Полошо од тоа да изгубиш блискост со било кого - е да се изгубиш себеси и својот идентитет и карактер, трудејќи се да го зачуваш тој однос со истата таа личност...
Добро утро, по втор пат. Овој пат со чуден татнеж. Кој си ти? Кој ти дозволи да ме вознемируваш во најисконското, кога највисоко лебдеам? Ти го познав мирисот, го препознав звукот на крвта што ти струи низ вените, но ликот ти остана скриен во небулата... Знам дека ќе те сретнам за некоја година, но дали сеуште ќе го препознавам твојот здив или одново ќе те осознавам, клетка по клетка, рапсодично? Се надевам дека твоето име ќе ми биде доволен тригер за да си ги поврзам коцките, а дотогаш - ќе останеш Рубикова загатка.
Некогаш навистина се изненадувам од некои луѓе. Имам тенденција да имам мислење за некого од своето искуство, а не туѓото. Ама некогаш така се замислувам...можда и имале право со предупредувањата? Ако треба да го прилагодувам своето однесување и живот или да пазам што треба да кажам за не им падне криво или да не им бодам очи за да не се најдатт погодени, до нив е или до мене?! Не мислам дека е до мене. Имам предизвикувачки денови пред себе. Друг пат овој период ни беше исполнет до многу волонтерски активности и ми беше моторот на добра енергија.
Од сите можни начини за зголемување на самодоверба - вежбање; интелектуален развој; духовен развој итн., денес најмногу ми влијаеше нешто за кое не се потрудив ни малку. Поминав еден час во друштво на шмизла, која беше толку пренападно нашминкана за своите години, а беше толку самоуверена во едноставните работи кои ги кажува, како да се работи за некакви мудрости кои не би му текнале на некој со (под)просечно ниво на интелигенција, што инстантно ми се подобри расположението. Не ми е поентата на постов да ја потценам, а себеси да се воздигнам, туку долго бев на едно мрачно место каде се прашував што не е во ред со мене, не се сметав доволно убава, доволно паметна, доволно слаба, доволно забавна... И кога ќе запознаеш некој таков, кој се мисли дека е повеќе вреден, си викаш - чекај бе, па мене не ми е ни потребна толкава фасада за да привлечам внимание, си се сакам природна, си ја сакам скромноста, ненадменоста, тоа што немам пискав глас и не се лигавам, сум далеку поинтелигентна и знам да ги насмеам луѓето и да направам да се чувствуваат убаво во мое друштво. Не ми се приоритет светкавите ноктиња, пегланата коса или исцртаната уста и веѓи. И ми текнува на сите квалитети кои сум ги потиснала длабоко во себе, зашто сум мислела дека не се ништо посебно. И баш затоа, таа другата "јас" за која зборев вчера, ми плесна еден таков шамар и ме посети зошто треба да се ценам повеќе и да ми е убаво во своја кожа.
Абе и најубав нека биде, јас не можам ни да се бацувам со него, ако не го познавам доволно за да знам дали, и колку е паметен... Едноставно, душава не ми дава. Ама бившиот од прва ми се засвиѓа, оти ми му го слушав муабетот од страна, додека кажуваше некои историски настани за кои до тогаш, никогаш не сум чула за нив...Па ни потоа, освен од него. Абе нозе ми се пресекоа, се стопив.. Муабетов ми е уствари дека еден мој симпатија , гостин во дебатна емисија на 24 Вести пред месеци , да ми ти бил носител во 1 изборна единица, за партијата ,, Ленка ,, т.е. Димитар Апасиев ... Мисламмм, и онака ќе гласав за вас, не мораше да ме доведеш до оргазам додека го убиваше во поим Вмровецов... Па уште и defensor plebei се пишал, авввввв...
@Gosh you are not the only one, I hope you don't mind На прв поглед може не е некој рај за очи, ама на прво слушање и тоа како е рај за уши. Па толку е самоуверен во тоа што го зборува, што после некое време не го ни слушаш само го гледаш. Штета што не можам да го гласам, ама стискам палци да го гледаме во Собрание.
СДК... Објаснувањата зошто нешто не можеме да сториме, најчесто се сведуваат на некакви оправдувања што непотребно ги кажуваме, мислејќи дека со таквите постапки другите би биле подобри со нас. Одговорот затоа што е најискрен кога е искажан во еден збор. Во спротивно би бил еднаков на извинување...
Тамам ќе помислиш дека си на чисто со себе...Излегува нова ситуација, запознаваш друг дел од тебе, за кој не си бил сигурен дека го имаш во себе.
