Како почна серијава На терапија еден куп луѓе викаат еј оваков некој ми треба. А кога ќе се најдат пред психолог или психијатар ги трипа егото...
Не мислете на тоа што го немате. Мислете што се можете да направите со тоа што го имате. Имајте убав ден. Исполнет со безброј насмевки.
Повеќе е реторичко прашање. Не дека многу ме занима ама форумов е полн од коментари и врие во утринскиот главно работен термин 9-15 а повеќето се изјаснети дека сте во работен однос. ТАКА ШТО КАКО ВИЕ ТОА РАБОТИТЕ И ЗЕМАТЕ ПЛАТА КОГА КИСНЕТЕ НА ФОРУМ???? Инаку имам работено на повеќе работни места и само на едно имав време САМО ДА ЧИТАМ,а не и да коментирам и од што ми беше толку досадно и ми остануваше екстара време си заминав од таму. Искрено ви се чудам како седите на работни места на кои киснете по ФБ,ФОРУМИ,зарем не ви е досадно и жал што најпродуктивните год. во животот ги трошите на глупости-ветар и магла работи?
Некои рекле коj чекал, дочекал. Или трпение спасение. Е jас не можам да чекам повеке. Секогаш сум била тука за приjателите, во било коja ситуациja и да биле. Сега кога мене ми треба нешто, нормално погодувате, не се тука. Колку пати си повторувам во себе да се сменам, ама некогаш нешто не можеш да смениш. Свесна сум дека светов функционира на карта лицемерие и корист, ама колку и да се трудам не можам да сум лицемерна.
Сакам да кажам дека некој мора да организира акција каде што сите ќе можат да донираат по некој денар за сите оние кои никогаш не кажале ниту еден убав збор за некого, ама затоа само плукаат горчина и отрови како ламји по сите, па да им купиме по една тулумба со надеж дека ќе им се засладат малку зборовите следен пат.
Често се лутев зошто одам по трнливиот пат во животот, зошто и премногу маки и болести видов, зошто и пред време создреав и остарев со горчливи солзи гледајќи во другите. Ама денес кога гледам колку тие тешкотии ме украсиле со нежност, со издржливост, со спонтаност, со горди насмевки кога е најтешко, со искреност и храброст. Кога гледам дека тие ме направиле светлосни години поинаква од „свилените“жени им велам „фала ви“ милионити пат во себе... Не би се менувала ниту за миг со нив...нека сум си јака и самостојна!
СДК дека никој од нас овде на форумот не ви е крив за проблемите дома. Ако сте огорчени на животот што го живеете, лутината не исфрлајте ја на други членови.
Верувањето во постигнување на одредена цел па дури и да е невозможна, секогаш е остварливо, доколку не се скршне од патот на целта.
Сакам да стекнувам нови познанства додека патувам, да слушнам различни искуства но во последно време ми пречи тоа што ме прогонува една личност од мојот град, зелепен е за мене како мастика во коса, а ја не сум тип на човек кој сака некој да го прогонува и да го брка низ автобуска. Ме дрма ПМС цел ден сум нервозна, расеана и гладна. Есента ја сакам поради мирисот на ајвар, печена тиква, опуштање со добра книга , со топол чај или какао ама не сакам не посебно кога треба да станам рано наутро. Сакам да ми ја огрее душава оти ќе се заледам, премрзнувам, уште од сега а тек зимата како ќе ме биде.
Она кога наоколу си окупиран со разговори за подготовка на специјалитети со доминантно мнозинство на пиперките, а ти ја ставаш дегустацијата на игнор. Само мене ли не ме предизвикува традиционалното мени од тазе ајварче, топло лепче и бело сиренце? Ама затоа домашното црвено вино го ставам на пиедестал за здравица.
Не знам зошто мора луѓево да снимаат видеа од луѓе со кои животот не бил фер? Дошла да вежба и да се опушти а не да биде снимана од некого. Луѓево не размислуваат дека тоа може да биде и повредувачки за истата личност. За мене лично тоа е злоупотреба на маката на некого со цел да се претстави истиот тој кој ги снима овие како личност која им помага на тие лица. Ако веќе толку сакаш да помогнеш бате нема ни да снимаш, туку ќе се нафатиш на работа да ѝ помогнеш вистински, без тоа да го објавуваш некаде по интернет да го гледаат рандом-фаци.
Лежам во темницата и плачам.Една ипол година без мојата бабичка.Болката е неопислива.Мислам дека ме боли секоја клетка,секој неврон.Јас сум таа која често има етикета ладна.Но,и најладните имаат срце,знаете.Баба ми беше злато човек.Имав една ама највеќе си ја сакав.Кога дознав дека е болна плачев сама како сега.Толку многу ми недостига.Толку многу имам да и кажувам...Таа беше мојот најдобар слушател,најдобар пријател.Во последните денови болеста си го направи своето.И ме заборави целосно.Ми велеше која си ти.Тоа ме погоди како гром од ведро небо.Откако ја нема,се добро што ми се дешава и го препишувам на неа.Таа е мојот ангел чувар.Не поминува ден без да помислам на неа.Бабо,се надевам дека еден ден повторно ќе се сретнеме.Те сакам и засекогаш ќе со дел од моето срце.Од мене.
