За мене луксуз е да убедам некоја од другарките да одиме на кино или театар. И тоа едвај 2-3 пати годишно успевам да ги убедам. Понекогаш ми доаѓа да одам сама,кој знае во иднина можеби и тоа ќе бидне,не дека е нешто страшно да се оди сам,туку ние луѓето сме навикнати секаде да сме во друштво или пар
Понекогаш сакам да бев добар човек... Или лош... Јас не знам што сум. Spoiler Едни велат вака, други онака, и...
Прекрасен почнат ден,се надевам дека така и ке заврши.Денеска сум позитивен луѓе ДОЈДЕ ЛЕТО ДОБРОДОЈДЕ ЛЕТО
И викаат треба да си најдеш идол, жена по чии стапки ќе одиш за да знаеш каде одиш, за да има мерна единица твојот сон. А некако непишано правило е тие силните, ете тие непоколеливите жени чим ги запознаеш чим седнеш на маса со нив да почнат да зборуваат за љубов. И некако непишано, а задолжително е изгледа сите тие да имаат по една голема, прошамешна љубов во животот, чиниш учеле основно, средно задолжително. Љубов во која заборавиле колку вредат, се заборавиле себе од давање и подарување и љубов по која како феникси излегле посилни. Изгледа непишано е, а сепак запишано е јаките жени да создреат и да станат тоа што се во погрешните раце!
Се чувствувам многу слободно, а безбедно. Како да пливам сама во отворено море. Како да скокам банџи. Лебдам на памучно облаче и дождовни капки лице ми измиваат. Тој е до мене и ме чува. Не го гледам, а знам дека е тука. Оти тој е моето воздушно елече и јаже. Тој е мојата сигурност и потпора.. жед, извор и ветер во грб... Оти тој е се што јас не сум. Оти е се што јас сакам. Цел еден свет ми е.
Ne znam kako da go narecam ova bezosetnost, nekultura sto li e... na makedonskiot narod sto se plazira vo Grcija. Sin mi 16 m spie na lezalka na plaza, sto slucajno e pod senka na sosednata lezalka, doaga majka so dve deca I od tolku slobodni lezalki sedna do nas I go spusti cadorot, za on da izgori na sonce
Кога бев мала верував дека на 16 години ќе бидам возрасна, зрела и спремна на се што животот како возрасна личност нуди. Наполнив 16 и ја поместив границата на 18. Па наполнив 18 и не се чувствував поразлично и сфатив дека сигурно после 20 ќе се чувствувам зрело, ама кога дојде тој ден бев уште позбунета од денот на мојот шеснаесетти роденден. И поминаа многу такви денови, а јас на 24 години уште се чувствувам како дете. Не дека сум неодговорна или имам потреба од некаква заштита, туку едноставно, не се чувствувам спремно. Многу ме плаши се што носи секој нареден ден, а и никогаш не научив да сум сто проценти сигурна во моите одлуки. И така, на 24 години открив дека сите се плашат, сите се несигурни. Некои повеќе од други. И тоа беше откритие што направи да почувствувам неверојатно олеснување. И еве, се трудам да се опуштам. По малку успева.
Додека едни се радуваат што дојде лето и едвај чекаат да одат на море, јас се чудам како ќе ги издржам овие пеколни 3 месеци со секојдневни главоболки, нарушен ритам на спиење и сончаници на секое второ излегување од дома денски.
Модераторите да се испратат на колективен одмор. Има многу битни работи што не влегуваат во ниедна категорија во cv. И многу огласи што треба да гласат "само за внуката/тетката/синот... "
Да, ме обвинија дека сум била бескруполозна спрема домашните. Навистина? И кој ме обвини а? Истата личност која ме убедуваше да го абортирам син ми. Истата. Ме поставивте на крст, ми ја распнавте душата и мислевте нема да се обидам да ја ослободам. Сега - ја ослободив. И знаете што? Го урнав крстот и го запалив. Од остатоците си направив меч и штит. Не се плашете од мене - се до оној момент кога ќе ја премините границата на човешноста. Јас ја почитувам - не знам која да е, или колку и да мислам дека имам право - нема да си дозволам некој да убедвам да абортира, за да не ми се наруши мене нешто во мојот живот. Зошто вие не ја почитувате границата на човешноста? Никој немаше право над животот на син ми - дури ни ти. Сега сваќаш дека не сум истата и - не го оправдуваш. Хахаха сега тоа што не го оправдуваш - МЕНЕ НЕ МЕ ЗАСЕГА! Барав потврда од тебе дека тоа што го правам е добро. Не повеќе. Ставив граница и црвена линија за сите. Конечно душата ми е слободна од сите %‚'“'%% што ги трпев. Конечно
Кога човек ја губи самодовербата,се изгубил самиот себе си. И обратно. Кога ја има одвишок. Нормално е да варираат овие две работи кај еден човек. Лошото почнува кога се задржуваат на подолго. Многу шанси и луѓе околу себе остануваат пропуштени. За некои има начин да се надохнади а некои остануваат како изгубено богатство зад нас.
Од другарки ги обожавам оние кои се смеат на сета мака. И оние кои не те забораваат ни кога ќе отидат на одмор. Е такви да си ги чувате.
Како мала,честа забуна ми беше кога почнува официјално летото дали на 21 или на 22 јуни. И обично 22 си го прифаќав за официјален датум повеќе некако,дали дека на тој ден сум родена еве незнам,знам само дека кога некој ќе ме прашаше кога сум родена јас одговарав на денот кога почнува летото
Песнава ме потсеќа на лето.Не знам зошто.Инаку сакам да кажам за мене,нема нешто попривлечно од машко со убав парфем.Бидете ми поздравени,утре сите ве чекам на торта.