Просто неверојатно е колку луѓе „се фатија за гуша“ деновиве уз дискусија за политика. Па не знам ни што го пишувам во наводници, кога само уште што не си поделија и по некој бокс. Ми се одмили и излегување и собиранки и прослави. Да, актуелно е, иднината ни зависи, одлично е човек да има право на глас и право да одлучи за кого ќе го даде...АМА, па претеравте бе мајката. Сите имате интернет, сите слушате вести, сите сте секојдневно меѓу народ и се надевам сте доволно свесни да апсорбирате информации, да ги анализирате и да заземете став. Нема потреба, а богами ни поента секој можен социјален собир да прерасне во жолчна расправија помеѓу два табори, каде што не се гледа што и кому се кажува се и сешто. Поганости од секаков тип, на другари од детство, најбиски роднини, колеги, а богами и на рандом луѓе што прв пат ги гледате. Не знам утре како во очи ќе се погледнете. Не верувам да постои случај во историјата каде некој некому му го сменила ставот у однос на политика, уз ракија и мезе на слава. Освен што ќе им се одмили седењето на сите останати, друго не знам што се постигнува. Да сте живи и здрави, со разум и пошироки погледи, па сите да одите да си го остварите гласачкото право на 11-ти. Предизборни кампањи од рандом особи по рандом дневни збиднувања, стварно нема потреба.
Сдк1 Моментот кога ќе ја видиш истата слика од коса во три теми..дежа ву Мислиш дека ти ставиле некоја дрога во виното И сдк 2... Додека не дојде 12ти, не одам по гости!
И нормално,ако тетките и стрините 2 саати не ме "давеа во гуша"кога ќе се мажам и кога дете,роденденот на внука ми ќе беше уште посупер Ама,сега веќе не им се нервирам ,порано им давав оправдување и објаснувања,за своите постапки,а сега само им враќам иронично насмеана ајде вие само зборувајте си,па може ќе ви се посреќи да ме омажете и во толкава гужва од мали дечиња,изгледа досадата си ја пополнуваа со мене
Уште еден неуспешен обид за да си ги најдам 1000ниците новогодинешни честитки ах бре, кај сте скриени? Ако се низ дома ќе продолжам упорно да ги барам, ама страв ми е да не ми ги фрлил некој или да не се во подрум, па да ги изел некој глушец Ама барајќи ги нив се присетив на една случка од поарно кога беа актуелни тие честитки. Бев 3/4то одд, и тоа беше традиција неколку дена пред Нова Година, да се оставаат под клупа честитки...некои деца остава честитки само кај тие што се дружат, некои оставаа кај сите од класот, ама со сигурнст НИКОЈ не оставаше кај Денис. Денис беше проблематично дете. Потекнуваше од многудетно семејство, беше сиромашен, со никој од класот не се согласуваше, а учителката често му подаруваше шамари. Никој не му оставаше честитка, пошто и тој на никој не враќаше...ваљда немал пари, ама ете деца толку сме разбирале... И така јас еден ден седам дома и ги пишувам честитките за соучениците. Пишувам и цело време се мислам дали да пишам и за Денис или сепак не? Ако му пишам, тогаш сите ќе ме зезаат, а може ќе престанат и да се дружат со мене...ај не му пишувам... Завршив со пишување, и случајно мајка ми поминува и ме прашува: Заврши? На сите им пиша? И јас како од пушка: Само на Денис не... И почнаа тука прашањата: Зошто? Како? Што? Ама зошто?...Јас и кажував дека никој не му пишува, дека тој не враќа на некој, дека е немирен блабла ....А таа се напна да му пишам и нему, или на никој да не давам И ајде сепак пишав и за него.... Утредента на одморот зедов ги оставив кај сите, па и кај него...Тој не можеше да поверува кога виде дека има честитка и за него. Прв пат и нему некој да му даде честитка. Се насмевна и искрено се израдува...Пред тоа го немавме видено да се насмевне...Кај краева и тој бил само дете... ДОјде и ми се заблагодари....Па искрено и јас се почувствував добро, пошто не го одделив него од останатите деца... После неколку дена, и тој купил 2-3 честитки (ваљда толку имал пари)....една ми ја даде мене, една за учителката и плус уште една за друго дете што го сметал за поблизок. Ситница е ова, ама сепак горда сум на мајка ми што така постапила (пошто другите родители викаа: АЈ бателете го него), и горда сум на самата себе што сум ја послушала мајка ми и сепак сум успеала да украдам искрена насмевка од некоја личност.
