Тотално те разбирам бидејќи сум истата и и јас упорно во мене вината си ја барам ама џабе е верувај. Не е до нас до другите е за жал. Ние знаеме да почитуваме, се однесуваме коректно кон сите и што е најважно претпоставувам и ти се држиш за она " Не прави им го она што не сакаш они тебе да ти го направат."
Конечно малку одмор.. Продолжен викенд, понеделник не учиме пошо ни е патронат.. Со недели здив немам земено луѓе. Излегувам во 12, се прибирам во 8/8ипол навечер, дур да се свртам, дошло 10 и шо побрзо.. Туку, од ден на ден, се повеќе се прашувам, како можев толку јако да заебам.. Таман почна се' да се средува, успеав да го уништам и најмалото нешто што го имав.. Тие што ме знаат, што знаат што сум направила, со секој чекор ме осудуваат и тоа се повеќе ме вознемирува.. Бев лоша другарка ЕднаШ, и тоа ќе ме гони со години. Јбг, живот, а? ***** Песниве од CAS се нешто преубаво.
Порано беше дај му на човек прст и ќе ти ја земе цела рака,сега покажи барем една своја слабост кон некого и веќе си го потпишуваш сопственото сценарио режирано од личноста на која си и поклонил дел од своите слабости
Ми фалат неделите, деновите кога бев дете. Без грижи, без проблеми. Кога неуморно трчавме на улица. Или кога седевме дома на топло и си гледавме "Сител Бамбини", "Во светот на бајките"... Колку убави времиња беа тоа. А ние брзавме да станеме возрасни. Мислевме светот на возрасните е совршен. А не е. Камо да беше....
Кога ќе ме видат бабине и дедовцине што продаваат поред пазар мислам ликот им е како сонце да ги огреало. Домашно, тазе све, за цена разлика не ни зборам колку поефтино... 'Ќере, ела ти донесов за син ти малинки, уште овие останаа па ти ги чував. Ги проба ли минатата недела.? Чај од нане жена ми и свеж и сушен и насаден ти донесе, рече дека сакаш. ' Па еден дедо и тој по чај од нане дојде, епа ај по пола ќе делиме, две тебе две мене. На бабата да и правам вели. Душа од човек се гледа. Ако велам, другата недела од невен ќе ни донесат ама коренчиња да си насадиме, немало доволно цветови за сушење. Ако вели ќе сади, он едвај стои.. Маж ми уште ја растовара колата.. заборавив да му кажам дека целерот е под седиште од што немаше место веќе. Не знам зашто ама многу ме исполнува ова неделно пазарење. Денес супа ќе се јаде, со домашен компир печен и телешко. Има и рукола, бабето гратис ми ја дава зашто голем пазар сум и правела, лесна рака сум имала зад мене. И чај од нане ќе се пие... Господ да ги благослови..
Да се чува сета мудрост само за себе, себично е. Сепак, залудно е да се крева човек кој не сака да стане. Тежок е како камен, а на камењата местото им е на дното. Колку е потежок, побрзо тоне.
Драга Смрт, ми зеде толку славни личности кои ги сакам последните две години. Те молам не ми го земај Мерлин Менсон. Остај го нека си поживеј малку. Недостаток на информации секогаш загрижува.
Тоа е друга приказна да ахаха, нека преживеј и нема да се чувствувам многу лошо да почнам со малку мајтапи.
Цел викенд го поминав боледувајќи. Шо настинка, грип е ова, ме легна болна у кревет, не можам да станам. Не успеав ни соба да исчистам, ни да учам, лежам омалаксана и со главоболка и болка у грло и уше... Па и брејкдаун ме мавна вчера, се изнаплакав, се ми се собра, а изговор ми беше дека зашо ме боли уше плачам... Не шала на страна, многу лоша болка е уше коа боли, од мала иам проблеми ако грло ме боли малку повеќе одма ме мава и на уше... Какви трауми иам од мала, влечкање кај доктор Павле у железара (верувам пола го знаат многу добар доктор беше), плачки, болки... Тибам грлото значи. Туку ај да бидам позитивна, едино добро ќе е ако не се опраам до вечер пошо малце ми е боље... утре тоаш да не идам у школо и си спојам 3 дена лежење у кревет. Па има ли нешо боље од буквално праење ништо.
Саботата беше бурна ноќ испреплетена со настани, некои зборови болеа некои саати завршија подобро. И се затвори денот брзо со едно такси за дома. А се сеќавам пред некое време подолго не внимавав што ќе кажам и со зборови знаев да повредам, се сврте тркалото и сфатов дека тоа не сум јас и не сум била таква. Ми одекнуваа зборови на другарми кој ме советуваше за мое добро. Не дека не го знам тоа туку дека сакам да го подобрам тоа и вчера ко карма некоја ми се плеснаа тие истите мои зборови на што подоцна добив извинување ама не е исто повеќе. Сега знам како се чувствувале луѓето. Заврши септември заврши поглавјето. Заврши еден многу важен проблем дома кој ме затвори уште повеќе во себе си, олеснувањето беше како проголтување на грутката во грлото. Добродојде Октомври спремна сум за сите нови и стари предизвици што ти ми ги носиш.
Колку и да бидеме во искушение , никогаш не треба да се откажуваме Сејте љубов во вашата душа. . . ќе дојде време кога ќе ги собирате прекрасните плодови. . . од вашето дрво на животот. . .
Пред некој ден гледам видео на нет на македонски портал како на еден маж му местат на телото симулатор за породилни болки и го уклучуваат. Човеков почнува да се превиткува целиот, да вика, да плаче дури, еден другар го држи од позади. Издржа некои си 20-30 секунди и после го исклучија. Завршува видеово и доле читам коментари: - ц ц а демек посилен пол сте биле, абе а не можеше ни една минута сиротиот - и овој ти бил некој маж, види го како се превиткува целиот - е мажи гледате ли ние низ што минеме за мајки да станеме? - маживе нема никогаш да дознаат што значи мајка. Океј, сфаќам до негде се во право. Некои жени навистина претрпеле огромни болки при породување кои ги трпеле со саати. Ама не ја сфаќам потребата некои со тоа да се фалат и да го искористуваат за да ги понижуваат мажите, па и да велат дека само тие знаат што значи мајка само заради издржаните болки Сакате да ми кажете дека оние мајки кои се породиле со царски рез, па и оние кои не можеле да имаат свои дечиња и си посвоиле се помалку мајки? Или дека мајка те прави не само фактот што си го родилa, туку и колку си се мачела да го родиш. Нема ни потреба од исмевање на мажите колку биле слабаци и не можеле да издржат, зошто тоа како прво не е нивен избор, биолошки така се предодредени. И мене да би ме ставиле сега не би издржала ни 15 секунди. Ама ако морам подолго, значи нема off и оn копче тогаш можеби би издржала. Освен тоа постојат и болку посилни од породилните кои и мажи ги издржале. Па и тие ли да почнат да се фалат? Не сум ни мајка самата, ама и кога здравје еден ден ќе бидам без разлика на мое родено или посвоено дете, нема да се сметам мајка или да се срамам ако сум го родила сама или не, туку мајка ќе бидам само ако успеам да му обезбедам иднина и го изведам на прав пат.
Момци македонци прават селфи со beauty mode ON. Нека ги продава татко ти нивите со време, не одиш да ги видиш ти.
