искачаат сите трауми од детство кога ужасно фејлнувале по приредби. Свекрва и баба плачат од среќа, свекор и дедо полни гордост, гости - добро, барем се потрудиле. Барем? Они се утепале од вежбање со месеци или па ич не вежбале зошто си го прецениле талентот и потцениле тремата. Резултат -приредба во градинка. Што се деси со олд фешн кежуал танц? Човече држите у стрес 300 гости зошто сакате да сте уникатни и откаченки. Цело време си викаме ќе се поправат еве ги кога дошол крај на танцот и се штрекаме дека ќе се испосопнете и ќе се утепате. Нема емоција, нема приказна...само фејл.
Денес за прв пат посакав онака да сум до Шпанија.. Да се сончам врз една лежалка додека температурата сеуште не станала смртоносно топла, ехх обожавам кога ветерчето е присутно на плажата, онака чат пат те лади по се што е топло врз тебе.. те разладува и психички и физички.. Да се шљалам млеко за сончање и да не ги симнувам од мене очилата и шеширот.. Ред мир, ред друштво уз некоја текила и лајт атмосфера.. Имам планови.. мисли.. сништа за мир и спокој, уживање на летниот период некаде малку подалеку со него после долгите бурни години.. прашањето е кога и каде?!
СДК за да се преживее мора да се заработи, а да се заработи, треба да се работи. Останува да се работи тоа што се сака, или да се сака тоа што се работи, за да се преживее Ќе го најдам оригиналниот текст, баш
Тρеба да се научам на политиκи. Еве да игρав политиκашκи денес ќе биρав со κого да се мувам. ( А значи многу ми се мува. Хоρмоните се виновни. Не е до мене. ) Ама не- јас фино девојче сум си. Не тρеба да влечам ниκого за нос и моρам да бидам исκρена. Κај теρам со ваκов памет? Големи се- ќе пρеживеат. Големото чудо аκо се поигρам малце. Κаκо тие да не се игρаат. Што паκ јас да ги штедам? Не сум мајκа Теρеза- ми тρеба забава. Паа... Официјално е, станав κаκо мажиштава: саκам да исκоρистам, а да не повρедам. Што убо. Ете сега имам нешто заедничκо со таа пиги ρаса*. *пиги ρаса- свинсκа ρаса (нели не се пρебиρа многу)
Денес бевме со Марли на вакцина и беше неуспешно. Ах куте мое златно! Срцето ми се распарчи. Накратко кога имаше Марли 7 месеци мислам, значи уште бебе беше се разболи многу. Не знам што беше дали штенечак или некој друг вирус ама буквално за влакно преживеа. Јас бев на другарска во Охрид и ми се јавија од дома ми кажаја дека не мрдало кучето ни јадело ни пиело само лежело така неподвижно. Ко сум рекла плачам, цел хотел ме разбра. Му се јавив од Охрид јас на еден ветеринар што си го имав бројот за итни случаи и со плачење му кажав улица кај да оди одма! За сат време негде ојде тој, кажа дека вирус некој е дека има температура кучето висока и не се знае како ќе биде. Му стави 2 инекции тогаш. Јас изгорев од плачење. Другиот ден си дојдов, кучето уште не можеше да стани само лежеше. Па ајде оризова вода му давав со шприц, со лајче го ранев ориз варен и пилешко варено.. Полека полека се накрена ама јаде 10 инекции таа недела. И од тие инекции луѓе страв в коски му влезе! Значи има фобија баш! Лани се обидов да го вакцинирам го однесов кај двајца различни ветеринари и никако мажи возрасни не можеа да го надвладеат и да го смират. Секакви финти, маски, лажги, држења пробавме. Со брат ми двата и ветеринарот тројцата не го додржавме плачеше многу силно и со шепите ме гушкаше и се криеше зад мене. Ми откажа ветеринарот ми рече не можам, орално му ја даде ама така џабе е знам и јас... И сега решив дека мора да го вакцинирам. Денес бевме закажани кај трет ветеринар, ојдовме... И бидејќи два пати треба да го боцни еднаш за вакцината еднаш за чип... И ми рече ветеринарот демек чекај да го држиме некако еднаш да го боцнам со седатив па ќе заспие, ќе му ги ставиме рајат и вакцината и чипот. Лелеееее таква борба не сте виделе! Да плачи со солзи, да пишти на глас, и дури од шо бегаше шо се акаше се удри крв почна да му течи цела ме измачка се доуплашив... И се измочка од страв .. И ништо го видовме се треси скроз душиче мое мило колку тажно ме гледаше... И ми напиша ветеринарот рецепта за дијазепам. Ми рече ова е последниот начин. 3 дијазепани од 5мг да омалакса и да можиме да го фатиме и сам да не се повредва... Сто пати препрашав дали нема гајле толку дијазепами од страв. Ми е страв многу да не му се случи нешто, а морам да го вакцинирам значи морам! Не можи невакциниран да седи опасно е беснилото бегај. И сега среда ќе му ги дадам дијазепамите и ќе го однесам.
Убаво е кога имаме некој заради кој ни е лесно секое утро да станеме од кревет, и да се соочиме со секој предизвик. Одеднаш ништо не е тешко. Дури и денес да не беше мој ден, деновите што доаѓаат ќе бидат подобри.
Не сум перфектна и јас грешам.. Човечно е, нели? Џабе самите себе си велиме дека сме, а знаеме длабоко во себе дека не сме. Инаку, го проучувам овој Law of attraction. Интересна работа. Некои си игри, вежби. Вели: Spoiler 1. Play The “I See” Game Sometimes, our desires have emotional charges or limiting beliefs attached. So to help yourself see quick success in attracting what you want, it’s useful to start with something neutral. Set your intentions with this easy beginner game: Decide in the morning on something you want to see that day. Pick one thing. It can be anything. For example: I want to see a little girl with pigtails, or I want to see a yellow car. You then set the intention that you will see it that day. At the end of the day, share what you saw or write it down. Quite often you will see your choices! Утре ќе си замислам убав дечко, црн, висок, темни очи, полни усни, слаб.... Имајте убави сништа! .. . .
Добро што е со рекламиве на Фемина??!!! Па човек не може да отвори пост!!!! Веќе не ни го посеувам толку често сајтот зошто рекламиве не ги можам веќе!!!! Уште форумов да го претрупаат со реклами остана....
Се разбудив уште од 8h, а сеуште не можам да станам од кревет. Не ми е до ништо... Се мразам себе си кога сум ваква, а се почесто сум. Кога не би морала не би излегла од дома, кога не би морала не би комуницирала со никој. Се тешам дека ме дрма пмс, ама депресијава ми зема замав...
