Да, чоколатца се. Чини 650 денари, а можеш да нарачаш од овде: https://www.facebook.com/personalizirani.podaroci/
Секогаш сум била самокритична онака во јавност ама тие шо ми се блиски знаат дека сум и голем нарцис и само си глумам така срамежлива и критична пред други и ме викаат нарцис. И денес мајка ми ми вика “ќе идам на родителска кај тебе само за професорите да ме видат на кого си ти толку убава“. И сфатив дека наследено од неа ми е ова.
Малку офтопик ќе бидам, извините **** @Pinky97, ако бараш чоколаден подарок за претстојниот Валентајн, ѕирни ги новиве производи на Европа.
СДК, сеуште тврдам дека со викање неможеш ништо да постигнеш.Скоро во секој случај молкот дава поголем ефект Уште да можев некогаш да издржам да не викам
Луѓе, дај не напињајте со постови, статуси и мислења од типот „Зашто славите Св. Валентајн, тоа не е наш празник, си го имаме ние Св. Трифун“. Истата приказна секоја година е, а мене ми се направија цитрони од муабетов више. У реду е. За да биде парадоксот поголем, „бранителите“ на православниот светец и празник, Св. Трифун, у најголем дел се оние кои нагалено си го викаат „ Пијаницата“ и на 14-ти бараат термин у кафана за да се здрват од пиење. Пошто ништо не е похристијански од јадење и пиење до повраќање, нели. Ај пробајте оваа година за промена да не берете туѓи гајлиња и да ги оставите луѓево кој што сака да слави и да прави. Остајте ги оние кои секогаш бараат причина за идење у кафана да се вадат на тоа дека „таков е денот“, остајте ги тинејџерите да си купуваат мечиња, срциња, слагалици со нивни заеднички слики и други ствари кои ниту еден нормален човек не би ги сакал. Остајте ги луѓето на раат, пошто искрено, на никој не му е галје што мислите вие за 14-ти февруари. И што е најважно од се, остајте ме мене на раат, пошто како што више реков – цитрони.
Озбилно, во ред ли е после постот за цитроните да човек мисли само и само на сок од убав сочен црвен грејпфрут? Мљац. ПсихоаналитиЦи... шо е пресудата?
@Bender Rodriguez дури се сингл сите викаат: Јас сум православен и ќе си го славам св. Труфун... Вие сте неверници... Каков Валентајн, многу филмиви гледате... Следната година фатиле дечко/девојка и читаш од истиот човек: -Дали да уплатиме 3 дена за Банско или плишано мече да и/му купам? Валентајн иде па да прославиме со муцето хехе Значи цитрони од големите...
Сигурна си дека сакаш? Ако сакаш ќе дознаеш. Кога најмногу треба да изгубам сила и надеж, тогаш најмногу ми доаѓаат. Возбуда како пред пуштање низ стрмен тобоган. Мора да се промени нешто и ќе се промени, вака веќе не може. Ризик, па што биде нека биде. Излегување од зоната на комфорот предизвикува плач исто како раѓањето. Стиска, боли и плаши, ама светлината доаѓа. Нема поинаку освен напред. Принудена бев и на најка ми да и поставам граници за взаемно добро. Жал не жал, мораше. Грижата за мене се претвараше во моја грижа за неа, а тоа не носи добро. Едвај чекам да го гушнам... А овде...овде се гушам, се мислам да се тргнам малце. Викаат кој заминал од форумов и не се вратил, животов му тргнал на подобро... од она што јас знам, има вистина. Вишак ми е да се осеќам ко грешен ѓавол.
Некои нешта можеби и да, ама онака општо за се во животот нели коментираме - се случувало со причина.. или сме немоќни да делуваме ние па се тешиме така, или од нас зависи се ама полесно е да ја окривиме судбината или причината.. филозофски мисли ме мачат. Често има ситуации пример долго време е човек без работа и наеднаш има пред себе три четири потенцијални работни места.. Имаме ли во животот вистински потполн избор или само лимитирана понуда која ни се наметнува како демек "избор"..
Се навикнав на една прекрасна насмевка сабајле и топла прегратка, па повторното чувство на ладна постела ми буди само носталгија и меланхолија.
Го испратив, со срце во грло и душа на пола пат до таму. Се воздржував да не плачам, ама не успеав, а тој ме бакнуваше во чело и ми викаше чекај ме ќе дојдам по тебе. Цел пат ја гушкав блузата која ми ја остави и која мириса на него. Од Господ барам само да ми го чува, од зло и од злобни луѓе. Биди ми жив и здрав љубов...до следно видување.
Retko pozitivna licnost kako Babule. Me potseka na mene. Slusaj gi secii iskustva ama sepak najveke sebe samite, svojte sposobnosti i nikogas da ne ve spreci nekoi prevrteni oci, facialna expresija..... Se sto sum kazala i malalo od gore navedenata expresija se mi se ispolnilo. Kako za inat na tie sto me obeshrabruvale. Probuvajte se, bidete uporni, moze da se desi da vi uspee, vo najlos slucaj nema da vi uspee pa ke si recete "e pa mi vikaa". Pa sto i ako ne uspee, edna vrata se zatvara, druga se otvara. Denes e den koga mojata upornost si ja slavam. Si igram cocek niz kuka .
