Едно време ме снема од форумов и искрено ми фалеше. Не ни знам зошто прекинав да го користам. Таква сум јас, ќе се напнувам со една апликација или сајт неколку месеци секој ден и после оп ќе прекинам одеднаш. Последниве неколку месеци ми беа буквално рингишпил од емоции и дешавки, не некои срцепарателни или животопроменувачки (??? нов збор ??? life-changing де) но беа доволни за да направат да сфатам некои работи за мене и општо за животот. Подобро подоцна отколку никогаш, нели? Главна работа што сакам да ја кажам е дека ништо во животов не вреди повеќе од сопственото ментално здравје. Без разлика дали е работа, врска, пријателство или образование, доколку „те гуши“ и повеќе ти создава стрес отколку спокој, заслужуваш пауза од истото. Добро сега, ние што учиме или работиме баш и немаме некој избор во ова но не би требало да си вршиме толку притисок на самите себеси. Алал да им е на оние кои одат против себе и успеваат во животот, им симнувам капа дефинитивно. Секако ова е гледано од мој аспект кој подоцна можеби и ќе се смени, кој знае.
Мозоков до 16 часот ми е програмиран за други обврски и мисли, па само пасивно ги читкам темиве без да изустам низ збор. По не знам кое кафе по ред се освестувам после 16 часот и оп ете ме спремна за муабети, а после 20 часот ме фаќа лудило за зезање и игри. Тоа е тоа за се има распоред па и мојот мозок така функционира ко по некој програм. Се одлучив со тешко срце, викендов ќе ке ја сратам косата, подобро здрава пократка коса отколку долга и оштетена.
Ако животот е цветна градина,во која сите сме нежни цвеќиња,слободно ќе констатирам дека некои пупки при создревањето (откривањето )го даваат најмирисниот цвет ( душа од човек ),а другите даваат само трулеж,црн и неискористлив..... Тоа е....
Често ја среќавам изрекава и се замислувам ама право ќе речам главата ми е полна, начитана ама на неправда, лага, неверство не премолчувам! Кога ќе ме повредат не бирам ниту средства ниту зборови...таква сум и таква ќе си умрам кога молчам за поглупа ме сметаат а ја ниту сум глупа ниту ќе бидам, како ураган сум рушам се пред себе, кој како со мене така ја со него.
Такви искуства сум имала на форумов, што ако ми пишат петмина трипувам дека уствари се тоа двајца, едниот ме зеза од два акаунти а другиот од три. -.-
Ах, тоа пусто странство. Боли, боли секоја разделба. Боли премногу Во една година, два пати блиски испратив. Премногу ми е. Вчера ја испратив особата што ми беше како сестра. Солзи, гушки..ама тешко е. Знам дека ќе и е добро, тоа е најбитно. Ич нејќам разделби, оти до срж болат.
И јас ја отворив темава за сличен пост како на @IronLady .. Многу ми паѓа тешко кога ќе помислам дека за некое време и јас самата треба да заминам за да го живеам својот живот далеку од дома. За сите кои мислат дека имам голема среќа што можам да заминам, само да знаат дека воопшто не е едноставно. Воопшто. Да си далеку од дома, да си далеку од твоите луѓе, да си далеку од родното место! Да, до пред некое време велев дека не ме интересира и воопшто не ми фали, но... Мојата соба, мојот стан, моите родители, добро познатиот град и добро познатите улици...... тоа е мојот живот, тоа е мојот свет. Но да бидеме реални, кој сака да работи за 200 евра цел свој живот? Ги гледам моите,со години не можат да тргнат пет денари на страна од платата. Еднаш имаме до Охрид на одмор отидено кога имав 5 години и толку. Сега со сестра ми видоме малку свет и надвор од границите на Македонија. И кој не сака да си го исполни својот сон, да живее исполнет живот и да знае за што работи, да може да си дозволи нешто од платата... И тука жално е што не можеме да си го овозможиме во нашата земја... ретко кој нели, има и исклучоци. Како и да е.. само сакав да кажам... Може ќе ми олесни...
Само што се испративме со дечко ми. Утре рано ми заминува месец дена во странство. Не знам како ќе издржам навистина. Не можам да си ги сопрам солзиве.. Ќе збудалам..или веќе збудалев.. леле тешкоооо ...
Ќе станам тетκа по втоρ пат. Мојата пρинцеза ќе добие бρатче или сестρичκа. Се изρадував κога ми се јави сестρа ми.
