СДК... Подигнувањето на гласот во некои ситуации не е соодветно решение успехот да го наклониме на наша страна. Тоа што нема да го постигнеме со викање, може да го освоиме со молчење.
Може ќе каже некој дека времево не е репер за нашата расположеност и освежување, НО Е навистина! Има моменти кога самата тмурност и дожд те гуши до коски колку и да си среќен и колку и да душата ти пее, не е тоа таа расположеност како што е "зачинетоста" на синото небо, сонцето и ладењето со по некоја коцка мраз во чаша. Шеширот, очилата за сонце, купаќите и тенките фустанчиња се само еден поттик за убави и весели дни. Секое годишно време си има свој шмрк и шарм, тоа секако. Но кога човек конечно излага од некоја тмурност, облачност и дожд прследена секојдневно е тоа е нешто малку поспецијално.
Тој ме сакаше,јас не.Тој се интересираше за мене,јас не.Сега тој си најде некоја друга,јас го засакав.Животе...
СДК разделбата го разбуди поетот во мене. Ќе му бувнам еден текст со посвета на црнобело, нека го чита и нека се чуди.
@GirlRose Не си го засакала, само ти фали вниманието, да трчи по тебе. Инаку, СДК во моментот и во овој период од животот, многу ми фали бегство на некоја плажа и море, но од луксузниот тип, каде ќе има мир и тишина, само коктелот и тој покрај мене, каде ќе нема луѓе, особено ќе ги нема оние кои ти го трошат времето во секојдневието. Ете така, моментално тоа и ништо друго
Сакам нешто да кажам.... Се надевам луѓето околу мене немаат добра меморија па ми ги заборавиле awkward teen фазите низ животот. Оф зошто цел живот не го имав овој памет што го имам сега? Очу да потонем од срам.
Во последно време, сѐ почесто сакам да сум мачка. Ја гледам мојава, и ѝ љубоморам. Главна преокупација ѝ е да е најадена и да спие, не грижејќи се дали е вторник или е декември. Гајле ѝ е. Сакам и мене да не ми е гајле.
Sedam na instagram i mi svetna vo glava da ja napisham bolesta na sin mi kako hashtag da vidam dali ima takvi sliki.. I shto da vidam, ne da imaa prepolno e Pa kako im sednav, vrti sliki klipchinja pa smrtni sluchaevi dushata me zabole.. Se iznaplakav i eve si legnav. Mnogu e bolno zhivotot na najmiloto da visi na konec.. Chitav shto pishuvaat majkite i od zbor do zbor go chuvstvuvam istoto. Tezhok e patot po koj chekorime.. Pa si go gledam vaka, si raste, si napreduva mashala.. Molam Gospod da e dobar i vnatreshno kako shto izgleda odnadvor deka e.. Kje doznaam za nekoj den koga e slednata operacija, i vo kakva sostojba e srceto.. Se tresam koga ke pomislam, premnogu se plasham.
постојат денови како овај кога посакувам да си тука, да те прегрнам и да ја осетам твојата нежна кожа, посакувам да си тука, ангелу мој. Посакувам да можам да го изговорам зборот мама без солзи во очите и рана во душата. Денес е твој ден, твој роденден. Нема ден да не помислам нс тебе, но денес, фалиш.Баш кога станав доволно умешна сама торта да ти направам, со песна да те разбудам, тебе те нема. Ми фалат утрата до кафе наши, ми фалиш ти. Денес кафе за тебе, без тебе ке пијам, но знам тука си ти, во срцево жива си. А од небото ангелу знам ме гледаш и чуваш. За мојата мајка, и најдобра другарка.
Љубовта или ќе те крене или ќе те спушти толку ниско, подолу од дно. Таа не прави подобри, сега знам точно е сакана жена е добра жена.Убаво ми е кога ќе видам млади и заљубени што очите им светкаат без претварање.Уште поубаво е да знаеш дека и ти имаш создадено таква приказна. Да љубовта се создава, не е случајно дадена. Кон таква љубов се вперени многу љубоморни погледи. Најчесто што тие не го добиле истото од своите партнери. Можеби не го заслужиле, можеби го згрешиле партнерот, можеби... Можеби. Жал ми е кога на блиски им пречи мојата среќа ама јас ќе продолжам да ја полевам љубовта. Само така ќе знам дека имам нешто вредно да живеам.
конечно после извесен период, времево пред спиење го имам само за мене. Го размислував меѓу жарче и коцки лед. Сакам кога слушам како ми догорува цигарата,сакам кога ми се топи ледот во празна чаша. Ми се мрдаат кукови. Покрај шанк, во кревет...сеедно. it's just a shot away It's just a kiss away Ве зачитав вечерва... различни приказни, различни ликови. Да не бев поднапиена може и поише ќе напишев, ама доста е. Ме чека липовиот прав на балкон. Ваша М,
Болат нозе. Боли кичма. Боли снага. Но најмногу од се' боли соочувањето со фактот дека утре е понеделник и животот продолжува во нормала. Одличен Skopje Calling настан. Давид Гета ко Давид Гета, со (зачудувачки претежно постари) докажани хитови - плус, типот беше наклукан апови и што се' не до даска и се нишаше ко лампион на елка - но затоа Робин Шулц „распали“ максимално и ја доведе атмосферата до такво ниво, што на Гета не му преостана ништо освен да преземе и да ја понесе публиката. И да, конечно добри светлосни ефекти за настан од ваква природа. Убаво се совпаднаа со целокупниот сетинг и организација. За крај, критика на сметка на обезбедувањето и редарите. Луѓето без никаква контрола пуштаа се' што покажа карта и се најде пред арената, а луѓе си идеа со ранци на грб, ташни, педерки... Никакви проверки, ни минимални, што е недозволиво за настан кој се рекламираше во целиот регион (и да, имаше доста „регионалци“). Седи, 4+.
Znaci so vakvi vesti po sabajle kosata mi ja krevate !!! 30 000??? Pa dali ste normalni? Za ovaa,da znaese bar da pee,tuku samo ili recitira ili stenka vo pesnite (dobro ova vtorovo razbirlivo e ). Kolku roditeli baraat pomos za operacija na bolni deca,kolku roditeli ima sto ne znaat od kade da najdat za jadenje denes na decata da im dadat. Mi se povrakja.
Мирно, спокојно утро.. Тивко на прсти чекори понеделник, бидејќи вторник уште спие. На улица рутина, ништо ново, секој по свој пат.. Ќе сретнеш весели, тажни, што ли крие секој од нас, за што размислува.. И така трпеливо чекаме и се надеваме на подобро утре, да огрее сонце во нашите души и да не понесе ветрот, да летнеме како пеперутки низ полјана, да го почувствуваме прекрасниот мирис на животот и да се заблагодариме на новиот ден, бидејќи тука сме, постоиме за да ги разбудиме нашите соништа и да бидеме среќни ! ( се разбуди малку поетот и во мене можеби убаво излезе, а може и не.. Како и да е.. Имајте убав ден )
Имам седум минути беспокој секој ден. Седум минути неможност да ги спојам разумот и срцето во една смеса наречена живот. Тоа е цената која мора да се плати за 23 часа и 53 минути топла иднина.
