СДК дека дечко ми е многу упорен во работата што сака да ја работи. Ова му е трет пат како се обидува да ја добие таа работа и чуствувам дека ќе ја добие, па ќе видеме дали ќе биде така како што мислам јас. Толку е упорен во работата што просто му се восхитувам. Да можев да се борам и јас за работата што сакам да ја работам ќе беше супер, но знам дека никогаш нема да се оствари
Страшна работа, еј Исусе како стрела Струмка22 само по сите мети, не сум видел досега толку ефикасен збор што крие изговор...па уште и со тоа прстаците иритира...just a brilliant disguise
Значи шо луѓе ке бевте вие Скопјаните, шо и покрај ваква пеколна жештина останувате живи, стварно не знам и никако не можам да разберам. Од шо ве створил Господ и тоа незнам. Јаоооо не се дише бее. Едвај чекам да си се вратам во најубавата Струга. Кај и да е за некој час тргам за назат и СКОПЈЕ СО ОЧИ ДА НЕ ГО ВИДАМ ВЕКЕ не знам до кога. Неможам да издржаааам!! Орелски крилја как да си метнех и в наши ст'рни да си прелетнех! На наши места ја да си идам, да видам ОХРИД , СТРУГА да видам...
СДК се убив од прскање со цревоно во двор сега е милина за седење ладно пивце, грицки и нозе во вис а утре пак ке се печеме како гуштери и ке се потиме
Ќе се обидам овде барем малку да си олеснам на душата и да се искажам кога нема каде и нема на кого. Понекогаш се обидувам да пишувам на лист хартија но некако не ми успева па веднаш тој лист завршува во канта. Сакам да кажам, животот знае да биде толку суров, толку многу што не доведува до лудило. Пред два месеци ја изгубив личноста во која имав надеж дека ќе успее да стане од тој проклет болнички кревет но не, не успеа, голема штета беше за сите нас затоа што сите знаевме колку таа самата имаше волја за живот. Но судбината поинаку го сврте нејзиниот пат па таа засекогаш замина во рајот, замина да биде ангел, а ние овде неможеме да престанеме да тагуваме по неа и сеуште неможеме да прифатеме дека таа не се враќа. Не, јас сеуште неверувам дека ти замина, зарем никогаш повеќе во животот нема да го видам твоето лице?Жалам што само останаа твоите фотографии, зошто не остана ти, зошто? Вака до сега не болел животот, во очи прашања неми: ”како? Од кого? Зошто? Зошто си замина толку далеку, некаде од каде што никој не се вратил. Навечер кога сите ѕвезди силно ја покажуваат својата блескавост јас знам да погледнам во некоја и секогаш помислувам дека таа ѕвезда си ти и само сакаш да ми кажеш дека секогаш ќе бидеш мојот ангел чувар а јас секогаш знам во себе да си прошепотам дека ти засекогаш ќе живееш во моето срце. Сега останува само да дојде денот кога некогаш ќе се сретнеме, таму некаде горе.
Tesno mi e vo sopstvenata koza,golema bolka cuvstvuvam,bes,razocaruvanje.sakam da pobegnam nekade no kade i da odam pak istite cuvstva.od samata sebe ne mozam da pobegnam.mirot ne mozam da si go pronajdam.
Пред 3 месеци пишав дека на сестра ми ѝ купив подарок за early birthday, од нигде никаде, тотално ја изненадив и се чувстваше како роденденка Денес стварно ѝ е роденден, па и покрај претходниот подарок, пак ѝ купив уште еден - и пак беше тотално изненадена, зашто и овојпат не очекуваше Во двор имам журка со многу гласна музика, не знам до кога ќе трае и колку ќе спијам ноќеска, ама веќе им се извинив на колегите ако сабајле малку каснам на работа
Не се дише кукле цело лето.. незнам ни самите како издржуваме.Не се седи Охрид златен во сон го барам.
Пред 29 години е роден најдобриот фудбалер на светот,Лионел А.Меси.Кој од мали нозе е на фудбалските терени.Прекрасен татко,сопруг,пријател и тимски играч.Играч кој би ја дал душата за својот тим,играч кој несебично игра.Покрај моите родители и тој е мој идол според кого знам како треба правилно да живеам да не скршнам од патот.За Барса сум од 2010 сеуште навивам и ќе навивам.Најголем сон ми е да одам на утакмица на Барса и да го видам него..На некој може чудно ќе му дојде постов и ќе си мисли се и сешто за мене но не ми е битно тоа. СРЕЌЕН РОДЕНДЕН МЕСИ!! #Messi#29bday#10#FCB#Argentina#Blaugranafanforever
Хаос, пи*ке, лудило! Имам луди комшии. Не луди ко преискористеноста на зборот „луди“ за да се опишат сосема обични работи, туку „луди“ as in клинички случаи. Си можат бе. Не дека има некој куќен ред. Има материјал и материјал, само да почнам на Трендо од ОфНет да му праќам Граѓански Преписки од зградава и лифтовиве, ама толку ми се секојдневие, што не ги ни гледам ко чудни веќе. Пример: Се молат станарите да не фрлаат тенџериња и ѓубре од балкон, како и влажни марамици во каналите пошто иде до закукување. Тенџере! Оваа карши нас беше фрлила полно тенџере грав од прозор, за малку да ја отепа чистачката долу. Исто е и параноична. Не отвара никогаш врата да проветри (па ни прозор не остава) оти над неа седел наркоман, па ќе ѝ се спуштел и ќе ја опљачкал. Жено златна, не е тоа Том Круз бе, па акробации да изведува баш тебе да те украде... Додуша, има погоре едни наркоси баш два спрата над нас, еднаш вратата ќе ни ја откорнеше еден оти мислеше дека е на правото место, а не го пуштаат. И така, секојдневно ечат закани, си се фрлаат по стан, полиција веќе не ни иде... На еден па му капела климата од друг погоре, па отишол да му каже... ама пошто другиов е налудничав, купил црево, не за да оди водата долу, туку за поблиску да му капе на првиов до прозор. Пациент. Смешно е вака оти ко на цртани е, ама озбилен е народов. Глупости им го вреѓаат егото. Врвот е лани еден што си ја миеше колата со црево од 11ти спрат. Повторувам, од 11ти спрат! Си ја паркирал фино долу да му е на дофат, измерил ваљда некако, и културно си ја зами. Шта речи, еве... гето. А, да, ја заборавив таа што ги крши бришачите на колите ако некој се паркира на местото што таа го има замислено за нејзино... а, не го ни плаќа, па да речеш...
Среќата е како воз на перон чие пристигнување го одмеруваме со немирен поглед во часовникот. Ако бидеме негов патник, треба да ја препознаеме нашата дестинација и таму да останеме. Ако го пропуштиме, ќе не одмине. Не секогаш и не за сите патувања има место за секој. Некои билети се како сон на јаве. Посегнуваме по можноста да ни бидат во раце и да ги употребиме во еден правец. Време е да застанам во редот и да бидам дел од патувачкото друштво кое ќе остане на посакуваната станица. Со багаж полн со надеж и верување тежнеам да ја одминам непредвидливата реалност... Полна со позитивни вибрации ја исклучувам можноста ненадејно да ме пресретне со не толку пријатно изненадување.
Ne e deka ne veruvam vo boga,no frazi od ovoj tip ic ne mi se dopagaat,izmisleni od nas lugeto za da si olesnime vo teskite mometi.ama jas nikako da razberam kako taka trebalo da bide??trebalo da rastam bez majka,taka trebalo?deca ostanuvaat bez roditeli,roditeli bez deca,ama taka trebalo de!!
