Spoiler: +18 . Сдк... вакво нешто прочитав сабајлечки Spoiler: +18 "Кога вагиналната супа ке зоврие и протече малку при вагинална пенетрација..." ова стручен термин ли е? Ако е, ич не ми се свиѓа, ја да ви кажам! Па му пишувам на дм на вибер Spoiler: +18 come here bebe to boil a bit my vaginal soup Ми вика... вие таму горе многу чудна смисла за хумор имате. Не викам, вие таму доле поима немате од хумор Па ми пишува после некое време Spoiler: +18 ok bebe, tell me how u like ur soup? With carrot and broccoli, or sausage and eggs? Ок ок! Си го барав со боринче. Више никад нема да јадам супа. Сдк 2, Не ми се верува колку брзо помина годинава. Од утре ќе се троши и последниот месец од оваа, ама затоа Јануари ќе трае до Април. Ми беше една од поубавите години меѓу последниве. Не дека ми се случуваше нешто посебно, туку дека не ми се случуваа толку лоши работи како претходно. Се надевам ледот е разбиен и нема да се прилепи пак. Ми фали татко ми... преку тоа чувство мислам дека никогаш нема да можам да поминам... ми фали да му раскажувам за плановите.. ми фали да е до мене и ми фали неговата поддршка.. А тој одамна е нема слика во еден прозорец од душава. А јас оставена сама на себе да пловам во непрегледново езеро наречено живот.. Многу работи ми фалат во животов, ама само тој така ми недостасува Од светлата страна, помеѓу сите тие животни турканици, учиме да сме среќни. Да сакаме. Да почитуваме. Да цениме. И да живееме секој совршен на свој начин, баш онаков каков што треба да е. Со милион мани, а сепак посебни и единствени.
Spoiler: tru rage Ако нешто мрзам, ама буквално презирам тоа е луѓе кои постојано се самосожалуваат. Пијавици и attention whores кои мислат дека ќе им бидам психијатар без пари. Не ги ни знаеш ни познаваш ко што треба, ти ги кажуваат траумите од детството. Особо не сум лекар упут да ти препишам ниту пак сум будала да си губам време со луѓе кои не можам и не сакам да ги оправам. Оди напиј се хелекс или фрли се од тераса. Многу ми е гајле. На мене воопшто не ми цветале рози па пак сум запнала и сум направила нешто од животот. Ако не го можеш тоа, проблемот е во тебе. Не ги дави останатите, мрдни си го газот и направи нешто продуктивно со својот мизерен живот. Извинете. Во ПМС сум.
Ако на некој му треба мотивација за прередување на плакар со облека одма ќе ви кажам во што е тајната или ќе си најдете некое убаво парче облека што сте го заборавиле или уште поубаво некој денар скриен и заборавен. Си пронајдов топли, подебелки блузички, џемперчиња, запазени, не ми се смалени ама ми се од факултетски денови.Ги исправ и се како нови, нешто ќе носам по дома, нешто ќе искомбинирам за прошетки и работаси се тешам на убав човек се му стои.Си најдов 300 денари што сум си ги заборавила и сум ги сокрила во џеб и многу се израдував.
Во еден момент стануваш нем. Немаш зборови со кои ќе се искажеш и ќе го дефинираш светот. Она што е во тебе останува таму, сокриено, се додека не дојде времето да излезе на површина. Под услов некогаш да биде "вистинско време" за да се случи истото. Не си тажен, не си лут, не си изморен. Имаш што да кажеш. И те како имаш што да кажеш... Но сеуште не дошле твоите 5 минути. А кога ќе настапиш на сцената, имаш само едно нешто на ум. Да предизвикаш експлозија.
Е браво Крис,секоја чест за постов Не си свесна колку само сме исти,и јас не сум жива ако не расипам нешто,ако не скршам,ако не ми падне од раце некој предмет и така до бескрај,да не редам.. Тоа е,вакви сме и вакви ќе си умриме ама важно и покрај нашата неспретност и "блага смотаност" имаме добра душа Понекогаш пак и интересно ми е,се фаќам во ситуации да направам општ хаос низ дома,и експресно да средам,без да ме забележат моите..или ако потскршам нешто,знам успешно да го "маскирам".... И ич не ми е гајле некој дали не мисли смотани и трапави Ете,гледаш и нас ваквите понекогаш ни е забавен животот
Зaтoa штo пaметните мoлчaт, зaтoa будaлите влaдеaт сo светoт. Не пoпуштaјте луѓе. Нa никoму и зa ништo. Акo сте вo прaвo тoгaш oдете дo крaј.
Сите зборови со кои другите нè карактеризираат секојдневно, сами по себе - се само обично субјективно мислење оформено за нас. Перцепцијата, оформената слика за личноста што ги изговара, и нашата блискост со истата - се тие што ги им даваат на тие зборови боја на комплимент или навреда, и што одредуваат дали, колку и како ќе допрат до нашите чувства...
Во животот, имаме толку многу потреби. Но, на крајот од денот, се' што ни треба е само да му бидеме потребни некому!
Зошто луѓето вртат глава кога до нив ќе дојде питач? Зошто вртат глава кога ќе видат некој со ментални пречки во близина? Зошто вртат глава пред оние на кои им треба помош? Луѓето денес се стремат да бидат богати, да бидат успешни, сакани, но кога треба да се биде човек - се повлекуваат.
Знаеме дека тоа е она вистинското кога во некого гледаме со толкаво внимание што сите околу нас како да престануваат да постојат. Светот се преселува во тие две очи. Целиот универзум е таму. Не е потребна музика, освен тој глас. И почнуваме да пишуваме, дури и да не сме толку добри во тоа. И часови поминуваме во обид да пишуваме за чувства што е толку тешко да се опишат. Стануваме поубави поради сјајот во очите. И подобри. Тешко е било што лошо да допре до нас. Никогаш не е здодевно, дури и да молчите. Времето престанува да постои. Телото е уморно, но срцето неуморно чука, уште посилно. Стануваме похрабри, а едноственото што не` плаши е отсуството на таа личност. Повеќе се смееме, но и плачеме. Овојпат од среќа.
Не ми е јасно, дали треба секојдневно да пиеш алкохол како вода, или едноставно некои организми се толку издржливи, или пак јас не сум доволно навикната ама пред некој ден гледам тип кој на drinking game мавна 11 shots виски и ни нозе му потклекнаа ни јазик му се фати, ко сокче да пиеше мене после втората раце ќе ми се тресат
На човечката злоба и нема крај. Сите луѓе се добри, ама добрината не знаете да ја искористите на свој начин. Жално...