Поубав и поисполнет не можеше да ми биде денов. Баш ме се исполни срцето кога ѝ отидов на гости на една школска на баклава. Муабет, кафе, смеи, шали, ептен да ти се исполни срцето. Ама баш онака чисто. И на крајот од денот што ми требаше сретнувањето со тебе?!Од една страна се израдував што те видов - тоа и го сакав, но од друга страна сфаќам дека еуфоријата од чувствата кон тебе е менлива и дека кај и да одам јас пак ќе се вратам кај него - онаму каде што сум била најсреќна. Кај човекот со кого поминав најмногу во животот отколку со било кој. А може и не, затоа што и јас незнам што сакам.
Сакам да кажам, турбулентна стресна напната недела ај нека заврши веќе и никогаш да не се повтори....
За мене не е љубов кога е лесно да се заљубиш. Мислам, сите знаеме - паметна, мила, убава девојка секој би ја посакал. Но треба храброст да сакаш некој што не е тоа а воедно и да не се откажеш од него. Едноставно да немаш причина зошто си се заљубил а сепак да е така. Безусловна љубов. Сите да се прашуваат што гледаш во неа а ти да речеш - "нејзините вистински бои". Да направиш уметност од нејзината несовршеност. Потребна е храброст да ги сакаме оние кои другите не ги сакаат, затоа што толку малку му е потребно на овој свет за да биде среќен, заљубен и хуман, а токму тоа малку недостига. Затоа, не бидете мрзливи туку сакајте
Сакам да кажам дека ми се гади од луѓе кои мразат и злоупотребуваат животни. Кои пискаат и полудуваат кога некое напатено и ненајадено со денови кутре поминува покрај нив. Каков е еден човек се гледа по тоа како се однесува со животните. Некој рекол по добриот човек секогаш трчаат деца и кучиња. Точно. Не ми е јасно како некој не може да сфати дека и тоа е живо битие, со душа, дека чувствува среќа и болка? Многу пати ме осудуваат кога ќе кажам дека луѓе не жалам (освен болни), а животни да. Според мене Господ му дал мозок и раце на човекот да си сработи и добие тоа што сака, а кучето ако не добие од нас нема да преживее. Чудно е кога постои глутница кучиња сите напаѓате по неа и барате градот да преземе мерки, а никој не збори за оној кој ги напуштип и оставил тие кучиња по патот. Не треба мерки од градот, туку да барате нови закони и почитување на истите, бидејќи вака секогаш ќе се вртиме во круг. Долг пост, но многу сум изреволтирана што на секое излегување во град гледам ново исфрлено кутре. Бесна сум што неможам да помогнам и да ги нахранам сите, бесна сум што неможам да и објаснам на мајката дека не е правилно нејзиното дете да мава со камења по уличните кучиња (на каква вредност го учи), бесна сум што сум нем посматрач на неправдата што човечанството ја прави на животните. Боли беспомошноста.
Како малечка бидејќи џвакав мастики по цел ден,кога ќе си легнев навечер мајка ми ме проверуваше дали имам уште во уста,дали сум ја голтнала оти ќе ми се залепеле цревата,а јас вешто ќе ја скриев и ќе речев немам мамо,и така ќе си ја голтнев потоа. Еве и денес исто,си голтам на вечер па никому ништо,само што не ме проверува со години веќе мајка ми #трауми од детството
На мажите во природата им било да бидат со повеќе жени. Ние сме требало да бидеме по толерантни, ако мажот не изневери. Полесно за нас ќе било ако ни каже, да си знаеме - оти така ни покажувал дека му е грижа за нас и дека не сака. Па и на жените во природата им е да бидат со Алфа - мажјакот т.е. со највисок социјален статус да не речам богат, за да му овозможи просперитет на потомството, ама неееее, ние курви и спонзоруши сме... Море мрш!
За прв пат во животот ми се случува ова. Што е тоа не знам. Што чуствувам? Не знам. Што сакам? Неговата близина. Како? Како е можно толку да го посакувам? Како уште не влезен во животот ми влезе во срцето? Не ми е јасно што ми се случува во главава и срцево Зошто сеуште сум будна и мислам на него? Изгледа почна да ми чури мозокот
SDK ... Od sabajle vtori pat ja slusam pesnata na radio, samo za vo "bracni neverstva" e ama da ne me zatepaat tamu strav me faka da ja stavam pa resiv tuka
Sometimes standing for what you believe, means standing alone! Си го потпевнувам ова додека се дрндам по нашиве улици, како зомби жедно за перница и кревет.
